ตอนที่แล้วบทที่ 11: กายาวัชระคงกระพัน, ผู้ฝึกยุทธระดับสาม
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 13: ฟาร์มเลเวลอัพ เจียงเหอเริ่มเคลื่อนไหว

บทที่ 12: ปลูกต้นไม้ได้เงิน


“คัมภีร์เก้าอิม?”

“คัมภีร์เก้าเอี้ยง?”

“สุดยอด 72 กระบวนท่าของเส้าหลิน?”

เจียงเหอมาถึงร้านถ่ายเอกสารของหมู่บ้านประมาณสี่โมงเย็น

เจ้าของร้านสาวที่ปกติแล้วจะมีหน้าตาร่าเริงบัดนี้เต็มไปด้วยความประหลาดใจ  และเธอก็จ้องมองไปที่เจียงเหอด้วยความกังวลราวกับมองคนปัญญาอ่อน “ทำไมถึงอยากปริ๊นต์ของพวกนี้ล่ะเสี่ยวเจียง?”

เรื่องธรรมดา  หมู่บ้านเล็ก ๆ ทุกคนในหมู่บ้านก็รู้จักกันหมด

เจ้าของร้านนี้ก็คนแซ่หวาง  และถึงจะเรียกว่า  'ร้านถ่ายเอกสาร'  แต่จริงๆ แล้วมันเป็นมินิมาร์ทที่มีเครื่องถ่ายเอกสารตั้งอยู่  ซึ่งสะดวกสำหรับชาวบ้านในขณะที่เจ้าของร้านก็มีรายได้เสริม

เจียงเหอยิ้มและพูดว่า “พี่หวาง  ปริ้นต์ ๆ มันออกมาเถอะครับ  เดี๋ยวผมจ่ายเงินให้”

เมื่อพูดมาแบบนี้  เจ้าหญิงสาวเจ้าของร้านจึงไม่มีอะไรจะพูดต่อ  และปริ๊นต์คัมภีร์จากเว็บทันที

ในขณะที่เจียงเหอยืนอยู่ที่ประตู  มองดูรถที่วิ่งไปมา

หมู่บ้านจินยินถานอยู่ใกล้เมืองและทางเข้าหมู่บ้านเป็นถนนสายหลักที่มุ่งสู่ตัวเมือง  ยานพาหนะจำนวนมากมักใช้เส้นทางนี้  โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทุกวันนี้  มีรถตำรวจและรถทหารจำนวนมากผ่านไปมา

เจียงเหอยังเห็นขบวนรถทั้งหมดที่มีป้ายทะเบียนทหาร  กำลังลากรถบรรทุกที่ใช้บรรทุกสินค้าวิ่งผ่านไปตามถนน

หญิงสาวเจ้าของร้านก็มองออกไปข้างนอกเช่นกัน  และพูดว่า “ฉันได้ยินมาว่าทหารกำลังจะสร้างค่ายทหารและคลังแสงในหลินโจว  หมู่บ้านหวงเช่าโวที่อยู่ข้าง ๆ ก็มีกองทัพด้วยใช่ไหม? เห็นว่าใช้พื้นที่กว่าหมื่นหมู่  และตอนนี้ทุกอย่างกำลังพัฒนา  มันเป็นโครงการใหญ่  พี่หวางถึงกับถึงกับวิ่งออกไปถามหา  ดูว่าพอจะได้รับสัญญาจ้างงานบ้างไหม”

"โอ้?" ดวงตาของเจียงเหอเป็นประกาย

ทหารได้เคลื่อนไหวแล้ว?

“เสี่ยวเจียง  เสร็จแล้ว—ทั้งหมดแปดสิบแปดหน้า  ฉันคิดหน้าละห้าเหมาแล้วกันเพราะเธอปริ๊นต์เยอะเลยลดให้”

“เดี๋ยวผมซื้อของเพิ่มด้วยครับคิดเงินพร้อมกันไปเลย”

เจียงเหอหยิบบะหมี่ถ้วยสองถ้วย  บะหมี่แห้งหนึ่งห่อพร้อมกับเมล็ดทานตะวัน  แท่งอร่อย  พริกดอง  และขาไก่  เขากะจะเปลี่ยนรสชาติบ้าง  เพราะถ้าต้องกินแตงกวาทุกวันแล้วมันจะอ้วก!

หลังจากชำระเงินโดยใช้วีแชทแล้ว  เจียงเหอก็กลับบ้านพลางฮัมเพลงเบา ๆ ไปด้วย

เขาเลือกวิชาที่ไม่ต้องใช้พลังปราณออกมาปลูก  แต่ดันไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ

“เกิดอะไรขึ้นระบบ”

[เนื่องจากระดับฟาร์มของโฮสต์คือ เลเวล 1 สามารถปลูกวิชาฝึกฝนได้ 2 วิชา โปรดลองอีกครั้งหลังจากยกระดับฟาร์มเป็น เลวล 2 ]

บ้าน่า…

เจียงเหอแทบจะกระอักเลือดออกมาอีกรอบ

เขารีบขุดดิน

โชคดีที่ปุ๋ยไนโตรเจนยังอยู่

ปุ๋ยเม็ดนี้มูลค่า 100 ฟาร์มพอยท์  ถ้าปลูกไปแล้วมันไม่ขึ้นแถมต้องเสียปุ๋ยไปอีกนี่ตูไม่นั่งร้องให้จนตายเลยเหรอ?

ถึงกระนั้นเจียงเหอก็ได้รับแรงบันดาลใจอย่างเต็มที่หลังจากที่ได้ลอง 'ปลูก' คัมภีร์วรยุทธในฟาร์ม

ขณะถือปุ๋ยและเปลี่ยนใจ  เขาก็เริ่มพึมพำ “แลกมาแล้วไม่ใช้มันจะไม่เสียเปล่าเหรอวะ?”

“ระบบ เนื่องจากตูสามารถปลูกคัมภีร์วรยุทธได้… แล้วอาวุธล่ะ?  ตูจะปลูกอะไรอย่างอื่นได้อีกมะ?”

[โฮสต์โปรดทดลองเอาเอง]

“เชรี่ยนิ!  ทดลองแม่เอ็งดิ!”

เจียงเหอสาปแช่งและวางเม็ดปุ๋ยในที่สะอาด ๆ แล้วหยิบพลั่วขุดดินต่อ

ไม่นานก็ได้หลุม

จากนั้นเขาก็ดึงแบงค์ร้อยหยวนออกจากกระเป๋าแล้วเอาใส่ในหลุม  ก่อนใส่ปุ๋ยไนโตรเจนลงไปแล้วกลบหลุม

หลังจากรดน้ำเจียงเหอก็หาที่นั่ง  ฉีกซองแท่งอร่อยแล้วหยิบมือถือออกมาไถ  ค้นฟอรัมและเว็บไซต์วิดีโอเพื่อดูข่าวที่เกี่ยวข้องกับการฟื้นคืนพลังวิญญาณและการระเบิดของนิวเคลียร์

เขาต้องรู้สึกประหลาดใจที่วันนี้ในฟอรัมต่าง ๆ ล้วนเงียบสงบ  เว็บไซต์วิดีโอ  และโซเชียลเน็ตเวิร์กต่าง ๆ ดูราวกับว่าโพสต์ที่เกี่ยวกับการฟื้นคืนพลังวิญญาณทั้งหมดหายไปในชั่วข้ามคืน

เรื่องนี้ไม่เพียงแต่ทำให้เจียงเหอสับสน  เขายังรู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังมาอีกด้วย

เพราะเขารู้ว่ามันคือความสงบก่อนพายุจะมา

“เออ  ตูกะว่าจะกินอย่างอื่นเพื่อล้างรสชาติแตงกวาซักหน่อย  แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าตูคงไม่สามารถชะลอการพัฒนาได้แล้วสินะเนี่ย”

“พอเป็นผู้ฝึกยุทธระดับสามแล้วแตงกวาก็มีประโยชน์ต่อร่างกายน้อยลง”

เจียงเหอประเมินไว้ว่า  เขาควรจะไปถึงระดับสี่หลังจากกินแตงกวาทุกลูก  อย่างไรก็ตาม  เนื่องจากกายาวัชระคงกระพันได้ยกระดับการฝึกฝนของเขาอย่างก้าวกระโดด  ซึ่งช่วยประหยัดแตงกวาไปมาก  แตงกวาที่เหลือคงพอทำให้เขาไปสู่ระดับสี่

“เมื่อไปถึงระดับสี่แตงกวามันต้องให้ผลลดน้อยลงอีกแน่   ตูต้องศึกษาระบบเพื่อดูไว้ก่อนว่าจะได้รับเมล็ดพันธุ์ใหม่หรือไม่ ... เอ๊ะ?  มาเว้ย!  งอกจริงดิ?”

สายตาของเจียงเหอเปลี่ยนไป

วางมือถือลงแต่ยังคงเคี้ยวแท่งอร่อยต่อไป  สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่ปลายเท้า

หน่ออ่อนกำลังโผล่ออกมาจากดิน

น่าแปลกที่ต้นกล้าไม่ได้มีสีเขียว  แล้วก็ไม่ใช่สีเหลืองของพวกที่ไม่เคยโดนแสงแดด  แต่กลับมีสีแดงจาง ๆ

“ความเงางามนั่น…”

เมื่อหน่ออ่อนขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว  มุมปากของเจียงเหอก็อดกระตุกไม่ได้ “ทำไมยอดต้นไม้นี้ถึงเป็นสีแดงเหมือนแบงค์ร้อยหยวนกันหนอ”

ดวงตาของเขาก็ลุกเป็นไฟไปหมดแล้ว

ภาษิตที่ว่า 'ปลูกอะไรก็ได้อย่างนั้น' เป็นมันเป็นอย่างนี้เองเหรอวะ

“แล้วตูปลูกเงินร้อยหยวนมันจะได้อะไรอีกเล่าเฮ้ย?”

“คัมภีร์ก็ปลูกได้  เงินก็ด้วย… แต่ทำไมเมล็ดพืชธรรมดาถึงไม่แตกต่างไปจากเดิมวะ?”

“จะบ้าเหรอ  ไม่จริงสักหน่อย  มันแตกต่างสิ  เพียงแต่ไม่ชัดเจนแบบนี้เท่านั้นเอง”

เจียงเหอหันไปมองอีกมุมหนึ่งของสวนซึ่งยังมีแปลงข้าวโพดอยู่

จากข้าวโพดจำนวนหนึ่งที่เขาหว่าน  มีเพียง 28 ต้น  คือข้าวโพดที่เติบโตบนขี้เถ้าของแตงกวา เท่านั้นที่เก็บเกี่ยวได้  ส่วนข้าวโพดอื่น ๆ โตช้ากว่าเมื่อเทียบกัน  และพึ่งสูงได้แค่ฟุตเดียว  จะสามารถเก็บเกี่ยวได้ก็อีกราว ๆ ครึ่งเดือนนู่นแหล่ะ

“บางทีระดับฟาร์มอาจต่ำเกินไป  บางทีเมล็ดพันธุ์ปกติอาจจะเปลี่ยนแปลงมากขึ้นเมื่อระดับฟาร์มเพิ่มขึ้น”

ในขณะเดียวกันหน่อสีแดงก็เติบโตเป็นต้นไม้เตี้ยที่อยู่ตรงหน้าของเจียงเหอ  จนมันสูงพอ ๆ กับผู้ใหญ่คนหนึ่ง

ลำต้น  กิ่งก้าน  ใบไม้  และแม้แต่ดอกไม้ของต้นไม้ต้นเล็ก ๆ นี้  ล้วนเป็นสีสันของแบงค์ร้อยหยวน

"หนึ่งสองสาม…"

“ร้อยดอกเลยเรอะ?”

เจียงเหอนับดอกไม้ที่กำลังบาน  สังเกตว่ามันเหี่ยวเฉาอย่างรวดเร็วและจะกลายเป็น…  เหรียญ?

“…”

"หา?"

เหรียญเหล่านั้นทั้งหมดเป็นเหรียญหนึ่งเฟิน

ปากของเจียงเหอกระตุกขณะที่เขาทำหน้าบึ้ง “ตูปลูกแบงค์ร้อยหยวนเพื่อเก็บเกี่ยวร้อยเฟินเหรอวะ? เดี๋ยวนะ… หน้าเหรียญเปลี่ยนไปหรือเปล่า?”

ห้านาทีต่อมา เหรียญ 1 เฟินทั้งหมดกลายเป็นเหรียญ 1 เจี่ยว

หลังจากนั้นอีกห้านาที เหรียญ 1 เจี่ยว เปลี่ยนเป็นเหรียญ 5 เจี่ยว ซึ่งจะกลายเป็น 1 หยวน และยังคงดำเนินต่อไป โดยเหรียญเปลี่ยนเป็นแบงค์ 5 หยวน และแบงค์ 10 หยวน

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง แบงค์ 100 หยวนก็ห้อยอยู่บนกิ่งไม้  เต้นรำอย่างมีเสน่ห์ลู่ไปกับกับสายลมที่พัดผ่านมา

[ติ๊ง!]

[ฟาร์มพอยท์ +1]

เจียงเหอเด็ดแบงค์ 100 หยวนออกมาตรวจสอบ “มันเป็นเงินจริงด้วยเว้ย! ฮ่าฮ่า… ตูปลูกแค่ร้อยหยวน  แต่ได้ผลตอบแทนหมื่นหยวน!  ยิ่งได้ EXP เพิ่มด้วย—กำไรเกินคุ้นขนาดไหนวะเนี่ย!”

เขาเด็ดแบงค์ 100 หยวน  ออกมาจนหมด

ทว่าน่าแปลก…

ต้นไม้สูงเท่าคนไม่ได้เหี่ยวเฉาอย่างรวดเร็วเป็นเถ้าถ่านเหมือนต้นแตงกวา

“…ไอ้นี่มันออกผลได้ต่อเนื่องอีกเหรอ?” เจียงเหออุทานด้วยความยินดี “นี่มันเจ๋งยิ่งกว่าห่านที่ออกไข่ทองคำอีกไม่ไช่เหรอ?”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด