859-860
3/10
Ep.859
“ตอนนี้ แกยังคิดจะขอสัตว์เลี้ยงวิญญาณจากฉันอีกรึเปล่า?”
ซูเฉินหันไปหาเถ้าแก่ร้าน ใบหน้าแสดงท่าทีหยอกล้อ
“ผู้อาวุโสท่านนำแร่นี้ไปได้เลย ไม่จำเป็นต้องจ่ายอะไรทั้งนั้น”
เถ้าแก่ร้านตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว แข้งขาอ่อนแรง เข่าร่วงปึก! กระแทกกับพื้น
ขนาดเซียวหยู ซูเฉินยังกล้ามอบบทเรียน แล้วเขานับเป็นตัวผายลมอะไร?
หากยังดื้อรั้น เกรงว่าคงถูกฆ่าตายในพริบตา
“คิดเอาใจบิดา มันสายไปแล้ว!” ซูเฉินแค่นเสียงเย็นชา ซัดหนึ่งหมัดทันที
บังเกิดสายลมกรรโชก ตามด้วยเสียงโผล๊ะ! เถ้าแก่ร้านระเบิดเป็นผงในคราเดียว!
จากนั้น เขาแผ่พลังจิตออกไป และกวาดแร่ทั้งหมดลงในถุงเก็บของ ก่อนหันมาพูดกับฉีมู่เสวี่ยอย่างสบายๆว่า “พาเขาไปด้วย”
ในใจของฉีมู่เสวี่ยโกรธมาก ซูเฉินปฏิบัติต่อเธอราวกับเป็นน้องเล็กจริงๆ
กระนั้น ต่อหน้าซูเฉิน เธอไม่กล้าแสดงความในใจออกมา ยอมลากตัวเซียวหยูแต่โดยดี
ใครจะทันคิด ว่าพวกเขาเดินออกไปได้แค่สามก้าว เสียงคำรามด้วยความโกรธก็ดังไล่มาจากเบื้องหลัง
“ปล่อยลูกชายฉัน! หรือจะให้ฉันหักร่างแกเป็นชิ้นๆ!”
ซูเฉินหยุดฝีเท้า กวาดสายตาไปเบื้องหลัง เห็นแค่เพียงชายวัยกลางคนที่มีใบหน้าคล้ายคลึงกับเซียวหยูกำลังจ้องมองมาทางเขาด้วยความโกรธเคือง
“ท่านพ่อ! ช่วยผมด้วย รีบช่วยผมเร็ว!”
ทันทีที่เห็นเซียวเฟย เซียวหยูร้องโวยวายออกมา
“จะให้โอกาสอีกครั้ง ปล่อยลูกชายฉันเดี๋ยวนี้!”
เห็นตามตัวเซียวหยูเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ ทั้งยังถูกลากตามพื้นอย่างกับหมาตาย ดวงตาของเซียวเฟยลุกโชนไปด้วยไฟโทสะ ภายในแววตาสะท้อนไปด้วยเจตนาสังหาร
“เจ้าหมอนี่อารมณ์ร้อนไม่เบาแฮะ”
ซูเฉินพึมพำ จากนั้นกล่าวกับฉีมู่เสวี่ยว่า “เสี่ยวฉี ไปดับไฟแค้นของมันให้ที ลงมือให้เต็มที่ พลั้งมือฆ่ามันไปก็ไม่เป็นไร”
เสี่ยวฉี?
ฉีมู่เสวี่ยสูดหายใจลึก เห็นได้ชัดว่าเธอแก่กว่าซูเฉิน แต่ซูเฉินกลับเรียกเธอฉีน้อย(เสี่ยวฉี) นี่มันเหมือนกับว่าเธอเป็นน้องเล็กของเขายังไงยังงั้นเลย
ฉีมู่อวี้ยิ้มเจื่อน “ให้ข้าทำเองแล้วกัน”
เธอดูออกว่าซูเฉินจงใจแกล้งฉีมู่เสวี่ย หากปล่อยให้ฉีมู่เสวี่ยมีปัญหากับซูเฉิน สุดท้ายคงเป็นพี่สาวเธอที่ตกเป็ยฝ่ายเสียเปรียบอีก
ฉีมู่อวี้ช่วยอะไรไม่ได้นอกจากอาสาทำแทน
“เอาสิ เธอทำแทนก็ได้” ซูเฉินพยักหน้า
กำลังรบของฉีมู่อวี้แข็งแกร่งกว่าฉีมู่เสวี่ยมาก หากให้เธอลงมือ น่าจะปลอดภัยกว่าไม่มากก็น้อย
ได้รับอนุญาตจากซูเฉิน ฉีมู่อวี้ขยับเท้าก้าวเดียว พรวดเข้าประชิดตัวเซียวเฟย
“แส่หาที่ตาย!”
เห็นฉีมู่อวี้กล้าลงมือกับเขาจริงๆ เซียวเฟยโกรธจัด! ใบหน้าเขาปรากฏเค้าของความดุร้าย จ้วงหมัดชกออกไปทันใด
หมัดนี้ทั้งหนักอึ้งและเปี่ยมไปด้วยพลัง ทุกแห่งหนที่มันวาดผ่าน อากาศที่ว่างเปล่าสั่นสะเทือน คล้ายกับว่า สายลมจากหมัดนี้ มันแฝงไปด้วยพลังในการฉีกมิติ
อาจกล่าวได้เลยว่า มันคือหมัดพลังทำลายล้างสูง!
หากผู้ฝึกตนขั้น 10 ทั่วไปเผชิญหน้ากับมัน เกรงว่าคงต้องเจ็บปวดทนทุกข์ทรมาน
แต่เห็นได้ชัดว่าฉีมู่อวี้ไม่สามารถนำมาเทียบเปรียบกับผู้ฝึกตนขั้น 10 ทั่วๆไปได้ ดาบโค้งสีเงินสว่างวาบในมือเธอ ฟันฉับเดียวปรากฏรอยแยกมิติขึ้นเบื้องหน้า
รอยแยกมิตินี้ไม่เพียงสลายแรงลมจากหมัดของเซียวเฟยเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แต่มันยังเฉือนลึกไปถึงกำปั้นของเซียวเฟยอีกด้วย
หากไม่ใช่เพราะเซียวเฟยเห็นสถานกาณณ์ไม่ดี ชักฝีเท้าถอยได้ทัน มือข้างนี้ของเขาอาจถูกทำลายไปแล้ว
“ที่แท้แกก็มีสิ่งประดิษฐ์เทวะมิติ!”
เซียวเฟยถอยหลังไปหลายก้าว มองฉีมู่อวี้ด้วยอาการใจสั่น
ฉีมู่อวี้ไม่สนใจ กุมดาบปลายโค้งมุ่งเข้าสังหารเซียวเฟย
เห็นภาพนี้ ใบหน้าของเซียวเฟยฉายแววอำมหิตวูบหนึ่ง “ในเมื่อแกรนหาที่ตาย งั้นฉันจะเติมเต็มความปรารถนาให้เอง!”
พร้อมกับเสียงคำราม ทันใดนั้นเหนือหัวเซียวเฟย ปรากฏหนังสือสีทองตั้งตระหง่าน แทบจะในทันทีหลังจากนั้น หนังสือสีทองค่อยๆพลิกหน้ากระดาษ ก่อนหยุดลงในหน้าที่เขียนหัวข้อไว้อย่างชัดเจนว่า ‘กับดัก’
‘จงหยุดนิ่ง!!’
ในเวลานั้นเอง เซียวเฟยเหยียดมือชี้ออกไปทางฉีมู่อวี้ ตะโกนเกรี้ยวกราด
4/10
Ep.860
พริบตานั้นเอง อาณาเขตพันธนาการขนาดใหญ่โถมเข้าใส่ฉีมู่อวี้จากทุกทิศทาง ส่งผลให้เธอไม่อาจหลบเลี่ยง ได้แต่กวัดแกว่งดาบปลายโค้งอย่างต่อเนื่อง
พลังตัดมิติกระจายไปรอบๆทั่วทุกหนแห่ง กระนั้นก็ยังพ่ายแพ้ต่ออาณาเขตพันธนาการ ถูกทำลายลงอย่างง่ายดาย
สีหน้าของฉีมู่อวี้แปรเปลี่ยนเป็นสยองเกล้า ขณะกำลังเตรียมใช้กลยุทธอื่น ทั้งร่างของเธอพลันแข็งค้าง ไม่อาจขยับเคลื่อนไหวได้
ในขณะเดียวกันนั้นเอง หนังสือสีทองของเซียวเฟยที่ลอยอยู่เหนือศีรษะเริ่มพลิกหน้ากระดาษอีกครั้ง เมื่อมันหยุดลงในหน้าถัดไป หัวข้อคำว่า ‘ฆ่า’ ก็ปรากฏขึ้น
“ตาย!”
เซียวเฟยชี้ไปทางฉีมู่อวี้ หัวเราะอย่างร้ายกาจ จากนั้นเห็นแค่เพียงคำว่า ‘ฆ่า’ ในหนังสือสีทองปรากฏขึ้นกลางอากาศ พริบตาเดียวแปรเปลี่ยนเป็นกระบี่ทองคำ ฟันฉับลงบนหัวฉีมู่อวี้
ฉีมู่อวี้ถูกพันธนาการ ไม่อาจต่อต้านหรือหลบเลี่ยง ได้แต่เฝ้ามองกระบี่ฟันลงมา ในดวงตาปรากฏระลอกคลื่นของความสิ้นหวัง
“น้องสาว..!”
ฉีมู่เสวี่ยกรีดร้องเสียงดัง ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับฉีมู่อวี้แน่นแฟ้นมาก แน่นอนว่าไม่ต้องการให้ฉีมู่อวี้ตายในที่แห่งนี้
แต่ด้วยความแข็งแกร่งของเธอ เกรงว่าคงไม่สามรถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ในสนามรบได้
“ไม่ต้องกังวล เธอจะไม่ตายหรอก”
ซูเฉินผุดรอยยิ้มบาง ขยับกายวูบไหว หายวับไปจากที่เดิมราวกับภูติผี
เมื่อเขาปรากฏกายขึ้นอีกครั้ง ก็มาขวางเบื้องหน้าของฉีมู่อวี้แล้ว
“ซูเฉิน …”
ฉีมู่อวี้มองแผ่นหลังของซูเฉินด้วยอาการเหม่อลอย ความตื่นตระหนกในหัวใจมลายหายไปสิ้น
ความแข็งแกร่งของซูเฉินนั้นไร้ที่ติ ตราบใดที่มีซูเฉินอยู่เคียงข้าง ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถฆ่าเธอได้
ในเวลาเดียวกัน กระบี่ทองคำฟันใกล้เข้ามา ขณะที่มันกำลังจะถึงหัวซูเฉิน เจ้าตัวเปิดใช้งาน [เกล็ดแขนทองคำ] กางมือเป็นกรงเล็บชูขึ้นคว้ามัน
“ฮี่ ฮี่ … เป็นแกเองนะที่หาเรื่องตาย!” รอยยิ้มโหดเหี้ยมผุดขึ้นบนมุมปากของเซียวเฟย
ซูเฉินกล้าใช้ร่างกายเพียวๆเข้ารับคมกระบี่ นี่ไม่ต่างจากการใช้ไข่ทุบก้อนหิน
“ให้ตายเถอะ! เจ้าหมอนั่นบ้าไปแล้วหรอ?”
ในขณะเดียวกัน เสียงร้องอุทานด้วยความตกใจดังขึ้นโดยรอบ
พวกเขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมซูเฉินถึงกล้าใช้มือคว้ากระบี่ทองคำ
วินาทีถัดมา คมกระบี่ฟาดลงบนฝ่ามือของซูเฉินอย่างแรง บังเกิดเสียงปะทะก้องกังวานไปทั่ว
แต่สิ่งที่แปลกก็คือ กระบี่ทองคำไม่เพียงไม่สามารถเฉือนผ่านฝ่ามือของซูเฉิน แต่ยังถูกเขาคว้าจับไว้แน่นจนไม่อาจขยับเขยื้อนไปไหน
“โอ้สวรรค์! ทำไมร่างกายเขาถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้?”
ได้เป็นสักขีพยานของฉากตรงหน้า เสียงอุทานดังสะท้อนไปทั่ว
ซู๊ดดดด!
เซียวเฟยสูดหายใจลึก ลมหายใจเขาเริ่มกลายเป็นหนักหน่วงจริงจัง
ความแข็งแกร่งของซูเฉิน สร้างผลกระทบต่อจิตใจเขาจนฟุ้งซ่านอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
ณ ขณะนี้ เขาอยากจะหันหลังหนีไปใจจะขาด
อย่างไรก็ตาม เมื่อคิดถึงเรื่องที่ว่าลูกชายเขายังอยู่ในมืออีกฝ่าย เจ้าตัวได้แต่ฝืนใจไม่ยอมจากไป
“เจ้าผู้ชายน่ารังเกียจนี่ แข็งแกร่งไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ”
หัวใจของฉีมู่เสวี่ยกลายเป็นซับซ้อน แม้ว่าเธอจะเกลียดซูเฉินมาก แต่ก็ยอมรับในความแข็งแกร่งของซูเฉิน
กริ๊ก!
ทันใดนั้นเอง เสียงอันคมชัดได้ดังขึ้น
ซูเฉินออกแรงบีบด้วยมือเดียว บดขยี้กระบี่ทองคำจนแหลกเป็นเสี่ยงๆ ขณะเดียวกัน หนังสือเหนือหัวของเซียวเฟยก็ระเบิดขึ้นเช่นกัน
“นี่แก ..”
เซียวเฟยทั้งตกใจและโกรธจัด หนังสือทองคำคือสิ่งประดิษฐ์เทวะ แต่กลับถูกซูเฉินทำลายได้อย่างน่าเหลือเชื่อ
ตัวเขาในเวลานี้ ในหัวใจคล้ายถูกกรีดจนมีโลหิตไหลซึม ในเวลาเดียวกัน ก็ตระหนักได้ ว่าตนเองไม่ใช่คู่มือของซูเฉิน
“ซูเฉิน ขอบใจเจ้ามาก!”
เมื่อหนังสือทองคำถูกทำลาย ฉีมู่อวี้ก็ได้รับอิสระภาพ
–หากซูเฉินมาไม่ทันเวลา เธอคงได้กลาเยป็นวิญญาณภายใต้คมกระบี่นี้แล้ว
