ตอนที่แล้ว267 - นิกายชิงเซี่ย
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป269 - เก้ามังกรล้อมรอบมุก

268 - หยกจักรพรรดิ์


268 - หยกจักรพรรดิ์

เย่ฟ่านกำจัดโจรที่เหลือทั้งหมดแล้วเดินลึกเข้าไปในป่าหิน เขาพบต้นกำเนิดกว่าสิบจิน ใครจะรู้ว่าหมู่บ้านโจรได้ข่มขู่อย่างไรเพื่อให้ได้ต้นกำเนิดมามากมายขนาดนี้

นอกจากนี้เขายังพบหยกโบราณชิ้นหนึ่งซึ่งมีขนาดประมาณครึ่งหนึ่งของฝ่ามือ เห็นได้ชัดว่าเป็นชิ้นส่วนที่แตกออก

ทันทีที่เขาคว้ามันด้วยมือ เขาก็รู้สึกถึงบรรยากาศความเก่าแก่และทำให้เขามีความรู้สึกแปลกๆ

"แผนที่…"

เย่ฟ่านค่อนข้างตกใจ มีแผนที่ของภูเขาคู่และที่ราบบนหยกโบราณ หลังจากผ่านไปหลายชั่วอายุคน เครื่องหมายของพวกมันเกือบถูกลบไปแล้ว

มีคำหนึ่งคำที่ทำให้ใจของผู้คนสั่นคลอน แม้ว่าจะเกือบจะไม่ชัดเจน แต่เมื่อศึกษาอย่างรอบคอบแล้ว ก็เป็นไปได้ที่จะจำได้ว่าคำว่า 'จักรพรรดิ'

“ต้าฝู อย่าฆ่าเขา! ข้ายังต้องถามคำถามกับเขาอีก!” เย่ฟ่านตะโกนอย่างเร่งรีบ

ถึงเวลานี้ โจรเฉินต้าไม่สามารถกลั้นเสียงกรีดร้องของเขาได้เนื่องจากร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือด แต่โชคดีที่ยังไม่ตาย

“เจ้าไปเอาหยกโบราณชิ้นนี้มาจากไหน?

โจรเฉินต้ารู้สึกหวาดกลัวมานานแล้ว ดังนั้นเขาจึงตอบทันทีว่า “ในขณะที่พวกเราพี่น้องกำลังขุดเหมืองต้นกำเนิดอยู่ เราพบว่ามันอยู่ภายในเส้นเลือดต้นกำเนิด”

เขาโคลงเคลงซ้ำแล้วซ้ำเล่า และกอดขาต้าฝู อ้อนวอนทั้งสองคน

“ได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย”

“อักษรที่อยู่บนนี้หมายความว่าอย่างไร…”

“ข้าไม่เข้าใจมัน มันมาจากเหมืองโบราณที่ทิ้งไว้ก่อนเกิดดินแดนรกร้างด้วยซ้ำและเราเพิ่งพบมันภายในขณะค้นหาต้นกำเนิด”

“แล้วเหมืองโบราณนั่นอยู่ที่ไหน” เย่ฟ่านถาม

หยกโบราณจากก่อนยุคก่อนดินแดนรกร้างโบราณ นั่นเป็นโอกาสที่น่าสนใจอย่างแน่นอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับตัวอักษรจักรพรรดิที่เขียนไว้ มันทำให้เขาคิดขึ้นมาได้หลายทฤษฎี

ท้ายที่สุดบริเวณนี้เป็นภูเขาสีม่วงที่เกี่ยวข้องกับจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ในสมัยโบราณ ซึ่งเขากำลังคิดที่จะเข้าไปค้นหาตำราต้นกำเนิดสวรรค์ ตอนนี้เขาได้รับหยกโบราณนี้แล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะเชื่อมโยงทั้งสองเข้าด้วยกัน

“อย่าฆ่าข้า! ข้าจะพาเจ้าไปที่นั่น” โจรเฉินต้ารู้สึกราวกับว่าในที่สุดเขาก็ไขว่คว้าความหวังในการเอาชีวิตรอด

เย่ฟ่านเตะเขาออกไปด้วยขาและขยายการรับรู้อันศักดิ์สิทธิ์อันทรงพลังของเขาไปยังทะเลจิตสำนึกของเขาเพื่อค้นหาความทรงจำโดยตรง

นี่เป็นข้อได้เปรียบของการมีความรู้สึกศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลัง ทะเลจิตสำนึกของเฉินต้าไม่สามารถต้านทานได้เลย และเย่ฟ่านก็บุกเข้ามาโดยตรง

เย่ฟ่านขมวดคิ้วในขณะที่เขารู้ถึงอาชญากรรมที่เลวร้ายทั้งหมดที่โจรทำ จำนวนสิ่งชั่วร้ายที่เขาทำนั้นนับไม่ถ้วน เขาพบสิ่งที่เขากำลังมองหาอย่างรวดเร็ว

เหมืองโบราณนั้นอยู่ห่างออกไปหลายสิบลี้ ดังนั้นมันจึงอยู่ไม่ไกลนัก

“ตกลง เจ้าสามารถดำเนินการต่อได้ต้าฝู” เย่ฟ่านยืนขึ้น

หนึ่งชั่วยามต่อมาเสียงกรีดร้องอันน่าสังเวชของโจรเฉินต้าก็จบลง ต้าฝูร้องไห้ด้วยความเศร้าโศกและกระโดดลงไปในแม่น้ำและเรียกชื่อพี่สาวของเขาอย่างต่อเนื่อง

เย่ฟ่านถอนหายใจ นี่เป็นเพียงภูมิภาคทางเหนือ มันเป็นสวรรค์ของอาชญากรรม หากปราศจากอำนาจ เรื่องโศกนาฏกรรมใดๆ ก็ตามอาจเกิดขึ้นกับเจ้าได้ทุกเมื่อ

"ไปกันเถอะ."

เย่ฟ่านปล่อยให้ต้าฝูล้างตัวในน้ำในแม่น้ำแล้วโยนเสื้อผ้าชุดใหม่ให้เขา เขาลบร่องรอยทั้งหมดที่เหลืออยู่บนพื้นและบินขึ้นไปในอากาศ

——

ขณะที่พวกเขากำลังกลับไปที่หมู่บ้านหิน เย่ฟ่านก็จ้องมองอีกทางหนึ่งไปยังภูเขาสีม่วงขนาดใหญ่และหยกโบราณในมือของเขา

ทันใดนั้นเทือกเขาอีกแห่งก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

“ที่นี่คือ…”

เขารู้อะไรบางอย่างในทันทีและบินขึ้นไปบนท้องฟ้าให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้

รอบภูเขาสีม่วงขนาดใหญ่มีภูเขาเก้าลูก แต่ระยะทางนั้นไกลเกินไป และแต่ละลูกขยายออกไปจนสุดปลายของพวกมันจนมองไม่เห็น

เมื่อวาดแผนที่ จะเห็นได้ชัดว่าภูเขาสีม่วงเป็นศูนย์กลางของเทือกเขาทั้งเก้านั้น

เย่ฟ่านก้มศีรษะลงมองดูหยกโบราณ เทือกเขาบนแผนที่ที่เสียหายควรเป็นเทือกเขาสองแห่งในภูมิภาคนี้

“แผนที่หยกโบราณที่สมบูรณ์ควรมีภูเขาสีม่วงอย่างแน่นอน ใครจะคิดว่าเทือกเขาเหล่านี้ที่ทอดยาวไปถึงขอบฟ้าก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับภูเขาสีม่วงด้วย…” เย่ฟ่านตกใจ

เย่ฟ่านกลับไปที่หมู่บ้านหินพร้อมกับต้าฝู ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เขาได้ศึกษาวิธีการค้นหาต้นกำเนิดจากผู้อาวุโสของหมู่บ้านอย่างจริงจัง

ในเวลาเดียวกัน เขากำลังเตรียมการอย่างแข็งขันเพื่อเข้าสู่ภูเขาสีม่วง เขาต้องเรียนรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับมัน

“ถ้าถามเยอะขนาดนี้ คิดว่าจะเข้าภูเขาม่วงใช่ไหม” เย่ฟ่านมักถามคำถามเกี่ยวกับภูเขาสีม่วงในช่วงสองสามวันนี้ ดังนั้นท่านปู่ห้าจึงสังเกตเห็นและขมวดคิ้ว

“อย่าเสี่ยงแบบนั้น ไม่งั้นเจ้าจะเสียชีวิต”

“ท่านไม่ต้องการนำคัมภีร์ต้นกำเนิดสวรรค์กลับมาหรือ?” เย่ฟ่านยิ้ม

“บรรพบุรุษของข้าทำหาย และข้าไม่ต้องการให้มรดกนั้นถูกตัดออกโดยธรรมชาติ แต่ข้าจะทำอะไรได้ คนๆนั้นเมื่อพันปีที่แล้วไม่ฟังบรรพบุรุษ และใช้มันเพื่อเข้าไปในภูเขาสีม่วงโดยไม่กลับมา มันเป็นไปไม่ได้ที่จะได้มันกลับคืน”

ตามที่เขาพูดตำราต้นกำเนิดสวรรค์เป็นสมบัติทางวิญญาณที่สามารถใช้เป็นอาวุธได้

“ถ้าท่านบอกข้าว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้นอย่างชัดเจน บางทีข้าสามารถนำตำราสวรรค์กลับมาได้”

ท่านปู่ห้าส่ายหัว “เจ้าได้ทำความดีมากมายให้กับหมู่บ้านของเรา ข้าไม่ต้องการที่จะส่งเจ้าไปสู่ความตายของเจ้า”

“ข้ามีวิธีของตัวเอง ไม่ต้องห่วง”

แต่ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรปู่ห้ายังคงต่อต้านความเสี่ยงนี้

——

ห้าวันต่อมาเย่ฟ่านไปที่เหมืองโบราณห่างจากหมู่บ้านหินประมาณห้าสิบลี้ นี่คือสถานที่ที่โจรเฉินต้าได้พบหยกโบราณ

หยกโบราณนั่นมีความเกี่ยวข้องกับภูเขาสีม่วง ดังนั้นเขาจึงต้องสำรวจเหมืองนั้นสักหน่อย

นี่เป็นพื้นที่รกร้างที่ไม่มีร่องรอยของผู้คน เหมืองโบราณเต็มไปด้วยกลิ่นอายที่หนาแน่นและน่าขนลุก มันถูกทิ้งร้างไม่มีใครรู้ว่ามันถูกทิ้งไว้หลายปีแค่ไหน

มันเป็นปล่องเหมืองขนาดใหญ่ เหมือนกับหลุมขนาดมหึมา ใต้ดินมืดสนิทและลึกจนมองไม่เห็นก้นบ่อ แม้แต่การยืนเฉยๆ ก็อาจทำให้ใครบางคนสั่นสะท้านได้

“ข้าจะไม่รบกวนวิญญาณชั่วร้ายใด ๆ ใช่ไหม”

ด้านล่างของปล่องนั้นเงียบมาก ไม่มีเสียงรบกวนแม้แต่น้อย เย่ฟ่านต้องลงไปกว่าพันวาก่อนที่จะถึงก้นบึ้ง เขาอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจกับความยิ่งใหญ่ของเส้นสายการขุดนี้

สิ่งนี้หายากมาก และในสมัยนั้นพวกเขาต้องสกัดต้นกำเนิดจำนวนมากออกจากที่นี่อย่างแน่นอน

น่าเสียดายที่ทุกอย่างถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่น ดังนั้นจึงไม่มีความหวังสำหรับต้นกำเนิดอันล้ำค่าใดๆ ที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง

แคร่ก!.

เท้าของเขาเหยียบข้ามโครงกระดูกที่เหี่ยวแห้ง นี่คือคนที่เสียชีวิตในช่วงร้อยปีที่ผ่านมาที่นี่ และไม่ใช่ซากศพที่หลงเหลือจากสมัยโบราณ

เหมืองโบราณขนาดใหญ่เต็มไปด้วยรอยแยกและอุปกรณ์การขุด สิ่งเหล่านี้ถูกทิ้งไว้โดยคนก่อน ๆ โดยเล่าถึงปริมาณเลือดและน้ำตาจากผู้ขุดที่มาในสมัยนั้น

“ใครทิ้งหยกโบราณไว้ที่นี่? พวกเขาต้องไม่ใช่คนที่มีสถานะปกติอย่างแน่นอน เป็นไปไม่ได้ที่มันจะเกิดขึ้นที่นี่โดยไม่รู้สาเหตุ”

เย่ฟ่านไปถึงที่ที่พวกเขาพบหยกโบราณอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับสถานที่นั้น เขาสำรวจพื้นที่เป็นเวลาสองชั่วยามก่อนจะเดินหน้าต่อไป สำรวจลึกลงไปในเหมือง

เขาเดินไปกว่าห้าพันวา แต่ก็ยังไปไม่สุด เหมืองขนาดใหญ่นี้ดูราวกับว่ามันมาจากนรก มันมืดสนิทและเงียบงัน

หลังจากเดินไปอีกสามพันวา เย่ฟ่านอดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้างว่ามันไม่มีที่สิ้นสุดเพียงใด เขาเดินมาแปดพันวาในเหมืองโบราณแห่งนี้ และยังไปไม่ถึงจุดสิ้นสุด นี่เป็นแนวคิดแบบไหน?

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด