284 - สตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยก
284 - สตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยก
สิ่งนี้ทำให้หัวใจของเย่ฟ่านเต้นแรงและหลังจากคิดเกี่ยวกับมันแล้ว เขาไม่ได้เลือกตระกูลจี้และสาขาของดินแดนศักสิทธิ์แสงโชติช่วงเพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้งโดยไม่รู้ตัว
“ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกมีโรงพนันที่นี่ด้วยหรือเปล่า?”
“แน่นอน นั่นเป็นโรงพนันที่โด่งดังที่สุดของเมืองนี้” ชายชราคนหนึ่งตอบกลับ
"ขอบคุณมากผู้อาวุโส"
เย่ฟ่านประสานมือเพื่อขอบคุณจากนั้นเขาหันไปหาหวังซู่และเอ้อหรงจื่อก่อนจะกล่าวว่า
"ไปที่โรงพนันของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยก"
“อ้า พี่เย่เจ้าคิดจะรับตัวสตรีศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขามาจริงๆหรือ?”
“หุบปาก อย่าพูดเรื่องไร้สาระ!”
“ไม่ต้องเป็นห่วง มันเป็นแค่สิ่งที่เราพูดเป็นการส่วนตัว” ทั้งสองรีบพยักหน้า
โรงพนันของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกครอบคลุมพื้นที่กว้างขวาง ทั้งหมดล้อมรอบด้วยกำแพงสูงและประดับประดาด้วยต้นกำเนิดในทุกที่
โรงพนันแห่งนี้ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของเมืองผิงเอี๋ยน เป็นสถานที่เงียบสงบรายล้อมด้วยต้นไม้โบราณและความเขียวขจี
“อ้าว ทำไมวันนี้ไม่เปิดล่ะ”
มีผู้คนจำนวนไม่น้อยมารวมตัวกันใต้ต้นไม้โบราณ พวกเขาพูดถึงบางสิ่งบางอย่าง
“ข้าได้ยินมาว่าสตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกมาที่เมืองผิงเอี๋ยน โรงพนันของพวกเขาจะปิดในตอนเช้าและจะกลับมาเป็นปกติในตอนบ่าย”
“สตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกมีชื่อเสียงไปทั่วโลก ชายหนุ่มทั่วทั้งโลกต้องการแต่งงานกับนางแต่น่าเสียดายที่ดูเหมือนนางจะไม่สนใจผู้ใดเลย ข้าอยากเห็นใบหน้าของนางนักว่าจะงดงามมากแค่ไหน”
"เจ้าสามารถมองเห็นใบหน้าของนางแน่ในบ่ายวันนี้ แต่ความคิดที่จะแต่งงานกับนางขอให้เจ้าเก็บไว้อย่าได้แสดงออกมาให้ขายหน้าของตัวเอง"
......
“สตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยก!” หวังซู่และเอ้อหรงจื่อต่างก็มีดวงตาเป็นประกายและมองไปที่เย่ฟ่านพร้อมกัน
“อย่ามองข้าด้วยสายตาแบบนี้อีกเด็ดขาด” เย่ฟ่านครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “พวกเราจะมาที่นี่อีกครั้งในตอนบ่าย ตอนนี้พวกเราไปเสี่ยงโชคเล็กๆน้อยๆกันดีกว่า”
ในที่สุดเย่ฟ่านก็เลือกบ่อนพนันที่เรียกว่า "หรงเซี่ยง"
"ยืนนิ่งๆ"
พนักงานต้อนรับขมวดคิ้วในขณะที่มองเสื้อผ้าของหวังซู่และเอ้อหรงจื่อด้วยความไม่พอใจ จากนั้นเขาก็พูดว่า
"พวกเจ้าเป็นผู้ขุดต้นกำเนิดพเนจรหรือไม่ หากเจ้าคิดจะขายต้นกำเนิดให้ไปที่ประตูตะวันออก ที่นี่เป็นที่สำหรับเล่นพนันหิน"
“พวกเรามาที่นี่เพื่อเล่นพนันหิน” เย่ฟ่านปฏิบัติตามประเพณีของหมู่บ้านหิน เขาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านหินดังนั้นเขาจึงแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่เป็นเอกลักษณ์ของผู้คนในแถบนั้น
“เจ้ามีต้นกำเนิดหรือเปล่า” มีภูมิคุ้มกันบ่อนหลายคนเดินออกมาด้วยความไม่พอใจ หนึ่งในนั้นกล่าวว่า "บ่อนพนันของเราไม่ใช่ว่าใครจะเข้ามาก็ได้"
เย่ฟ่านหยิบหินต้นกำเนิดออกมาซึ่งมีน้ำหนักครึ่งจินและพูดว่า
“นี่ใช่ไหม?”
ด้านหลังมีเสียงหัวเราะเยาะว่า “ครึ่งจิน มีเพียงเท่านี้เจ้าก็ยังกล้าเข้ามาเสี่ยงโชค ไสหัวไปซะเจ้าเด็กบ้านนอกแม้แต่ค่าผ่านประตูเจ้าก็ยังไม่มีปัญญาจ่าย”
“นั่นใคร เจ้ากล้าหาเรื่องพวกเรา”
หวังซู่ซึ่งกำลังผิดหวังได้ยินเสียงของใครบางคนเยาะเย้ยเขามาจากด้านหลัง เขาจึงหันกลับไปตะคอกด่าทันที
ที่ทางเข้ามีชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่งกำลังถือพัดโบกสะบัดเบาๆ คนที่กล่าววาจาคือชายหนุ่มอีกคนที่มีใบหน้ายาวเหมือนม้าและกำลังแสดงสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม
“รีบไสหัวไปได้แล้ว ที่แห่งนี้ไม่ใช่ที่ที่พวกเจ้าจะเข้ามาได้”
“คุณชายหลิวแห่งนิกายชิงเซี่ย โปรดเข้ามาข้างในก่อน” ผู้คนจากบ่อนพนันหรงเซี่ยงเต็มไปด้วยรอยยิ้มและมุ่งหน้าเข้าไปต้อนรับชายหนุ่มคนนั้น
คุณชายหลิวจากนิกายชิงเซี่ยไม่ได้พูดอะไรตั้งแต่แรกและมองไปที่เย่ฟ่านอย่างไร้อารมณ์
“ข้าไม่มีอารมณ์จะพูดกับเจ้า” หวังซู่หันศีรษะไปด้านข้างและไม่สนใจชายผู้นี้
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับอารมณ์แม้แต่น้อย” ชายหน้าม้าจากนิกายชิงเซี่ยหัวเราะ “พวกเจ้าต้องใช้ความพยายามหลายชั่วอายุคนกว่าจะสะสมต้นกำเนิดได้ ข้าไม่คิดว่าเจ้าควรจะเอามาเล่นเสียที่นี่ง่ายๆพวกเจ้าควรกลับไปดีกว่า”
“ต้นกำเนิดของพวกเราพวกเราจะทำอะไรกับมันก็ได้” เอ้อหรงจื่อกล่าวด้วยความโมโห
“เด็กน้อยการพนันหินมีความเสี่ยงเป็นอย่างมาก เจ้ากลับไปดีกว่าข้าขี้เกียจมองดูเจ้าร้องไห้ตอนเสียต้นกำเนิดทั้งหมดไป” ชายหน้าม้าจากนิกายชิงเซี่ยเยาะเย้ย
หวังซู่ไม่ได้โกรธแค้นเขากลับหัวเราะออกมาเบาๆและกล่าวว่า
“เจ้าคิดถึงเรื่องของตัวเองดีกว่า ใครที่เล่นพนันกับเราล้วนแล้วแต่หมดตัวทั้งสิ้น”
"เจ้าเด็กบ้านนอก" ชายหน้าม้าคนนั้นมีสีหน้าโกรธ
คุณชายหลิวแห่งนิกายชิงเซี่ยขมวดคิ้วและพูดกับคนของเขาด้วยความไม่พอใจว่า
"ไปยุ่งกับคนแบบนี้ทำไม" เมื่อพูดจบเขาก็ก้าวไปข้างหน้าและคนที่เหลือก็ตามเขาไปอย่างรวดเร็ว
มีลานพนันหลายแห่งในโรงพนันหรงเซียง แทบจะทั้งหมดล้วนเป็นการพนันหินต้นกำเนิด ที่ที่มีคนชุมนุมมากที่สุดนั้นเดิมพันต้นกำเนิดครั้งละหลายหมื่นจิน ในขณะที่ลานเล็กๆซึ่งไม่มีคนสนใจก็เริ่มตั้งแต่จินสองจิน
ลานที่อยู่ด้านนอกเห็นได้ชัดว่าไม่ค่อยได้รับความนิยมเท่าไหร่ ต้นกำเนิดที่ถูกนำออกมาเล่นการพนันที่นี่เป็นระดับที่ธรรมดาที่สุด
พูดกันตามตรงหินต้นกำเนิดจริงๆมีน้อยมากและหินส่วนใหญ่ที่เล่นในลานนี้แทบจะเป็นหินธรรมดาที่นำมาเติมเต็มจำนวนให้เพียงพอเท่านั้น
เย่ฟ่านไม่ได้รีบร้อน หลังจากที่เขาศึกษาส่วนแรกของคัมภีร์ต้นกำเนิดสวรรค์จนแตกฉานแล้วเขาแค่อยากจะออกมาฝึกฝนเท่านั้น ไม่ใช่ว่าจะต้องการต้นกำเนิดที่บริสุทธิ์อะไรมาก
เขาเดินไปรอบๆลานหลังแรก มือของเขาลูบคลำหินที่ถูกวางอยู่บนชั้นอย่างเฉยเมยสบายๆ
“พี่เย่ ไม่มีหินต้นกำเนิดที่ดีที่นี่ พวกมันทั้งหมดเป็นก้อนหินธรรมดาเท่านั้นเข้าไปข้างในกันเถอะ” หวังซู่แนะนำจากด้านข้าง
“ไม่เป็นไร วันนี้มีไว้เพื่อทดสอบเป็นหลักมาดูกันก่อน อย่ารีบร้อน” เย่ฟ่านไม่ได้เดินไปข้างในตามการชักชวน
ไม่ไกลจากพวกเขามีพนักงานของบ่อนพนันคนหนึ่งกำลังหัวเราะอย่างขบขัน
"หัวเราะอะไรไม่ทราบ?" เอ้อหรงจื่อคำราม
"หัวเราะเจ้าพวกคนบ้านนอก!" พนักงานคนนั้นยังคงหัวเราะอย่างไร้มารยาทต่อไป
“เมื่อเข้าประตูก็ถือว่าเป็นแขก เจ้ารู้กฎหรือไม่” หวังซู่แค่นเสียงอย่างเย็นชาแล้วกล่าวต่อไปว่า “เจ้าปฏิบัติต่อแขกอย่างนี้หรือ รีบไปรินชามาให้พวกเรา”
พนักงานอีกคนที่ได้ยินดังนั้นก็เดินเข้ามาด้วยความไม่พอใจ
“เจ้าเด็กน้อยเจ้าเป็นเพียงแค่คนบ้านนอก ถ้าเจ้ามีความสามารถจริงๆพวกเราจะไปรินน้ำชามาขอขมาเจ้าเอง!”
“ยกน้ำชามาให้พวกเขา ถ้าเจ้านายอยู่นี่พวกเราจะเดือดร้อน” พนักงานอีกคนที่เห็นความวุ่นวายด้านนอกเดินเข้ามาตักเตือนพนักงานทั้งสองคน
“ใส่ใบชามาเยอะๆด้วย?” เอ้อหรงจื่อพึมพำด้วยความไม่พอใจ
พนักงานทั้งสองคนที่ยกน้ำชาเข้ามามีสีหน้าไม่พอใจทันที
เย่ฟ่านเดินไปรอบๆห้องโถง หินทั้งหมดที่อยู่ที่นี่แทบจะเป็นก้อนหินธรรมดาทั้งสิ้น พวกที่มีต้นกำเนิดจริงๆมีอยู่ไม่กี่ก้อนเท่านั้น
ทันใดนั้นมีใครบางคนที่กำลังมองการกระทำของเขาก็เยาะเย้ยออกมาว่า
"ต้นกำเนิดที่นี่มีราคาถูกที่สุด ต่อให้เจ้าสามารถค้นหาพวกมันออกมาได้ทุกก้อนมันก็ไม่ได้มีค่าอะไรเลย"
“อย่างนั้นหรือ เอาก้อนนั้นมาให้ข้าหน่อย” เย่ฟ่านชี้ไปที่หินก้อนใหญ่น้ำหนักพันจิน
คนของโรงพนันหรงเซียงหน้าเขียวคล้ำ พวกเขาเป็นคนธรรมดาการจะให้ยกต้นกำเนิดใหญ่ขนาดนี้มันเป็นความลำบากอย่างแท้จริง
“ข้าบอกเจ้าเลยว่าหินก้อนนั้นไม่มีต้นกำเนิดอย่างแน่นอน เจ้าควรจะลองมองหาหินก้อนอื่น” หนึ่งในพนักงานพวกนั้นต้องการบ่ายเบี่ยง
“พี่ใหญ่ของเราให้พวกเจ้าไปยกมาเจ้าก็ยกมาอย่ามัวแต่พูดจาไร้สาระ พวกเจ้ารู้จักวิธีการทำธุรกิจหรือเปล่า” หวังซู่ที่ด้านข้างด้วยสีหน้ายินดี
“พวกเจ้าก็เลือกมาด้วย” เย่ฟ่านพูดกับเอ้อหรงจื่อและหวังซู่
“เรา ...... พวกเราไม่รู้วิธีการเลือก” คนสองคนโบกมือไม่ต้องการให้เย่เฟ่านเสียเงินเปล่า
“ข้าบอกให้พวกเจ้าเลือกพวกเจ้าเข้าไปเลือกมา”
หวังซู่เข้าใจเจตนาของเย่ฟานดังนั้นเขาจึงเลือกก้อนหินก้อนที่ใหญ่ที่สุด
“เอาศิลาต้นกำเนิดนั้นมาให้ข้า” หวังซู่ชี้ไปข้างหน้า
ใบหน้าของพนักงานเหล่านั้นเขียวคล้ำ หินก้อนนี้ยังมีขนาดใหญ่มากกว่าเมื่อสักครู่ การที่พวกเขาจะยกมันออกมาคงต้องเหนื่อยตายก่อน
“พวกเรายกมาก็ได้ ข้าอยากเห็นหน้าของพวกเจ้าตอนที่ผ่าหินต้นกำเนิดนี้ออกจริงๆ!” หลายคนกัดฟันและยกก้อนหินพันจินขึ้น
อย่างไรก็ตามเพียงไม่กี่ลมหายใจหวังซู่ก็ส่ายหัวและพูดว่า
“พวกเจ้ากำลังทำอะไรอยู่ สิ่งที่ข้าต้องการคือหินต้นกำเนิดนี้ที่อยู่ใต้ก้อนหินพันจินนั้น”
" #@$% ......"
ปอดของหลายคนกำลังจะระเบิดด้วยความโกรธ
