ตอนที่แล้วWS บทที่ 280 สิ่งที่คิด
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปWS บทที่ 282 วังวนอันแปลกประหลาด

WS บทที่ 281 เกาะไร้นาม


"โอ้? อย่าบอกนะว่าพ่อมดเบย์ตันมีดินลาวา?” ดวงตาของเมอร์ลินเป็นประกายขึ้นทันที ถ้าพ่อมดเบย์ตันมีดินลาวาจริงๆ อะไร ๆ ก็จะง่ายขึ้นมาก

พ่อมดเบย์ตันส่ายหัวและพูดว่า “ผมจะไปมีลาวาดินได้อย่างไร? ถึงกระนั้น ท่านสามารถนำสิ่งที่ผมนึกออกนำไปใช้ได้ พ่อมดเมอร์ลิน ภูเขาไฟบนเกาะเพลิงม่วงนั้นได้ดับสนิทหมดแล้ว ใครจะไปรู้ว่ามีนักเวทย์มาที่นี่เกาะนี้กี่คน พวกของมีค่าก็คงจะถูกเก็บไปหมดแล้ว

ถ้าพ่อมดเมอร์ลินต้องการหาดินลาวา ผมเกรงว่าการค้นหาภูเขาไฟที่ดับเพียงอย่างเดียวคงจะไม่ทำให้ท่านได้ในสิ่งที่คุณต้องการ! พ่อมดเมอร์ลิน ท่านสามารถลองเข้าไปในภูเขาไฟที่ยังไม่ดับสนิทดีดูมั้ยขอรับ แม้จะมีอันตรายอยู่บ้างแต่ช่วยให้ท่านได้รับดินลาวาได้ง่ายขึ้น”

เมอร์ลินขมวดคิ้ว ภูเขาไฟที่ยังไม่ดับสนิทดี อาจมีโอกาสสูงที่จะได้รับดินลาวาแต่ในขณะเดียวกันก็หมายถึงอันตรายเช่นกัน มันต่างจากภูเขาไฟที่ดับแล้วซึ่งไม่มีอันตรายใด ๆ

ราวกับว่าสังเกตเห็นความลังเลของเมอร์ลิน พ่อมดเบย์ตันก็หัวเราะคิกคัก เขากล่าวว่า “ท่านไม่ต้องกังวล พ่อมดเมอร์ลิน แม้ว่าภูเขาไฟที่ยังไม่ดับเหล่านั้นอาจจะก่อให้เกิดอันตรายแต่ผมก็บังเอิญได้รู้จักภูเขาไฟที่สงบนิ่งอยู่สองสามแห่งที่เหล่านักเวทย์ไม่ค่อยแวะไปเท่าไหร่นัก นอกจากนี้ พวกมันไม่ได้ปะทุมาหลายสิบปีแล้ว ถ้าพ่อมดเมอร์ลินไม่ใช้เวลามากเกินไปในนั้น ก็ไม่น่าจะเกิดอันตรายใด ๆ ได้”

หลังจากได้ยินคำพูดของพ่อมดเบย์ตัน รอยยิ้มก็ค่อย ๆ ปรากฏบนใบหน้าของเมอร์ลิน “พ่อมดเบย์ตัน ช่วยระบุตำแหน่งเฉพาะของภูเขาไฟที่สงบเหล่านี้อยู่ที่ไหน”

“พ่อมดเมอร์ลิน ภูเขาไฟเหล่านั้นอยู่ในพื้นที่ที่ค่อนข้างไกล พวกมันไม่ได้อยู่บนเกาะเพลิงม่วง มิฉะนั้น ที่นั่นก็คงเต็มไปด้วยนักเวทย์ ถ้าพ่อมดเมอร์ลินจำเป็นจริง ๆ ให้ผมพาท่านไปที่นั่นได้”

“ถ้าอย่างนั้นฉันต้องขอรบกวนคุณด้วย พ่อมดเบย์ตัน!”

เมอร์ลินก็ไม่ลังเลใจเช่นกัน ดินลาวามีความสำคัญมากสำหรับเขา ดังนั้นเขาจะไม่ปล่อยโอกาสที่จะได้รับมัน

“ทางที่ดีเราควรเดินทางอย่างรวดเร็ว ไปกันเถอะขอรับ!”

ไม่นานหลังจากนั้น พ่อมดเบย์ตันได้พูดคุยกับพ่อมดอ้วนท้วมสองสามคำ จากนั้นเขาก็พาเมอร์ลินไปด้วยและออกจากเกาะเพลิงม่วงไปอย่างรวดเร็ว

...

ทะเลอันกว้างใหญ่ นั่นคือทั้งหมดที่เมอร์ลินเห็น เขากำลังนั่งบนเรือลำเล็กเพื่อเดินทางผ่านทะเลไประหว่างเกาะต่าง ๆ แม้ว่าพ่อมดเบย์ตันจะเป็นนักเวทย์ระดับสี่ที่มีและมีคาถาบินธาตุลมแต่เขาก็ไม่ต้องการเสียพลังเวทย์ เขาก็นั่งบนเรือลำเล็กกับเมอร์ลิน แล้วพายเรือไปยังเกาะที่อยู่ห่างไกลออกไป

พวกเขากำลังพายเรือช้า ๆ อย่างไรก็ตาม เมอร์ลินไม่กล้าที่จะลดความระมัดระวังลง พลังจิตของเขาครอบคลุมบริเวณโดยรอบตลอดเวลา ตรวจสอบการเคลื่อนไหวใด ๆ ในน่านน้ำใกล้เคียง

ท้ายที่สุด ตอนนี้พวกเขาอยู่บริเวณรอบนอกของหมู่เกาะเคิร์ดมันสลา มีสัตว์ทะเลมากมายที่สามารถโจมตีพวกมันได้ทุกเมื่อ ดังนั้นเมอร์ลินจึงต้องเตรียมพร้อม

“พ่อมดเบย์ตัน ตั้งแต่คุณค้นพบภูเขาไฟสองสามลูกนี้ ทำไมคุณถึงไม่ลองเข้าไปข้างในล่ะ”

เมอร์ลินถามพ่อมดเบย์ตันด้วยเสียงที่สงบ ตลอดการเดินทาง เมอร์ลินได้เรียนรู้ว่าภูเขาไฟสองสามลูกที่พ่อมดเบย์ตันพบ ไม่ได้บันทึกไว้ในแผนที่ของป้อมอูดอนจึงมีเพียงไม่กี่คนที่รู้ตำแหน่งของมัน

พ่อมดเบย์ตันเหลือบมองเมอร์ลินและไม่ได้ปิดบังข้อเท็จจริงเช่นกัน เขายิ้มและพูดว่า

“เดิมที ผมไปเจอเกาะที่ไม่มีชื่อนั้นโดยบังเอิญ เกาะไร้ชื่อพวกนี้ไม่รวมอยู่ในอาณาเขตของหมู่เกาะเคิร์ดมันสลา ดังนั้นจึงถือได้ว่าอยู่ตามลำพังในทะเล ตอนนั้นผมมีเหตุฉุกเฉินจึงไม่ได้หยุดอยู่นาน นอกจากนี้ ผมยังกังวลอยู่เพราะว่าภูเขาไฟสองสามลูกนั้นอาจจะปะทุและผมที่เข้าไปในตอนนั้น มันก็อาจจะมีอันตรายได้

หลังจากนั้นผมกลับมาที่ป้อมอุดร เวลาก็ผ่านไปหลายสิบปีโดยไม่รู้ตัว เมื่อฉันกลับไปที่เกาะที่ไม่มีชื่อนั้น ผมยังคงไม่พบสัญญาณที่บ่งบอกถึงการปะทุของภูเขาไฟบนเกาะนั้นเลย

ตอนนั้นเองที่ผมเป็นนักเวทย์ระดับสี่และได้สร้างชื่อเสียงในป้อมอูดอนแล้ว ทรัพยากรประเภทใดที่ผมต้องการ ทางป้อมอูดอนก็จัดหาให้ผมอย่างไม่รู้จบ เหตุใดผมจึงต้องเสี่ยงเข้าไปในภูเขาไฟอีกครั้ง”

เมอร์ลินพยักหน้า การเข้าไปในภูเขาไฟเป็นสิ่งที่อันตราย มันอาจจะพบสมุนไพรล้ำค่าหรือวัสดุในการเล่นแร่แปรธาตุในนั้นถือเป็นความมั่งคั่งมหาศาลสำหรับพ่อมดระดับสี่หรือต่ำกว่านั้น

แต่สำหรับนักเวทย์ที่อยู่เหนือระดับที่สี่ สิ่งของภายในภูเขาไฟนั้นไม่มีค่าเท่าไหร่นักและไม่คุ้มที่จะเสี่ยงที่จะเข้าไปในภูเขาไฟ

แม้แต่ดินลาวาก็ไม่ถือว่ามีค่าแต่ก็หายาก ในสายตาของนักเวทย์คนอื่น ๆ ดินลาวาเป็นเพียงวัตถุดิบในการเล่นแร่แปรธาตุที่หายาก

อย่างไรก็ตาม ดินลาวามีความสำคัญต่อเมอร์ลินมากที่สุด มันเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการฝึกฝนผสานผืนพิภพ ดังนั้นแม้ว่าจะมีอันตรายเพียงใด เขาก็ต้องเอามันมาให้ได้

หลังจากที่พ่อมดเบย์ตันอธิบายเสร็จแล้ว เขาไม่ได้พูดอะไรอีกเลย เขายังไม่ได้ถามเมอร์ลินว่าทำไมเขาถึงต้องการดินลาวา เมื่อไม่มีใครพูดอะไร ทุกอย่างได้เงียบลง นั่นทำให้เมอร์ลินรู้สึกผ่อนคลายกับการพายเรือมองทิวทัศน์โดยรอบ...

*ครืน…*

ลมทะเลพัดผ่านมาและเรือลำเล็กก็แล่นไปในทันที ในไม่ช้าพวกเขาก็ลอยไปที่เกาะเล็ก ๆ ที่รกร้าง

"อยู่ที่แหละขอรับ เกาะไร้นาม!” พ่อมดเบย์ตันก้าวขึ้นฝั่ง เขาสำรวจบริเวณโดยรอบและรู้สึกได้ถึงความคุ้นเคย

เมอร์ลินก็กำลังตรวจสอบสภาพแวดล้อมด้วย เกาะที่ไม่มีชื่อนี้อยู่เหนือพรมแดนด้านนอกสุดของหมู่เกาะเคิร์ดมันสลา ดังนั้นจึงไม่เป็นส่วนหนึ่งของหมู่เกาะเคิร์ดมันสลาอีกต่อไป

ในทะเลอันกว้างใหญ่ มีเกาะมากมายเหลือเกินที่คล้ายกับเกาะไร้นามแห่งนี้ อย่างไรก็ตาม เกาะพวกนี้บางแห่งมักเป็นรังของสัตว์ทะเลที่เก่าแก่ ดังนั้นจึงต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ

“พ่อมดเมอร์ลิน ท่านไม่พบสิ่งผิดปกติใช่ไหม?”

พ่อมดเบย์ตันได้ขยายพลังจิตของเขา ตรวจสอบสภาพแวดล้อมโดยรอบอย่างละเอียด เขาไม่พบสัตว์ทะเลใด ๆ ซ่อนตัวอยู่ที่นั่น ดังนั้นเขาจึงยืนยันเรื่องนี้กับเมอร์ลินอีกครั้ง

เมอร์ลินพยักหน้าและกล่าวว่า “ไม่มีอะไรผิดปกติ ดูเหมือนว่าไม่มีสัตว์ทะเลบนเกาะเล็ก ๆ แห่งนี้”

“แต่ยังไงก็ระวังไว้ก่อนดีกว่า”

พลังจิตของพ่อมดเบย์ตันครอบคลุมสภาพแวดล้อมครั้งแล้วครั้งเล่า เขามีสีหน้าระแวดระวัง

*ฟึ่บ!*

ทันใดนั้น ลำแสงแห่งความืดก็พุ่งมาหาพ่อมดเบย์ตันซึ่งกำลังเดินอยู่ข้างหน้า ตัวลำแสงยังมาพร้อมกลิ่นเหม็นสาบอย่างรุนแรง

“ดัชนีเยือกแข็ง!”

เมอร์ลินที่เฝ้าสังเกตสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวพวกเขาตั้งแต่แรกเริ่ม เขาใช้ดัชนีเยือกแข็งตอบโต้ทันที ความหนาวเย็นได้ห้อมล้อมลำแสงแห่งความมืดและแช่แข็งเข้าที่โดยไม่ยาก

ลำแสงแห่งความมืดหล่นลงไปในพุ่มไม้หนาทึบ หลังจากที่มองใกล้ ๆ เมอร์ลินก็ตกใจ เขาพบว่ามันเป็นแมลงตัวเล็ก ๆ ที่ดูเหมือนจิ้งหรีด ทั้งตัวของมันเป็นสีดำสนิทเหมือนหมึก ปีกของมันเล็กแต่ใต้ปากของมันมีเขี้ยวยาวสองอัน

แม้ว่ามันจะมีขนาดเล็ก แต่ก็ดูน่ากลัวมาก

เบย์ตันไม่รู้ว่ามันคืออะไรเช่นกัน ท้ายที่สุด ในทะเลอันกว้างใหญ่ อาจมีสัตว์ประหลาดมากมาย แมลงที่ไม่เคยเห็นมาก่อนปรากฏขึ้นบนเกาะที่ไม่มีชื่อนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่เท่าไหร่นัก

“ระวังตัวไว้ พ่อมดเมอร์ลิน ผมคิดว่าท่านควรใช้คาถาป้องกัน” พ่อมดเบย์ตันได้ใช้เวทมนตร์ป้องกันมาก่อนแล้ว

เมอร์ลินเพียงยักไหล่ด้วยรอยยิ้ม เขาไม่ได้ร่ายคาถาป้องกันใด ๆ เนื่องด้วยเขามีเพียงคาถาระดับสองต่อให้ใช้แบบเสริมพลัง มันก็มีพลังใกล้เคียงกับระดับสามเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เขามีเสื้อคลุมสีดำจากดินแดนมนต์ดำกับเสื้อคลุมขอบทองจากป้อมอูดอนที่สวมทับอีกชั้น ทั้งคู่ก็สามารถสกัดกั้นเวทมนตร์ระดับสามได้

ดังนั้น เขาจึงไม่จำเป็นต้องร่ายคาถาใด ๆ เพราะมีเสื้อคลุมที่คุ้มครองเขาอยู่ตั้งสองตัว

ทั้งสองเดินผ่านพุ่มไม้หนาทึบ ในช่วงเวลานั้น พวกเขาก็ได้พบกับแมลงที่แปลกตาอีกครั้ง แมลงเหล่านี้ดูตัวเล็กแต่เปลือกภายนอกของพวกมันแข็งแกร่งมาก คาถาระดับหนึ่งหรือสองโดยทั่วไปไม่สามารถทำอันตรายใด ๆ กับพวกมันได้

มีเพียงคาถาระดับสามหรือสูงกว่าเท่านั้นที่สามารถทำร้ายแมลงเหล่านี้ได้ โชคดีที่เมอร์ลินมีพลังปีศาจแพนโดร่า ในขณะที่พ่อมดเบย์ตันเป็นนักเวทย์ระดับสี่ เลยสามารถกำจัดพวกมันได้สบาย ๆ โดยรวมแล้วการเดินทางของพวกเขาค่อนข้างปลอดภัย

“พ่อมดเมอร์ลิน ข้างหน้าจะมีภูเขาไฟสามลูก พวกมันอยู่ตรงข้างหน้าพวกเราแล้ว”

พ่อมดเบย์ตันชี้ไปที่ภูเขาไฟสามลูกที่อยู่ไกลออกไป ต้นไม้เขียวขจีปกคลุมเกือบหมด ถ้าไม่ใช่เพราะคำยืนยันจากพ่อมด เบย์ตัน คนทั่วไปคงไม่สังเกตเห็นว่ามีภูเขาไฟอยู่สามลูกที่นั่น

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะเป็นภูเขาไฟที่สงบนั้นเป็นข่าวดีสำหรับเมอร์ลิน และที่นี่ก็เป็นที่รกร้างไร้ร่องรอยของผู้คนซึ่งหมายความว่าเมื่อเมอร์ลินเข้าไปในภูเขาไฟ เขาก็มีโอกาสในการค้นพบดินลาวากว่าปกติมาก

“พ่อมดเบย์ตัน รออยู่ข้างนอกสักครู่ ให้ฉันลองเข้าไปดูก่อนว่ายังมีดินลาวาอยู่หรือไม่?” ดวงตาของเมอร์ลินเป็นประกายด้วยความคาดหวัง

พ่อมดเบย์ตันพยักหน้าตอบและพูดว่า “ตกลง ผมจะรอข้างนอก พ่อมดเมอร์ลิน อย่าอยู่นานเกินไป หากไม่มีดินลาวาให้ออกไปทันที ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าภูเขาไฟทั้งสามนี้จะปะทุเมื่อใด”

เมอร์ลินสังเกตท่าทางจริงจังของพ่อมดเบย์ตัน เขาพยักหน้า หลังจากนั้นเขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพุ่งไปที่ภูเขาไฟลูกแรก

“ฟู่…” เมอร์ลินถอนหายใจด้วยความโล่งอกภายในภูเขาไฟที่มืดมิด เขาเลื่อนลงไปที่ฐานของภูเขาไฟอย่างง่ายดาย

อากาศภายในภูเขาไฟนั้นแห้งและร้อนอย่างอธิบายไม่ถูก สิ่งนี้ทำให้เมอร์ลินตื่นตระหนกเล็กน้อย โดยปกติ ความร้อนจัดและความแห้งแล้งจัดในภูเขาไฟบ่งชี้ว่าสามารถปะทุได้ง่ายมาก นอกจากนี้ยังพิสูจน์โดยอ้อมว่าภูเขาไฟลูกนี้ไม่ใช่ภูเขาไฟที่ดับสนิท

เมอร์ลินไม่ได้ใช้เวลามากในการสังเกตสิ่งที่อยู่ใต้ฐานของภูเขาไฟเช่นกัน เขาใช้พลังจิตโดยตรงเพื่อค้นหาที่ฐานของภูเขาไฟ

ภูเขาไฟประเภทนี้ซึ่งเคยปะทุมาก่อนหน้านี้แต่กลับดับไปเป็นเวลาหลายร้อยปีหรือนานถึงหลายพันปี มีแนวโน้มว่าจะก่อตัวเป็นดินลาวามากที่สุด

"มันร้อนมาก!" เมอร์ลินค่อย ๆ สัมผัสกำแพงหินที่ฐานภูเขาไฟ รู้สึกถึงคลื่นความร้อนเป็นจังหวะ

“เอ๊ะ? เดี๋ยวนะ ทำไมเพียงส่วนนี้ของกำแพงหินถึงร้อน?”

เมอร์ลินรู้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ ดังนั้นเขาจึงหันกลับมาและตรวจสอบบริเวณกำแพงหินที่ร้อนจัด ภายใต้การพิจารณาของเขา เขาพบความแตกต่างของส่วนนั้นของกำแพงหินในทันที

กำแพงหินที่เหลือนั้นแห้งและแข็งมากและมีเพียงส่วนนี้เท่านั้นที่ดูค่อนข้างอ่อน ยิ่งกว่านั้น เมื่อเขาปัดฝุ่นบนกำแพงหินนั้นออก เขาก็สามารถสร้างสีแดงเพลิงออกมาได้ซึ่งดูเหมือนเปลวไฟที่ลุกโชน

เมอร์ลินสัมผัสได้ถึงความสุขจากใจจริง เขาจำคุณลักษณะบางอย่างของดินลาวาได้ทันทีและดูคล้ายกับส่วนนี้ของกำแพงหิน

“ฮ่าฮ่า ในที่สุดฉันก็พบมันแล้วและดูเหมือนว่าที่นี่จะมีดินลาวาค่อนข้างมาก!”

ใบหน้าของเมอร์ลินยิ้มแย้มแจ่มใส จากนั้นเขาก็นำกริชของเขาออกอย่างเร่งรีบและค่อย ๆ เริ่มแทงไปที่กำแพงหินแข็ง ตัดเอาดินลาวาออกจากมัน

ไม่นานหลังจากนั้น กำแพงหินที่รายล้อม ดินลาวาก็หลุดออกมา พวกมันถูกกักเก็บอยู่ภายในกำแพงหินแข็ง

เมื่อกริชอันแหลมคมในมือของเมอร์ลินเพิ่งจมลงไปในกำแพงหิน เมอร์ลินก็รู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนที่เบา ๆ ในตอนแรกไม่ชัดเจนเท่าไหร่แต่ในไม่ช้าการสั่นสะเทือนก็ชัดเจนมากขึ้นเรื่อย ๆ

"เกิดอะไรขึ้น?" เมอร์ลินขมวดคิ้ว

ยังไม่ทันที่เมอร์ลินจะได้คิดอะไร กำแพงหินทั้งหมดก็สั่นเล็กน้อย เศษกรวดก็เริ่มตกลงมาจากด้านบนเช่นกัน

ภูเขาไฟทั้งลูกถูกห่อหุ้มด้วยบรรยากาศที่ร้อนระอุจนทนไม่ไหว ดูเหมือนว่าอุณหภูมิจะสูงขึ้นอย่างมากในช่วงเวลาสั้น ๆ

"หรือว่าจะเป็น…"

เมอร์ลินมองไปที่ฐานของภูเขาไฟอย่างกะทันหัน ในความมืดมิดนั้น เขามองเห็นแสงส่องระยิบระยับ ทันใดนั้นใบหน้าของเมอร์ลินก็ซีดเผือด

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด