HO บทที่ 119 สร้อยข้อมือของรีแอนนอน

ซินหยาและคนอื่นตามเอเลนไปที่ศูนย์พยาบาล ระยะทางนั้นไม่ไกลมาก พวกเขามาถึงเต็นท์สีแดงและสีขาว เมื่อเดินเข้าไปใน ซินหยามองไปรอบ ๆ ก็พบว่าภายในเหมือนกับโรงพยาบาลขนาดเล็ก

พวกเขายังคงเดินตามเอเลน เดินไปที่เตียงที่นายกเทศมนตรีกำลังนอนอยู่ มีทหารหญิงอยู่เคียงข้างเขา ตรวจดูให้แน่ใจว่าอาการของเขาคงที่แล้ว ก่อนจะเดินออกไป

นายกเทศมนตรีได้ยินเสียงฝีเท้าของพวกเขา เขาลืมตาและหันไปทางพวกเขา รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาเมื่อเขาเห็นลูกสาวของเขา เขาโบกมือให้เธอรีบเข้ามาหาเขา

เอเลนรีบเดินไปหาพ่อของเธออย่างรวดเร็ว เธอดีใจที่เห็นเขาดีขึ้นกว่าเดิมเมื่อเขาบอกให้เธอพากลุ่มที่ช่วยเขามา เธอเริ่มแนะนำกลุ่มของซินหยาให้พ่อของเธอรู้จัก

“ท่านพ่อ นี่คือคนที่ช่วยชีวิตท่าน” เอเลนบอกพ่อของเธอขณะผายมือไปที่ซินหยาและเพื่อน ๆ ของเขา

นายกเทศมนตรีมองดูทั้งสี่คนและยิ้ม “ฉันอยากจะขอบคุณทุกคนสำหรับสิ่งที่ทำเพื่อฉัน ถ้าไม่ใช่พวกคุณทั้งสี่คน ชายร่างสูงจะยังแสร้งทำเป็นว่าฉันเป็นฉันและทั้งเมืองก็ได้พังทลายไปหมดแล้ว ฉันขอขอบคุณพวกคุณจากใจจริง”

“ไม่เป็นไรครับ เราดีใจที่เราสามารถช่วยคุณได้” ซินหยาบอกกับนายกเทศมนตรีด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างสุภาพ

ทุกคนยิ้มและพยักหน้าพร้อมกัน

นายกเทศมนตรีคิดว่าเด็กกลุ่มนี้เป็นคนจิตใจดีจริง ๆ และต้องการตอบแทนความช่วยเหลือจากพวกเขา เขาได้นึกถึงสร้อยข้อมือที่เขาได้รับเมื่อตอนที่เขายังเด็กจากการรอดพ้นจากจากอันตรายแต่เขาไม่เคยรู้ว่ามันทำงานอย่างไร เขาคิดว่าพวกเด็กเหล่านี้อาจจะใช้งานมันได้

“ฉันอยากจะขอบคุณสำหรับสิ่งที่คุณทำเพื่อฉันและเมืองนี้ โปรดยอมรับสิ่งนี้เป็นของตอบแทนจากฉันด้วย” นายกเทศมนตรีกล่าวขณะถอดสร้อยข้อมือเงินที่มีลวดลายดอกไม้ออกจากแขนของเขาและยื่นพวกซินหยา

ซินหยาเดินไปข้างหน้าและหยิบสร้อยข้อมือจากมือของชายคนนั้นด้วยความขอบคุณ เมื่อสร้อยข้อมืออยู่ในมือของซินหยาการแจ้งเตือนก็ปรากฏขึ้น

ภารกิจเสร็จสิ้น!

เลเวลอัพแล้ว!

คุณได้รับสร้อยข้อมือของรีแอนนอน!

รางวัล: ค่าประสบการณ์ 1,000,000 / 2 เหรียญทอง / รางวัลที่ไม่รู้จัก

 

สร้อยข้อมือของรีแอนนอน สร้อยข้อมือนี้ให้สิทธิ์เข้าถึงร้านค้าที่พิเศษมากได้ครั้งละห้าคน สร้อยข้อมือจะใช้งานได้เพียงครั้งเดียว ดังนั้นเมื่อคุณตัดสินใจใช้ คุณต้องแน่ใจว่าคุณมีเหรียญเพียงพอสำหรับใช้จ่าย การเปิดใช้งาน คุณจะต้องยืนอยู่ตรงกลางวงแหวนนางฟ้าในพระจันทร์เต็มดวง

ชื่อ: ดริฟติ้งคลาวด์ ฉายา: ผู้กอบกู้ป่าบาดาฮาล

Level: 23 HP: 325/325(+15) MP: 275/275(+15) EXP: 500,600/1,300,000

STA: 275/275(+15) Skill points: 25

STR: 19(+15) DEX: 27(+15)

INT: 19(+15) Luck: 26(+15)

เหรียญ: 11 ทอง 997 เงิน 700 ทองแดง Stat points: 8

หลังจากพูดคุยกันประมาณสามสิบนาที พวกซินหยาก็ขอบคุณนายกเทศมนตรีอีกครั้งสำหรับรางวัลอันใจดีของเขา ก่อนจะกล่าวคำอำลาและแยกทางจากเอเลนกับนายกเทศมนตรี

พวกเขาออกจากศูนย์อย่างมีความสุขที่พวกเขาทำภารกิจเสร็จสิ้น นี่เป็นภารกิจที่ยาวนานสำหรับพวกเขาทั้งหมดและพวกเขาดีใจที่ในที่สุดมันก็จบลง

ขณะที่พวกเขาเดินไปด้วยกันอย่างไร้จุดหมายในหมู่บ้าน เว่ยถามขึ้นมาว่า "คุณคิดว่าสร้อยข้อมือจะช่วยให้เราเข้าถึงร้านค้าประเภทใดได้บ้าง"

"ฉันไม่รู้แต่ฉันพนันได้เลยว่ามันต้องมีพวกของวิเศษแน่นอน" วอนเวอร์ริ่งซาวด์กล่าว

“ใช่ม้า ๆ” เมลติงสโนว์พูดพร้อมกระโดดไปมาทั้งสามคน "ผมหวังว่ามันจะมีสัตว์เลี้ยงหายากทุกชนิด"

"เราต้องเก็บเหรียญไว้มาก ๆ ก่อนที่จะเปิดใช้งาน ฉันรู้สึกว่าสินค้าภายในร้านนั้นจะต้องมีราคาแพงมากแน่ ๆ" ซินหยาบอกพวกเขา

เมื่อรู้ว่าซินหยาพูดถูก เว่ยจึงพูดว่า "เราควรทำอะไรต่อดี พวกเราเสร็จสิ้นภารกิจหมดแล้ว"

“เอาล่ะ เรายังต้องทำดันเจี้ยนสมบัติให้เสร็จและเพื่อทำเช่นนั้นเราต้องย้อนกลับไปที่เออร์รินิสเวิร์ธ เราต้องออกจากระบบก่อนที่เราจะเริ่มเดินทางกลับ” ซินหยากล่าว

กลุ่มรู้สึกว่าเป็นความคิดที่ดีเพราะพวกเขาทุกคนจำเป็นต้องออกจากระบบในไม่ช้า หลังจากบอกลากัน พวกเขาทั้งหมดก็เริ่มออกจากเกม

...

ซินหยากับเว่ยต่างก็นั่งดูโทรศัพท์มือถือในห้องนั่งเล่น หลังจากออกมาจากเครื่องเล่น VR เมื่อสิบนาทีที่แล้ว ทั้งสองคนเริ่มพูดถึงดันเจี้ยนสมบัติและสิ่งที่พวกเขาอาจจะต้องเผชิญในนั้น

ทั้งคู่ต่างในเวลาศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับมัน ก่อนที่พวกเขาจะกลับเข้าสู่เกม ในทางกลับกัน ซินหยาต้องการตรวจสอบฟอรัมเพราะนี่เป็นครั้งที่สองที่เขาทำภารกิจที่มีผลเปลี่ยนตัวเกม

ซินหยาต้องการดูว่ามีใครพูดถึงเขาและเพื่อน ๆ ของเขาบ้างไหม ขณะที่เขาเลื่อนดูกระดานสนทนา สิ่งที่เขาเห็นทำให้เขาดีใจมากที่ชื่อไอดีและหน้าตาของพวกเขาไม่ปรากฏให้คนอื่นเห็น ถ้าพวกเขารู้ชื่อไอดี ผู้เล่นคนอื่นสามารถนำชื่อพวกนั้นไปแอดเพิ่มเพื่อนได้นั่นเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นัก

มีบางคนรู้ว่าวอนเดอร์ริ่งซาวด์เป็นใครและกำลังนำรูปภาพของเขาขึ้นบนฟอรัม ซินหยารู้ว่าเมื่อเขากลับเข้าสู่เกม เขาจะต้องโน้มน้าววอนเดอร์ริ่งซาวด์ให้สวมหน้ากาก หากไม่ทำเช่นนั้นพวกเขาทั้งหมดจะถูกระบุตัวในไม่ช้าก็เร็วซึ่งซินหยาไม่ต้องการให้เกิดขึ้นในตอนนี้

เขาตัดสินใจไปที่ห้องครัวและหาอะไรกินก่อนจะกลับเข้าสู่เกม เขากังวลว่าหน้าตาของวอนเดอร์ริ่งซาวด์คงจะยังไม่ถูกจดจำโดยผู้เล่นทั่วไปมากนัก