Chapter 26: เลือดมังกรฉบับสมบูรณ์
Chapter 26: เลือดมังกรฉบับสมบูรณ์
บทเพลงแห่งน้ำแข็งและไฟหรอ
ธาตุน้ำแข็งและไฟประสานกัน และภายใต้การแนะนำของพลังวิญญาณ และเกิดการเคลื่อนไหวทางเวทย์มนตร์ที่สวยงามและอันตราย
“ช่างเป็นชื่อที่สวยงามเหลือเกิน”
โดโรเธียชื่นชม
จู่ๆ สาวๆ ของสมาคมยาวิเศษก็เข้าใจโจเอลสันใหม่อีกครั้ง
หล่อ เก่ง ขยัน สง่างาม และโรแมนติกคลาสสิกและเป็นชนชั้นสูง
คนประเภทนี้ก็จะให้อารมณ์ “เจ้าชายชาร์มมิ่ง” ซึ่งเป็นความฝันในวัยเด็กของเด็กผู้หญิงเกือบทั้งหมด
ลึกลับและมีเสน่ห์
โดโรเธียจะลองใช้พลังของ "บทเพลงแห่งน้ำแข็งและไฟ" ด้วยตัวเอง
โล่เวทย์มนตร์ถูกใช้ในระดับสูงและผู้วิเศษที่ใช้ดินระดับสี่สองคนในสมาคมก็มอบคาถาป้องกันระดับ 3 ให้กับเธอด้วยโล่หินและดิน
โดโรเธียเองก็พร้อมที่จะถอยได้ทุกเมื่อ
แชนนอนใช้พลังวิญญาณของเธอเพื่อนำทางองค์ประกอบเวทย์มนตร์ในขวดทดสอบคริสตัล ซึ่งเทียบเท่ากับการจุดชนวน "ผสาน"
บูม!!
เกิดเสียงที่ดังกว่าการระเบิดครั้งแรก
นักเรียนที่เดินผ่านไปมาบริเวณทางเข้าของสมาคมยาวิเศษต่างตกตะลึง จากนั้นก็ส่ายหัวและถอนหายใจ
“คนบ้าพวกนี้นี่.. สถาบันเวทมนตร์ทิวลิปจะถูกทำลายโดยพวกเขาไม่ช้าก็เร็ว..”
เมื่อฝุ่นจางลง ห้องปฏิบัติการเวทย์มนตร์ทั้งหมดก็ยุ่งเหยิง กำแพงครึ่งหนึ่งยังพังทลายลง
พวกเขาได้เผชิญหน้ากับการโจมตีของบทเพลงแห่งน้ำแข็งและไฟ
“โล่หินและดิน” สองอันที่อยู่ข้างหน้าเธอได้ทลายลงไปแล้ว แม้แต่แสงของโล่เวทมนตร์ก็หรี่ลงเล็กน้อย
“นี่มันเหลือเชื่อเกินไปแล้ว”
“พลังนี้! มันเทียบได้กับคาถาระดับ 5 และมันเป็นคาถาระดับ 5 แบบร่ายทันทีอีกด้วย!”
“ถ้าเราจู่โจมโดยไม่ให้ทันทั้งตัวแล้วโยนมันเข้าไปที่เท้าของใครสักคน ใครจะป้องกันมันได้เนี่ย”
สมาชิกทุกคนตกตะลึงและใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความปีติยินดี
โดโรเธียเองก็ตื่นเต้นเช่นกัน
“พลังนี้ยังมีช่องว่างให้ปรับปรุงอยู่ ฉันคิดว่าถ้าเราเพิ่มปริมาณของธาตุไฟและแกนพลังของธาตุน้ำ พลังก็จะเทียบได้กับคาถาระดับ 6 ได้เลย”
“แต่เดี๋ยวนะ..”
มีคนกรีดร้อง
“ท่านประธาน พวกเรารวยแล้วสิ!”
ใช่ เรารวยแล้ว!
สมาคมยาวิเศษเคยเป็นสมาคมที่ร่ำรวยที่สุดในสถาบันการศึกษาทั้งหมด
เพราะพวกเขาสามารถปรุงยาและขายได้
แต่เมื่อครึ่งปีที่แล้ว สมาชิกหลักไม่กี่คนของสมาคมต่างก็ติดอยู่ในหลุมของการพัฒนายาน้ำแข็งและยาเพลิง เงินที่มีก็ไหลออกไปเหมือนน้ำ สมาชิกของสมาคมก็กระจัดกระจายไปด้วย
ทำให้ตอนนี้ที่สมาคมทั้งหมดได้ถึงจุดต่ำสุดที่มีคนเหลืออยู่เพียงน้อยนิด
“คิดดูสิคุณคิดว่าจะมีใครซื้อยานี้ในราคา 100 เหรียญทองไหม”
“ท่านประธานยาตัวใหม่ที่ทรงพลังเช่นนี้จะต้องเป็นที่นิยมในหมู่นักผจญภัยอย่างแน่นอน! ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันจะบอกว่ามันควรจะขายได้อย่างน้อย 500 เหรียญทอง!”
“500 เหรียญทอง! โอ้ เทพเจ้าแห่งเวทมนตร์! ต้นทุนในการปรุงยาขวดนี้ของเราไม่ถึง 10 เหรียญทองเท่านั้นใช่ไหมนะ เป็นการเอารัดเอาเปรียบเกินไปแล้วว!”
เมื่อพูดถึงเรื่องเงิน สายตาของทุกคนเปลี่ยนไปเป็นสีของเหรียญทองคำ
เมื่อเห็นเช่นนี้โจเอลสันก็มีความสุขสำหรับพวกเขาเช่นกัน
การขายขวด “บทเพลงแห่งน้ำแข็งและไฟ” ในราคาห้าร้อยเหรียญทองนั้นไม่สมจริง ท้ายที่สุดมันเป็นการตั้งเป้าที่ดี
อย่างไรก็ตาม เหรียญทองสองถึงสามร้อยเหรียญน่าจะยังคงขายได้
เพราะถ้าในช่วงเวลาวิกฤติแล้วมีคาถาระดับห้าที่สามารถร่ายได้ทันที มันสามารถช่วยชีวิตคนได้จริงๆ
ต้นทุนต่ำกว่าสิบเหรียญทองและราคาขายสองถึงสามร้อยเหรียญทอง
กำไรเกือบสามสิบเท่าเลยสินะ
เห้อ.. โจเอลสันอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจกับความจริงที่ว่าเภสัชกรเป็นอาชีพที่ทำกำไรได้จริงๆสินะ
อย่างไรก็ตาม โดโรเธียและคนอื่นๆ ได้ทุ่มทุนมหาศาลในการพัฒนาสูตรยาวิเศษ หากพวกเขาไม่มีแนวทางของตนเอง พวกเขาจะต้องประสบกับความสูญเสียอย่างมหันต์
“รองประธานโจเอลสันมีส่วนสนับสนุนอย่างมากต่อสมาคมของเราทันทีที่เขามาเลยนะเนี่ย”
โดโรธีหัวเราะคิกคักและพูดว่า “ฉันตัดสินใจว่าในอนาคต 30% ของกำไรจากการขาย 'เพลงแห่งน้ำแข็งและไฟ' จะตกเป็นของโจเอลสัน คุณคิดว่ายังไง”
"ฉันยอมรับ!"
"ฉันยอมรับ!"
ไม่มีใครคัดค้าน
โจเอลสันรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะได้รับผลประโยชน์มากมายด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ
นี่คือแม่ไก่สีทองที่สามารถวางไข่ได้ หากสิ่งนี้ดำเนินไปเป็นเวลานาน คุณค่าของที่แห่งนี้ก็คงเป็นสิ่งที่มองข้ามไปไม่ได้
“คืนนี้ไปดินเนอร์กัน! เพื่อเฉลิมฉลองการที่โจเอลสันเข้าร่วมสมาคมของเรา และเพื่อเฉลิมฉลองความสำเร็จของการพัฒนา 'บทเพลงแห่งน้ำแข็งและไฟ'!”
โดโรเธียทำใจแข็งกระด้างและในที่สุดก็ตัดสินใจจ่ายค่าอาหารจากกระเป๋าของเธอเอง
ทุกคนต่างเชียร์
แชนนอนมองไปที่ห้องปฏิบัติการที่ทรุดโทรมและกระซิบว่า “แล้วเราจะทำอย่างไรดี แม้แต่กำแพงก็จะถล่มลงมาแล้วเนี่ย”
โดโรเธียพูดอย่างเฉยเมย “ไม่เป็นไร เราจะปรับปรุงทุกอย่างภายในสองสามวัน!”
...
โจเอลสันเริ่มมีชีวิตที่สบายและสงบสุขในสถานศึกษา
ทุกวัน ยกเว้นชั้นเรียน เขาจะอยู่ในสมาคมเวทมนตร์หรือห้องสมุด
ที่สำคัญสมาคมยาวิเศษน่าสนใจกว่าที่เขาคิดไว้มาก
นอกจากหนังสือและบันทึกจำนวนมาก ซึ่งทำให้ความสำเร็จของโจเอลสันในการปรุงยาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ยังมีสูตรยาแปลก ๆ ทุกชนิดที่สมาชิกของสมาคมทิ้งไว้
ตัวอย่างเช่น มียาปลูกผมที่สามารถปลูกผมและเคราได้เร็วมาก ยาลอยที่ทำให้คนลอยจากพื้นครึ่งเมตรเหมือนอยู่ในที่ที่ไม่มีน้ำหนัก และยาโกลาหลที่ทำให้มือ เท้า และใบหน้าคนไม่ ประสานงานภายในหนึ่งชั่วโมง
ส่วนใหญ่เป็นเพียงเพื่อความสนุกสนานและไม่มีค่ามากนัก และไม่มีสูตรยาที่มีคุณค่าอย่างแท้จริงใดที่พัฒนาได้สำเร็จ
อย่างไรก็ตามโจเอลสันก็มีความสุขมากที่ได้เห็นมัน เขารู้สึกว่าเขาหลงใหลในเสน่ห์แปลก ๆ ของยาต่างๆอย่างสมบูรณ์
สมาชิกจะเตรียม "เพลงน้ำแข็งและไฟ" สิบขวดทุกวันและขายให้กับโลกภายนอกโดยสมาชิกของสมาคมชื่อรูดอล์ฟ
“เพลงน้ำแข็งและไฟ” เป็นที่นิยมมากในหมู่นักเรียนที่กำลังจะสำเร็จการศึกษาในชั้นเกรด 5 หรือ 6 ราคา 200 เหรียญทอง ถ้ามีส่วนที่เหลือพวกเขาจะขายให้หอการค้านอกสถาบันการศึกษาในราคา 300 เหรียญทอง
โจเอลสันไม่ต้องทำอะไรเลย ทุกสัปดาห์ เขาสามารถหารายได้อย่างน้อย 5,000 เหรียญทอง
พื้นที่เพาะปลูกในฟาร์มมังกรได้รับการปลูกฝังเป็นสามที่ และสองที่ได้รับการอัปเกรดเป็นระดับกลาง จำนวนดอกมังกรที่สามารถปลูกได้เพิ่มขึ้นเป็น 8 ดอก
ด้วยดอกไม้มังกรจำนวนมากที่เลี้ยงเขา ดูลูจึงก้าวขึ้นสู่ระดับ 5 อย่างรวดเร็วและพยายามเลื่อนระดับเป็น 6
ในช่วงเวลานี้ ความจริงที่สมาคมสัจธรรมส่งคนมาตามหาเขาถึงสามครั้ง
ครั้งสุดท้ายคือเมื่อรองประธานสมาคมสัจธรรมมาเชิญเขาให้เข้าร่วมเป็นการส่วนตัว เขาสัญญาว่าตราบใดที่เขาเข้าเรียนในเกรด 3 เขาจะได้รับการดูแลแบบเดียวกับฟรานซิสและได้รับตำแหน่งสำคัญในสมาคม
โจเอลสันปฏิเสธอย่างสุภาพและหนักแน่น
มันง่ายมาก ขอโทษ ไม่สนใจ
หลังจากนั้น สมาคมสัจธรรมก็ไม่เคยรบกวนเขาอีกเลย
“โจเอลสัน คุณกำลังทำอะไรหรอ”
แชนนอนผมสั้นสีม่วงขยับเข้าไปใกล้โจเอลสันมากขึ้น มือเรียวยาวของเธอรองรับคางของเธอในขณะที่เธอมองมาที่เขาอย่างสงสัย
โจเอลสันวางกระดาษโน้ตไว้ในมือ บนมันเป็นลายมือที่ยุ่งเหยิงเล็กน้อย
“สูตรนี้น่าสนใจมาก”
แชนนอนขมวดคิ้วด้วยความสงสัยและกล่าวว่า “มันหมายความว่าอะไรหรอ มันใช้ไม่ได้หรอ”
"เปล่า"
โจเอลสันยิ้มและส่ายหัว เขาชี้ไปที่โน้ตในมือและพูดกับแชนนอนว่า “สูตรยานี้เป็นไปได้ในทางทฤษฎี”
แชนนอนมองเข้าไปใกล้ ๆ และเห็นว่าข้อความนั้นอ่านว่า “สูตรเลือดมังกรฉบับสมบูรณ์”
ผู้แต่ง : Fish For Every Year
ผู้แปล : sigmundphoom
ติดตามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ : ว่างๆก็เลยเอานิยายมาแปลไทย
