ตอนที่ 16 น้ำตกบนภูเขาหลูซานและการนัดบอดที่ล้มเหลว

เธอล้มบนโซฟาแล้วนิ่งอึ้งไปเลย

เธออยู่กับเหลียงกวนมาเกือบหนึ่งปี เหลียงกวนไม่เคยทำร้ายเธอหรือด่าเธอแม้แต่ครั้งเดียว แต่วันนี้เขากินยามาผิดขวดหรือไง?

เดี๋ยวก่อนนะ!

ประธานเย่?

หรือว่าไอ้หนุ่มส่งเครปคือประธานเย่?

พอคิดได้อย่างนี้เธอก็รู้สึกโลกหมุนในทันที

ใบหน้าของเหลียงกวนบิดเบี้ยวและเขาก็เอาแต่พูดขอโทษ “คุณเย่ครับ เธอก็แค่คนโง่คนหนึ่งคุณอย่าไปพูดกับเธอเลย ผมต้องขอโทษแทนเธอด้วยนะครับ แต่ถ้าประธานเย่ยังไม่พอใจก็เชิญสั่งสอนเธอได้เลย”

มุมปากของเย่เทียนกระตุกอย่างแรง

เหลียงกวนกำลังทำตัวเป็นหมาเลียขาที่เก่งที่สุด

ต้องขอบคุณสังคมยุคใหม่ ถ้าตอนนี้ยังเป็นสมัยเก่าเหลียงกวนคงตัดขาดกับคนนี้ผู้หญิงคนนี้ทันทีหรือไม่ก็มอบเธอให้เป็นของขวัญในฐานะคนรับใช้ไปแล้ว

เย่เทียนโบกมือ “จะทำอะไรก็รีบทำเถอะ”

“ได้ตามที่ประธานนายเย่สั่งครับ”

เหลียงกวนเลิกคิ้ว "รีบไปขอโทษประธานเย่ซะ”

“ฉันขอโทษค่ะประธานเย่...” หญิงสาวรีบเข้ามา

“ช่างเถอะ เอาไป” ขณะที่เย่เทียนส่งอาหารให้เธอ ระบบก็ดังขึ้นในหัวของเขา [ทำภารกิจบัตรประสบการณ์มหาเทพส่งอาหาร 1/10 สำเร็จ  ได้รับเงิน 10 ล้าน]

อะไรนะ!

เย่เทียนตะลึงอยู่ตรงนั้น

ทำไมถึงได้แค่ 10 ล้าน?

ฉันทำงานอย่างหนักเพื่อส่งอาหารแต่ได้เงินแค่ 10 ล้านเนี่ยนะ นี่ยังมีเหตุผลอยู่ไหมหรือว่ามันจะเป็นกฎของราชา?

เมื่อวานลงชื่อเข้าใช้ก็ได้เงิน 1,000 ล้าน!

แย่แล้ว ฉันต้องรีบไปทำงาน!

"ฉันต้องไปแล้ว!"

เย่เทียนลุกเดินออกไป

“ประธานเย่อย่าพึ่งรีบไปสิครับ มาทานข้าวด้วยกันก่อน!” เหลียงกวนพูดอย่างเร่งรีบ

“ไว้วันหลังแล้วกัน ฉันต้องรีบไปส่งอาหารก่อน!”

พอพูดจบ เย่เทียนก็หายตัวไปในทันที

เหลียงกวนสูดหายใจเข้าลึกและมองดูผู้หญิงที่มีรอยตบยาบนหน้าด้วยความเกลีดชัง “คนที่มีเงินหลายพันล้านยังมาส่งอาหารอยู่เลย แล้วเธอล่ะ? รู้จักแต่นอนช้อปปิ้ง!”

เธอรีบก้มหัวลงด้วยความละอายใจ

น้ำเสียงของเหลียงกวนอ่อนลง “โชคดีที่ประธานเย่อารมณ์ดีเลยไม่สนใจเรา ไม่งั้นฉันคงรับผลที่ตามมาไม่ได้แน่ รีบมาซะแล้วพาฉันไปนอน”

ผู้หญิงคนนั้น ???

...

[ทำภารกิจบัตรประสบการณ์มหาเทพส่งอาหาร 2/10 สำเร็จ ได้รับเงิน 50 ล้าน]

[ทำภารกิจบัตรประสบการณ์มหาเทพส่งอาหาร 3/10 สำเร็จ ได้รับเงิน 15 ล้าน]

[…]

หลังจากทำภารกิจซื้อกลับบ้านแปดครั้งในครั้งเดียว เย่เทียนก็ตรวจสอบธนาคารของเขาและเงินเพิ่มขึ้นแค่ 350 ล้านเท่านั้น!

ฮึ

อึกินยาก เงินก็หายาก คนโบราณไม่ได้หลอกเราจริงๆ

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเป็นรางวัลแบบสุ่มเย่เทียนจึงได้รับยารักษาทุกโรคสองครั้งจากงานนี้ ซึ่งทำให้เขารู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย

พ่อกับแม่ก็แก่แล้ว ถึงพวกท่านจะไม่ได้เป็นโรคร้ายแรงแต่มีโรคปวดออดๆแอดๆ ของพวกนี้ก็เอาไว้ให้พวกท่านกินได้

“เหลือแค่สองออเดอร์สุดท้ายแล้ว ออกมาเลย!”

เย่เทียนขึ้นรถสามล้อและรีบไปจุดส่งงานต่อไป

[ทำภารกิจบัตรประสบการณ์มหาเทพส่งอาหาร 9/10 สำเร็จ ได้รับภาพวาดน้ำตกบนภูเขาหลูซาน]

ภาพวาดน้ำตกบนภูเขาหลูซานคืออะไร?

เย่เทียนประหลาดใจเล็กน้อย เขานำมันออกจากพื้นที่ระบบแล้วคลี่ออก มันเป็นภาพวาดโบราณที่มีแนวคิดทางศิลปะที่ลึกซึ้ง มีตราปรับทับมุมล่างซ้ายของถังหยิน

กลายเป็นว่ามันคือภาพวาดของถังป๋อหู่!

เย่เทียนพูดอะไรไม่ออก ในฐานะนักเรียนชั้นยอดในมหาลัยที่มีชื่อเสียงแม้ว่าเขาจะไม่เคยอยู่ในแวดวงโบราณวัตถุแต่เขาก็รู้ว่าภาพวาดของถังป๋อหู่มีความหมายยังไงต่อนักสะสม

มีค่ามากมีค่าน้อยก็อีกเรื่องหนึ่ง แต่ที่สำคัญคือมูลค่าของสะสม!

เย่เทียนม้วนม้วนกระดาษแล้วยัดเข้าไปในรถสามล้อ อ่าวอิมพีเรียลคงใหญ่พอที่จะแขวนมันไว้

“เหลือออเดอร์สุดท้ายแล้ว ขอให้เป็นที่เน็ตคาเฟ่เถอะ…”

สักพักต่อมา เย่เทียนออกมาจากอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ งานสุดท้ายไม่ได้แย่ออะไรและระบบให้เงินมาอีก 100 ล้าน

ตอนนี้เขามี 760 ล้านในธนาคารรวมกับที่ยังไม่ได้ใช้ก่อนหน้านี้

ดิ๊ง!

โทรศัพท์ดังขึ้น  รับสาย

“นี่ใช่เย่เทียนหรือเปล่า?” มีเสียงหญิงสาวที่อีกด้านของโทรศัพท์

“ฉันเอง เธอคือ?”

“ฉันเองเหวินเหวิน วันนี้เราไม่ได้นัดเจอกันเหรอ? ฉันอยู่ในร้านกาแฟแล้วคุณจะมาเมื่อไหร่?”

“เฮ้ย!” เย่เทียนตบหน้าผากของเขา

ฉันมัวแต่ทำงานจนลืมสัญญานัดบอดของพ่อกับแม่ เขารีบพูดขึ้นมา “ขอโทษนะ มีปัญหานิดหน่อยแต่ฉันอยู่ใกล้ๆร้านกาแฟนี่แหละ อีกห้านาทีน่าจะไปถึง”

“โอเค”

ห้านาทีต่อมา

เย่เทียนจอดรถสามล้อไว้ที่ทางเข้าร้านกาแฟแล้วเดินเข้าไป

ทางด้านซ้ายของหน้าต่าง เขาเห็นเด็กสาวสองคนอายุยี่สิบต้นๆทั้งคู่ พวกเธอค่อนข้างสูง คนหนึ่งมีกระบนใบหน้าและอีกคนมีใบหน้าที่หน้ากลม

“นายคือเย่เทียน?” เหวินเหวินประหลาดใจเล็กน้อย

“ฉันเอง คุณคือเหวินเหวินสินะ สวัสดีครับ” เย่เทียนยื่นมือออกไปอย่างสุภาพ

เธอมีท่าทางแปลกๆจากนั้นจึงจับมือของเย่เทียนและเขย่าอย่างแรง หลังจากที่ทั้งสองฝ่ายนั่งลงเธอก็ชี้ไปที่หน้าต่าง “คุณลุงบอกฉันว่าคุณเป็นผู้บริหารในบริษัทขนาดใหญ่ แต่ทำไมคุณถึงลงจากรถสามล้อขายเครปนั่นล่ะ?”

“อันที่จริง การขายเครปเป็นงานหลักของฉัน” เย่เทียนพูดตามจริงโดยไม่ปิดบัง

งานหลักคือ....ขายเครป? !

เ*ยอะไรเนี่ย! ! !

คนหน้ากลมข้างเหวินๆหัวเราะอย่างเยาะเย้ย “เหวินเหวิน เธอชอบบอกว่าเจอแต่คนแปลกๆตอนนัดบอด ฉันว่าพี่ชายคนนี้นี่แหละที่แปลก ขายเครปเป็นงานหลักเนี่ยนะ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…” ใบหน้าของเหวินเหวินที่มีกระเริ่มมืดมน ตอนนี้เธอทำตัวไม่เหมือนผู้หญิงมีมารยาทอีกต่อไป เธอตบโต๊ะและนำไฟแช็คขึ้นมาจุดบุหรี่สูบ

“ฉันถูกแนะนำให้มานัดบอดกับคนแบบนี้น่ะเซ่ ญาติของฉันนี่มันเชื่อไม่ได้เลยจริงๆ!”

เหวินเหวินที่มีหน้ากระฮัมเพลง “นายคู่ควรที่จะมาตกหลุมรักฉันหรือไง? นายมีรถไหม? มีบ้านไหม? แล้วมีเงินเก็บเท่าไหร่? แกมันไม่มีอะไรทั้งนั้น แล้วยังกล้ามาหาแฟนแสนสวยอย่างฉันอีกเหรอ! กลับไปเล่นกับมือตัวเองนู่นไป!”

“ฉัน…”เย่เทียนอยากพูดอธิบาย แต่เหวินเหวินหน้ากระพูดขัดจังหวะขึ้นมา “แกจะพูดอะไร?! นอกจากหน้าแกที่เป็นผู้เป็นคนแล้วยังมีอย่างอื่นอีกไหม? อยู่กับคนอย่างแกแค่นาทีเดียวก็ยังเสียเวลา! ไอ้โง่! ไปกันเถอะ!”

หลังเธอพูดจบ เธอก็ดึงเพื่อนสนิทของเธอแล้วเดินจากไป

เย่เทียนจะทำอะไรได้อีกนอกจากส่ายหัวแล้วยิ้ม?

ทำไมตอนนี้อยู่ๆสาวๆถึงหน้าแดงแล้วสำลักน้ำ?

เมื่อเย่เทียนเรียกพนักงานเสิร์ฟมาจ่ายเงิน แลมโบกินี่ โรลส์-รอยซ์ และ ปอร์เช่ ก็หยุดที่ทางเข้าร้านกาแฟ

ผู้ชายสองคนและผู้หหญิงหนึ่งคนลงมาจากรถ

ผู้ชายคนหนึ่งอ้วนและอีกคนผอม ส่วนผู้หญินั้นงมีรูปร่างที่ดีและสวมแว่นกันแดด

ถึงอย่างนั้น หน้ากระเหวินเหวินก็ยังจำตัวตนของเธอได้ เธออดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา “ว้าว นั่นมันจื่อฉีนิ! ดาราดังจื่อฉี! คุณจื่อฉีคะฉันขอถ่ายรูปกับคุณหน่อยได้ไหมคะ!!!”

คนหน้ากลมก็ตื่นเต้นด้วยเช่นกัน

เจอดาราดังบนถนนแบบนี้ ถ้าถ่ายรูปด้วยได้ก็แสร้งทำเป็นอยู่ในแวดวงเพื่อนได้

เป็นเรื่องปกติที่จื่อฉีเป็นที่นิยมเพราะเธอเป็ฯใครใจดี เธอพยักหน้าตอบ “คุณสองคนช่วยรอสักครู่นะ เดี๋ยวฉันกลับมาถ่ายรูปด้วยแต่ขอไปหาคนที่ฉันมาหาก่อน”

“ได้ค่ะ ได้ค่ะ!” ใบหน้าของกระเหวินเหวินและผู้หญิงหน้ากลมสั่นด้วยความตื่นเต้น

เมื่อเย่เทียนออกมาจากร้านกาแฟ เขาก็ชนเข้ากับฉินเยี่ยนและผางเหว่ย เขาจึงอดสังสัยไม่ได้ “พวกนายมาทำไมอะไรกันที่นี่? จื่อฉีเองก็ด้วย”

ผางเหว่ยยิ้ม “พวกเราสามคนกำลังจะไปหาประธานของเอ็มเพอร์เรอร์เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ เหล่าฉินเห็นรถของพี่เย่จึงกะจะมาชวนไปด้วยกันถ้าพี่เย่ว่าง”

“เอาสิ ฉันพึ่งทำธุระเสร็จพอดี” เย่เทียนพยักหน้า “พวกนายไปก่อนเลย ฉันจะขับรถสามล้อไป”

ฉินเยี่ยนยิ้มอย่างขมขื่น “อย่าทำแบบนั้นเลยพี่เย่ ไม่มีใครขับรถสามล้อไปคุยงานกันหรอก อย่างน้อยพวกเขาก็เป็นคนในสังคมที่มีหน้ามีตาขึ้นมาหน่อย ตรงนี้มี แลมโบกินี่ โรลส์-รอยซ์ ปอร์เช่พี่เย่เลือกได้เลยว่าจะไปคันไหน ส่วนรถสามล้อเดี๋ยวฉันเรียกให้คนมาเอากลับไปให้เอง”

“ไม่เป็นไร งั้นฉันนั่งปอร์เช่ของจื่อฉีไปแล้วกัน” เย่เทียนไม่ได้คิดอะไรมาก

จื่อฉียิ้มอย่างมีความสุข “ทำไมล่ะ?”

“มันเย้ายวน” เย่เทียนลงไปนั่งตรงที่ข้างคนขับ จื่อฉีเดินไปพูดกับแฟนคลับทั้งสอง “เอาล่ะ มาถ่ายรูปกันเถอะ”

กรามของหน้ากระเหวินเหวินและผู้หญิงหน้ากลมแทบจะหล่นไปอยู่ที่พื้น

นี่มัน...เกิดอะไรขึ้น?

ทำไมดาราดังอย่างจื่อฉีกับประธานสองคนนั้นถึงเคารพเย่เทียนที่เป็นคนขายเครปแบบนี้?

“พี่จื่อฉี คุณ...คุณรู้จักกับเย่เทียนหรือเปล่า?” หน้ากระเหวินเหวินแสดงความกล้าหาญโดยการถามออกไทำภารกิจบัตรประสบการณ์ส่งอาหารมหาเทพ ปตรงๆหลังจากถ่ายรูป

จื่อฉีสงสัย “เธอคือ?”

“พี่เย่เทียน! มันเป็นความผิดของฉัน! ยกโทษให้ฉันด้วย! ฉันขอโทษจริงๆ!” หน้ากระเหวินเหวินรีบวิ่งไปข้างรถทางฝั่งที่เย่เทียนอยู่

เย่เทียนพยักหน้า “อ่า ฉันยกโทษให้”

“งั้นเรามาคุยกันหน่อยดีไหม? วันนี้ฉันว่างมากเลย” หน้ากระเหวินเหวินรีบพูดชวนออกไป

“เธอไม่คู่ควร” มุมปากของเย่เทียนกระตุก “ไปเลยจื่อฉี”

“ได้”

คันเร่งถูกเหยียบขึ้น

รถหรูสามคันออกตัวไปทีล่ะคัน

หน้ากระเหวินเหวินล้มลงและร้องไห้อย่งขมขื่น ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าพลาดอะไรไป

เธอพลาดโอกาสที่นกกระจอกกลายเป็นฟีนิกซ์ไปซะแล้ว!!