ตอนที่แล้ว252 - พีระมิดที่น่ากลัว
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป254 - ปลาที่กระโดดลงมหาสมุทร

252 - เบื้องหลังการเกิดขึ้นของต้นกำเนิด


252 - เบื้องหลังการเกิดขึ้นของต้นกำเนิด

“สิ่งนี้สำคัญเกินไป ปิดผนึกข่าวของที่นี่ข้าจะรีบกลับไปปรึกษาท่านเจ้าสำนัก พวกเจ้าทุกคนห้ามเข้าใกล้มัน” หลี่อวิ๋นอธิบายอย่างจริงจังก่อนจะตรงไปยังประตูมิติอย่างรวดเร็ว

พื้นที่ทำเหมืองแห่งนี้ได้กลายเป็นดินแดนต้องห้ามที่ไม่มีใครเข้าไปได้ เย่ฟ่านขมวดคิ้ว สถานที่นี้ไม่เป็นมงคลและเขาไม่ต้องการอยู่ แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางจากไปได้

วันที่สี่หลังจากผู้อาวุโสหลี่อวิ๋นจากไปสตรีศักสิทธิ์แสงโชติช่วงก็รับหน้าที่เข้ามาดูแลพื้นที่แห่งนี้แทน ในขณะเดียวกันนางก็แจ้งว่าปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงจะเดินทางมาที่นี่ด้วยตัวเอง

ปากของเย่ฟ่านโค้งงอ เขาหนีมาไกลมากแล้วแต่สุดท้ายเหยาซีก็มาปรากฏตัวที่นี่จริงๆ หากนางสังเกตเห็นเขามีความเป็นไปได้สูงที่นางจะถลกหนังของเขาออกมาทั้งเป็น

เขาเห็นนางจากระยะไกล นางยังเป็นเหมือนอดีตงดงามจนน่าเหลือเชื่อราวกับหยกมุก ร่างกายของนางก็มีเสน่ห์และสมบูรณ์แบบ

มนุษย์หลายพันคนที่มองเห็นต่างก็คิดว่านางเป็นเทพธิดา และหลายคนสูญเสียการควบคุมตนเองก่อนที่จะรู้สึกละอายใจกับความต่ำต้อยของพวกเขา

เย่ฟ่านซ่อนอยู่หลังมนุษย์พวกนั้น แต่เขาไม่ได้กังวลว่าจะถูกสังเกตเห็น เขาแอบยิ้มเสื้อผ้าชั้นในของคนที่ถูกเรียกว่าเทพธิดานี้ยังอยู่ในเสื้อคลุมของเขา

หากความลับนี้ถูกเปิดเผย ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลังคงจะสั่นสะเทือนไปด้วยความโกรธแค้นอย่างแน่นอน

“ไม่สามารถปล่อยให้ข่าวนี้รั่วไหลออกไปได้ พื้นที่ทำเหมืองที่ต้องถูกปิดผนึกอย่างสมบูรณ์และไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าออก” เสียงของสตรีศักสิทธิ์แสงโชติช่วงก็อ่อนหวานราวกับระฆังเงินเช่นเคย

อย่างไรก็ตามในเวลานี้นางก็หยุดกะทันหันและสีหน้าของนางก็มึนงง เห็นได้ชัดว่านางตกใจมาก

หัวใจของเย่ฟ่านสั่นไหว เป็นไปได้ไหมที่นางสังเกตเห็นเขา? นี่ดูไม่น่าจะเป็นไปได้

ในเวลานี้นางและผู้ฝึกตนคนอื่นๆต่างก็ร้องออกมา

“เจ้า… เจ้าเป็นใคร? มาที่นี่ได้ยังไง!”

เมื่อเย่ฟ่านได้ยินสิ่งนี้เขาก็หันไปมองปิรามิด ไฟสีเขียวกะพริบเบาๆและที่ด้านหน้าของพีระมิดหญิงชราคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น

นางปรากฏตัวโดยไม่มีการเตือนใดๆ และไม่มีใครรู้ว่านางมาจากไหน ราวกับนางปรากฏตัวขึ้นจากความว่างเปล่า

นางวนรอบพีระมิดอย่างระมัดระวังพลางพึมพำสิ่งที่คนอื่นฟังไม่เข้าใจ

พื้นที่ทำเหมืองทอดยาวสุดลูกหูลูกตา และแผ่นดินก็กว้างขวางมาก แต่ถึงจะอย่างนั้นมันก็แทบไม่มีสิ่งปลูกสร้างหรือเปล่าไม้อื่นๆในบริเวณใกล้เคียงเลย

ถ้ามีคนนอกเข้ามาพวกเขาจะถูกสังเกตเห็นแทบจะในทันทีอย่างไรก็ตามแม้จะมีคนอยู่มากมายแต่ก็ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าหญิงชราคนนี้มาถึงตั้งแต่ตอนไหน

เย่ฟ่านตกใจเป็นพิเศษ “หญิงชราคนนั้นเอง!”

เขาไม่เคยคิดว่าเขาจะได้พบกับหญิงชราคนนี้ในภาคเหนืออีกครั้ง

ย้อนกลับไปในดินแดนต้องห้ามรกร้างโบราณ ครั้งแรกที่เขาเห็นชายชราผู้บ้าคลั่ง หญิงชราคนนี้ก็ปรากฏตัวขึ้นเช่นกัน จากคำพูดของนางทำให้เขาได้รู้ว่าชายชราผู้บ้าคลั่งเป็นคนเมื่อหกพันปีก่อน

“คนที่อาศัยอยู่ในยุคเดียวกับชายชราคนนั้นนี่หรือจะเป็นคนธรรมดาได้…” เย่ฟ่านตกใจเป็นอย่างมาก นี่ก็เป็นอีกคนที่มีชีวิตมานานกว่าหกพันปี

หญิงชราสวมเสื้อผ้าเรียบง่ายที่ไม่ต่างจากเจ้าหญิงชราจากหมู่บ้านชนบท แต่หญิงชราคนนี้กลับมีสีหน้าเรียบเฉยแม้ว่าผู้คนมากมายจะสนใจการกระทำของนาง

ใบหน้าของผู้อาวุโสใหญ่ที่เหลืออีกคนของดินแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง การพบเจอกับหญิงชราคนนี้พวกเขามีความระมัดระวังไม่แตกต่างจากชายชราผู้บ้าคลั่ง

สำหรับปิรามิดที่ทำจากโลหะที่ไม่รู้จัก มันส่องแสงสีเขียวจางๆ และดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดวงดาวก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งบนยอดปิรามิด แสงใสไหลออกมาจากพวกมันก่อนจะพุ่งเข้าหาหญิงชราราวกับคลื่นน้ำ

แต่แสงไม่สามารถเขย่าร่างกายของนางได้แม้แต่น้อย นางไม่ได้รับผลกระทบใดๆ นางเพียงบ่นพึมพำเบาๆและเดินรอบพีระมิดอีกครั้ง

พีระมิดสีเขียวสั่นสะเทือนและเริ่มปล่อยเสียงโลหะดังขึ้น ทันใดนั้นแสงดาวสีเขียวก็ถูกยิงขึ้นไปบนท้องฟ้ากลายเป็นภาพธรรมขนาดใหญ่ซึ่งฉายเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนยุคประวัติศาสตร์

ทุกคนตกตะลึงเมื่อดินแดนอันกว้างใหญ่ว่างเปล่าเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ในบริเวณโดยรอบพวกเขาปรากฏต้นหญ้าสีเขียวรวมทั้งต้นไม้ใหญ่น้อยผุดขึ้นจากความว่างเปล่าโดยไม่ทราบสาเหตุ

รัศมีแห่งยุคดึกดำบรรพ์ระเบิดออกมาอย่างกว้างใหญ่และเก่าแก่ เช่นเดียวกับจักรวาลที่ไร้ขอบเขต สิ่งมีชีวิตจำนวนนับไม่ถ้วนเริ่มมาบรรจบกันบนพีระมิด

ราวกับโลกโบราณได้ปรากฏขึ้นอีกครั้งต่อหน้าพวกเขา เสียงคำรามที่บาดหูดังขึ้นขณะที่ฝูงสัตว์ขนาดใหญ่วิ่งเข้าหาพวกเขา

สัตว์ประหลาดทุกชนิดได้ปรากฏตัวขึ้น ผืนดินกลายเป็นสีเขียวและพลังปราณแห่งจิตวิญญาณที่หนาแน่นเต็มไปในอากาศ สิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังวิ่งอย่างดุเดือดไปทั่วแผ่นดิน

“นี่คือภาคเหนือก่อนยุคดึกดำบรรพ์ใช่หรือไม่? พลังชีวิตล้นเหลือและสิ่งมีชีวิตทุกชนิดเจริญรุ่งเรือง มันแตกต่างไปจากตอนนี้อย่างสิ้นเชิง!”

พวกเขาสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าต้นกำเนิดก่อตัวอย่างไร ปราณสวรรค์และปฐพีนั้นหนาแน่นมากจนตกผลึกเป็นต้นกำเนิด

สิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังจำนวนมากเสียชีวิต และบางครั้งอาจตกลงไปในต้นกำเนิดและถูกห่อหุ้มไว้ภายใน ดังนั้นพวกมันจึงถูกผนึกไว้ข้างในนับตั้งแต่นั้นมา

เฉพาะตอนนี้เท่านั้นที่ผู้คนเข้าใจว่าทำไมสิ่งมีชีวิตเมื่อนานมาแล้วจึงทิ้งนิ้วหรือหัวไว้เป็นครั้งคราว

“สวรรค์…”

ในเวลานี้ ทุกคนก็สูดลมหายใจเข้าไปอย่างหนาวเย็น พวกเขาเห็นสิ่งมีชีวิตรูปร่างมนุษย์ที่ทรงพลังต่อสู้ด้วยมือเปล่าและแยกแผ่นดินแดนอันกว้างใหญ่ออกจากกัน

มีสิ่งมีชีวิตที่มีรูปร่างแตกต่างกันมากมาย บางส่วนถูกปกคลุมไปด้วยเกล็ดและบางส่วนถูกปกคลุมไปด้วยขนบางตัวมีร่างกายที่ใหญ่โตและแข็งแกร่ง ในขณะที่บางตัวมีร่างกายที่ละเอียดกว่าและบอบบางกว่า

มีแม้กระทั่งบางคนที่สวยงาม แต่พวกมันล้วนกดขี่ข่มเหงและมีอำนาจถึงขีดสุด แม้แต่ผู้อาวุโสที่อยู่ในอาณาจักรลับที่สามก็เข้าใจดีว่าพวกเขาไม่มีทางเทียบกับสิ่งมีชีวิตนี้ได้

ภายในป่าทึบของต้นไม้โบราณปรากฏเป็นวิหารศักดิ์สิทธิ์หลายแห่งเป็นครั้งคราว สิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ในวิหารโบราณเหล่านั้นพวกมันสูงและยิ่งใหญ่ สามารถข่มขู่จิตใจของผู้คนให้เกิดความหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด

ด้านหน้าของวิหารโบราณแต่ละแห่งมีสิ่งมีชีวิตรูปร่างต่างๆ มากมาย พวกมันทำหน้าที่ปกปักรักษาวิหารราวกับเทพโลกบาลผู้ยิ่งใหญ่

วิหารศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ต่างก็มีลักษณะที่แตกต่างเช่นกัน บางส่วนเป็นเหมือนวิหารนักพรตในปัจจุบัน ในขณะที่บางส่วนเป็นเหมือนหอสังเกตการณ์ของจักรพรรดิ มีแม้กระทั่งบางส่วนที่เป็นเหมือนปิรามิด

“ค่อนข้างน่าสนใจ…”

ในขณะนั้นเองเสียงของหญิงชราก็ดังขึ้น และทุกคนก็ได้ยินสิ่งที่นางพูดอย่างชัดเจน

ด้วยคลื่นที่แขนเสื้อของนาง แสงที่ปกคลุมท้องฟ้าก็จางหายไป และความมีชีวิตชีวาที่ไร้ขอบเขตก็หายไปอีกครั้ง สิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังต่างๆหยุดเคลื่อนไหวในขณะที่แสงสีเขียวถูกดึงกลับสู่พีระมิดอย่างรวดเร็ว

หญิงชราเดินขึ้นตรงไปยังพีระมิด แสงจากพีระมิดหรี่ลงอีกครั้ง ก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบสงัดลง

ผู้คนในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงต่างตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ หญิงชราคนนี้หยั่งรู้อย่างสมบูรณ์ โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาไม่สามารถต้านทานหรือผู้ยิ่งใหญ่ระดับนี้ได้

สตรีศักสิทธิ์แสงโชติช่วงที่งดงามราวกับดอกบัวเทียนในเวลานี้ก็ยังตกตะลึง ดวงตาของนางเบิกกว้างไม่อยากจะเชื่อทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น

ผู้อาวุโสหลายคนรีบล้อมพีระมิดสีเขียวอย่างรวดเร็วแต่ไม่กล้าทำอะไรกับหญิงชราคนนั้น

ในบรรดามนุษย์หลายพันคน หลายคนตกตะลึงอย่างไม่รู้ตัว ฉากแปลกๆที่เพิ่งปรากฏขึ้นทำให้พวกเขาสงสัยว่าพวกเขาได้เข้าสู่โลกใหม่

ปิรามิดสั่นสะท้านและหญิงชราก็เดินออกมาอย่างสงบ มันเหมือนกับว่านางกำลังเดินข้ามสะพานหรือขึ้นบันได นางไม่ได้รับการต่อต้านเลย

“ค่อนข้างน่าสนใจทีเดียว…” หญิงชราพูดอีกครั้ง..

แต่เมื่อคนอื่นๆได้ยินพวกเขาแทบไม่เชื่อหูตัวเองเลย

ร่องรอยโบราณนั้นมีค่ามหาศาลสำหรับผู้ฝึกฝนอย่างแน่นอน แต่ดูเหมือนนางไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนัก

“ผู้อาวุโส ท่านคือ…”

สตรีศักสิทธิ์แสงโชติช่วงหัวเราะราวกับดอกไม้เซียนที่เบ่งบาน นางพยายามสืบหาต้นกำเนิดของหญิงชราคนนี้ด้วยความนอบน้อม

“ข้าก็แค่หญิงชราธรรมดาคนหนึ่ง” หญิงชรามองไปที่เหยาซีและยิ้มอย่างอ่อนโยน

“โชคของเจ้าค่อนข้างดี”

หัวใจของสตรีศักสิทธิ์แสงโชติช่วงสั่นครอนและนางต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่หญิงชราได้หันไปมองคนอื่นๆอย่างแผ่วเบาและกวาดสายตามองไปยังผู้อาวุโสแต่ละคน

“ข้าจะนำมันออกไปเพื่อศึกษาเป็นการส่วนตัว หลังจากนั้นข้าจะคืนมันให้กับดินแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงของเจ้า” หญิงชรากล่าว

“ท่านผู้อาวุโส ท่านไม่สามารถ…”

ผู้อาวุโสใหญ่ที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวต้องการเข้าไปขวางนาง อย่างไรก็ตามโดยพื้นฐานแล้วคำพูดของหญิงชรานั้นไม่ได้ขอความเห็นจากพวกเขา และไม่มีทางที่พวกเขาจะขัดขวางนางได้

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด