ตอนที่ 23
ตอนที่ 23
ก็อก ๆ ๆ
จู่ ๆ ได้มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา จากนั้นบานประตูก็ค่อย ๆ เปิดออกพร้อมกับการปรากฏตัวของทหารคนหนึ่ง
“ตอนนี้การประชุมเสร็จสิ้นเรียบร้อยครับท่านจอมพล โปรดสั่งการเรื่องต่อไปได้เลย!!”
แต่หลังจากที่ทหารคนนั้นตะโกนออกมาจนจบเขาก็ได้พบว่ามันไม่มีเงาของท่านจอมพลอยู่ภายในห้องสำหรับคนตั้งครรภ์เลยมีเพียงแต่คู่รักของจอมพลที่ยืนอยู่ตรงข้างหน้าต่างพร้อมกับดวงตาแห่งความเจ้าเล่ห์
เมื่อสถานการณ์เป็นเช่นนี้ใบหน้าของทหารคนนั้นก็ร้อนผ่าวขึ้นมาด้วยความอับอาย
ก่อนหน้านี้เขาได้เห็นจอมพลเดินเข้ามาภายในห้องแห่งนี้ชัด ๆ แล้วทำไมจู่ ๆ จอมพลถึงหายไป?
ถึงแม้ว่าห้องสำหรับคนตั้งครรภ์แห่งนี้จะเป็นห้องที่สะดวกสบายและหรูหรา แต่มันก็เป็นห้องที่ไม่ได้มีพื้นที่อยู่มากนักและไม่มีมุมให้หลบซ่อนแต่อย่างใด ยิ่งไปกว่านั้นจอมพลเรย์มอนด์ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องซ่อนตัว
“เรย์มอนด์ไม่ได้อยู่ที่นี่ คุณไปหาเขาที่อื่นได้ไหม” จินกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
“ครับ” ทหารคนนั้นตอบกลับพร้อมแสดงความเคารพก่อนที่จะปิดประตูห้องด้วยท่าทางอันงุ่มง่าม
ในขณะเดียวกันเรย์มอนด์ก็ได้ยินสถานการณ์ภายนอกอย่างชัดเจนและเขาก็ยังกังวลว่าจินจะนำเขาออกไปต่อหน้าของทหาร แต่เมื่อเขาได้คิดว่าในตอนนี้เขาได้อยู่ภายในท้องของจินเขาก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ
เมื่อเข้ามาอยู่ภายในท้องของจินเขาก็ไม่รู้ทิศทางใด ๆ เลยแม้แต่น้อยและเขาก็พยายามหมุนตัวไปรอบ ๆ เพื่อมองหาทางออกจากที่แห่งนี้
เขาจำได้ว่าในตอนที่เขากำลังเดินไปเดินมาภายในท้องของจินเมื่อครั้งก่อน จินได้กล่าวออกมาว่าลูกภายในท้องกำลังดิ้นมันจึงยิ่งทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจมากกว่าเดิม
ด้วยเหตุนี้เองเขาจึงแทบที่จะไม่กล้าขยับตัวเพราะกลัวว่าการเคลื่อนไหวของเขาจะทำให้จินรู้สึกว่ารำคาญ
“ฉันจะออกไปจากที่นี่ยังไงดีเนี่ย” ถึงแม้ว่าร่างกายของเรย์มอนด์จะไม่ขยับแต่ความคิดภายในใจของเขายังคงฟุ้งซ่านอยู่เสมอ
แต่ในทันใดนั้นมันก็ได้มีพลังอันแข็งแกร่งเข้ามาบีบรอบตัวของเขา ซึ่งพลังงานนี้แข็งแกร่งเป็นอย่างมากจนเขาไม่สามารถที่จะต้านทานได้และในวินาทีต่อมาร่างกายของเขาก็ได้ปรากฎตัวออกมายังโลกภายนอก
“เป็นยังไงบ้างต้าไห่” จินกล่าวพร้อมรอยยิ้มแห่งความเจ้าเล่ห์
จินจำได้ว่าเรย์มอนด์ไม่อยากเข้าไปภายในกระดองของเขา แต่อีกฝ่ายก็แอบมองหน้าท้องของเขาอยู่เสมอเขาจึงใช้โอกาสนี้ในการแกล้งให้อีกฝ่ายได้รู้สำนึก
เมื่อได้ยินคำถามเรย์มอนด์ก็ดูแข็งทื่อไปทั้งร่างกาย จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ ยกเท้าขึ้นมาและเดินออกไปทางประตู
"เฮ้!"
จินเอ่ยทักในตอนที่เรย์มอนด์เดินมาจนถึงประตูแล้ว
“คุณโกรธอย่างนั้นหรอ” จินวิ่งไล่ตามมาถาม
“เปล่า” เรย์มอนด์กล่าวอย่างหนักแน่น
“เขาจะต้องโกรธแน่ ๆ ใบหน้าเขาถึงแดงก่ำขนาดนั้น” จินคิดในใจจากนั้นเขาก็ดึงแขนเรย์มอนด์และกล่าวออกมาว่า
“คุณโกรธอะไรหรอ ฉันแค่ล้อเล่นนิดหน่อยเอง”
เรย์มอนด์เป็นมนุษย์คนแรกที่เขาได้พบหลังจากที่ร่างกายของเขาได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างฉับพลันและเรย์มอนด์ก็ยังเป็นเพื่อนคนแรกของเขาบนโลกใบนี้ ดังนั้นเขาจึงรู้สึกแคร์เรย์มอนด์โดยไม่ทันได้รู้สึกตัว
เมื่อถูกสัมผัสที่แขนเรย์มอนด์ก็ก้มศีรษะลงไปมองดูมือเรียวขาวที่กำลังสัมผัสอยู่ที่แขนของเขา ซึ่งผิวของจินบอบบางเป็นอย่างมากและรูขุมขนก็แทบที่จะมองไม่เห็นและผิวพรรณบอบบางเช่นนี้ก็แทบที่จะไม่มีภายในจักรวรรดิออร์คเลย
แม้แต่หญิงสาวที่ถูกเลี้ยงดูมาภายในตระกูลดาราเป็นอย่างดีก็ยังไม่ได้มีผิวที่บอบบางเช่นนี้
“เมื่อกี้ฉันแค่ล้อเล่น ถ้านายไม่ชอบคราวหน้าฉันจะไม่เล่นแบบนี้อีก” จินกล่าวพร้อมกับเขย่าแขนของเรย์มอนด์
หลังจากนั้นเรย์มอนด์ก็ได้จับมือของจินและก้มหัวลงมาเล็กน้อย แต่เนื่องมาจากร่างกายอันสูงใหญ่มันจึงทำให้จินรู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก
จินเป็นเด็กหนุ่มที่มีความสูงอยู่ถึง 180 เซนติเมตรแต่เมื่อเขาได้เข้ามาอยู่ภายในอาณาจักรออร์คมันก็ทำให้เขาดูตัวเล็กลงไปมาก เพราะออร์คส่วนใหญ่มีขนาดความสูงเฉลี่ยอยู่ถึง 190 เซนติเมตร
ด้วยเหตุนี้เองเมื่อจินได้มายืนอยู่ตรงหน้าของเรย์มอนด์ที่มีขนาดความสูงมากกว่า 200 เซนติเมตร มันจึงยิ่งทำให้ตัวของเขาดูเล็กลงไปอีก
เหตุการณ์นี้ทำให้จินรู้สึกตกตะลึงเพราะเขาเพียงแค่ต้องการจะแกล้งเรย์มอนด์เล่น ๆ แต่ดูท่าทางแล้วเหมือนกับเรย์มอนด์จะรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก
“ฉันขอโทษ” จินรีบกล่าวออกไปอีกครั้ง
ทันใดนั้นเองมันก็เหมือนกับเรย์มอนด์จะกลับมารู้สึกตัวเขาจึงรีบปล่อยมือของจินและก้าวถอยหลังออกไป 2 ก้าว
คนบางคนไม่ชอบให้ใครเข้ามาล้อเล่นด้วยไม่อย่างนั้นพวกเขาจะแสดงความโกรธของพวกเขาออกมาและเนื่องมาจากจินเคยอาศัยอยู่ภายในสังคมมนุษย์มาหลายสิบปี ดังนั้นเขาจึงรู้ดีว่ามันมีคนแบบนี้อยู่บนโลกด้วย
“ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ล้อเล่นกับคุณแบบนี้อีก” จินกล่าวกับเรย์มอนด์อย่างจริงจัง
“ฉันไม่ได้โกรธ” เรย์มอนด์กล่าวกระซิบ
“แล้วนายเป็นอะไรถึงหน้าแดงแบบนั้น?” จินคิดในใจแต่เขาก็ได้เผยรอยยิ้มและกล่าวออกไปว่า
“ถ้าแบบนั้นฉันก็สบายใจฉันคิดว่านายจะโกรธเสียอีก ฉันถือว่านายเป็นเพื่อนคนเดียวของฉันนะ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นเรย์มอนด์ก็เหลือบสายตามองไปยังจินด้วยอารมณ์อันซับซ้อน จากนั้นเขาก็ได้กล่าวออกมาว่า
“ฉันจะไปตรวจสอบห้องเครื่องสักหน่อย... นายจะไปด้วยไหม”
"ไป!" จินรีบกล่าวออกมา
เมื่อได้ยินเช่นนั้นเรย์มอนด์ก็พยักหน้าและเปิดประตูก่อนที่พวกเขาจะได้เดินเคียงข้างกันไปยังห้องเครื่อง
ระหว่างทางใบหน้าของจินเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความคาดหวังและเมื่อเรย์มอนด์ได้จ้องมองไปทางเด็กหนุ่มหัวใจของเขาก็ค่อย ๆ สงบลงพร้อมกลับมาเป็นเหมือนปกติ
-----
ภายในห้องเครื่อง
ในปัจจุบันเหล่าทหารภายในห้องกำลังยืนเข้าแถวเพื่อรอรับคำสั่งจากท่านจอมพลและทันทีที่จินเดินเข้ามาเขาก็ได้มองเห็นหุ่นยนต์ร่างสูงมากกว่า 10 ตัวยืนอยู่ด้านใน โดยหุ่นยนต์แต่ละตัวมีสีเป็นโลหะและดูค่อนข้างเท่เลยทีเดียว
หุ่นยนต์บางส่วนได้ถูกจัดเตรียมมาจากดาวเคราะห์รามสโตนและราคาของพวกมันก็ไม่ใช่ถูก ๆ ส่วนหุ่นยนต์บางส่วนก็เป็นหุ่นยนต์ทางการทหารที่ได้ถูกสร้างขึ้นมาจากพวกคอรีย์
“ตรวจสอบหุ่นยนต์ทั้งหมดให้พร้อมและตรวจสอบแกนพลังงานของพวกมันอีกครั้ง ถ้าหากแกนพลังงานใดมีพลังไม่เพียงพอให้ติดต่อไปที่คอรีย์ได้เลย” เรย์มอนด์ออกคำสั่ง
“ครับ!!!”
เมื่อได้รับคำสั่งเหล่าบรรดาทหารก็กระจายตัวไปยังหุ่นยนต์แต่ละตัวเพื่อทำการตรวจสอบพวกมันตามคำสั่งของจอมพล
ขณะเดียวกันสายตาของจินก็กวาดมองไปยังหุ่นยนต์นับ 10 ตัวก่อนที่เขาจะกล่าวถามขึ้นมาว่า
“หุ่นยนต์ของนายไปไหนหรอ?”
“หุ่นของฉันถูกทิ้งเอาไว้ตั้งแต่การต่อสู้ในครั้งก่อน” เรย์มอนด์กล่าว
“อ๋อแบบนี้นี่เอง” จินกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ปนไปด้วยความเสียใจเล็กน้อยเพราะเขาอยากลองขับหุ่นพวกนี้ดูเล่น ๆ
“นายอยากลองไปดูพวกมันใกล้ ๆ ไหม” การแสดงออกของจินชัดเจนมากเรย์มอนด์จึงลองกล่าวถามออกมา
“ไม่เอาอ่ะ” จินกล่าวพร้อมกับโบกมือ
ถ้ามันเป็นหุ่นยนต์ของเรย์มอนด์เขายังกล้าที่จะขึ้นไปดูหุ่นยนต์พวกนั้นได้ แต่ถ้ามันเป็นหุ่นยนต์ของคนอื่นเขาก็ไม่อยากที่จะเข้าไปแตะต้องหุ่นยนต์พวกนั้น
เมื่อมองไปยังทหารทุกคนมันก็เห็นได้ชัดเลยว่าพวกทหารปฏิบัติต่อหุ่นยนต์เหมือนกับเป็นคนรักของตัวเอง แล้วเขาจะกล้าเข้าไปเล่นกับคนรักของคนอื่นได้อย่างไร?
“ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ไปที่ห้องถัดไปกันเถอะ” เรย์มอนด์กล่าว
ห้องข้าง ๆ ห้องเครื่องเป็นห้องที่รวบรวมเก็บสิ่งของที่จินไม่รู้จักและภายในห้องแห่งนี้ก็มีทหารอยู่บ้าง 2-3 นาย โดยพวกเขากำลังเปิดกล่องและหยิบของที่อยู่ภายในออกมา อย่างเช่น เข็มฉีดยาที่มีของเหลวสีแดง, สีเหลือง, สีเทา, สีเขียวและสีน้ำเงินบรรจุอยู่ด้านในโดยกล่องแต่ละกล่องจะบรรจุเข็มฉีดยาที่มีสีเหมือน ๆ กัน
“พวกนั้นคืออะไรหรอ” จินกล่าวถาม
“มันคือพลังงาน” เรย์มอนด์กล่าวตอบ
เมื่อได้ยินคำว่าพลังงานจินก็พอจะรู้จักคำ ๆ นี้อยู่บ้างเพราะอสูรอย่างเขาจำเป็นที่จะต้องทำการดูดซับพลังงานภายในอากาศในระหว่างการบำเพ็ญตน
แต่พลังงานของโลกแห่งนี้เป็นของเหลวอย่างนั้นหรอ?
หลังจากนั้นเรย์มอนด์ก็เดินไปพร้อมกับจินโดยในระหว่างทางทหารคนหนึ่งก็ได้หยิบเข็มฉีดยาที่บรรจุของเหลวสีน้ำเงินออกมาจากกล่องก่อนที่เขาจะดันเข็มฉีดยาออกไปด้านหน้า
“พวกเขากำลังทำอะไรหรอ”
“พวกเขากำลังตรวจสอบความบริสุทธิ์ของพลังงานอยู่”
“ตรวจสอบความบริสุทธิ์ของพลังงาน?” จินเหลือบสายตามองไปยังหน้าจอที่ส่งเสียงปิ๊บ ๆ พร้อมกับตัวอักษรเป็นจำนวนมากที่วิ่งออกมา
เรย์มอนด์เคยสอนเรื่องตัวอักษรให้เขาบ้างแล้วและเขาก็พอที่จะอ่านตัวอักษรเหล่านี้ออกอยู่บ้าง
ผลการตรวจสอบ: ของเหลวพลังงานหมายเลข 3 มีความบริสุทธิ์ 78%
ในขณะเดียวกันเรย์มอนด์ก็ต้องการที่จะใช้โอกาสนี้ในการสอนเรื่องราวปกติภายในจักรวรรดิออร์ค ดังนั้นเขาจึงได้หันไปกล่าวกับจินว่า
“ของเหลวพลังงานพวกนี้ถูกสกัดมาจากหินพลังงาน แต่เนื่องมาจากข้อจำกัดทางเทคโนโลยีในปัจจุบันมันจึงทำให้ความบริสุทธิ์ของพลังงานที่สามารถสกัดได้มีอยู่สูงสุดเพียงแค่ 85% และความบริสุทธิ์ของพลังงานที่ใช้ทางการทหารก็จะต้องมีความบริสุทธิ์เกินกว่า 70% ขึ้นไป”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นจินก็พยักหน้ารับและเขาก็ตระหนักว่าพลังงานของโลกใบนี้สามารถที่จะสกัดได้จากหินพลังงานและมันก็น่าจะมีความคล้ายคลึงกันกับหินวิญญาณภายในโลกของเขา
ในโลกของอสูรที่ฝึกตนพลังงานจิตวิญญาณที่บรรจุเอาไว้ภายในหินวิญญาณนั้นมีอยู่มากมายมหาศาล และพวกเขาก็จะทำการดูดซับพลังงานมาจากหินวิญญาณเหล่านี้ในระหว่างการบ่มเพาะพลังโดยตรงไม่ใช่ทำการสกัดพลังงานออกมาเป็นของเหลวในลักษณะนี้ เพราะไม่ว่าจะมองอย่างไรการดูดซับพลังงานโดยตรงย่อมให้ผลลัพธ์ดีกว่าการเปลี่ยนแปลงพลังงานเป็นรูปแบบอื่นอยู่แล้ว
หลังจากนั้นจินก็หยิบเข็มฉีดยาที่บรรจุของเหลวสีน้ำเงินขึ้นมา โดยเข็มฉีดยานี้มีขนาดเล็กมากและของเหลวที่อยู่ภายในเข็มฉีดยาก็มีปริมาตรอยู่มากที่สุดไม่เกิน 5 มิลลิลิตร ดังนั้นจินจึงไม่รู้ว่าของเหลวพลังงานเพียงแค่นี้จะให้พลังงานได้มากแค่ไหนโดยเฉพาะกับการที่มันเป็นพลังงานที่ไม่บริสุทธิ์
เมื่อจินมองเข้าไปภายในของเหลวสีน้ำเงินใกล้ ๆ เขาก็ได้พบว่าภายในนั้นมีสิ่งเจือปนสีดำเล็ก ๆ ปะปนอยู่ในของเหลว เขาจึงได้ชี้ไปยังเศษฝุ่นสีดำพวกนี้แล้วกล่าวกับเรย์มอนด์ว่า
“เศษฝุ่นสีดำพวกนี้คือสิ่งปนเปื้อนหรือเปล่า?”
"ฮะ?" เรย์มอนด์จ้องมองไปยังเข็มฉีดยาตรงหน้าของจินด้วยความมึนงง
“มันมีเศษฝุ่นสีดำอยู่ภายในของเหลวสีน้ำเงินพวกนี้ ฉันถามว่าพวกมันเป็นสิ่งปนเปื้อนใช่ไหม” จินกล่าวถามอีกครั้ง
“ของเหลวสีน้ำเงิน?”
“ของเหลวพวกนี้มันไม่มีสีนะ?” เรย์มอนด์จ้องมองไปที่จินด้วยความแปลกใจ
+++++++++++++++
มาแล้วจ้าาา ขอโทษที่มาช้าน๊าา ลืมวันลืมคืนไปเลย (⋟﹏⋞)
