ตอนที่ 26 ของขวัญชิ้นที่สองชิ้นล่ะ 29 หยวน 9 ชิ้นจัดส่งฟรี
ในขณะที่ทุกคนตกอยู่ในความเงียบ เย่เทียนก็พูดขึ้นว่า “คุณย่าแก่แล้วนะครับ คุณย่าควรเสริมโภชนาการให้เพียงพอเพื่อป้องกันโรคกระดูกพรุนและการสูญเสียแคลเซียมกับธาตุเหล็ก”
หลังจากคุณย่ารับนมผงสำหรับผู้สูงอายุ เธอก็มองไปที่เย่เทียนด้วยความสับสน
“คุณย่าคะ!”
เซียวหรงคุกเข่าแล้วร้องไห้ “เย่เทียนไม่ได้ตั้งใจนะคะ เย่เทียน! ขอโทษคุณย่าเดี๋ยวนี้!”
เย่เทียนสับสน
ทำไมฉันต้องขอโทษด้วย?
ให้ของขวัญแบบนี้มันผิดตรงไปไหน? เธอบ้าหรือเปล่า!
“ลุกขึ้นเถอะหรงหรง”
คุณย่าโบกมือให้เซียวหรงลุกขึ้น มุมปากของเธอยกขึ้นเล็กน้อย “นมผง...อันที่จริงฉันก็ดื่มนมแบรนด์นี้ทุกวันอยู่แล้ว แต่นี่ก็เป็นน้ำใจของเธอล่ะนะ...”
เย่เทียนลุกขึ้นพูด “แน่นอนอยู่แล้วครับ! ของชิ้นนี้ผมใช้สมองเลือกจนเหนื่อยแทบตายเลยล่ะ ผมบอกตามตรงเลยนะ วันนี้ผมบนหัวผมแทบล่วงหมดหัวก็เพราะเลือกของขวัญนี่แหละ”
“เย่เทียน! นายเงียบไปเลยนะ!” เซียวหรงระเบิดอารมณ์ออกมา น้ำตาของเธอไหลอาบใบหน้า
ในขณะนั้นเอง
เสียงหัวเราะจากคนรอบด้านก็ได้ดังขึ้น
ลูกพี่น้องหลายคนที่อยู่โต๊ะเดียวกับพ่อและแม่เซียวหรงพูดติดตลกว่า “สมแล้วที่เป็นเขยขยะของตระกูลเซียว เขาคิดยังไงที่เอานมผงมาเป็นของขวัญน่ะ?”
หน้าของพ่อเซียวหรงซีดลงและแม่เซียวหรงก็นิ่งเงียบ
มาบ้านคุณย่าครั้งนี้มีแต่เรื่องขายหน้า
รอบข้างเริ่มเต็มไปด้วยเสียงเยาะเย้ย
คุณย่าเคาะไม้เท้าหัวมังกรแล้วพูดเสียงดัง “ทุกคน ช่วยฟังที่ฉันจะพูดหน่อยได้ไหม?”
เสียงที่ดังขึ้นได้เงียบลงอีกครั้ง
คุณย่าหันไปมองรอบๆและพูดขึ้น “หยก ไข่มุก เพรชพลอย และภาพวาดโบราณล้วนเป็นของที่ดี แต่พวกมันมีประโยชน์อะไรกับคนแก่ใกล้ตายอย่างฉันล่ะ? จะให้ฉันเอาพวกมันไปอวดหรือไง หรือว่าจะเอาไปใส่ไว้ในโลงศพให้ฉันตอนฉันตาย?”
“ฉันเห็นตั้งแต่แรกแล้วว่านี่ไม่ใช่ตระกูลเซียวที่ฉันรู้จักอีกต่อไป เอาของมาเปรียบเทียบกันแล้วมาแสดงความยินดีในงานฉลองวันเกิดของฉัน พวกแกจะอวดความมั่งคั่งไปเพื่ออะไร? ฮ๊ะ?!”
คุณย่าทำตัวแปลกๆและยังคงหัวเราะอยู่ครู่หนึ่ง วินาทีต่อมาเธอก็ปัดแจกันมูลค่าหลายแสนทิ้งไป
ทุกคนต่างเงียบกันหมด
คุณย่าพูดต่อ “อะไรที่ทำให้ตระกูลอยู่รอดมาถึงสองร้อยปี มันคือเงินเหรอ? แน่นอนว่าไม่ใช่! มันเป็นความสามัคคีต่างหาก! มองดูพวกเธอแต่ล่ะคนสิ เอาแต่หาข่มคนในตระกูลเดียวกันในวันฉลองวันเกิด คิดว่าฉันไม่เห็นเรื่องพวกนี้หรือไง! ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป อีกไม่นานตระกูลเซียวคงได้ล่มสลายแน่!”
“นมผงแล้วทำไมล่ะ? นมผงไม่ใช่ของขวัญหรือไง? อย่างน้อยนี่ก็เป็นของที่ฉันได้ดื่มอย่ทุกวัน!”
คุณย่าชี้ไปที่ภาพวาดภูเขาหนานซานที่ลูกพี่ลูกน้องเป็นคนให้ “ไอ้นี่มันประโยชน์ยังไง? มันกินได้ไหม? หรือว่ามันดื่มแทนน้ำหรือให้สารอาหารฉันได้ไหม? เฮอะ!”
ลูกพี่ลูกน้องก้มหน้าด้วยความละอาย “ขอโทษค่ะคุณย่า...”
“วันนี้เป็นวันเกิดฉันอายุ 90 ปี วันข้างหน้าจะมีวันเกิดครบ 100 ปีหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่พวกกลับใช้โอกาสนี้ข่มคนในตระกูลเดียวกัน ถ้ายังอยากให้ตระกูลเซียวรุ่งโรจน์ต่อไปพวกเราก็ต้องสามัคคีกัน! ความสามัคคีเท่านั้นที่เป็นความแข็งแกร่ง!”
“คุณย่าพูดถูกแล้ว!”
“พวกเราจะจำสิ่งที่คุณย่าสอน!”
สมาชิกในตระกูลเซียวต่างก้มหัวลง
แน่นอนว่าทุกคนต้องทำแบบนี้
และนี่เป็นการขายผ้าเอาหน้ารอดเท่านั้น เพราะคนอีก99.99%ไม่เชื่อในสิ่งที่คุณย่าพูด
อยู่ร่วมกันด้วยความสามัคคีงั้นเหรอ? แน่นอนว่าไม่!
นี่มีแต่เสแสร้งเท่านั้น!
เรียนหนัก!
ทำงานหนัก!
ทำงานหนักเพื่อปลูกฝังคนรุ่นต่อไป! นั่นมันก็แค่ข้ออ้างเท่านั้น!
ดูสิ! ฉันเรียนเก่งแค่ไหน เขาก็เรียนเก่งกว่ามาก ฮ่าฮ่าฮ่า!
ดูสิ! งานของฉันดีแค่ไหน งานเขาก็ดีกว่ามาก ฮ่าฮ่าฮ่า!
ดูสิ! ลูกชายของฉันเก่งกว่าลูกชายของนายมาก ฮ่าฮ่าฮ่า!
เย่เทียนถอนหายใจ “คุณย่าเข้าใจพูดจริงๆ เอาซะผมอายเลยที่จะต้องหยิบของขวัญชิ้นต่อไปออกมา...”
“ไม่ต้องอายหรอก! ถ้าใช้ประโยชน์ได้ก็หยิบออกมาเลย! แล้วต่อไปเป็นอะไรล่ะ!” เซียวหรงทรุดตัวลงอีกครั้ง ด้วยความสับสน
มุมปากของคุณย่ายกยิ้มขึ้น “ฉันชักอยากรู้แล้วสิ ช่วยสนองความอยากรู้ของฉันด้วย”
“ได้ครับ”
เย่เทียนหยิบภาพวาดน้ำตกบนภูเขาหลูซานออกจากถุงของขวัญอย่างไม่เต็มใจ “นี่เป็นภาพวาดน้ำตกบนภูเขาหลูซานของถังป๋อหู่”
เอิ่มมมมม...
รอบข้างเงียบลงอีกครั้ง
ถ้าเซียวหรงมีมีดอยู่ในมือ เธอคงแทงตัวตายไปแล้ว
“พร่วด…ภาพวาดน้ำตกบนภูเขาหลูซาน ช่างกล้าพูดจริงๆน่ะ”
“เย็นนี้ฉันไปสั่งซื้อบ้างดีกว่า ราคา 29 หยวน 9 ชิ้นแถมยังจัดส่งฟรีด้วย”
“ฮ่าฮ่า...ล่าสุดที่ฉันไปดูในเป่าหวังมา มีภาพวาดริมน้ำเทศกาลเชงเม้งราคาแค่ 56 หยวนแถมส่งฟรีด้วย!”
เสียงเยาะเย้ยเริ่มดังขึ้น
เขาลืมคำสอนของคุณย่าไปหมดแล้ว
นี่มันเกินไปแล้ว
คำพูดของหญิงชราที่กำลังจะตายมีน้ำหนักมากแค่ไหนกันเชียว?
คุณย่ายิ้มอย่างช่วยไม่ได้และคลี่ม้วนภาพวาดออก
แม้ว่าเธอจะรู้ว่ามันจะเป็นของปลอมแต่เธอก็จะหาทางลงให้กับเย่เทียน โดยเธอจะพูดว่ามันเป็นของปลอมที่เหมือนของจริงอย่างมาก....
แต่เมื่อมองดูดีๆแล้ว...
ดูดีๆแล้ว...
ดวงตาของคุณย่าเฉียบคมขึ้น และแสดงท่าทางตกใจออกมา
เธอวางภาพวาดน้ำตกบนภูเขาหลูซานอย่างระมัดระวังและตะโกนขึ้น “เฒ่าถู เฒ่าหง เฒ่าเมี่ยว พวกนายอยู่ที่นี่รึเปล่า?”
“อยู่นี่พี่สาว”
“ยังอยู่”
ผู้อาวุโสหลายคนยืนขึ้นและตอบกลับ
“พวกนายมาดูนี่เร็ว”
คุณย่าทักทายผู้อาวุโสสามและเรียกให้ขึ้นมาบนเวที
“มีอะไรหรือเปล่าพี่สาว?” ผู้อาวุโสถูงงงัน
“ต่ฉันไม่ค่อยดีเลยบอกไม่ได้ว่าเป็นของจริงหรือเปล่า พวกนายช่วยดูแทนฉันทีสิ” หัวใจของคุณย่าเต้นรัว ภาพวาดนี้ดูเหมือนของจริงทั้งแนวตั้งและแนวนอน
แต่มันเป็นไปไม่ได้!
เพราะภาพวาดของจริงของถังป๋อหู่มีราคาอย่างน้อย 60-70 ล้าน
ในขณะนี้ ผู้เฒ่าหลายคนไม่กล้าละเลย พวกเขาใส่ถุงมือและเริ่มประเมินอย่างระมัดระวัง
ตอนนี้เซียวหรงอึ้งไปแล้ว
สถานการณ์แบบนี้คืออะไร?
ภาพวาดปลอมที่ซื้อจากตลาดตอนกลางคืนทำให้ย่ากังวลแบบนี้ได้ยังไง?
แม้เซียวหรงจะเป็นแบบนี้ แต่คนอื่นๆนั้นเป็นมากกว่า
เย่เทียนนั้นผ่อนคลายอย่างมาก
จริงหรือเปล่าเขาไม่รู้ แต่ของที่ระบบให้มาต้องเป็นของจริงอยู่แล้วใช่ไหม?
สิบห้านาทีผ่านไป
ผู้อาวุโสถูหลั่งน้ำตาด้วยความตื่นเต้น “พี่ใหญ่ นี่เป็นของจริง! ไม่คิดเลยว่าในชีวิตนี้จะได้มาเห็นภาพวาดของจริงของถังป๋อหู่!”
“มันเป็นของจริง!” ผู้อาวุโสหงและผู้อาวุโสเมี่ยวแสดงความคิดเห็นออกมา ชายชราทั้งสามคนยืนขึ้น เย่เทียนมองพวกเขาด้วยความกังวลเพราะเขากลัวว่าจะตื่นเต้นมากเกินไปจนตาย
คุณย่าเดินมาหาเย่เทียนและชี้ไปภาพวาดน้ำตกบนภูเขาหลูซาน “เธอได้ภาพนี้มาจากไหน? ภาพนี้มันอยู่ในพิพิธภัณฑ์Dไม่ใช่เหรอ?”
“ผมซื้อมา” เย่เทียนกางมือออก
“คุณย่าเล่นใหญ่ไปแล้ว พวกเรารู้ๆกันอยู่ว่านั่นเป็นของปลอม” เด็กในตระกูลเซียวถอนหายใจแล้วพูด
“ผายลมเถอะ! ฉันขอสาบานด้วยชีวิตเลยว่านี่เป็นภาพวาดของถังป๋อหู่จริงๆ! ถ้าแกไม่รู้อะไรก็หุบปากซะ!”
คุณย่าไมได้พูดอะไรออกมา ส่วนผู้อาวุโสทั้งสามก็ลงจากเวทีไป
แบบนี้มันหมายความว่าอะไร?
คำประเมิณของผู้ประเมิณระดับประเทศที่ได้รับการรับรองจากทางการโกหกพวกเรางั้นเหรอ?
นั่นมันเป็นไปไม่ได้!
บัดซบ!
ทุบมันเลย!
ชายชราทั้งสามรีบลงจากเวที พวกเขาถอดฟันปลอมออกแล้วดูความวุ่นวายในตระกูลเซียว
คุณยายไม่สนใจเรื่องตลกด้านล่าง เธอค่อยๆเก็บม้วนกระดาษและตบเก้าอี้ด้านข้าง “มานั่งตรงนี้สิพ่อหนุ่ม”
“ได้ครับ”
เย่เทียนตอบรับด้วยความยินดีและนั่งลงข้างๆคุณย่า
จนกระทั่งทุกคนเริ่มตื่นตัวขึ้น
นั่นเป็นภาพวาดของจริงของถังป๋อหู่!
เมื่อมองไปที่เย่เทียนและบ้านสามคนของเซียวหรงอีกครั้ง ตาของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง
สุดยอด!
เขาให้ของขวัญมูลค่า 70 ล้าน!
