ตอนที่ 18 ฉันจะสอบใหม่อีกครั้ง

“ไม่ใช่อย่างนั้นคะ ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉันหมายความว่าฉันจะไม่ไปที่มหาวิทยาลัยแพทย์หนานเจียง ฉันจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยอีกครั้งในปีหน้า เพราะงั้นปีนี้ฉันจะอยู่ที่บ้าน ไม่ต้องห่วงว่าปีหน้าฉันจะสอบไม่ติดค่ะ” เจียงเหยารีบอธิบาย

“อยากอยู่บ้าน เธอจะทำอะไรที่บ้านตั้งปีหนึ่ง อีกอย่างเธอบอกว่าจะไม่ไปแล้ว แล้วตอนที่สมัครคิดอะไรอยู่” คุณนายลู่ฉุนเฉียว “ฉันไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว ทำไม...”

เจียงเหยาตกตะลึงขณะที่เธอถูกทิ้งระเบิดคำถามมากมาย เมื่อเธอกรอกใบสมัครในตอนนั้น ทั้งหมดที่ทำไป ก็เพราะต้องการอยู่ให้ห่างจากลู่ชิงสี ตอนนี้เธอได้รับโอกาสที่จะเกิดใหม่อีกครั้ง เธอตั้งใจที่จะแก้ไขข้อผิดพลาดของเธอและร่างเป้าหมายชีวิตของเธอใหม่ เธอเสียใจกับการตัดสินใจของเธอ เธอต้องการเข้าใกล้ลู่ชิงสีทีละนิด เธอต้องการอยู่ร่วมกับเขาในฐานะคนรัก

เจียงเหยาไม่รู้จะตอบคำถามของคุณนายลู่ยังไง เธอจึงยกมือขึ้นแล้วพูดว่า “ต้องโทษชิงสี ฉันเลือกหนานเจียงเพราะทำให้ฉันโกรธ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ฉันจะต้องเลือกจินโตอย่างแน่นอน”

หลังจากที่เธอพูดแล้วเจียงเหยาก็ขอโทษลู่ชิงสีอย่างเงียบ ๆ ที่โยนความผิดไปที่เขา แต่เธอหาข้อแก้ตัวอื่นไม่ได้แล้วจริง ๆ

ลู่ชิงสีตกตะลึงเมื่อจู่ ๆ เขาก็ถูกเจียงเหยากล่าวหา เขาขุดลึกในความทรงจำของเขา พยายามที่จะจำสิ่งที่เขาทำให้เธอไม่มีความสุขในช่วงที่เจียงเหยากำลังสมัครเรียนในมหาวิทยาลัย

สมาชิกคนอื่น ๆ รอบโต๊ะก็พยายามคิดว่าลู่ชิงสีทำอะไรในเวลานั้น

“ในเวลานั้นชิงสีอยู่ที่กองทัพ แล้วเขาไปทำอะไรเธอโกรธ” ลู่อี้ชิงโต้กลับ จากนั้นเธอก็สงสัยในตัวเองและจ้องที่ลู่ชิงสี “ในช่วงเวลานั้น แม่บอกว่านายโทรกลับบ้าน คุยกับเมียหลายวันติดต่อกัน หรือนายทำให้เมียโกรธทางโทรศัพท์เหรอ”

ลู่ชิงสีเงียบ เป็นความจริงที่เขาโทรศัพท์กลับบ้านติดต่อกันหลายวันเพราะกังวลเรื่องของเจียงเหยา

แต่เขามั่นใจว่าพวกเขาไม่ได้ทะเลาะกัน เพราะพวกเขาไม่ได้พูดคุยกันมากนัก

เป็นไปได้ไหมว่าการโทรศัพท์ที่น่ารำคาญทำให้เจียงเหยาเปลี่ยนใจและตัดสินใจเลือกหนานเจียง?

หลังจากตั้งสมมติฐานดังกล่าวแล้ว ลู่ชิงสีก็กล่าวขอโทษ

“เจียงเหยา ผมขอโทษ”

ทันทีที่คุณนายลู่ได้ยินคำขอโทษ เธอก็โล่งใจ แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าพวกเขาทะเลาะกันเรื่องอะไร แต่ก็เป็นการดีกว่าที่เด็กสาวจะดื้อรั้นและโวยวาย มากกว่าความเป็นไปได้ที่เจียงเหยาตั้งใจที่จะอยู่ห่างจากลู่ชิงสี อย่างที่ลู่อี้ชิงอ้าง

เมื่อเธอผ่านประตูเข้ามาครั้งแรก มันเป็นเรื่องปกติที่คู่รักจะทะเลาะกัน แต่มันไม่ใช่เรื่องปกติสำหรับคู่แต่งงานที่ต้องอยู่ห่างกัน

“ตัดสินใจแล้วใช่ไหม ได้ ได้ งั้นก็เลื่อนการเรียนมหาวิทยาลัยออกไปปีหนึ่ง แต่อยู่บ้านเฉย ๆ ตั้งปีหนึ่งก็คงไม่ดีนัก ทำไมเธอไม่กลับไปเรียนซ้ำอีกปีล่ะ อย่างนี้จะปลอดภัยกว่า ไม่ต้องกังวลเรื่องคะแนนตอนเข้าเรียนด้วย” คุณนายลู่แนะนำ “เราจ่ายค่าเทอมให้เธอได้ วางใจเถอะ กลับไปเรียนที่โรงเรียนนะ”

เฉพาะครอบครัวลู่ที่ร่ำรวยเท่านั้นที่สามารถพูดเช่นนี้ได้ เพราะพวกเขาสามารถจ่ายได้

สมัยนั้นค่าเรียนในโรงเรียนแพง ครอบครัวที่ยากจนจำนวนมากไม่มีเงินส่งลูกไปโรงเรียน อย่างไงก็ตาม คุณนายลู่สงบและรวบรวมสติ เธอขอให้เจียงเหยาไปเรียนซ้ำ ราวกับว่าเธอกำลังพูดถึงสภาพอากาศ

“ขอบคุณคะแม่ แต่ไม่เป็นไร ฉันมั่นใจค่ะ ไม่ต้องกลับไปเรียนอีก” เจียงเหยาส่ายหน้าปฏิเสธข้อเสนอที่ใจกว้างของแม่สามี

เมื่อครั้งที่เธอเป็นหมอประจำโรงเรียน หมู่บ้านห่างไกลบนภูเขา เธอช่วยสอนหนังสือเด็ก ๆ จำนวนมาก เธอยังสอนข้ามชั้นให้กับเด็กหลายคนและสอนวิชาระดับมัธยมต้นให้พวกเขาอีกด้วย