บทที่ 2 : แตงกวาที่ช่วยยกระดับพลังจิตและการฝึกฝน
ขณะนี้ ต้นไม้เล็ก ๆ แต่สูงเกินสองเมตรได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าเจียงเหอในเวลาไม่ถึงชั่วโมง
“???”
เจียงเหอรู้สึกว่ามุมมองทั้งหมดของเขาถูกพลิกกลับ
“ระบบ ตูมีการศึกษานะเฟ้ย เอ็งอย่ามาตอแหล ไอ้นี่มันต้นแตงกวาที่ไหนฟะ? มันคือต้นไม้เฟ้ย ต้นแตงกวามันต้องเป็นเถา… เอ๊ะ?”
ในขณะที่เขากำลังบ่น ต้นไม้ก็ออกผล
เจียงเหอก็นึกคุณสมบัติของแตงกวาออก…
“ระยะเวลาเก็บเกี่ยวสั้น…. เอ็งหมายความว่าไง? นี่มันสั้นเวอร์ไปแล้ว!”
จากนั้นอีกครึ่งชั่วโมงต่อมา—
[ติ๊ง!]
[ผลผลิตสุกแล้ว โฮสต์กรุณาเก็บเกี่ยวผลผลิตทันที]
มีแตงกวา 99 ลูกห้อยอยู่บนกิ่ง
แตงกวาแต่ละลูกมีขนาดใหญ่กว่าแตงกวาปกติเป็นสองเท่า และยาวกว่าสามสิบเซนติเมตร ทุกลูกล้วนมีสีทองและมีกลิ่นหอมหวานเป็นพิเศษโชยออกมา
เจียงเหอเหลือบมอง แล้วหน้าต่างข้อมูลชุดหนึ่งก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าตามที่เขาคาดไว้ :
[แตงกวา]
“อุดมไปด้วยโปรตีนและวิตามิน B2, C และ E, แคโรทีน, ไนอาซิน, แคลเซียม, ฟอสฟอรัส, เหล็ก และสารอาหารอื่น ๆ ลดความร้อนในร่างกาย ดีท็อกซ์ เสริมสร้างจิตใจและผ่อนคลายเส้นประสาท ทำให้สุขภาพโดยรวมดีขึ้น”
“…”
“ลดความร้อนในร่างกาย, ดีท็อกซ์, เสริมสร้างจิตใจและผ่อนคลายเส้นประสาท, ส่งเสริมสุขภาพโดยรวม?”
“แตงกวานี่มันมีสรรพคุณแบบนี้ด้วยเหรอ?”
[ติ๊ง!]
[ฟาร์มพอยท์ +1]
เจียงเหอเด็ดแตงกวามาลูกหนึ่ง เขานำมาจ่อที่จมูกแล้วดมดู
มีกลิ่นหอมหวานเข้มข้นซึ่งค่อนข้างคล้ายกับแตงสุก
“แต่ถึงแม้จะไม่มีสเปเชียลเอฟเฟกต์อะไร แต่แตงกวาที่หน้าตาแบบนี้น่าจะขายซักลูกละ 10 หยวน หรือถ้ามันอร่อยก็ขายแพงขึ้น!”
เจียงเหอจึงลองกินดู
กร๊อบ
กรอบ หวาน หอมแถมยังละลายในปาก
เจียงเหอรู้สึกกระปรี้กระเปร่ามากขึ้นจากการกัดเพียงคำเดียวและยังมีความรู้สึกนิด ๆ ว่าความแข็งแกร่งของร่างกายเพิ่มขึ้นเล็กน้อย!
กร๊อบ กร๊อบ!
แตงกวาลูกหนึ่งหนักกว่า 2 จิน และมีรสชาติอร่อยมาก เขารีบกัดทีละคำ ๆ จนหมดทั้งลูก
เขารู้สึกว่าจิตวิญญาณเหมือนจะถูกเสริมพลัง ด้วยพลังอันไร้ขีดจำกัดที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกาย ในขณะที่กำหมัดแน่นก็ได้เกิดเสียงกร๊อบแกร๊บ และมีรู้สึกราวกับว่าสามารถฆ่าวัวตัวหนึ่งได้เลย ขอแค่ได้ซัดออกไปโดนสักหมัดหนึ่งก็พอ
“รู้สึกว่าร่างกายแข็งแกร่งขึ้นมากเลยแฮะ!”
เขามองไปที่ระบบ
[ระดับการฝึกฝน] ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลย แต่เจียงเหอสามารถสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในร่างกายอย่างชัดเจน—มันไม่ใช่แค่ความแข็งแกร่งเท่านั้น แต่ทุกด้านของร่างกายล้วนมีประสิทธิผลเพิ่มขึ้น
“นอกจากร่างกายจะเกิดการเปลี่ยนแปลงแล้ว ยังรู้สึกกระปรี้กระเปร่ามากขึ้นอีก จิตใจเองก็กระจ่างแจ่มใส และความคิดเองก็เร็วขึ้น… บางทีการเสริมสร้างจิตใจและผ่อนคลายประสาทจะหมายถึงการส่งเสริมจิตวิญญาณให้ดีขึ้นงั้นเหรอ?”
“ส่วนเรื่องการระบายความร้อนในร่างกายและการดีท็อกซ์… มันแก้พิษได้จริงหรือ?”
เจียงเหอแอบคาดหวังอยู่เล็กน้อย
“จำได้ว่ายังมียาเบื่อหนูอยู่ในบ้าน… จะลองเทสต์ดูดีไหมวะ”
“อืม…”
“ถ้าเกิดเดาผิดแล้วไปโรงบาลไม่ทันก็ซวยสิฟะ จริงสิหมาของผู้ใหญ่บ้านมีชื่อเสียงดุร้ายเหม็นโฉ่และทำให้เด็กน้อยต้องร้องให้อย่างหวาดผวา กระทั่งเคยขย้ำ 'ฉัน' เออว่ะ ตูเคยเกือบโดนมันกัดตูดนี่หว่า…”
เจียงเหอจึงเด็ดแตงกวาที่เหลืออีก 98 ลูกออกแล้วยัดใส่กระเป๋าเก็บของ ไอคอนรูปแตงกวาจึงปรากฏในช่องหนึ่งช่อง และมีหมายเลข 98 กำกับอยู่ด้านหลัง
ของอย่างเดียวกันมันซ้อนทับกันได้จริง ๆ ด้วย
[ติ๊ง!]
[ฟาร์มพอยท์ +1]
[ติ๊ง!]
[ฟาร์มพอยท์ +1]
เจียงเหอยังได้รับฟาร์มพอยท์ 1 แต้มจากแตงกวาแต่ละลูกที่เขาเด็ดออกมา จากนั้นหลังจากที่เก็บเกี่ยวแตงกวาลูกสุดท้ายแล้ว "ต้นแตงกวา" ทั้งต้นก็ส่งเสียงออกมาและเริ่มเหี่ยวเฉาอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงกองขี้เถ้าสีดำ
เจียงเหอหยิบพลั่วและตักขี้เถ้าไปโปรยรอบ ๆ สวน เพราะนี่มันเป็นปุ๋ยธรรมชาติ
ตอนนี้ท้องฟ้ามืดไปแล้ว
เจียงเหอลูบท้องตนเอง…
“มืดแล้ว ควรจะหาข้าวเย็นกินก่อนดีกว่า… เอิ๊ก!”
เขาหยิบแตงกวาอีกลูกมากิน แต่หลังจากกัดไปสองสามคำ เขารู้สึกอึดอัดจนแทบจะยืนไม่ไหว กล้ามเนื้อและกระดูกของเขาส่งเสียงลั่นออกมาให้ได้ยิน
เจียงเหอสามารถสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว
แถมดูเหมือนว่าเขาจะสูงขึ้นเล็กน้อยในเวลาสั้น ๆ นี้อีกต่างหาก
เมื่อกำหมัด ข้อต่อของเขาก็มีเสียงลั่นราวกับฟ้าร้อง
เขาสามารถสัมผัสได้ถึงลมพัดเบา ๆ เมื่อลองชกลม
เขามองไปที่ระบบ
[การฝึกฝน : กึ่ง ๆ ผู้ฝึกยุทธ]
“???”
เจียงเหอลูบท้องพลางบ่นว่า “ทำไมการฝึกตนจึงยากจังวะ? พุงตูแทบแตกแต่ยังเป็นไม่ได้แม่แต่ผู้ฝึกยุทธด้วยซ้ำ?”
หลังจากกลับเข้าบ้านแล้วหาอะไรอยู่สักพักเขาก็พบยาเบื่อหนู
แม้จะมาในห่อเล็ก ๆ แต่ก็เป็นพิษอย่างรุนแรง
ขนาดวัวโดนเข้าไปยังไม่รอด!
เจียงเหอล็อคประตูบ้านแล้วเดินออกจากลาน
ที่นอกลานเป็นถนนของหมู่บ้าน
หมู่บ้านจินยินถานอยู่ใกล้เมือง ห่างออกไปเพียงสิบนาที และตัวหมู่บ้านเองถูกยกย่องให้เป็น 'หมู่บ้านที่เจริญรุ่งเรือง' โดยชาวบ้านส่วนใหญ่จะอาศัยอยู่ในบ้านอิฐสีแดงสไตล์ซีเป่ยที่สว่างสดใสและมีขนาดกว้างขวาง
บ้านเก่าทั้งสามหลังของเจียงเหอเองก็ควรจะได้รับการปรับปรุงในฤดูใบไม้ผลิเช่นกัน โดยหมู่บ้านนี้ทำให้เขาได้รับการอนุมัติเงิน 'กองทุนปรับปรุงบ้านที่ทรุดโทรม' ประมาณสามถึงสี่หมื่นหยวน
ณ ข้างนอกลาน มีถนนที่แข็งแรงและเรียบเนียนสม่ำเสมอเชื่อมต่อเข้ากับบ้านทุกหลัง โดยมีต้นไม้สีเขียวและไฟถนนที่สว่างไสวอยู่ทั้งสองฝั่งถนน
ไม่นานเจียงเหอก็มาถึงหน้าบ้านของผู้ใหญ่บ้านซึ่งมีลานกว้างมากเช่นกัน เขามีบ้านอิฐสีแดงแปดหลัง และลือกันว่าแต่ค่าตกแต่งก็สูงเจ็ดถึงแปดแสนหยวนแล้ว โดยแต่ละหลังมีประตูสีแดงขนาดใหญ่ที่มีความสูงกว่าสองเมตรและกว้างสามเมตร
“เอ๊ะ? ประตูล็อคเหรอ?”
เจียงเหอเคาะประตูอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่มีใครตอบ
เออ ก็ประตูกับตัวบ้านมันห่างกันตั้งยี่สิบเมตรไม่แปลกหรอกที่จะไม่ได้ยิน แต่ยังได้ยินเสียงหมาในบ้านเห่าอยู่นะ
ไอ้นี่แหล่ะหมาเห็นโฉ่ที่เคยโจมตี 'เจียงเหอ' มาก่อน
"เฮ้ย นี่ตูมาวางยาเบื่อหมานะเฟ้ย จะมามีสัมมาคารวะเคาะประตูบ้านให้ไก่ตื่นทำเพื่อ?”
“เอายาเบื่อนี่ยัดใส่เนื้อแล้วโยนเข้าไปในลานบ้านดีไหมวะ”
เจียงเหอจึงเดินทางไปที่ร้านขายเนื้อริมหมู่บ้านและซื้อเนื้อวัวสองชิ้นใหญ่ และขอให้คนขายเนื้อหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ ให้
จากนั้นเขาก็ไปที่มุมมืดและยัดยาเบื่อลงในชิ้นเนื้อแล้ว...
ฟ้าว...
เขาโยนมันลงไปในลานบ้าน หลังจากนั้นเขาได้ยินเสียงหมาเห่าอยู่หลายครั้งก่อนที่มันจะส่งเสียงคราง...
จากนั้นเสียงเคี้ยวและกลืนก็ดังขึ้น
ในขณะที่นั่งรอข้างนอกเจียงเหอก็จุดบุหรี่สูบไปด้วย
ไม่นานหมานั่นก็ร้องออกมาอย่างผิดปกติ ตามมาด้วยเสียงของผู้ใหญ่บ้านที่ดังไปทั่วในตอนกลางคืน “เอ้อเหลิงจื่อ แกเป็นอะไรไป?”
หมาตัวนั้นชื่อไอ้เอ้อเหลิงจื่อ
จุ๊ จุ๊... ชื่อเก๋ไม่เลวนี่หว่า
เจียงเหอลุกขึ้นและรีบไปที่หน้าประตูแล้วตะโกนว่า “ผู้ใหญ่หวาง เป็นอะไรรึเปล่าครับ?”
เอ่อ…
เดี๋ยวดิ๊ นี้ไม่แปลกไปหน่อยเหรอเหรอ?
ตูเป็นคนวางยาเองแท้ ๆ… แล้วนี่ตูไม่ได้วิ่งไปเหยียบกับดักเองเหรอ?
“เอาเถอะ ยังไงก็ทำไปแล้ว ถ้าเผ่นหนีไปตอนนี้ก็ไม่ได้เทสต์สรรพคุณแก้พิษ แถมของก็เสียเปล่าพอดีสิ”
