ตอนที่ 1013-1014 ไม่ได้รับปากนี่

เหมาซวีเสียเงียบไปครู่หนึ่ง “งั้นเหรอ คุณเจียงมีนัดแล้วงั้นเหรอครับ?”

“ค่ะ” เจียงหลัวลี่สูดหายใจเข้าลึก ๆ และวางมือบนหน้าอกของเธอ พยายามสงบหัวใจที่เต้นรัวของเธอ เธอรู้สึกว่ามันยากเหลือเกินที่จะปฏิเสธเหมาซวีเสีย

เธอไม่อาจควบคุมตัวเองได้ เพียงเพราะได้ยินเสียงของเขา

ผู้ชายคนนี้ไม่เพียงแต่มีใบหน้าต้องตาต้องใจเธอเท่านั้น แม้แต่เสียงของเขาก็ถูกหูเธอเสียเหลือเกิน

มากเกินไปแล้ว

“กับเพื่อน ๆ เหรอครับ?”

เจียงหลัวลี่คิดว่าเหมาซวีเสียจะวางสายหลังจากที่เธอบอกเขาว่า เธอมีนัดแล้ว

ดูเหมือนเขาไม่ได้ตั้งใจจะวางสาย เหมือนดั่งที่เธอคิด

เธอชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบเขาอย่างเรียบ ๆ

“เพื่อนผู้หญิง?” เหมาซวีเสียถามขึ้นอีกครั้ง

เจียงหลัวลี่พูดไม่ออก

“คุณเหมาคะ คุณ...”

ไม่เจ้าชู้เกินไปหน่อยเหรอ!

“ผมขอโทษครับ ผมรู้ว่าเป็นคำถามที่ไม่ควรถาม ถ้าทำให้คุณลำบากใจผมก็ต้องขอโทษด้วย แต่คุณเจียง ผมหวังว่าคนที่คุณนัดจะเป็นหญิงสาวคนสวย แบบนั้นผมถึงจะรู้สึกดีขึ้นดีบ้างไ

“ถึงแม้คุณจะยังไม่ให้คำตอบเรื่องความสัมพันธ์ของเรา ผมหวังว่า สุดท้ายผมจะสามารถเป็นแฟนคุณได้”

เจียงหลัวลี่ขมวดคิ้วและเงียบไปครู่หนึ่ง

“คุณเหมา” จู่ ๆ เธอก็เปลี่ยนใจ

“ผมอยู่นี่แล้ว คุณเจียง ไปกันเถอะ” เหมาซวีเสีย ชายหนุ่มสุภาพดั่งสุภาพบุรุษ

“ผมว่า เราน่าจะทานข้าวเย็นด้วยกัน”

เธอไม่อยากเห็นหน้าเหมาซวีเสียอีก แต่ถ้าได้คุยกับเขาด้วยตัวเองก็คงดีจะกว่า

สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจ ว่าคืนนี้แหละ เธอควรจะคุยกับเขาให้รู้เรื่อง

เหมาซวีเสียดูแปลกใจเล็กน้อย “คุณแน่ใจเหรอ ไหนบอกว่ามีนัดกับเพื่อนแล้วไง”

“ค่ะ ฉันจะยกเลิกนัดเพื่อนเอง”

เหมาซวีเสียเงียบไปครู่หนึ่ง

“คุณเจียง จู่ ๆ ก็เปลี่ยนใจแบบนี้ คืนนี้คงมีอะไรจะพูดกับผมใช่ไหมครับ”

เจียงหลัวลี่ตอบกลับ “...ค่ะ”

“เกี่ยวกับเรื่องนั้นใช่ไหม คุณเจียง คุณคิดดีแล้วใช่ไหม”

“...ค่ะ”

“ได้ ได้” เหมาซวีเสียพูดอย่างอ่อนดยน

“เดี๋ยวผมให้คนจัดการให้ คุณเจียง คุณชอบทานอะไรครับ”

“อะไรก็ได้ค่ะ ฉันไม่เรื่องมาก คุณจัดการได้เลยค่ะ”

“ได้ ได้ คุณเจียง คุณรอที่บ้านสักพักนะ ผมมีเรื่องที่ตัดจัดการ อีกประมาณ 2 ชั่วโมงก็กลับแล้ว”

“คราวที่แล้วคุณเจียงรีบกลับ ยังไม่ได้เดินดูภายในบ้านเลย คุณเดินดูรอบ ๆ ทำความคุ้นเคยก่อน ผมให้คนจัดห้องให้คุณแล้ว ผมก็ไม่รู้ว่าคุณชอบ ถ้าไม่ชอบจะให้คนมาจัดให้ใหม่”

เจียงหลัวลี่พูดไม่ออก

เธอยังไมได้ รับปากเขาเลย

ทำไมเขาทำเหมือนกับว่าเธอยอมคบกับเขาเสียแล้วเล่า?

“คุณเจียง ผมจะวางแล้วนะ อีก 2 ชั่วโมงเจอกันครับ”

“...ได้ค่ะ”

เจียงหลัวลี่วางสายและพบการสายตาของเฉียวเมียนเมียนที่จ้องเธอไม่วางตา

เฉียวเมียนเมียนกระพริบตา “เขาโทรมา?”

เจียงหลัวลี่พยักหน้า “..อืม”

“แล้วไง จะกินข้าวเย็นด้วยกันเหรอ?”

“อืม ฉันคิดว่าคงต้องคุยกับเขา”

เฉียวเมียนเมียนดูลังเลเล็กน้อย

“หลัวหลัว บางทีความเห็นของฉันอาจจะมากเกินไป ยังไงเธอควรจะคิดให้รอบคอบอีกที บางทีเรื่องมันอาจจะไม่เลวร้ายอย่างที่ฉันพูดก็ได้”

“ธะ-เธอควรฟังเสียงหัวใจของตัวเองมากกว่า”

เฉียวเมียนเมียนพยายามช่วยเจียงหลัวลี่คิดอย่างสมเหตุสมผล

เธอรู้สึกว่าเจียงหลัวลี่กับเหมาซวีเสียไม่เหมาะสมกัน

สถานะในอนาคตของเหมาซวีเสีย นั่นหมายถึงเขาไม่สามารถใช้ชีวิตกับเจียงหลัวลี่ได้ตามที่เธอต้องการ

เธอรู้จักเจียงหลัวลี่ดีพอ

ดังนั้น จึงคิดว่าพวกเขาไม่เหมาะสมกัน

ทว่าตอนนี้ เธอก็สงสัยว่าเจียงหลัวลี่จะเสียใจหรือเปล่า ถ้าเธอต้องปฏิเสธเหมาซวีเสีย

บางทีพวกเขาอาจจะไม่มีความสุข เท่าที่เธอคิด

บางทีพวกเขาอาจจะสามารถอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขก็ได้

พวกเขาอาจจะสามารถจัดการความสัมพันธ์ของพวกเขาได้?

ย้อนกลับไปตอนที่เธอแต่งงานกับเหมาเยซื่อ เธอเองก็ไม่ได้คาดหวังว่าเรื่องต่าง ๆ จะเป็นแบบนี้เหมือนกัน

เธอยังรู้สึกเลยว่าเธอไม่เหมาะสมกับเขา

ถ้าไม่ใช่เพราะอาการป่วยของเฉียวเฉิน เธอคงไม่รับปากแต่งงานกับเขา

แม้มันจะไม่ใช่ความผิดของเขา

แต่เขาอยู่สูงเกินไป

เธอต้องการที่จะอยู่ให้ห่างจากเขา

ผู้ชายที่มีคุณสมบัติดีอย่างนี้ไม่ใช่เรื่องล่อใจสำหรับเธอ ทว่ามันคืออันตราย

เธอไม่รู้ว่าเจียงหลัวลี่รักเหมาซวีเสียจริง ๆ หรือเปล่า?

ทว่าเพื่อนของเธอก็คงจะชอบเขาอย่างแน่นอน

ถ้าเธอไม่ชอบเหมาซวีเสีย เธอคงไม่มาปรึกษาเรื่องแบบนี้

เธอคงหลงเสน่ห์เขาให้แล้วล่ะ

และด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอจึงลังเลใจ

“เพื่อนรัก เธอ...” เจียงหลัวลี่มองดูเธออย่างสับสน

“เธอคิดว่าเราสองคนเข้ากันไม่ได้นี่ ทำไมเธอถึง...”

“หลัวหลัว เรื่องเหมาะสมไม่เหมาะสม ฉันคิดว่าเธอเองรู้ดีอยู่แก่ใจ ฉันแค่อยากให้เธอฟังเสียงหัวใจของตัวเอง ก่อนตัดสินใจ”

“สุดท้ายแล้ว ความรู้สึกของเธอสำคัญที่สัด”

“ฉันเคยบอกไปแล้ว ไม่ว่าเธอจะตัดสินใจยังไง ฉันจะสนับสนุนเธอเต็มที่”

เจียงหลัวลี่มองดูเธอครู่หนึ่ง และเข้าใจอย่างรวดเร็วว่าเธอหมายถึงอะไร เธอยิ้มและพยักหน้า

“อืม เข้าใจแล้วล่ะ ฉันจะลองคิดดูอีกครั้ง ฉันจะบอกให้เขารู้ หลังจากที่ฉันตัดสินใจแล้ว”

“อืม”

...

พวกเขารอเหมาเยซื่อมาที่ร้านคาเฟ่

เจียงหลัวลี่เคยเป็นแฟนคลับของเหมาเยซื่อมาก่อน

ตอนนี้เธอรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขาแล้ว เธอมองเขาด้วยความชื่นชมมากกว่าเดิม เธอเป็นเหมือนแฟนคลับของเขา

“สวัสดีคะ เจ้าชายสุดหล่อ ไม่เจอกันนานเลยนะคะ”

แฟนคลับโบกมือให้กับเขาอย่างกระตือรือร้นทันทีที่เธอเห็นเขา

เหมาเยซื่อสวมเสื้อสีดำและกางเกงสีดำ ขณะที่เขาเดินเข้ามาในร้านคาเฟ่ พนักงานหญิงในร้านต่างมองไปที่เขา สงสัยว่าเขาจะเป็นนายแบบหรือดารา

แม้กระทั่งเฉียวเมียนเมียนยังมองไปที่เขา

ผู้ชายคนนี้ลักษณะดีจริง ๆ

เขาดูเหมือนนายแบบ

ควบคู่ไปกับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา มันยากที่จะไม่ดึงดูดความสนใจแก่คนทั่วไป ทุกครั้งที่เขาปรากฎตัว

ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหน เขามักจะเป็นจุดสนใจของทุกคน

แม้แต่หัวใจของเฉียวเมียนเมียนก็สั่นไหวทุกครั้งที่เห็นเขา

ไม่ต้องพูดถึงคนอื่น

นี่ก็แค่เสื้อเชิ้ตสีดำธรรมดา ทว่าเมื่อมันอยู่บนตัวของเขา กลับดูแตกต่างไปจากเดิม

ออร่าที่เย็นชาและสง่างาม แผ่เสน่ห์เป็นพิเศษ

ทุกครั้งที่เฉียวเมียนเมียนพบหน้าเขา เธอมักจะรู้สึกภาคภูมิใจและสงสัยว่าทำไม สามีของเธอถึงได้หล่อเหลามากขนาดนี้