ตอนที่ 1061-1062 การมีแฟนสาวอยู่ใกล้ ๆ

“คุณเจียง คุณเมาแล้ว” เหมาซวีเสียถอนหายใจและพูดอย่างรู้สึกผิด “เป็นความผิดของผมเองที่ปล่อยให้คุณดื่มมากเกินไป ตอนนี้รู้สึกไม่สบายรึเปล่าครับ ให้ผมพาคุณกลับไปพักที่บ้านดีไหม?”

“ฉันไม่เมา!”

เจียงหลัวลี่ตบโต๊ะและเดินโซเซ เธอกัดริมฝีปากและจ้องมองไปที่เขา

“ใครว่าฉันเมา? ฉันจะเมาได้ยังไง กลับบ้านเหรอ? ฉันยังไม่อยากกลับ ไม่เอาไม่กลับ”

เหมาซวีเสียแน่ใจว่าเธอเมา

ยิ่งไปกว่านั้นเธอเมามากเสียด้วย

หลังจากที่ได้ยินว่าเธอไม่อยากกลับบ้าน เขาพยายามถามเธออย่างใจเย็น

“คุณยังไม่อยากกลับบ้านเหรอ? แล้วคุณอยากไปไหนครับ?”

เจียงหลัวลี่เอียงศีรษะและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มอย่างสดใส เปี่ยมแววตาขึ้เล่นให้กับเขา เธอกระพริบตาและพูดว่า “เหมาซวีเสีย คุณไม่ได้บอกฉันหรอกเหรอว่าคุณเตรียมเซอร์ไพรส์ไว้ให้ฉัน? เซอร์ไพรส์อะไรคะ ฉันขอรู้ตอนนี้เลยได้ไหม?”

เหมาซวีเสียถาม “...คุณยังจำเรื่องนี้ได้เหรอครับ”

เจียงหลัวลี่ตอบ “แน่ล่ะสิค่ะ ฉันต้องจำได้อยู่แล้วสิ ฉันจะลืมได้ยังไง? เหมาซวีเสีย คุณเตรียมเซอร์ไพรส์อะไรให้กับฉันคะ เร็ว บอกมาสิว่าเตรียมอะไรไว้!”

เหมาซวีเสียได้เตรียมเซอร์ไพรส์ให้กับเธอ

แผนเดิมคือการทำให้เธอประหลาดใจหลังจากทานอาหารเย็นอิ่มแล้ว

แต่ในตอนนี้ เธอ...

เขาขมวดคิ้ว และเดินเข้าไปหาเธอ

“คุณเจียง ค่อยดูเซอร์ไพรส์วันอื่นดีไหมครับ? ไว้ผมจะพาคุณวันอื่นอีกที ตอนนี้ให้ผมไปส่งคุณกลับบ้านก่อน”

“ฉันยังไม่อยากกลับ”

เหมาซวีเสียเพิ่งเดินเข้าไปใกล้เธอ เจียงหลัวลี่คว้าแขนของเขาไว้

เขาตกใจกระทั่งยืนแน่นิ่งไปพักหนึ่ง

“เหมาซวีเสีย ฉันยังไม่อยากกลับบ้าน” เจียงหลัวลี่เมามาย ในสมองเธอถูกแอลกอฮอล์ล้างจนว่างเปล่า เธอไม่มีหลงเหลือสติ แม้กระทั่งลืมไปว่าเธอมาที่นี่ในคืนนี้ทำไม

เธอมองไปยังผู้ชายที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ และค่อย ๆ ละสายตาของดวงตาของเขา เลื่อนลงมามองที่ริมฝีปากของเขา

อาจเป็นเพราะอากาศร้อน

กระดุมเสื้อของชายคนนี้ถึงถูกปลดออก

ทำให้หญิงสาวเห็นกล้ามเนื้อหน้าอกของเขาที่โผล่ออกมาจากรอยแยกของกระดุมเสื้อนั่น

แม้จะเปิดเผยเพียงเล็กน้อย แต่ก็เห็นได้ชัดว่ากล้ามเนื้อของเขาเฟิร์มและกระชับแค่ไหน

คงเพราะการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ

เจียงหลัวลี่คิดไม่ออกเลยจริง ๆ ว่าเขาอย่างเขาจะมีเวลาตอนไหนไปออกกำลังกาย

“คุณเจียง คุณต้องกลับไปพักผ่อนนะครับ” หลังจากร่างกายที่แน่นิ่งเมื่อสักครู่ของชายหนุ่มเริ่มกลับมาเป็นปกติ เขาพยายามเข้าใจและรับมือกับการที่มีหญิงสาวเข้ามาจับแขนใกล้ ๆ แบบนี้

เพราะจากนี้ไป พวกเขาก็คือแฟนกัน

เขาต้องพยายามทำตัวให้ชินกับการที่มีแฟนอยู่ใกล้ ๆ เช่นนี้

เจียงหลัวลี่เริ่มรู้สึกว่าร่างกายของตัวเองเบาหวิว

ทันทีที่เธออยู่ใกล้เหมาซวีเสีย เธอพิงและโอนแขนของเขาไว้แน่น

“แต่ตอนนี้ฉันยังไม่อยากกลับนี่คะ คุณนี่น่ารำคาญจริง ๆ ฉันก็บอกไปแล้วไง ว่าไม่อยากกลับ คุณก็ยังจะให้ฉันกลับอยู่นั่นแหละ เหมาซวีเสีย คุณไม่อยากอยู่กับฉันแล้วเหรอค่ะ”

“เปล่านะ” เหมาซวีเสียได้กลิ่นตัวของเธอ ในขณะที่เธอขยับเข้ามาใกล้

แม้ว่าระหว่างพวกเขาจะผ่านคืนแรกของกันและกันมาแล้ว

ทว่าเขายังไม่ชิบกับความใกล้ชิดกับเพศตรงข้าม

หญิงสาวเอนตัวพิงเขาไปทั้งตัว

เหมาซวีเสียพยุงเธอไว้ไม่ให้ล้ม

ทำให้พวกเขาสัมผัสตัวกันมากขึ้นกว่าเดิม

เจียงหลัวลี่พิงไหล่ พร้อมกับเขย่าแขนของเขา “เหมาซวีเสีย ฉันเวียนหัว”

ร่างกายของเหมาซวีเสียนิ่งไปอีกครั้ง เขาไม่กล้าขยับ และพูดอย่างหนักแน่น

“คุณเจียง เมามากแล้วนะครับ ให้ผมไปส่งคุณที่บ้านนะครับ โอเคไหม พักผ่อนก่อน พรุ่งนี้จะได้ไม่ปวดหัว”

“แต่ฉันยังไม่อยากกลับนี่คะ”

เจียงหลัวลี่กัดริมฝีปากของตัวเอง แล้วมองขึ้นไปที่ตาเขา แก้มของเธอแดง ตาเบลอ “เหมาซวีเสีย ฉันอยากไปรับลมบนภูเขา คุณพาฉันไปที่นั่นได้ไหมคะ คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่าอยากไปดูดาว เราจะไปกันได้หรือยัง?”

“ฉันไมได้ดูดาวมานานแล้วด้วย”

ดาวในคืนนี้ต้องสวยเป็นพิเศษแน่ ๆ เลย”

เหมาซวีเสียตะลึงงัน “ไปดูดาวบนภูเขาอย่างนั้นเหรอ?”

เธอยังจำได้อีกเหรอ

“ไม่ได้เหรอคะ?” เจียงหลัวลี่เริ่มเวียนหัว เธอรู้สึกอึดอัดมากขึ้นเรื่อย ๆ ร่างกายเริ่มหมดแรง

เธอยกมือขึ้นกดขมับ ใบหน้าเชิดขึ้นด้วยความเจ็บปวด

“ฉันเวียนหัว รู้สึกไม่ค่อยดีเลย อยากไปรับลมเย็น ๆ บนภูเขา อีกอย่าง ฉันอยากไปดูดาวด้วย เหมาซวีเสีย รีบพาฉันไปที่นั่นสิคะ”

“ทำไมล่ะ คุณไม่อยากพาฉันไปเหรอ? ไหนบอกเองไม่ใช่เหรอคะว่าอยากทำให้ฉันมีความสุข?”

ร่างกายที่อ่อนนุ่มของหญิงสาวทำให้หวั่นไหว เสียงที่นุ่มนวลของเธอดังก้องในหูของเขา มือข้างหนึ่งของเธอเอื้อมมือไปแตะใบหน้าของเขา

นิ้วเรียวสวยและนุ่มนวลของเธอเปรียบเสมือนพู่กันที่ลากตามส่วนโค้งของใบหน้าเขา ดวงตาของเขาสะท้อนภาพดวงตาของเธอ สายตาที่พร่ามัวของเธอจับจ้องมายังใบหน้าหล่อ ๆ ของเขา ขณะที่เธอมองดูเขา นัยน์ตาของความหลงใหลก็ปรากฎขึ้นในสายตาของเธอ

“เหมาซวีเสีย คุณหล่อมากเลยค่ะ”

นิ้วของเจียงหลัวลี่เลื่อนไปที่สันจมูกของเขาและกดลงเบา ๆ ที่ริมฝีปากนุ่ม ๆ ของเขา

ท่าทางของเหมาซวีเสียเปลี่ยนไป ลูกกระเดือกสั่นขึ้นลงไปตามการกลืนน้ำลาย เขาเรียกชื่อเธอด้วยเสียงแหบพร่า “คุณเจียง...”

ริมฝีปากของเขาบาง ทว่าอิ่มอวบ

รู้สึกดีจัง

เจียงหลัวลี่มองไปที่ริมฝีปากวาบวับของเขาและเลียริมฝีปากของตนเอง

“เหมาซวีเสีย ฉันอยากจูบคุณค่ะ”

ริมฝีปากของเขาดูชุ่มชื้น ถ้าได้จูบเขาคงรู้สึกดีไม่น้อย

เหมาซวีเสียไม่ตอบสนอง

ทว่าหลังจากที่เธอยื่นหน้าเข้ามาใกล้ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

เหมาซวีเสียรู้สึกใบหน้าของตนเองร้อนผ่าวขึ้น หัวใจเต้นรัวด้วยความตื่นตระหนก

“คุณเจียง คุณเมามากแล้ว ผมจะไปส่งคุณกลับบ้านตอนนี้เลยล่ะกันครับ”

ริมฝีปากของเจียงหลัวลี่ขยับเข้าใกล้เขามาก

เขาสัมผัสได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่ายที่ปลายริมฝีปากของตนเอง

หัวใจของเหมาซวีเสียถูกกลิ่นแอลกอฮอล์อันอบอุ่นและชื้นรบกวน

เขาผู้ซึ่งทำหน้านิ่งอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าจะตื่นตระหนกสักเพียงไหน

เขาไม่เคยทำหน้าไม่ถูกอย่างนี้มากก่อน

เขาอายุสามสิบ แต่กลับถูกเด็กสาวอายุเพียงสิบเก้าปีกลั่นแกล้ง

และ...ยังเป็นสาวน้อยขี้เมาเสียด้วย