ตอนที่แล้ว252 - เบื้องหลังการเกิดขึ้นของต้นกำเนิด
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป255 - ภัยพิบัติจากชุดชั้นใน

254 - ปลาที่กระโดดลงมหาสมุทร


254 - ปลาที่กระโดดลงมหาสมุทร

หญิงชราเอื้อมมือของนางออกไป และแสงพร่ามัวก็เริ่มไหลรอบๆพีระมิดขนาดใหญ่ที่สูงร้อยวา ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดวงดาวของมันสว่างขึ้นอีกครั้ง

ในเวลาเพียงเสี้ยวลมหายใจ ไฟสีเขียวก็สว่างวาบ และปิรามิดขนาดใหญ่ก็ถูกย่อเล็กลงจนเหลือขนาดเท่ากำปั้นของทารก ก่อนจะตกลงไปในมือของหญิงชรา

เพียงแค่ยกมือขึ้น นางก็สามารถรวบรวมปิรามิดได้ มันทำให้ผู้อาวุโสทั้งหมดพูดไม่ออก พวกเขารู้ว่าแม้แต่ผู้นำศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาก็ไม่มีปัญญาทำเรื่องนี้

เย่ฟ่านรู้มานานแล้วว่าหญิงชรานั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้อย่างแท้จริง แต่ถึงกระนั้นเขาก็ตกใจ ความกังวลเริ่มก่อตัวขึ้นในใจเขาเพราะนางดูเหมือนจะตั้งใจมองมาที่เขา

หญิงชราค่อยๆเดินจากไป แต่ร่างของนางก็ไม่ชัดเจนอย่างรวดเร็ว และนางหายตัวไปในทันทีโดยไม่ทิ้งร่องรอยใดๆ

หลังจากที่นางจากไป พื้นที่ทำเหมืองที่สิบห้าก็วุ่นวายไปหมด ผู้บ่มเพาะของดินแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงต่างก็พูดคุยกันถึงเรื่องนี้ พวกเขาต้องรายงานเรื่องใหญ่เช่นนี้ต่อผู้บังคับบัญชาอย่างแน่นอน

“ออกไปข้าต้องออกจากดินแดนต้องสาปนี้!” นี่เป็นความคิดที่กดดันอยู่ในใจของเย่ฟ่านในตอนนี้

เขาไม่เชื่อว่าไม่มีต้นกำเนิดในภูมิภาคอื่นๆของภาคเหนือ ถ้าเขาอยู่ที่นี่ต่อไปใครจะรู้ว่าต้องขุดเจอคำสาปและความโชคร้ายแบบไหน ในเวลานั้นเขาอาจต้องทิ้งชีวิตทิ้งไว้ที่นี่

นอกเหนือจากนั้นเหยาซีก็ยังอยู่ที่นี่ เช่นเดียวกับปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงที่กำลังจะมาถึง หากมีใครเห็นเขา สถานที่แห่งนี้ก็จะกลายเป็นแดนมรณะสำหรับเขาอย่างแน่นอน

เย่ฟ่านต้องการออกไปให้เร็วที่สุด ในแต่ละวันมีคนออกไปซื้อของอย่างอาหาร และเนื่องจากศิษย์ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงไม่สนใจที่จะโต้ตอบกับผู้คนในโลกนี้ พวกเขามักจะพาคนงานเหมืองสองสามคนไปด้วย

เมื่อเขาสามารถหลบหนีจากคนเหล่านี้ได้ เขาจะเป็นเหมือนปลาที่กระโดดลงไปในมหาสมุทร นกที่บินอยู่บนท้องฟ้า เป็นอิสระและไร้ขอบเขต

ถ้าไม่ใช่เพราะค่ายกลมิติแยกสถานที่นี้ออกจากโลกภายนอก เขาคงจะหนีไปนานแล้ว

ข้าจะหาที่ไหนสักแห่งเพื่อฝึกฝนในไปจนถึงอาณาจักรลึกลับที่สามหรือสี่ จากนั้นข้าก็กลับมาและเปิดประมูลชุดชั้นในของสตรีศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วง…

เย่ฟ่านนึกถึงแผนการชั่วร้าย แต่แน่นอนนี่เป็นเพียงแรงจูงใจเล็กน้อยเท่านั้น

ผ่านไปหนึ่งเดือนหลังจากที่เขาได้สัมผัสกับผงผนึกอมตะ เขาเริ่มรู้สึกถึงร่องรอยของพลังงานศักดิ์สิทธิ์ที่ไหลออกมาอีกครั้ง และกงล้อแห่งทะเลของเขาก็ค่อยๆฟื้นตัว

และในช่วงสองสามวันก่อนหน้านี้ ในที่สุดเขาก็สามารถขุดต้นกำเนิดขนาดเท่าเมล็ดถั่วได้ในส่วนลึกของปล่องเหมืองที่เขาปรับแต่งด้วยตัวคนเดียว

ในที่สุดดอกบัวสีเขียวที่อยู่ในทะเลแห่งความทุกข์ก็สั่นสะท้านและร่างกายของเขาก็เปล่งเสียงอู้อี้ขณะที่พลังงานศักดิ์สิทธิ์ของเขาได้รับการฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์

เย่ฟ่านไม่รู้ว่าเขาได้หลีกเลี่ยงหายนะทั้งหมด หากปริมาณของผงผนึกอมตะมีมากเพียงพอ แม้แต่พลังงานศักดิ์สิทธิ์ของจักรพรรดิก็ยังผนึกแห้งสนิท ถ้าไม่ใช่เพราะร่างกายของเขาพิเศษ เขาคงกลายเป็นมนุษย์ธรรมดาไปแล้ว

ตอนนี้ตราประทับบนกงล้อแห่งทะเลของเขาได้รับการแก้ไขและฐานการบ่มเพาะของเขาได้รับการฟื้นฟู เย่ฟ่านก็เตรียมที่จะออกจากสถานที่นี้

แน่นอนก่อนที่เขาจะจากไปเขาต้องค้นหาต้นกำเนิดเพื่อใช้สำหรับตัวเองในตอนที่บ่มเพาะอย่างยาวนาน แต่วัตถุจิตวิญญาณชนิดนี้หายากเกินไป

ปล่องเหมืองหนึ่งอันอาจมีน้ำหนักเพียงครึ่งจินและต้นกำเนิดมีผิวหนังที่เหมือนหินแปลกๆล้อมรอบพวกมันซึ่งทำให้การรับรู้ทางวิญญาณไม่มีประโยชน์ที่จะสำรวจหรือตรวจสอบหินเพื่อหาต้นกำเนิด

“ข้าหวังว่าข้าจะสามารถโจมตีคลังเก็บต้นกำเนิดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงได้”

เย่ฟ่านทำได้แค่ฝัน ความแข็งแกร่งของเขายังไม่เพียงพอ แม้ว่าจะไม่มีใครปกป้องมัน แต่เขาก็ยังไม่สามารถบังคับเปิดทางเข้าสู่สถานที่แห่งนั้นได้

——

สองวันต่อมาเย่ฟ่านก็พร้อมที่จะจากไป เขาได้ผสมผสานกับคนงานเหมืองที่เตรียมจะออกไปซื้อเสบียง ในวันนี้เองที่มีข่าวแพร่ออกไปว่าปรมาจารย์ศักสิทธิ์แสงโชติช่วงกำลังจะมาถึงและไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ออกไปได้

“ให้ตายสิ ทำไมเรื่องบ้าๆนี้ถึงเกิดขึ้นกับข้าตลอดเวลา?” เย่ฟ่านตื่นตระหนกกับข่าวนี้

หนึ่งชั่วยามต่อมาเสียงก้องกังวานดังก้องมาจากนอกพื้นที่ทำเหมืองในขณะที่ช่องว่างมิติเปิดออก

ขณะที่ปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงกำลังจะมาถึงและความว่างเปล่าก็เริ่มเปิดออก กลับมีพลังศักดิ์สิทธิ์มากมายมหาศาลถูกยิงเข้าสู่ประตูมิติอย่างรุนแรง

"ฆ่า!"

เสียงโห่ร้องสังหารดังสนั่นไปทั่วท้องฟ้าเมื่อแสงพุ่งสูงขึ้นนอกเขตเหมืองแร่ อาวุธศักดิ์สิทธิ์บินไปทั่วท้องฟ้า ผู้คนต่างโห่ร้อง และสัตว์ร้ายก็คำราม มีร่างที่ไม่ชัดเจนหลายคนโจมตีเข้ามา

“ราชานกยูง!”

เสียงของปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงเย็นเยียบ ในขณะเดียวกันก็มีวงแหวนแสง 108 วงล้อมรอบตัวเขาไว้ รัศมีแห่งแสงแต่ละดวงมีพลังกดดันมากมายมหาศาลที่พร้อมจะบดขยี้โลกทั้งใบ

“ปรมาจารย์ศักสิทธิ์แสงโชติช่วง!”

อีกด้านหนึ่งราชานกยูงก็เหมือนกับเมื่อก่อน เขาเป็นหนุ่มน้อยที่มีใบหน้าบอบบาง แต่สายตาของเขารุนแรงและเสียงคำรามของเขาสั่นสะเทือนแผ่นดิน

นอกจากนี้ยังมีผู้อาวุโสจำนวนไม่น้อยที่อยู่เบื้องหลังปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงและหนึ่งในนั้นก็ตะโกนออกมาว่า

“เจ้าผู้ชั่วร้าย เจ้ากล้าปรากฏตัวอีกครั้งจริงๆ วันนี้เราจะฆ่าเจ้า!”

“วันนี้จะต้องมีคนถูกฆ่าอย่างแน่นอน แต่คนที่จะตายก็คือเจ้า!” ราชามังกรเขียวปรากฏตัวและยืนเคียงข้างราชานกยูง

บูม!

สวรรค์และปัฐพีสั่นสะเทือนเมื่อการต่อสู้อันดุเดือดเกิดขึ้น ค่ายกลเต๋าที่ล้อมรอบพื้นที่ทำเหมืองทั้งหมดถูกทำลายและผู้ฝึกฝนจำนวนมากได้เข่นฆ่าเข้ามา

“โจรผู้ยิ่งใหญ่คนที่สี่และโจรผู้ยิ่งใหญ่คนที่เจ็ด!” ผู้บ่มเพาะหลายคนกรีดร้อง

ภูมิภาคการทำเหมืองทั้งหมดกลายเป็นความโกลาหลอย่างสมบูรณ์

หากตอนนี้เขายังไม่สามารถไม่ได้รับผลประโยชน์ในการแฝงตัวเข้ามาอยู่ที่นี่เย่ฟ่านรู้สึกว่ามันคงจะยกโทษให้ไม่ได้จริงๆ

เขาไม่ได้ไปที่โกดังต้นทางเพราะเขารู้ว่าเขาอาจจะเปิดมันไม่ได้ นอกจากนี้ยังมีมหาโจรอีกสองคนที่มีเป้าหมายเป็นอยู่ที่นั่น ต้นกำเนิดที่ถูกขุดขึ้นมาจึงถูกนำไปเก็บไว้ในหอคอยหิน

หอคอยหินสูงไม่ถึงสิบวา แต่แข็งแกร่งมากเย่ฟ่านไม่สามารถผลักเปิดประตูหินได้เลย

“ที่นี่ก็มีค่ายกลปิดผนึกเช่นกัน….” จากนั้นเขาก็เหวี่ยงหมัดเข้าไปตรงๆ

บูม!

หอคอยหินสั่นสะเทือน และหลังจากการชกครั้งห้า ประตูหินก็พังในที่สุด โชคดีที่ข้อจำกัดไม่ลึกซึ้งนัก

แสงสว่างจ้าส่องเข้ามาข้างใน และเย่ฟ่านเกือบตาบอดจากความสดใส ในตอนนี้สายตาของเขาจับจ้องไปยังต้นกำเนิดที่ถูกแสดงบนหิ้งหยก แสงส่องผ่านพวกมันทั้งหมด และมีน้ำหนักรวมหลายสิบจิน

ผลการขุดจากหลายวันอยู่ที่นี่ทั้งหมดและยังไม่ถูกส่งออกไป มันช่างเจิดจ้าและสว่างไสวมาก

“จำนวนมากนี้… นี่คือผลรวมของการขุดเจาะจากเหมืองยี่สิบแห่ง!”

เย่ฟ่านเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ต้นกำเนิดจำนวนมากเช่นนี้หมายความว่าเขาสามารถเพิ่มพลังของเขาได้อีกครั้ง พวกมันเป็นสมบัติล้ำค่าสำหรับเขาอย่างแน่นอน

เขาหยิบขวดหยกบริสุทธิ์ออกมาแล้วดูดเข้าไป

“น้องชายเป็นใคร? เจ้ามาเร็วจริงๆแม้กระทั่งก่อนข้าด้วยซ้ำ” เสียงดังมาจากนอกหอคอยหินเมื่อชายหนุ่มอายุยี่สิบปีมองเขาด้วยความประหลาดใจ

“ข้าเพิ่งสามารถใช้ประโยชน์จากวิกฤตภายนอกได้แอบเข้ามาที่นี่” เย่ฟ่านกล่าวอย่างเรียบๆ

“ข้าเป็นหนึ่งในยอดฝีมือที่สร้างความปั่นป่วนภายนอก ข้าไม่ได้คาดหวังให้เจ้าดำเนินการเร็วกว่าข้า เจ้ามีประสิทธิภาพจริงๆ เจ้าสนใจที่จะมาเป็นพวกของเราหรือไม่?”

เย่ฟ่านเงียบไปครู่หนึ่ง ชายหนุ่มคนนี้มีรูปร่างปกติ และไม่สามารถพูดได้ว่าหล่อขนาดนั้น แต่สายตาของเขาก็สว่างเป็นพิเศษ

“ข้าได้ยินมาว่าพื้นที่เหมืองที่สิบห้าถูกโจมตี และอาจมีการขุดต้นกำเนิดพิเศษบางอย่าง ดังนั้นข้าจึงมาที่นี่แทนที่จะโจมตีคลังต้นกำเนิด”

สายตาของชายหนุ่มผู้นี้ยิ่งเจิดจ้ายิ่งขึ้น เป็นประกายราวกับเปลวเพลิงในขณะที่เขาพูด

“ตามกฎของเรา ในเมื่อข้าได้เจอเจ้า เจ้าต้องให้หนึ่งในสี่ของสมบัตินั้นแก่ข้า”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด