ตอนที่แล้ว272 - จักรพรรดิโบราณผู้มาสาย
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป274 - ปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์เจียง

273 - ดินแดนแห่งความตาย


273 - ดินแดนแห่งความตาย

เหมืองโบราณที่มืดมิดเงียบไม่มีเสียง เย่ฟ่านยืนนิ่งอยู่นานในขณะที่นึกถึงมือข้างนั้น และในที่สุดเขาก็ไม่เปลี่ยนใจ ยังคงเลือกที่จะเดินหน้าต่อไป

เขาเดินเพียงลำพังไม่ช้าหรือเร็วเกินไป และตั้งใจสังเกตทุกสิ่งรอบตัว แต่ไม่มีภาพสลักบนกำแพงหินอีกต่อไป และทุกอย่างก็สิ้นสุดตรงนี้

หลังจากเย่ฟ่านเดินมานานกว่าสามสิบลี้ดินบนพื้นก็อ่อนลงทันที ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ด้านหน้ากลายเป็นสีขาวอมเทา

ในตอนแรกเย่ฟ่านไม่สนใจ แต่หลังจากเดินไปเกือบร้อยจ้าง เขารู้สึกเย็นชาและขมขื่นมากขึ้นเรื่อยๆ และที่แห่งนี้มีบรรยากาศนักหน่วงมาก ราวกับลมเหนือพัดหิมะตกใส่เขา

เมื่อเขาเหยียบวัตถุแข็งที่อยู่บนพื้นแตกกระจายออกเย่ฟ่านก็เข้าใจทันทีว่าเขามาที่ใด

สีเทาขาวบนพื้นไม่ใช่ชั้นของฝุ่นละอองที่สะสมกันมาหลายปี แต่เป็นขี้เถ้า และยังมีกระดูกเหี่ยวแห้งที่ยังไม่ศูนย์สลายรวมทั้งปราณหยินที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความตาย

นี่เป็นกระดูกของผู้ฝึกฝน กระดูกของมนุษย์จะไม่สามารถอยู่จนถึงปัจจุบันนี้ได้

ห่างออกไป ขี้เถ้าสีเทายังคงไกลสุดลูกหูลูกตา

"คลิก"

หลังจากเดินไปหลายร้อยวาเถ้าถ่านก็หายไปและแทนที่ด้วยกระดูกของคนตายที่หนาแน่นทุกฝีก้าว

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแต่กระดูกที่ยังสามารถประคองตัวอยู่ได้นานขนาดนี้ย่อมเป็นยอดฝีมือในสมัยโบราณอย่างไม่ต้องสงสัย

“ไม่น่าแปลกใจเลยที่ค้างคาววิเศษจะอาศัยอยู่ที่นี่ เนื่องจากพวกมันถูกบันทึกไว้ในหนังสือโบราณว่าชอบอาศัยอยู่ในดินแดนที่ชั่วร้ายเต็มไปด้วยพลังแห่งความตาย”

เย่ฟ่านตื่นตัวอยู่เสมอเขาไม่ต้องการที่จะเสียชีวิตในเหมืองโบราณก่อนที่จะทันได้มีโอกาสมองเห็นความลับที่อยู่ในภูเขาสีม่วง

เขายกมีดหินในมือขึ้นและเดินไปข้างหน้าอย่างไม่สั่นคลอน มีดโบราณยาวสองจ้างดูเหมือนจะมีพลังในการปัดเป่าวิญญาณชั่วร้ายและกลิ่นอายที่หนักหน่วงก็หายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย

เย่ฟ่านพิงกำแพงเหมืองและก้าวไปข้างหน้าอย่างเงียบ ๆ ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเสื้อผ้าหินและไม่มีการรั่วไหลของกลิ่นอายออกมาด้านนอก

ด้านหน้ามีหลุมลึกกว่าร้อยจ้าง หลุมดำลึกในกำแพงหินของเหมือง และเสียงโซ่เหล็กสั่นดังออกมาจากด้านใน

รูนั้นลึกมากและความเย็นที่อยู่ด้านในนั้นก็น่าตกตะลึง มันเป็นเหมือนหล่มน้ำแข็งแห่งความตายที่เพียงสัมผัสร่างกายเล็กน้อยก็ทำให้เกิดความรู้สึกเจ็บปวด

เย่ฟ่านรีบสวมหน้ากากหินปิดบังใบหน้าของเขาทั้งหมด

ในส่วนลึกของหลุมดำ มีเสียงคำรามที่สามารถได้ยินเพียงเล็กน้อย พร้อมกับเสียงโซ่เหล็กสั่นไหวไปมา ราวกับว่าสิ่งมีชีวิตบางตัวถูกถูกกำราบอยู่ที่นี่

จะเห็นได้ชัดเจนว่าในกองกระดูกแห้งมีวิญญาณชั่วร้ายจำนวนมากที่ส่งเสียงคำรามและปลดปล่อยพลังหยินที่ชั่วร้ายอยู่ตลอดเวลา

"นี่คืออะไร ?!" เย่ฟ่านขมวดคิ้ว

ต้องรู้ว่ามีผู้บ่มเพาะจำนวนมากที่เสียชีวิตที่นี่เมื่อกว่าแสนปีที่แล้ว หลังจากผ่านไปหลายปีเป็นเรื่องปกติที่จะผลิตวิญญาณชั่วร้ายกระจัดกระจายอยู่เต็มไปหมด

“ไม่ว่าพวกเจ้าจะเป็นอะไรก็ไม่สามารถหยุดข้าได้” เขาประเมินอย่างลับๆโดยรู้สึกว่าวิญญาณชั่วร้ายพวกนี้ไม่ได้มองเห็นเขา ดังนั้นเขาจึงเดินลึกเข้าไปในเหมือง

“บางทีชุดหินนี้อาจมีบางอย่างแปลก ๆ และสิ่งชั่วร้ายไม่สามารถสัมผัสถึงมันได้”

เย่ฟ่านประเมินระยะทางเขาคิดว่าเขาน่าจะเดินเข้ามาลึกกว่าสามสิบห้าลี้แล้ว หลังจากที่เดินต่อไปอีกสี่หรือห้าลี้ก็มีแสงนุ่มนวลส่งออกมาจากด้านหน้า

สิ่งนี้ทำให้เย่ฟ่านประหลาดใจ เขาเพิ่งเดินผ่านกองกระดูกของคนตายตามความเห็นของเขาดินแดนที่อยู่ข้างหน้าไม่ควรจะเป็นแบบนี้

“หลังจากที่ออกจากดินแดนแห่งความตายที่อยู่ด้านหน้ากลับเป็นดินแดนบริสุทธิ์อย่างนั้นหรือ?”

ในที่สุดโลกที่สดใสก็ปรากฏขึ้น เหมืองโบราณไม่ได้มืดมิดอีกต่อไป แสงสว่างอันนุ่มนวลก็หลั่งไหลออกมา มันเป็นความมงคลและความบริสุทธิ์

“นี่คือกลิ่นอายของต้นกำเนิด!”

แม้ว่ามันจะสว่างจนยากที่จะมองเห็นแต่เย่ฟ่านก็จดจำกลิ่นอายนี้ได้อย่างแน่นอน มันเป็นพลังของต้นกำเนิดอย่างชัดเจน

“ต้องมีต้นกำเนิดมากมายที่นี่” เย่ฟ่านมองหาแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ภายในแสงที่เกิดจ้านั้นมีนกกระเรียนตัวหนึ่งกำลังกางปีก “นี่คือ…” เย่ฟ่านค่อนข้างประหลาดใจ “โฮก” จากนั้นเขาก็เห็นกิ้งก่าขนาดใหญ่อีกตัวที่อยู่ใกล้เคียง

จากนั้นฝูงนกสีแดงเพลิงก็โบยบินไปมา กระพือปีกทำให้ความร้อนกระจัดกระจายออกมา

“จะมีสิ่งมีชีวิตได้อย่างไร?”

เขาสวมชุดหินอยู่และสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ไม่รู้สึกถึงกลิ่นอายของเขา เขา ตามความเข้าใจของเย่ฟ่าน ที่แห่งนี้เป็นสถานที่แห่งความเงียบงันไม่น่าจะมีสิ่งมีชีวิตเกิดขึ้นมาได้

“หรือว่าพวกมันเกิดมาจากพลังปราณสวรรค์และปฐพี!” เย่ฟ่านรู้สึกประหลาดใจในทันใด

หัวใจของเขาผันผวนอย่างกะทันหัน ถ้าเขาพบต้นกำเนิดสวรรค์ที่สามารถให้กำเนิดสิ่งมีชีวิตขึ้นมาได้นั่นจะเป็นสิ่งล้ำค่ามากแค่ไหน!

ของชิ้นนี้เป็นสมบัติที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์มากมายต่างก็ต่อสู้เพื่อแย่งชิง

เย่ฟ่านถือมีดหินและเดินไปข้างหน้าในขณะที่สายตาของเขาสอดส่ายเพื่อมองหาต้นกำเนิดสวรรค์ชิ้นนั้น

“คชา”

เสียงแตกหักดังขึ้นที่ฝ่าเท้าของเขา เย่ฟ่านขมวดคิ้ว ยังมีโครงกระดูกมากมายกระจัดกระจายอยู่บริเวณนี้

“เอ๊ะ นี่คือ …”

เย่ฟ่านตกตะลึง ระดูกเหล่านี้มีกระดูกจำนวนหนึ่งที่ค่อนข้างใหม่ไม่เหมือนกับที่ถูกทิ้งไว้เมื่อหลายแสนปีก่อน

“ดูเหมือนว่าในช่วงหลายปีที่ผ่านมา จะมีใครบางคนเข้ามาในดินแดนแห่งนี้เป็นครั้งคราว”

เย่ฟ่านรู้สึกได้ถึงความน่าเกรงขาม คนเหล่านี้เสียชีวิตที่นี่ สถานที่อันเงียบสงบแห่งนี้ไม่ธรรมดาเหมือนที่ตาเห็น

นกกระเรียน กิ้งก่ายักษ์ นกสีแดงเพลิง และสิ่งมีชีวิตอื่นๆ บินโฉบไปมาทุกหนทุกแห่ง

นอกจากนี้เย่ฟ่านยังพบเจอหลุมลึกขนาดใหญ่จำนวนมาก ซึ่งภายในหลุมลึกนั้นจะเต็มไปด้วยซากศพของสิ่งมีชีวิตโบราณที่ไม่ทราบชนิด

เขารู้สึกว่าสถานที่นี้แปลกมาก เขาเคลื่อนตัวช้าๆในเหมืองโบราณ หลังจากเดินมาสิบกว่าลี้ในที่สุดเขาก็มาถึงที่ที่มีกลิ่นอายความแข็งแกร่งแผ่ออกมา

นอกจากนี้ เขารู้สึกถึงเจตนาฆ่าที่น่ากลัวที่นี่ และหัวใจของเขาก็เต้นแรง

ที่ด้านหน้ามีหลุมขนาดใหญ่สองหลุมที่มองไม่เห็นก้น หลุมหนึ่งเต็มไปด้วยรัศมีแห่งความตายและอีกหลุมหนึ่งเป็นพลังชีวิตที่น่าเกรงขาม ทั้งสองอยู่ใกล้กันมาก และมีความเงียบอยู่รอบตัวพวกมัน

เย่ฟ่านรู้สึกประหลาดใจจริงๆ หลุมดำทั้งสองนั้นมีลักษณะคล้ายคล้ายกับหยินและหยางเป็นอย่างมาก เขาคิดว่ามันต้องเป็นภาพไท่จี๋อย่างแน่นอน

เย่ฟ่านหัวใจสั่นไหวไม่น่าแปลกใจที่ท่านปู่ห้าเน้นย้ำซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าเขาไม่สามารถบุกรุกภูเขาสีม่วงได้

นี่มันเป็นดินแดนแห่งความลึกลับหากเพียงเคลื่อนไหวสุ่มสี่สุ่มห้ามีโอกาสสูงที่เขาจะกลายเป็นหนึ่งในโครงกระดูกที่นอนอยู่ที่นี่

เย่ฟ่านเริ่มสังเกตกระดูกที่ค่อนข้างใหม่ซึ่งอยู่ด้านหน้าของเขา เขาพยายามมองหาว่าใครคือบรรพบุรุษของตระกูลจาง

หากว่าปรมาจารย์ต้นกำเนิดสวรรค์ตายอยู่ที่นี่จริงๆเขาจะไม่เข้าไปในภูเขาอย่างแน่นอน

เย่ฟ่านตรวจสอบอย่างรอบคอบว่ากระดูกทั้งหมดบนพื้นน่าจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่คนไหน หากจะพูดกันตามตรงสิ่งที่เขาค้นหาคือสมบัติโบราณที่ติดตัวอยู่กับซากศพพวกนี้

เย่ฟ่านค้นหาอย่างระมัดระวัง และตอนนี้มีมีอาวุธที่แตกหักถูกทำลายมากมายกระจัดกระจายอยู่ตามซากศพ สุดท้ายเขาก็ได้ค้นพบจี้หยกที่มีคำว่าเหยาฉือสลักอยู่บนนั้น

สิ่งนี้ทำให้เขามีความตื่นเต้นเป็นอย่างมาก แต่น่าเสียดายที่สุดท้ายเขาไม่สามารถค้นพบสิ่งของอย่างอื่นได้

ตามความรู้ความเข้าใจของเย่ฟ่านบรรพบุรุษของตระกูลจางเมื่อหลายพันปีก่อน ฐานการบ่มเพาะไม่สูงนัก

“เขาสามารถไปถึงที่นั่นได้และข้าก็ควรจะไปถึงที่นั่นด้วย แต่ว่าเขาสามารถรอดชีวิตออกมาจากที่นั่นได้หรือเปล่า?”

เย่ฟ่านลุกขึ้นยืนอีกครั้งมีดหินถูกใช้เพื่อปกป้องร่างกายของเขาและเขาเดินไปไปข้างหน้าด้วยความมุ่งมั่น

4 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด