HO บทที่ 129 ความวิปลาส

เมื่อซินหยาเห็นดวงตาของเว่ย เขาก็อ้าปากค้าง ถอยห่างจากเธอ เขาก็เปิดอินเทอร์เฟซปาร์ตี้อย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าเว่ยไม่ใช่ตัวเองอีกต่อไป

โดยปกติ เมื่อเขาเปิดอินเทอร์เฟซปาร์ตี้ ชื่อผู้เล่นของพวกเขาจะเป็นสีเขียวอ่อน แต่เมื่อมองดูชื่อเว่ยมันเป็นสีแดงเข้ม สิ่งมีชีวิตเดียวใน Haven Online ที่มีชื่อสีแดงคือมอนสเตอร์

เมื่อเห็นว่าเว่ยกำลังจดจ่ออยู่กับวอนเดอร์ริ่งซาวด์ในตอนนี้ เขาจึงตรวจสอบอย่างรวดเร็วเพื่อดูว่าเธอกลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไร เมื่อคลิกที่ชื่อของเว่ยเพื่อขยายแถบสถานะของเธอ เขามองไปที่มันก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

ทันทีที่ขยายแถบสถานะของเธอ เขาเห็นปัญหาทันที ข้างใต้พลังชีวิตและมานาของเธอ มีกล่องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ที่มีหัวกะโหลกสีแดงอยู่ข้างใน เขาเริ่มอ่านมันอย่างเร่งรีบและตกใจกับเนื้อหาของมัน ทำให้เขารู้ว่าดันเจี้ยนนี้จะไม่ง่ายอย่างที่คิดจริง ๆ

“วอนเดอร์ริ่งซาวด์ถอยห่างจากโรมมิ่งวินด์ เธอถูกคำสาป!” ซินหยากล่าวในช่องแชทเสียงปาร์ตี้ หลังจากตัดการเชื่อมต่อเว่ยออกไปแล้ว

วอนเดอร์ริ่งซาวด์หันไปมองซินหยาอย่างรวดเร็ว "หมายความว่าอย่างไร มันคือคำสาปแบบไหนกัน!"

“เธอถูกคำสาปวิปลาส” ซินหยากล่าวและส่งรายละเอียดของมันไปยังวอนเดอร์ริ่งซาวด์กับเมลติ้งสโนว์อย่างรวดเร็ว

วิปลาส เป็นคำสาปเฉพาะเป้าหมายที่จะทำร้ายผู้เล่นที่อ่อนแอที่สุดในกลุ่ม เมื่อคำสาปครอบงำ มันจะขยายจุดอ่อนของผู้เล่นให้ถึงขีดสุด ทำลายจิตใจของพวกเขา เมื่อคำสาปอยู่ในการควบคุมอย่างสมบูรณ์ ผู้เล่นจะไม่สามารถแยกมิตรหรือศัตรูได้และจะพยายามกำจัดภัยคุกคามที่รับรู้ทั้งหมด

*คำสาปนี้จะคงอยู่จนกว่าทุกคนในปาร์ตี้จะตายหรือผู้ถูกสาปตายหรือคำสาปจะถูกทำลาย*

“พี่โรมมิ่งวินด์โดนสาปได้ยังไง” เมลติ้งสโนว์ถามอย่างสับสน “เราอยู่ด้วยกันตลอดเวลา”

ซินหยาก็ได้ถามตัวเองอย่างนี้เหมือนกันและเขาก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมเว่ยถึงตกเป็นเป้าหมายของคำสาปนี้

ขณะที่เขายังคงคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงบทกลอนศีรษะประหลาดพูดกับพวกเขา

สี่คนเขลาจากแดนไกล             เหตุไฉนหาที่ตาย

ละอองแสงก็เพียงพอ             ปลุกศัตรูแห่งสามานย์

“ละอองแสงก็เพียงพอ ปลุกศัตรูแห่งสามานย์” ซินหยากระซิบสายกับตัวเอง

ในที่สุด เขาก็เข้าใจว่ามันเป็นคำเตือน เขามีความรู้สึกว่าเว่ยถูกสาปทันทีที่พวกเขาเดินเข้าไปในดันเจี้ยนและไม่มีใครสังเกตเห็น

ซินหยาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรในสถานการณ์นี้ เขาต้องการทำให้เว่ยสงบลงแต่ด้วยคำสาป มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะสงบ สิ่งเดียวที่เขาทำได้เพื่อเธอคือการหาวิธีรักษาและเขามีลางสังหรณ์ว่ามันจะอยู่ในที่เดียวกับสมบัติ

เว่ยเล็งปืนพกของเธอไปรอบ ๆ อย่างดุเดือด พวกเขาเงียบเกินไปสำหรับเธอ เธอก็รู้ตัวว่าพวกเขากำลังคุยกันผ่านช่องแชทเสียงปาร์ตี้ ด้วยวิธีนี้พวกเขาสามารถแอบวางแผนวิธีที่จะจัดการเธอโดยที่เธอไม่รู้เอง พวกเขาคิดว่าพวกเขาฉลาดมากแต่เธอไม่ได้โง่อย่างที่พวกเขาคิด

“ฉันรู้นะว่าพวกแกกำลังพูดถึงฉัน!” เธอกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งใส่ชายทั้งสาม “ฉันรู้ว่าพวกแกต้องการทำอะไรแต่ฉันจะไม่ปล่อยให้มันเกิดขึ้นแน่!!”

วอนเดอร์ริ่งซาวด์พยายามขยับเข้าไปใกล้เว่ยแต่ถูกปืนของเธอหยุดไว้ "โรมมิ่งวินด์ เราจะไม่ทำอะไรคุณ ได้โปรดลดปืนลงก่อน"

“แกคิดว่าฉันโง่เหรอ ฉันรู้ว่าแผนของแกคืออะไร ทันทีที่ฉันลดปืนลง แกจะพยายามฆ่าฉันใช่ไหม!?” เว่ยตะโกนใส่เขาอย่างบ้าคลั่ง

เมื่อเธอมองดูคนเหล่านี้ที่เธอคิดว่าเป็นเพื่อนของเธอ ใบหน้าของพวกเขาเริ่มเปลี่ยนไปต่อหน้าต่อตาเธอ การแสดงออกของพวกเขาเปลี่ยนไปจากสิ่งที่ดูเหมือนกังวลอย่างแท้จริงจนกลายเป็นสิ่งที่เลวร้ายมาก เธอรู้สึกเหมือนกับว่าพวกเขาได้เปิดเผยสีที่แท้จริงของพวกเขาในที่สุด เธอรู้ว่ามันเป็นเพียงเรื่องของเวลาก่อนที่พวกเขาจะเปิดเผยออกมา

เธอเริ่มหัวเราะเยาะเย้ยถากถางเรื่องทั้งหมด ทุกสิ่งที่เธอคิดว่าเป็นความจริง การตัดสินใจอย่างเย็นชาได้เกิดขึ้นกับเธอ เธอจะไม่ยอมให้พวกเขาเข้ามา เธอจะไม่ปล่อยให้พวกเขาฆ่าเธอ ทั้งหมดที่เธอต้องทำคือฆ่าพวกเขาก่อน

ผู้เล่นโรมมิ่งลมถูกครอบงำโดยคำสาปที่ผิดปกติ! หากคุณถูกโจมตีโดยผู้เล่นโรมมิ่งวินด์ คุณจะไม่สามารถรักษาได้! เพื่อหาวิธีรักษา ไปที่ใจกลางเขาวงกตแล้วโยนเธอลงไปในน้ำพุฟื้นฟู!

 

เมื่อการแจ้งเตือนปรากฏขึ้นซินหยาอดไม่ได้ที่จะตกใจ การไม่สามารถรักษาให้หายได้จะเป็นปัญหาและเขาไม่ต้องการที่จะฆ่าเว่ย เขาไม่คิดว่าเขาจะทำได้ แม้ว่าชีวิตของเขาจะต้องตกอยู่ในอันตรายก็ตาม ดังนั้นการพาเธอไปรักษาจึงเป็นทางเลือกเดียว

เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะทำได้ก่อนที่เธอจะฆ่าพวกเขา ซึ่งเป็นไปได้มากเพราะความบ้าคลั่งได้ครอบงำเธอไปแล้ว แม้จะไม่มีการแจ้งเตือน เขาก็ค่อนข้างแน่ใจว่าเป็นเช่นนั้น เพราะในดวงตาของเธอเต็มไปด้วยแสงสีแดง มันแววตาที่จำไม่ได้ว่าเขาไม่เคยเห็นมาก่อนบนตัวเธอ นั่นคือตอนที่เขารู้ว่าเว่ยได้สูญสติไปอย่างสมบูรณ์

เมื่อสังเกตเห็นความโกรธแค้นในดวงตาของเว่ย ซินหยาพยายามเตือนวอนเดอร์ริ่งซาวด์ เขาสามารถบอกได้ว่ามีสิ่งเลวร้ายกำลังเกิดขึ้นแต่มันสายเกินไป

ก่อนที่คำพูดจะหลุดจากปากของเขาเว่ยก็เล็งปืนทั้งสองกระบอกของเธอไปที่ชายหนุ่มและยิงออกมา

*ปัง ปัง*

เว่ยยิงด้วยทักษะที่ดีที่สุดของเธอกระสุนวิญญาณใส่ร่างของวอนเดอร์ริ่งซาวด์ ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบโต้

ขณะที่ร่างของวอนเดอร์ริ่งซาวด์กระเด็นถอยหลัง ซินหยาตัดสินใจขว้างยาบุปผาพิฆาตใส่เว่ยอย่างจำใจและผูกมัดเธอไว้

จากนั้นเขาวิ่งไปที่วอนเดอร์ริ่งซาวด์และเขาถามว่า “คุณโอเคไหม?”

“ไม่เป็นไร” วอนเดอร์ริ่งซาวด์พูดขณะที่พยายามจะลุกขึ้น “โชคดีที่ดูเหมือนว่าดาเมจของทักษะของเธอจะไม่สูงนักเมื่อโจมตีไปที่ผู้เล่น”

เมื่อตรวจสอบอินเทอร์เฟซปาร์ตี้ซินหยาเห็นว่าสิ่งที่วอนเดอร์ริ่งซาวด์พูดมานั้นถูกต้อง การโจมตีด้วยยาต่อสู้ของเขาสร้างความเสียหาย -5 ให้กับเธอเท่านั้น ทำให้ซินหยาโล่งใจและโยนอีกอันหนึ่งที่เธอเพื่อถูกมัดนานขึ้น

"เราจะทำอย่างไรต่อไปดี?" เมลติ้งสโนว์ถามอย่างอารมณ์เสียเล็กน้อย เขาต้องการเรื่องตื่นเต้นไม่ได้หมายความแบบนี้

ซินหยาหันกลับมาหาเขา “พวกเราต้องไปที่ใจกลางของเขาวงกต เราจะได้พบน้ำพุที่จะรักษาโรมมิ่งวินด์ได้”

“คุณจะทิ้งเธอไว้ที่นี่คนเดียวเหรอ” วอนเดอร์ริ่งซาวด์ถามด้วยความเป็นห่วง

“เธอคิดว่าเธอจะอยู่ที่นี่เหรอ เมื่อเธอเป็นอิสระจากพันธนาการ เธอจะตามเรามา” ซินหยาอธิบาย “ไปกันเถอะ รีบไปตอนนี้เลย”

ซินหยาเอามือพิงกำแพงและเริ่มวิ่ง เขาถูกผลักดันให้ค้นหาใจกลางของเขาวงกตเพื่อที่เขาจะได้ช่วยเว่ยจากคำสาป เขาไม่ต้องการให้เกมนี้ยุ่งกับหัวของเธอมากไปกว่านี้ ขณะที่เขาวิ่ง เขาไม่ได้สังเกตเห็นเมลติ้งสโนว์วิ่งอยู่ข้าง ๆ เขา มองดูเขาด้วยท่าทางกังวล

ขณะที่ซินหยาและเมลติ้งสโนว์กำลังวิ่งและพยายามหาไปใจกลางของเขาวงกต

วอนเดอร์ริ่งซาวด์หันมามองโรมมิ่งวินด์ที่ถูกพันด้วยเถาวัลย์อย่างเสียใจ เขาสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ปล่อยให้สิ่งนี้เกิดขึ้นอีก เขาเริ่มวิ่งตามสมาชิกปาร์ตี้ของเขาไป