ตอนที่ 1041-1042 คุณน่ะสิที่ต้องอาย
วินาทีต่อมา เสียงแหลมด้วยความโกรธของหญิงสาวก็ดังขึ้น “ผู้หญิงไร้ยางอาย นี่เธอกำลังอ่อยผู้ชายของคนอื่นนะ”
เสียงของหญิงสาวตวาดดังลั่น
เฉียวเมียนเมียนที่ตอนนี้ยืนอยู่ข้างถนน
มีคนเดินผ่านไปผ่านมาหลายคนหันมามองดูพวกเขา
ทุกคนต่างตกใจกับเสียงตบหน้าของเธอ
เฉียวเมียนเมียนยังคงใบมือกุมแก้ม พร้อม ๆ กับคืนความรู้สึกของเธอในเวลาต่อมา
เธอเพิ่งรู้ตัว ว่าถูกตบ
เธอมองดูหญิงสาวในชุดสีชมพูรัดรูปและนึกถึงการกระทำของเจ้าหล่อน สีหน้าของเธอก็มืดหม่น เธอยกมือขึ้นเพื่อตบกลับ
ทว่าซูเจ๋อดึงผู้หญิงคนนั้นไปข้างหลัง และหันกลับมาพูดกับเจ้าหล่อน “คุณทำอะไรลงไป? ผมไม่ได้บอกหรอกเหรอว่าให้รออยู่ที่นั่น? แล้วมาที่นี่ทำไม?”
หญิงสาวมองเขาด้วยความโกรธ “ซูเจ๋อ คุณกล้าดียังไงมาโกหกฉัน ไหนบอกว่าแค่เพื่อนไง แบบนี้ยังกล้าบอกอีกเหรอว่าเป็นแค่เพื่อน?”
“คงกลัวว่าฉันจะรู้เรื่องความสัมพันธ์ของคุณอย่างงั้นล่ะสิ”
การแสดงออกของซูเจ๋อมืดลง “คุณพูดเรื่องไร้สาระอะไร? อย่าทำตัวไม่มีเหตุผลหน่อยเลย”
“ฉันเหรอ? ไม่มีเหตุผล” หญิงสาวหันกลับมาจ้องไปที่เฉียวเมียนเมียน เธอชี้นิ้วไปที่เฉียวเมียนเมียนและพูดเสียงดังออกมา “เธอคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าเธอเป็นใคร? ฉันจำได้ ฉันเห็นเธอตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว”
“เธอเป็นแฟนเก่าของเขา ชื่อเฉียวเมียนเมียนใช่ไหม?”
“ซูเจ๋อ คุณตกลงคบหากับฉันแล้ว ตอนนี้ทำไมถึงกลับไปพัวพันกับแฟนเก่าอีก ใครขอให้คุณทำแบบนี้กับฉัน”
“และเธอ ผู้หญิงไร้ยางอาย เธอเลิกกับซูเจ๋อไปแล้ว ยังจะมายึดติดกับเขาอีก ทำไมถึงได้ไร้ยางอายแบบนี้? ต้องให้ฉันบอกไหมว่าซูเจ๋อเขามีแฟนใหม่แล้ว ยังอยากจะมาอยู่กับเขาอีกอย่างงั้นเหรอ?”
“ตบไปเมื่อกี้ถือเป็นบทเรียน ถ้าฉันยังเห็นว่าเธอมาเกาะแกะกับเขาอีก คราวหน้ามันไม่จบแค่ตบหน้าหรอกนะ ฉันรู้ว่าเธออยู่ในวงการบันเทิง เป็นแค่ดาราตัวเล็ก ๆ ไม่ยากหรอกที่จะจัดการกับเธอ”
“ดาราอย่างไร้ยางอายอย่างเธอ คงเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อดันตัวเองล่ะสิท่า รู้ล่ะสิว่าอาเจ๋อเป็นประธาน Star Splendor เลยพยายามจะสานสัมพันธ์กับเขาอีกครั้ง อยากดังนักใช่ไหม?”
หญิงสาวจงใจพูดเสียงดัง
ผู้คนที่เดิน่านไปมา ต่างหยุดมุงดู
ซูเจ๋อดึงหญิงสาวกลับด้วยท่าทางที่น่ากลัว “เอาล่ะ พอได้แล้ว ไม่อายหรือไง ถึงคุณจะไม่อายคนอื่น แต่นี่ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด ไว้ผมจะอธิบายทีหลัง”
“กลับกันเถอะ แล้วค่อยคุยกัน”
“ทำไมต้องอาย?” หญิงสาวยิ่งโกรธมากขึ้น เมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนั้น เธอสะบัดมือออกแล้วชี้นิ้วไปที่หน้าเขา “ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ฉันรู้ตัวดี แล้วมีอะไรที่ฉันต้องอายล่ะ? ถ้าจะต้องอาย พวกคุณน่ะสิที่ต้องอาย!”
“ซูเจ๋อ ฉันอยู่ตรงนี้ คุณพาฉันมาที่นี่เพื่ออะไรล่ะ”
“ถ้าไม่ชอบก็บอกกันตรง ๆ ต้องมาว่าฉันขนาดนี้เลยเหรอ?”
“คุณมีความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนกับดาราคนนี้ ในขณะที่กำลังคบกับฉัน ซูเจ๋อ คุณกำลังดูถูกฉัน!” วิธีที่เธอพูดกับเฉียวเมียนเมียน ในฐานะดารา เห็นได้ชัดว่าหญิงสาวกำลังดูถูกสถานะของเธอ
ในความคิดของเธอ ดาราหญิงในวงการบันเทิงต่างก็อยากจะพึ่งพาสถานะของพวกเขา
ไม่เว้นแม้กระทั่งเฉียวเมียนเมียน
ผู้หญิงคนนี้กล้าดียังไง มาเสนอตัวเองให้กับผู้ชายของเธอ?
ซูเจ๋อรู้สึกเป็นกังวลเพราะพ่อแม่ของหญิงสาวเป็นเพื่อนรักของพ่อแม่ของเขา เขาจึงได้แต่ฝืนใจยอมทนกับเธอ
แต่เมื่อเธอดูถูกเฉียวเมียนเมียน เขาทนต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ใบหน้าของเขามืดลง น้ำเสียงเย็นชาเพิ่มมากขึ้น “คุณหลิน ถ้าจะให้พูดกันตามตรง พวกเรายังไม่ได้ตกลงคบกันเลยนะครับ ผมแค่บอกว่าให้เราทำความรู้จักกันเท่านั้น คุณคงเข้าใจอะไรผิดไป”
“เพราะงั้น คุณไม่มีสิทธิ์มาวิพากษ์วิจารณ์ผมที่นี่”
สำหรับซูเจ๋อแล้ว เขาเท่านั้นที่สามารถต่อว่าเฉียวเมียนเมียนได้
แต่คนอื่นทำไม่ได้
เขาไม่ยอมให้ใครมารังแกผู้หญิงที่เขาชอบ
เขาไม่ชอบหญิงสาวที่อยู่ข้าง ๆ ตั้งแต่แรกแล้ว การกระทำของเธอได้ทำลายภาพลักษณ์ที่จะทำให้เขาประทับใจจนหมดสิ้น
มาถึงตอนนี้ ซูเจ๋อรู้สึกว่าเธอน่าขยะแขยง
ไม่ต่างไปจากผู้หญิงหัวสูงไร้เหตุผลทั่ว ๆ ไป
ยิ่งเขารู้สึกว่าผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ น่าขยะแขยงมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าเฉียวเมียนเมียนเป็นแสงสว่างในหัวใจของเขามากขึ้นเท่านั้น
ไม่มีใครมาแทนที่เธอได้
ไม่มีใครเทียบเธอได้
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เขาต้องปกป้องผู้หญิงที่อยู่ภายในใจของเขา
เขายังอยากเอาชนะใจเฉียวเมียนเมียน อยากให้เธอกลับมาเคียงข้างเขาเหมือนเดิม จึงต้องพยายามทำดีต่อหน้าเธอ
ทำให้เขาปฏิเสธความสัมพันธ์ของเขากับผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ ออกไปโดยตรง
หญิงสาวเบิกตากว้าง “ซูเจ๋อ คุณพูดอะไรของคุณ?”
ดวงตาของซูเจ๋อเย็นชา ตอนนี้เขามองเธอราวกับว่าเธอคือคนแปลกหน้า
“ผมบอกว่าเราไม่ได้คบกัน คุณคิดไปเองฝ่ายเดียว”
เขากลัวว่าเฉียวเมียนเมียนจะเข้าใจผิด จึงหันไปมองเธอทันทีและอธิบายต่อ “เมียนเมียน อย่าฟังเรื่องไร้สาระที่เธอพูด เราไม่ได้มาเดทกัน แม่ผมแนะนำให้เธอรู้จักกับผม ผมไม่อยากปฏิบัติความหวังดีของแม่ เลยออกมาพบเธอแค่สองครั้งเท่านั้น”
“เราไม่ได้มาเดทกันอย่างแน่นอน”
“ผมจะมองผู้หญิงอื่นนอกจากคุณได้ยังไง คุณต้องเชื่อผมนะ”
“ซูเจ๋อ คนบ้า!” หญิงสาวคนนั้นโกรธมากจนตบเขา
ใบหน้าอีกด้านของเขาถูกตบอย่างแรง
หากนับกับที่ถูกเฉียวเมียนเมียนตบเมื่อกี้ด้วยแล้ว แก้มทั้งสองข้างของเขาต่างระบมบวมขึ้น
“ส่วนเธอ นังผู้หญิงไร้ยางอาย อีตัว สารเลว ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่!” หญิงสาวรู้สึกว่ายังระบายความโกรธไม่พอ จึงยกมือขึ้นจะตบเฉียวเมียนเมียนอีกครั้ง
เมื่อเห็นแบบนั้น ซูเจ๋อก้าวเข้าไปเพื่อจะปกป้องเฉียวเมียนเมียน ทว่ามีร่างหนึ่งเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ
มือของหญิงสาวหยุดค้างกลางอากาศ
เธอตะลึงงัน เงยหน้าขึ้นด้วยความโกระและกำลัจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อเห็นใบหน้าของชายผู้นั้นอย่างชัดเจน ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจ
เธอตกใจมาก “นะ-นายน้อยกง...”
ซูเจ๋อก็ตกใจไม่แพ้กัน
กงเซลีบีบมือของผู้หญิงคนนั้นและมองไปที่เฉียวเมียนเมียน เมื่อเห็นรอยนิ้วมือปรากฎชัดบนใบหน้าของเธอ ดวงตาของเขาก็มืดลง และเปล่งออร่าเย็นเยียบรอบตัว “ใครตบคุณ?”
เฉียวเมียนเมียนตกใจเช่นกันเมื่อเห็นกงเซลี
เธอตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะขมวดคิ้ว “คุณกง อยู่ที่ด้วยเหรอคะ?”
สายตาของกงเซลียังคงเย็นชา และพูดย้ำ “ผมถามว่าใครตบคุณ?”
