Chapter 29: หอคอยทดสอบผู้วิเศษ
Chapter 29: หอคอยทดสอบผู้วิเศษ
แข็งแกร่งมาก!
มีเพียงความคิดเดียวที่เหลืออยู่ในใจของทุกคน
แม้แต่ครูเอลซ่าก็แพ้โจเอลสันในการใช้พลังระดับเดียวกัน
ไม่มีใครคิดเกี่ยวกับความเป็นไปได้ดังกล่าวมาก่อน
เอลซ่าเป็นนักเวทย์ระดับสูงระดับ 6!
ความเข้าใจของนักเวทย์ระดับสูงเกี่ยวกับเวทมนตร์ระดับต่ำไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาสามารถเปรียบเทียบได้
แม้ว่าความเร็วในการพัฒนาของโจเอลสันจะเร็วผิดปกติ แต่เขาอยู่ที่ระดับ 3 เท่านั้น
แต่โจเอลสันก็ยังชนะ
ยิ่งกว่านั้นเขาชนะอย่างหมดจด และสวยงาม
“โจเอลสัน เอ็ดเวิร์ด ผลลัพธ์การควบคุมเวทมนตร์ สมบูรณ์แบบ”
สองผลการประเมินที่สมบูรณ์แบบทั้งสี่หน่วยกิต!
เอลซ่ามองโจเอลสันด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน
มีทั้งปีติ ความประหลาดใจ ความตกใจ และความรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
การเป็นครูให้อัจฉริยะไม่ใช่เรื่องง่าย
โดยเฉพาะอัจฉริยะอย่างโจเอลสัน
มันน่าผิดหวังเกินไป
ยิ่งกว่านั้นคุณไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เขาจะแซงหน้าคุณ
การทดสอบจบลงด้วยการแสดงที่ยอดเยี่ยมและสมบูรณ์แบบของโจเอลสัน
“การรับรู้การต่อสู้ของคุณดีมาก”
ดวงตาของเอลซ่าเต็มไปด้วยคำชม
โจเอลสันรู้อย่างชัดเจนว่าแม้ว่าอาจารย์เอลซ่าจะระงับความแข็งแกร่งของเธอ แต่พลังเวทย์มนตร์ของเขาไม่สามารถเทียบได้กับพลังเวทย์ของนักเวทย์ระดับหก
วิธีเดียวที่จะชนะคือการจบการต่อสู้ให้เร็วที่สุด มิฉะนั้น ถ้าเขาใช้พลังเวทมนตร์จนหมด เขาจะเป็นคนที่แพ้
"อย่างไรก็ตาม"
เอลซ่าพูดอย่างจริงจังว่า “รายละเอียดยังไม่ค่อยดีนัก พลังเวทมนตร์สูญเปล่าไปมาก ในการต่อสู้ที่แท้จริง พลังเวทมนตร์เพียงเล็กน้อยและร่องรอยของพลังวิญญาณก็เพียงพอแล้วที่จะตัดสินความเป็นและความตาย อืม...คุณจะเข้าใจสิ่งนี้เมื่อคุณเข้าร่วมการทดสอบเรื่อยๆ”
โจเอลสันพยักหน้า
แท้จริงแล้ว ถ้าเขาไม่สามารถร่ายเวทมนตร์ได้ในทันที เขาก็ไม่มีทางชนะได้เลย
แม้ว่าเขาจะชนะ แต่มันก็ยากมากที่จะชนะ
โล่เวทมนตร์หัก และแทบไม่มีพลังเวทย์เหลือ และพลังวิญญาณของเขาก็เกือบหมด
ถ้าเขาอยู่ในสนามรบ ลูกธนูเพียงลูกเดียวในสภาพเช่นนี้สามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย
ยาโลหิตมังกรจะต้องทำโดยเร็วที่สุด
ด้วยวิธีนี้ แม้ว่าพลังเวทมนตร์ของเขาจะหมดลง แต่เขายังสามารถพึ่งพาวิธีการของนักรบเพื่อปกป้องตัวเองได้
แน่นอนว่าต้องปรับปรุงทักษะการต่อสู้ของนักเวทย์ด้วย
“คุณมีพรสวรรค์ที่ทำให้คนอิจฉานะ”
เอลซ่าหมายถึงความสามารถของโจเอลสันในการร่ายคาถาในระดับเดียวกันในทันที
“ใช้มันให้ดีล่ะ”
"ครับ"
โจเอลสันพยักหน้าและพูดว่า “อาจารย์เอลซ่าคุณช่วยฝึกฉันในการต่อสู้จริงทุกสัปดาห์ต่อจากนี้ได้ไหม”
"..แน่นอน"
เอลซ่าตอบตกลงและยิ้ม “แต่..ฉันมีข้อเสนอที่ดีกว่านี้”
“ข้อเสนอแนะอะไรหรอครับ”
“หอคอยทดสอบผู้วิเศษ”
หอทดสอบผู้วิเศษหรอ
เมื่อได้ยินคำแนะนำนี้ โจเอลสันก็ตกตะลึง
“หอคอยทดสอบผู้วิเศษตั้งอยู่ใจกลางลานชั้นใน เป็นผลงานชิ้นเอกของคณะบดีแฮเรียต เทอเรนซ์”
“เฉพาะผู้ที่ถึงระดับของหอทดสอบผู้วิเศษเท่านั้นจึงจะมีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมในการทดสอบรับปริญญา มิฉะนั้น การไปที่ป่าทดสอบก็แค่เป็นการส่งตัวเองไปสู่ความตาย”
ดวงตาของเอลซ่าเป็นประกายด้วยแสงประหลาด เธอจ้องไปที่โจเอลสันและพูดว่า “โจเอลสัน เป็นที่ที่คุณสามารถพัฒนาความสามารถในการต่อสู้ด้วยเวทมนตร์ของคุณได้เร็วที่สุด”
“ยิ่งไปกว่านั้น คุณสามารถรับหน่วยกิตจากการผ่านหอคอยทดสอบ คณบดียังได้มอบอุปกรณ์ที่น่าสนใจมากมายเพื่อเป็นรางวัลจูงใจนักเรียน ฉันเห็นว่าคุณยังขาดไม้กายสิทธิ์ที่มีประโยชน์ บางทีคุณอาจได้อะไรดีๆมาจากที่นั่นก็ได้นะ”
“ถ้าคุณต้องการปรับปรุงความสามารถในการต่อสู้ของคุณให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ หอคอยทดสอบผู้วิเศษเป็นสถานที่ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับคุณในตอนนี้ มันเหมาะกว่าที่จะให้ฉันช่วยฝึกฝน”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใจของโจเอลสันก็เต้นแรง
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเกี่ยวกับการมีอยู่ของหอคอยทดสอบผู้วิเศษ
“ฟรานซิส”
เอลซ่าเอ่ยชื่อขึ้นมาทันใด
“เมื่อเขาอยู่ที่ระดับแรก เขาเข้าร่วมในการทดสอบหอคอยทดสอบและไปถึงระดับที่สามในการลองครั้งแรกของเขา สัปดาห์ที่แล้ว เขาทะลวงผ่านไปยังระดับที่สาม ว่ากันว่าเขาได้ผ่านการทดสอบในระดับที่สิบเอ็ด มันน่าทึ่งจริงๆ มีคนจำนวนไม่มากในประวัติศาสตร์ของสถาบันทิวลิปที่สามารถบรรลุผลดังกล่าวได้”
ใบหน้าของเอลซ่าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
“เขาได้รับการยกย่องว่าเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งของสถาบันทิวลิปด้วยเหตุนี้ ในระดับเดียวกัน ฉันเกรงว่าแม้แต่นักเวทย์สามคนก็จะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา”
ดวงตาของโจเอลสันหรี่ลงเล็กน้อย
เขาไม่ได้คาดหวังว่าเอลซ่าจะมีความคิดเห็นสูงส่งถึงฟรานซิส
"แต่"
เอลซ่ายิ้มและพูดกับโจเอลสันว่า “คุณทำได้ดีกว่าเขาแน่นอน! โจเอลสันคุณเป็นนักเรียนที่โดดเด่นที่สุดที่ฉันเคยเห็น ไม่มีใครเทียบคุณได้ ฉันแน่ใจ!”
“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำอาจารย์เอลซ่า”
โจเอลสันกล่าวอำลาเอลซ่า
ลานด้านในเป็นพื้นที่กิจกรรมสำหรับนักเรียนระดับสูงของสถาบันเวทมนตร์ทิวลิป
เมื่อมองไกลๆ จะเห็นอาคารคล้ายปราสาทสีเทาตั้งตระหง่านอยู่กลางลานชั้นใน
อย่างไรก็ตาม โจเอลสันเพียงชำเลืองมองแต่ไกลและไม่ก้าวเข้าไป
โจเอลสันเชื่อว่ายังไม่ถึงเวลา
หลังจากนั้นเขาก็ไปห้องสมุด ตั้งแต่จูเลียน่าไม่อยู่ที่ห้องสมุด ทำให้โจเอลสันรู้สึกว่ามีบางอย่างขาดหายไป
ดวงตาคู่นั้นที่ใสราวกับมรกตยังคงเคลื่อนไหวอยู่ในใจ ทำให้เขามองไม่เห็นอะไรเลย เขาเพียงแค่หยุดมองและกลับไปที่พักก่อนเวลาอันควร
...
“แพนเค้กชีสคืนนี้อร่อยมาก ซุปเห็ดก็อร่อยมาก และสเต็กย่างก็นุ่มมากด้วย”
โจเอลสันค่อยๆเช็ดริมฝีปากของเขาด้วยผ้าพันคอไหมและพูดกับลีสด้วยรอยยิ้ม
“จริงเหรอนายน้อย”
ดูเหมือนลีสจะมีความสุขมากที่ได้รับคำชมจากโจเอลสัน ดวงตาของเธอสว่างราวกับเป็นประกาย
เมื่อเร็ว ๆ นี้ลีสหมกมุ่นอยู่กับการทำอาหาร
เธอสอนตัวเองจากตำราอาหารที่โจเอลสันยืมมาจากห้องสมุด
เธอค่อนข้างมีพรสวรรค์ในด้านนี้ ในเวลาเพียงไม่กี่วัน เธอทำอาหารได้ดีมาก
"จริงสิ"
โจเอลสันยิ้มให้เธอและพูดว่า “ฉันจะไปทำงาน แล้วพักผ่อนก่อนนะ”
“ค่ะนายน้อย!”
โจเอลสันเดินเข้าไปในห้องทดลองเวทมนตร์เพียงลำพังและพูดออกมาเบาๆ “กลับไปที่ฟาร์ม”
ฉากตรงหน้าเขาเปลี่ยนจากห้องใต้ดินที่มืดมิดไปเป็นเกาะลอยฟ้าที่มีท้องฟ้าสีครามและเมฆสีขาวที่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของหญ้าและดอกไม้สีเขียว
ร่างสีแดงเพลิงกระโดดขึ้นไปพร้อมกับเสียงลม
ดูลูระดับที่ห้ามีขนาดเท่ากับรถบรรทุกแล้ว มันยาวกว่าสิบเมตรและตั้งตระหง่านเหมือนเนินเขาเล็กๆ ไม่นะ มันเป็นภูเขาไฟขนาดเล็กที่สามารถพ่นไฟได้
มันเริ่มเข้าสู่ช่วงกำลังโตแล้ว
“อะไรเนี่ย ตั้งใจจะกลืนฉันเหรอไง”
โจเอลสันหัวเราะและผลักหัวของดูลูที่พยายามดันเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
“ดูลูดูลู”
ดูลูร้องออกมาอย่างไม่ซ้ำแบบใคร ท้วงอย่างโกรธเคือง
ทันใดนั้น เขาก็มองไปที่ดูลูและพูดอย่างจริงจังว่า “คุณควรเรียนรู้วิธีต่อสู้ให้เหมือนมังกร”
ดูลูส่ายหัวไม่เข้าใจสิ่งที่โจเอลสันพูด
โจเอลสันเปิดแผงระบบและพบอาคารที่เขาพยายามจะปลดล็อก
“คุณแน่ใจหรือว่าต้องการปลดล็อกลานเทพเจ้ามังกร”
"ใช่"
“ลานเทพมังกรอยู่ระหว่างการก่อสร้าง...”
ผู้แต่ง : Fish For Every Year
ผู้แปล : sigmundphoom
ติดตามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ : ว่างๆก็เลยเอานิยายมาแปลไทย
