บทที่ 155 ฝันถึงจุดสูงสุด
บทที่ 155 ฝันถึงจุดสูงสุด บนหลังของยูนิคอร์น หวังเมิ่งอวี่ จ้องมองผ่านภาพที่ค่อยๆเลือนหายไปนานรู้สึกรางๆว่า ไม่รู้ว่าปีไหนจะได้พบกันอีก ในน้ำตาที่พร่ามัวนางจ้องมองเด็กหนุ่มที่ยิ้มบางๆ ทันใดนั้นเสียงของเด็กหนุ่มก็ดังขึ้นข้างหูของนาง “พระชายา อย่าคิดถึงข้ามากเกินไป!” ทันใดนั้นน้ำตาก็ไหลออกมา “ฝ่าบาท…....
