ตอนที่ 1007-1008 เผด็จการ
“ไม่ดีงั้นเหรอ?” เฉียวเมียนเมียนงงงวยกับการขมวดคิ้วของเจียงหลัวลี่
“แล้วทำไม ถึงได้ดูไม่สบายใจล่ะ”
“ดีมาก ดีจริง ๆ” เจียงหลัวลี่ยังคงรู้สึกเหมือนเป็นเพียงฝัน
จนถึงตอนนี้เธอยังคงรู้สึกว่ามันไม่จริง
ท้ายที่สุดเหมาซวีเสีย เป็นผู้ชายที่ไกลเกินเอื้อมสำหรับเธอ
แต่ตอนนี้ ชายที่ไม่อาจเอื้อมคนนั้น ก็ได้กลายเป็นคนที่เธอเคยสัมผัส
เธอได้มองดูเขาและได้สัมผัสเขา
เฉียวเมียนเมียนไม่เข้าใจ “แล้วเธอชอบเขาหรือเปล่า?”
“ชอบเขาเหรอ?” เจียงหลัวลี่คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า
“ฉันคิดว่าชอบ”
ผู้หญิงคนไหนจะต้านทานเสน่ห์ของเขาได้กันเล่า?
รูปลักษณ์ของเหมาซวีเสียเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะดึงดูดเธอได้แล้ว
“แล้วเขาล่ะ เขาชอบเธอด้วยไหม”
“เขาเหรอ?” เจียงหลัวลี่เล่าถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเหมาซวีเสีย พร้อมกับขมวดคิ้ว
“ฉันไม่รู้ เขาอาจจะ...ไม่ได้ชอบฉันอะไรขนาดนั้น”
คืนนั้นเป็นเพียงอุบัติเหตุ
ถ้าไม่ใช่เพราะอุบัติเหตุแล้วล่ะก็ เธอคงไม่มีโอกาสได้มีปฏิสัมพันธ์ใด ๆ กับเหมาซวีเสีย
พวกเขาไม่ได้อยู่ระดับเดียวกัน
สำหรับผู้ชายอย่างเหมาซวีเสีย ผู้หยิงที่เขาชอบควรจะมาจากครอบครัวชื่อดัง
มีเพียงผู้หญิงที่ดูดี ร่ำรวย และมีความสามารถเท่านั้น ที่จะแตะตาเขา
เธอเล่าเป็นใคร?
เธอเป็นเพียงเรื่องบังเอิญในชีวิตเขาก็เท่านั้น
“หลัวหลัว วันนี้ที่เธอชวนฉันออกมา เพราะเรื่องของผู้ชายคนนั้นหรือเปล่า?” เฉียวเมียนเมียนถาม
“อืม” เจียงหลัวลี่สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และลูบขมับของตัวเอง
“เพื่อนรัก ฉันต้องการคำแนะนำ”
“อืม ว่ามา”
เจียงหลัวลี่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกไป
“หลังจากที่เราได้พบกันในวันนั้น เขายืนยันว่าจะให้ฉันขออะไรเขาได้อีกครั้ง เขาบอกว่า ไม่ว่าจะขออะไร ตราบใดที่เขาทำได้ เขาจะให้ตามที่ฉันขอ”
“ตอนที่เขาส่งฉันกลับ ฉันไม่รู้ว่าทำไม ฉันถึงได้โง่นักที่ไปขอเขาเป็นแฟน”
“แล้ว...เขาตอบตกลงไหม”
“เฮ้อ เขาตอบตกลง” เจียงหลัวลี่ถอนหายใจยาวและพูดด้วยความหงุดหงิด
“ฉันอารมณ์เสียก็เรื่องนี้แหละ ฉันแค่พูดไปเฉย ๆ ไม่คิดว่าเขาจะตอบตกลงเร็วขนาดนั้น”
“แล้วเขาก็จริงจังด้วย”
“เขาบอกว่าเขาค่อนข้างยุ่งกับงาน ไม่ค่อยได้อยู่ที่เมืองหยุนเฉิงบ่อยนัก แล้วถึงเขาจะกลับมาแล้ว ก็ไม่มีเวลาที่จะออกเดทกับฉันบ่อยนัก เขาเลยให้ฉันย้ายไปพักกับเขา เขาบอกว่าแบบนี้จะทำให้ได้เจอเขาหลังจากที่เขากลับมาเมืองหยุนเฉิง”
“เขาว่า อย่างน้อยพวกเราจะได้พบกันเดือนละสองหรือสามครั้ง”
เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก
เจียงหลัวลี่ถอนหายใจ
“ฉันไม่ได้อยากคบกับเขาจริง ๆ สักหน่อย อีกอย่างถึงแม้ว่าฉันจะย้ายไปอยู่บ้านเขา เราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันสักหน่อย แต่เขาก็ยังยืนยันจะให้ฉันย้ายไปให้ได้”
“ตอนแรกฉันคิดว่าเขาเป็นคนคุยได้ง่าย ๆ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเขาน่ะเป็นพวกชอบใช้อำนาจ”
“เธอรู้ไหมว่าวันนี้ เขาให้คนมาขนของฉันที่หอพัก ทำไมเขาถึงเป็นคนบ้าอำนาจขนาดนี้”
เฉียวเมียนเมียนเงียบไปครู่หนึ่ง
“หลัวหลัว แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ฉันรู้จักเขาไหม”
คราวนี้เป็นเจียงหลัวลี่ที่เงียบไป
ผ่านไปประมาณหนึ่งนาที เธอพูดว่า “เธอรู้จักเขา”
“เป็นคนที่ฉันรู้จัก?”
“...เหมาซวีเสีย พี่สามีของเธอ”
“แค่ก แค่ก แค่ก!”
เฉียวเมียนเมียนสำลัก ไอออกมาอย่างรุนแรง
เธอไอจนหน้าแดง ตาเบิกกว้างอย่างไม่เชื่อ “เธอว่า...ใครนะ?”
เธอคงได้ยินผิดไป
เป็นไปได้อย่างไร... เหมาซวีเสีย?
เจียงหลัวลี่มองดูปฏิกิริยาของเธอและถอนหายใจ
“เธอคิดว่ามันเหลือเชื่อใช่ไหมล่ะ จริง ๆ แล้ว ฉันเองก็ไม่เชื่อ เหมือนว่าตัวเองฝันไป เธอรู้ไหม ว่าฉันรู้สึกยังไง ตอนที่ได้เจอเขา?”
“ฉันคิดว่าตัวเองเห็นภาพหลอน”
“เขาคือเหมาซวีเสีย คนที่อยู่กับฉันในคืนนั้น... เป็นเขาได้ยังไง”
“เขาบอกฉันว่า คืนนั้นไปงานเลี้ยง มีคนวางยาเขา แล้วต้องการจะถ่ายวิดีโอให้เขาได้รับผลกระทบกับการเลือกตั้ง ทั้งยังจัดเตรียมผู้หญิงไว้ให้เขา แต่เขาดันมาเจอฉันโดยบังเอิญซะก่อน”
“เขาบอกว่า ฉันได้ช่วยเหลือเขาไว้ ดังนั้น เขารู้สึกว่าเงิน 50ล้านมันไม่พอ เขาหวังว่าฉันจะขออย่างอื่นอีก”
เธอสาบานได้
ว่าคืนนั้น เธอพูดอะไรโง่ ๆ ออกไป
เธอต้องการเหมาซวีเสียจริง ๆ
ถ้าผู้ชายคนนี้เป็นแฟนเธอได้ เธอคงจะนอนหลับฝันดี
ถึงแม้จะรู้ว่าจะร้องไห้อ้อนวอนขอร้อง ก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี
ก็แค่เรื่องล้อเล่น ไม่ได้คิดว่าจะเป็นจริงเป็นจัง
ช่องว่างระหว่างพวกเขา แค่มองด้วยตาเปล่าก็รู้ ๆ กันอยู่
ไม่ว่าเธอจะอยากได้ผู้ชายคนนี้มากแค่ไหน เธอก็ไม่กล้าอาจเอื้อมเขา
เธอรู้ดีว่าผู้ชายอย่างเหมาซวีเสียมีเสน่ห์ขนาดไหน
หากหลงใหลไปแล้ว ก็ยากที่จะถอนตัว
เธอไม่ได้กลัวอะไรเลย เธอกลัวว่าตัวเองจะแพ้
เธอกล้าเสี่ยงทุกอย่าง ยกเว้นความรู้สึกของตัวเอง
นี่เป็นเพราะว่าเมื่อมีคนสัมผัสมันและตกหลุมรัก คนเรามักจะไม่เป็นตัวของตัวเองอีกต่อไป
เธอเกลียดความรู้สึกของการสูญเสียตัวเอง
“เพื่อนรัก เธอคิดว่าฉันควรทำยังไงดี” เจียงหลัวลี่ไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน
“ฉันไม่เคยคิดที่จะทำให้เขาเป็นแฟนของฉัน เราอยู่กันคนละโลก ไม่เหมาะสมกันสักนิด”
เฉียวเมียนเมียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะถามอย่างจริงจัง
“หลัวหลัว เธอไม่อยากอยู่กับเขา เพียงเพราะรู้สึกว่าเธอไม่คู่ควรกับเขาแค่นั้นเหรอ? ถ้าเราไม่คิดถึงตัวตนของเขา เขาอยากเดทกับเธอ เธอจะยังรู้สึกเหมือนเดิมไหม?”
เจียงหลัวลี่คิดอย่างจริงจังอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า
“เพื่อนรัก เธอรู้ไหม ถ้าเขาไม่ใช่เหมาซวีเสีย แต่เป็นทายาทรุ่นที่สองของเศรษฐี ฉันก็กะจะลองดูอยู่เหมือนกัน”
“แต่เขาดันเป็น เหมาซวีเสีย นี่สิ”
“ถ้ารอบนี้เขาลงเลือกตั้ง และได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีของประเทศ A เธอลองนึกภาพการออกเดทกับประธานาธิบดีจะรู้สึกยังไง น่ากลัวจะตาย”
“ฉันแค่รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้อยู่สูงเกินไป อยู่คนละโลกกับฉัน จะให้ฉันรักกับเทพเจ้าได้ยังไง ฉันรู้สึกผิดจะแย่”
เฉียวเมียนเมียนเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า
“ฉันเข้าใจดีว่าเธอหมายความว่าอะไร แล้วเขาคิดยังไง เธอได้บอกความคิดของเธอให้เขาฟังหรือเปล่า?”
