ตอนที่แล้วตอนที่ 20 เสี่ยวถงเป็นพวกชอบทำร้ายตัวเอง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 22 หนึ่งลูกหนึ่งตัน

ตอนที่ 21 ซื้อของขวัญให้คุณย่า


วันที่สวยงามแบบนี้ได้สิ้นสุดลงโดยไม่รู้ตัว ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน

แต่ในระหว่างนั้นเองสาวฝึกหัดของเอ็มเพอร์เรอร์เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ก็ได้วีแชทของเย่เทียนมาจากไหนไม่รู้ และพวกเธอต่างส่งรูปถ่าย‘สุดสดชื่อ’ให้เย่เทียนเป็นสิบรูป เย่เทียนถามพวกเธอกลับไปกว่าพวกเธอต้องการอะไร พวกเธอจึงตอบกลับมาว่าต้องการเป็นคนที่อยู่ในประวัติศาสตร์ "ประธานเย่ครับ ผู้ชายต้องหาเงินสองล้านเพื่อมาแต่งกับผู้หญิง แต่คุณสามารถลองอยู่กับเธอได้ในราคาคืนล่ะ20,000 คุณจะไม่ลองหน่อยเหรอครับ?”

เย่เทียนพูดอะไรไม่ออกเลยจริงๆ เขาทำได้แค่วางโทรศัพท์และถอนหายใจ สาวๆในวงการบันเทิงพวกนี้กำลังสู้กันเพื่อได้รับตำแหน่งระดับบน

เขาพูดไม่ออกทั้งคืน ในเช้าวันถัดมา

ก่อนที่จะถึงเวลาลงชื่อเข้าใช้ระบบ เขาก็ได้รับข้อความจากเซียวหรง "คืนนี้มีงานเลี้ยงวันเกิดครบรอบ 90 ปีของคุณย่า ที่นายไม่อยากไปฉันก็พอจะเข้าใจอยู่ ฉันได้เตรียมของขวัญที่นายต้องให้คุณย่าไว้ให้แล้ว"

เย่เทียนตอบกลับในทันที "ทำไมจะไม่ไปล่ะ? ส่วนเรื่องของขวัญฉันจะเตรียมไว้เองเธอไม่ต้องห่วง"

เซียวหรงที่อยู่ตรงข้ามหน้าจอแสดงท่าทีเย่อหยิ่งและใบหน้าของเธอก็ซีดลง เธอกระแทกโต๊ะแล้วตะโกน "ขยะ! ไอ้ขยะเอ้ย! ผู้หญิงรวยนั่นมีดีอะไรกัน!? ฉันอยากรู้นักว่านายจะเอาของขวัญอะไรไปในงานฉลองวันเกิดของคุณย่า!”

เพื่อนสนิทอย่างหวงอิงพูดอย่างเขินอาย "หรงหรง ถ้าของขวัญของเย่เทียนมันไม่ดีพอ ถึงจะรวมกับของขวัญเธอด้วยแต่ก็คงถูกคนในตระกูลมองว่าเป็นตัวตลกแน่... "

เซียวหรง "..."

...

[ ติ๊ง! ลงชื่อเข้าใช้สำเร็จ ได้รับเงิน 2,000,000,000]

[เวลาในการลงชื่อเข้าใช้อีกครั้งคือ 23 ชั่วโมง 59 นาที 59 วินาที]

เมื่อเสียงจากระบบหายไป เขาก็มองไปที่บัญชีธนาคารที่ไม่มีอะไรนอกจากเงินที่เพิ่มเข้ามาสองพันล้าน ความรู้สึกแปลกๆได้ก่อขี้นในใจของเขา

เมื่อวานพึ่งใช้เงินไปหลายร้อยล้าน แต่ทำไมยังได้เพิ่มมาอีกสองพันล้านล่ะ? ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเงินของฉันก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆไม่ใช่หรือไง?

แบบนี้ไม่ดีแน่

ฉันต้องใช้เงิน ต้องรีบใช้เงินให้หมด!

แต่นี่มันสองพันล้านนะไม่ใช่สองแสน ถึงจะใช้ก็ใช่ว่าจะหมด!

ในขณะที่เย่เทียนแสดงท่าทางเคร่งขรึมและคิดหนักอยู่ พ่อบ้านกวงก็พูดขึ้นด้วยความเคารพ “คุณเย่มีปัญหาอะไรหรือเปล่า? บางทีผมอาจช่วยคุณได้นะครับ”

เย่เทียนมองพ่อบ้านกวง และถอนหายใจเบาๆ “ฉันมีเงินมากเกินไป บางทีมีเงินเยอะไปมันก็น่ารำคาญ”

กวงผลักแว่นตาทองคำบนจมูกของเขาแล้วพูดอย่างใจเย็น “ผมเข้าใจปัญหาของคุณแล้วครับคุณเย่  แต่โปรดยกโทษให้ผมด้วยที่ผมไม่สามารถช่วยอะไรคุณได้ ตัวผมเองนั้นก็มีทั้งคนแก่และคนหนุ่มที่ต้องเลี้ยงดู และผมต้องก็ทำงานหนักทุกวันเพื่อมีชีวิตอยู่”

เย่เทียนพยักหน้าและคิดในทันใด "ทีมsilentของคุณทำงานได้ดีมาก ฉันกำลังพิจารณาขึ้นเงินเดือนคุณ คุณอยากได้ไหม?”

กวงสั่นศีรษะแล้วก้มหัวโล้นของเขา “พวกเราแค่ทำตามหน้าที่ของตัวเองเท่านั้น ไม่มีผลงานใดเป็นพิเศษ และพวกเราไม่มีสิทธิ์ขอให้คุณขึ้นเงินเดือนให้เรา”

เย่เทียนยกนิ้วให้และพูดชมเขา "ฉันชอบคนที่มีความคิดแบบนี้! ค่าตอบแทนเดิมคือ 15 ล้านสินะ ถ้างั้นฉันจะเพิ่มให้เป็นสองเท่าคือ 30 ล้าน ฉันตัดสินใจได้แล้วนายไม่ต้องห้ามหรอก ฉันจำได้ว่ามีเลขบัญชีนายอยู่ในโทรศัพท์อยู่นะ...”

ติ๊ดติ๊ดติ๊ด...

การดำเนินการเสร็จสิ้น  15 ล้านหยวนได้โอนเข้าบัญชีของอากวงแล้ว

กวงมีน้ำตาคลอเบ้า “คุณเย่ ตลอดระยะเวลาที่ผมทำงานมากกว่า 20 ปี คุณเป็นเจ้านายที่ใจกว้างที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอ!”

เขานำมือขวาวางไว้ที่หัวใจและโค้งคำนับพร้อมตะโกนขึ้นว่า "ผมขอมอบหัวใจนี้ให้คุณเย่!!!"

อืม...บอกได้เลยว่า ความสามารถในการเรียนรู้ของอากวงดีจริงๆ!

“ไม่เป็นไร”

เย่เทียนตบไหล่อากวงแล้วหันหลังออกจากวิลล่าไป

เมื่อเห็นเย่เทียนจากไป อากวงก็เช็ดน้ำตาออกจากตาของเขาและหยิบสมุดบันทึกออกมาเพื่อบันทึก "กฎแห่งการเรียนรู้เพื่อประสบความสำเร็จข้อที่ 123 : คนที่ประสบความสำเร็จทุกคนมีน้ำใจพูดน้อยเข้าถึงได้ง่าย เสมือเขาเป็นข้าวเต็มรวง..."

พอมาอยู่กับคุณเย่แล้ว ฉันได้เรียนรู้สิ่งต่างๆมากมาย

ยอดเลย !

...

เย่เทียนออกมาเดินเล่นในชุมชน หลังจากนั้นไม่นานเขาก็แหย่ให้นกยูงรำแพนขนหางของมัน จากนั้นเขาก็ไปเล่นกับกระต่ายและอัลปาก้า เขาทำตัวสบายๆเหมือนเป็นเด็กแต่เขามีอายุมากกว่า260เดือน

ในขณะที่เย่เทียนกำลังสนุกสนาน คนกลุ่มใหญ่ที่สวมชุดสูทสีดำและถือกระเป๋าเอกสารก็รีบเดินผ่านเขาไป สีหน้าของทุกคนดูเคร่งขรึมและเคร่งเครียดมาก

เมื่อพวกเขาผ่านตรงเย่เทียน หัวหน้ากลุ่มคนชุดสูทก็หยุดเดินและพูดขึ้น “ในชุมชนระดับไฮเอนด์แบบนี้ทำไมคุณถึงมีคนชั้นต่ำอยู่ด้วย? แกไม่เห็นป้ายห้ามเหยียบบนสนามหญ้าหรือไง?”

เย่เทียน ???

มันมีที่ไหนล่ะ!

สนามหญ้าที่นี่เป็นที่สำหรับให้เจ้าของวิลล่าได้พักผ่อนและใกล้ชิดกับธรรมชาติไม่ใช่หรือไง? นายคิดว่าที่นี่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวเหรอ?

ตอนที่เย่เทียนกำลังตกตะลึงอยู่ หัวหน้ากลุ่มคนชุดสูทก็พูดขึ้นอีกครั้ง “ปล่อยอัลปาก้านั่นไปซะ นายไม่เห็นหรือไงว่ามันกำลังอารมณ์เสียอยู่”

เย่เทียนหันกลับไปมองใบหน้าที่โง่ๆของอัลปาก้า และหันมามองคนชุดสูทแล้วอดพูดไม่ได้ว่า "นี่คุณบ้าหรือเปล่า คุณรู้ได้ไงว่ามันกำลังอารมณ์เสีย?"

"หัวหน้ายังมีงานสำคัญอยู่นะครับ ถ้าคุณไปช้าเกรงว่าท่านประธานจะโกรธเอา" พนักงานหน้าตาดีที่อยู่ข้างเขาพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบา

หัวหน้ากลุ่มคนชุดสูทพ่นลมอย่างเย็นชา “ฉันจะจำหน้าแกอาไว้ แล้วฉันจะเอาเรื่องนี้ไปรายงานให้ศูนย์ชุมชนแล้วให้มาไล่แกออกไป!”

พอเขาพูดจบ กลุ่มคนพวกนี้ก็เดินจากไป

ปล่อยให้เย่เทียนยืนหงุดหงิดตะโกนด่าอยู่ตรงนั้น

เอ็งเก่งมากจากไหนวะ! เวรเอ้ย! ประสาท!

มาไล่เจ้าของบ้านออกจากบ้านตัวเองเนี่ยนะ!

โชคดีที่เย่เทียนไม่ใช่คนเจ้าอารมณ์ เขาจึงรีบปรับความคิดของเขา เขาไม่มีเวลามาวุ่นวายกับคนที่เป็นโรคประสาทแบบนี้ เขาต้องคิดเรื่องของขวัญวันเกิดของคุณย่าตระกูลเซียว

ของขวัญชิ้นแรกเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว มันคือภาพต้นฉบับ ’น้ำตกบนภูเขาหลูซาน’ ของถังป๋อหู่ที่ได้มาจากภารกิจของระบบเมื่อวาน ตอนเขาเบื่อๆเขาเลยไปลองเช็คราคาดู ปรากฏว่ามันมีมูลค่าถึง 70 ล้าน

แต่ในฐานะมหาเทพจะให้ของขวัญแค่ชิ้นเดียวได้ยังไง ถ้าทำแบบนั้นเกรงว่าจะตกต่ำเกินไป!

ที่ประตูอ่าวอิมพีเรียล เย่เทียนขอให้รปภ.เรียกรถพิเศษสำหรับชุมชนที่ไปส่งเขาที่ถนนการค้า

“คุณย่าอายุเก้าสิบแล้ว จะให้รถสปอร์ตไปก็คงไม่ได้ ไม่ต้องพูดเรื่องเวลาในการสั่งซื้อเลยเพราะถ้าซื้อให้จริงเธอก็ขับไม่ได้อยู่ดี นมผงสำหรับผู้สูงอายุก็น่าสนใจนะ ต้องซื้อของแบรนด์ดังด้วย! ฉันนี่มันฉลาดจริงๆ!”

เย่เทียนตัดสินใจเดินเข้าไปร้านเฉพาะทางและซื้อนมผงสำหรับผู้สูงอายุยี่ห้อง ‘อี้เมิ่ง’ ที่เป็นแบรนด์จากต่างประเทศ

“ส่วนเรื่องซื้อเสื้อผ้าไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ฉันไม่รู้ว่าคุณย่าหน้าตาเป็นแบบไหน สูงเท่าไหร่ หรือเธอใส่ไซส์ไหน...”

“ทอง ใช่แล้ว พวกคนเฒ่าคนแก่ชอบทองกัน”

เย่เทียนพึมพำและเดินเข้าไปในร้านทองโดยที่ถือนมผงอยู่ในมือ

“ยินดีต้อนรับค่ะ ต้องการซื้ออะไรเชิญเลือกดูก่อนได้นะคะ” พนักงานสาวทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม

“วันนี้เป็นวันเกิดของคุณย่า ผมอยากได้ของที่เข้ากันกับเธอ” เย่เทียนพูดและคลำไปรอบๆ

“โอ้! ถ้าจะแสดงความยินดีกับผู้สูงอายุ คุณควรเลือกสร้อยคอหรือไม่ก็เป็นลูกท้อทองคำ! ทางเรามีลูกท้อทองคำอยู่เช่นกัน เชิญดูได้เลย”

พนักงานสาวหยิบลูกท้อทองคำออกจากเคาน์เตอร์ “ตอนนี้ทางร้านของเรากำลังลดราคาลูกท้อวันเกิดลูกนี้อยู่ ราคาเดิมคือ 33,000 และราคาปัจจุบันคือ 29,000 คุณคิดว่าราคานี้เหมาะสมไหม?”

เย่เทียนขมวดคิ้ว

พนักงานสาวเข้าใจว่าเย่เทียนมีเงินไม่พอ “ทางเรามีรุ่นที่เล็กกว่าด้วย ราคาคือ 9800...”

“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉันแค่คิดว่าลูกท้ออันนี้มันน่ารักดี แต่มันเล็กเกินไป”

เย่เทียนแสดงท่าทาง “ฉันต้องการอันใหญ่”