ตอนที่ 1035-1036 สักวันต้องเอาคืน
ซูเจ๋อไม่คิดว่าจะเจอกับเฉียวเมียนเมียนที่นี่
เมื่อเขาเห็นเธอ ใจก็อยากจะเข้าไปหา ทว่าเมื่อนึกถึงการวิวาทที่ร้านอาหารเมื่อครั้งล่าสุด เขารู้สึกหวาดหวั่น
เมื่อนึกถึงเรื่องราวในครานั้น ความเกลียดชังพุ่งทะลักออกมาเต็มอก
ชายผู้นั้นทำให้เขาอับอายต่อหน้าเฉียวเมียนเมียน เขาไม่มีทางปล่อยเรื่องนี้ให้มันจบไปง่าย ๆ แน่!
เขาต้องเอาคืน
ทว่าเมื่อคิดถึงอำนาจของตระกูลเหมา เขาก็มีแต่จำใจยอมแพ้
แม้ว่าชายผู้นั้นจะเป็นเพียงญาติห่าง ๆ ของตระกูลเหมา แต่ในเมื่อเขาทำงานในบริษัทเหมา และอาจจะอยู่ในตำแหน่งสูงของบริษัทก็เป็นได้ เขาจำเป็นต้องสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลเหมา
ตัวเขาเองไม่กลัวผู้ชายคนนั้น
แต่เขาไม่กล้าพอที่จะรุกรานตระกูลเหมาได้
เพราะงั้น ถึงแม้จะไม่เต็มใจสักเพียงใด ก็ทำได้เพียงแต่ทำใจให้เลิกแล้วต่อกัน
แม้จะคิดได้เช่นนั้น แต่ความโกรธยังคงอัดแน่นอยู่เต็มอก
สักวันหนึ่งเขาต้องเอาคืนแน่
ซูเจ๋อมองไปรอบ ๆ หลังจากพบว่าเหมาเยซื่อไม่อยู่ด้วย เขาค่อย ๆ ผลักมือเธอออก “ใช่ คนรู้จักน่ะ รอผมอยู่ที่นะ ผมขอไปทักทายเธอหน่อย”
เมื่อเห็นว่าเขาไม่คิดจะพาเธอไปด้วย หญิงสาวจึงโกรธ “อาเจ๋อ พวกเขาเป็นเพื่อนคุณ คุณไม่คิดจะแนะนำพวกเขาให้ฉันได้รู้จักหน่อยเหรอคะ? หรือที่ไม่อยากแนะนำฉันให้พวกเขารู้จักเป็นเพราะคุณอายหรือยังไง”
ซูเจ๋อขมวดคิ้ว ทำไมหญิงสาวข้างกายถึงได้ไร้เหตุผลเช่นนี้
เขาเกลียดผู้หญิงประเภทนี้มากที่สุด
แต่เมื่อคิดว่าพวกเขาเพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่นาน และความสัมพันธ์ของครอบครัวเป็นเช่นไร เขาจึงพยายามสะกัดกั้นความขุ่นเคืองใจและพูดว่า “อะไรกัน จะเก็บซ่อนคุณไว้ได้ยังไง แต่ผมกับพวกเขาไม่ใช่เพื่อนที่ดีต่อกันสักเท่าไหร่ จึงไม่จำเป็นต้องแนะนำให้คุณรู้จัก”
คำอธิบายของเขาทำให้หญิงสาวโกรธมากขึ้นกว่าเดิม
ไม่ใช่เพื่อนที่ดีงั้นเหรอ?
แล้วเขาจะมองเธอไปทำไม
เห็น ๆ กันอยู่ว่ากำลังโกหก!
นึกว่าเธอโง่นักหรือไง? เขาคิดว่าเธอจะไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างงั้นล่ะสิ?
“ก็ในเมื่อไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องไปทักทายเธอเลยนี่ อาเจ๋อ คุณกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่รึเปล่า เพราะไม่ใช่เพื่อน ถึงไม่อยากแนะนำพวกเขาให้ฉันรู้จักอย่างงั้นเหรอคะ”
แม้ว่าพวกเขาจะถูกจับคู่จากผู้ใหญ่
ทว่าเธอก็พึงพอใจซูเจ๋ออยู่มาก
เขาเป็นคนรุ่นใหม่ที่มีความสามารถในแวดวงธุรกิจ
หลังจากที่ออกเดทกับเขา เธอก็ต้องการจะพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาให้ดีขึ้น
แต่หลังจากที่ได้เจอกับเฉียวเมียนเมียน หญิงสาวรู้สึกถึงการคุกคาม
แม้เธอจะไม่แน่ใจในความสัมพันธ์ระหว่างซูเจ๋อกับเฉียวเมียนเมียน แต่ด้วยการแสดงออกของเขา ทำให้เธอรู้สึกถึงการคุกคาม
เธอจึงต้องทำอะไรบางอย่าง
คำพูดของหญิงสาวทำให้ท่าทางของซูเจ๋อเปลี่ยนไป เขาไม่ชอบใจนัก
เขาเกลียดที่สุดคือผู้หญิงที่ช่างสงสัย
เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะพูดออกมา “คิดมากน่า ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด”
หญิงสาวมองไปยังเฉียวเมียนเมียนด้วยความเกลียดชัง “แต่เธอดูคุ้นตา เหมือนจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อน”
ซูเจ๋อขมวดคิ้ว กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ก็เห็นว่าเฉียวเมียนเมียนและลินดาเดินไปอีกทาง
เขากังวลเกินกว่าจะใส่ใจกับผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ และรีบไล่ตามพวกเธอไป
เขาจากไปอย่างรวดเร็ว กระทั่งหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างเขาไม่ทันที่จะหยุดรั้งและตอบโต้อะไร
หลังจากที่เธอได้สติคืน เธอก็พบว่าซูเจ๋อเดินตามเฉียวเมียนเมียนไปแล้ว
เขาทิ้งเธอไว้เพียงลำพัง!
หญิงสาวตะโกนไล่หลัง “ซูเจ๋อ หยุดเดี๋ยวนี้นะ! ไหนว่าเป็นแค่เพื่อนไง? คนโกหก!”
...
เฉียวเมียนเมียนและลินดาไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับซูเจ๋ออีกแล้ว
เพราะอย่างนั้น เมื่อพวกเธอเจอกับเขา จึงจงใจที่จะหลีกเลี่ยง
ทว่าเมื่อหันหลังเดินจากไปได้เพียงครู่ ก็ได้ยินเสียงจากคนที่ไม่อยากได้ยินดังไล่หลัง “เมียนเมียน รอเดี๋ยว”
“ให้ตายสิ เขาตามเธอมาจริง ๆ ด้วย” ลินดาขมวดคิ้ว
“ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้ตื้อนักนะ? ยังมีหน้ามาตามตื้อเธออีก สงสัยจะอยากกลับมาคืนดีกลับเธอล่ะสิท่า”
เฉียวเมียนเมียนปราศจากความคิดเห็นใด ๆ
แต่เธอเองก็ไม่อยากเจอซูเจ๋อ
เธอแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินเสียงเขา และเดินต่อไปพร้อมกับลินดา
ซูเจ๋อยังคงไม่ยอมแพ้ เขาไล่ตามมาใกล้จะถึงพวกเธอแล้ว
“เมียนเมียน ผมรู้ว่าคุณได้ยิน หยุดคุยกันดี ๆ ก่อนจะได้ไหม”
เฉียวเมียนเมียนไม่สนใจเขาและเร่งความเร็วในการเดิน พยายามที่จะสลัดเขาให้หลุด
ซูเจ๋อรู้ดีว่าเธอพยายามหนีห่างจากเขา เวลานี้เขาทั้งโกรธและเจ็บปวด เขาเร่งฝีเท้าและไล่ตามเธอ
ไม่นานเขาก็เดินมาทันเฉียวเมียนเมียน
เขาหยุดยืนขวางหน้าเธอ ด้วยความร้อนใจกลัวว่าเธอจะจากไปอีกครั้ง
“บ้าน่า” ลินดาระเบิดเสียงออกมา
“ซูเจ๋อ นี่คุณกำลังทำอะไร! ไม่เห็นเหรอว่าเมียนเมียนไม่อยากจะคุยกับคุณ”
ลินดามองเขาราวกับพวกเขาเป็นศัตรูกัน
เธอยังโกรธที่ซูเจ๋อไล่เธอออก
และยังรู้สึกว่าเขาเป็นผู้ชายที่งี่เง่า
เขาไม่เพียงแต่ล้มเลวในเรื่องของความสัมพันธ์เท่านั้น เรื่องอื่น ๆ เขาก็แย่ไม่ต่างกัน
เป็นคนโง่อย่างสมบูรณ์แบบ
ความคิดที่ว่าเฉียวเมียนเมียน จะหาแฟนที่ดีกว่าเขาร้อนเท่า ทำให้ลินดารู้สึกดีขึ้นมาบ้าง
คนบ้า มาคิดเสียใจอะไรตอนนี้ อยากได้เธอคืนอะไรตอนนี้
ใครจะไปหลงกลคนอย่างคุณ?
ซูเจ๋อเหลือบมองลินดาและพูดอย่างเย็นชา
“เซี่ยลินดา คุณยุ่งอะไรด้วย นี่มันเรื่องของฉันกับเมียนเมียน คุณมีสิทธิ์อะไรยื่นมือเข้ามาแทรก”
ลินดาไม่ได้เป็นพนักงานในบริษัทของเขา ดังนั้นเธอจึงไม่สนใจเขา
เธอไม่จำเป็นต้องสุภาพกับเขา
เธอยกมือเท้าเอวพร้อมกับเยาะเย้ย “ฉันต่างหากล่ะที่ควรเป็นฝ่ายพูดแบบนั้น คนไร้หัวใจอย่างคุณ มีหน้ามาพูดอะไรอยู่ตรงนี้”
“เมียนเมียนเป็นดาราภายใต้การดูแลของฉัน จะให้ฉันไม่สนใจที่มีคนไร้ยางอายมารังควานเธอได้ยังไง? บางคนก็ควรจะรู้ตัวซะบ้างนะ เลิกกันไปแล้ว ก็คือคนแปลกหน้า ฉันล่ะไม่เข้าใจ ว่าทำไมคุณถึงมีหน้ามายุ่งกับเธออีก”
“ไม่รู้ตัวบ้างเหรอว่าการกระทำแบบนี้มันไร้ยางอาย”
ที่ผ่านมา ลินดาสุภาพกับเขาและเรียกเขาว่าประธานซูเสมอ
เธอไม่เคยพูดเช่นนี้กับเขามาก่อน
ซูเจ๋อไม่อาจยอมรับความแตกต่างนี้ได้และรู้สึกอับอายต่อหน้าเฉียวเมียนเมียน ท่าทางของเขาเปลี่ยนเป็นรุนแรง
“เซี่ยลินดา คุณกำลังพูดถึงใคร? พูดให้มันน้อย ๆ หน่อย ขื่นยังพูดแบบนี้อีก คงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
