บทที่ 230 แตรได้ดังก้อง
ซิลวี่กับฉันต่างตกตะลึงไปกับทุ่งสีขาวที่เหมือนหิมะที่ยื่นออกมาจากฝั่งออกไปสู่มหาสมุทร มันรู้สึกวิเศษมากๆที่ได้เห็นเวทมนตร์ที่สร้างปรากฏการณ์ได้กว้างใหญ่แถมยังเกิดขึ้นจากบุคคลเพียงคนเดียว แน่นอน แม่ทัพวาเรย์คงจะเหนื่อยจนถึงตอนนี้จนกว่าเธอจะฟื้นมานาของเธอได้ แต่สิ่งที่เธอทำก็ทำได้ด้วยดี นอกเหนือจากคว...
