206 - ผู้ครอบครองเจดีย์ที่ลึกลับ
206 - ผู้ครอบครองเจดีย์ที่ลึกลับ
ต้นไม้โลกไม่ว่าจะเป็นอีกด้านหนึ่งของดวงดาวหรือโลกนี้ มีตำนานมากมายเกี่ยวกับมัน
ตามตำราโบราณต้นไม้นี้เป็นต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่คนในสมัยโบราณบูชา โดยตั้งอยู่ใจกลางโลกและเป็นสะพานที่เชื่อมสวรรค์และอาณาจักรมนุษย์
อวตารดังกล่าวหากเคยเจาะความว่างเปล่าให้พังทลาย มันเป็นไปตามธรรมชาติ! รอบๆต้นไม้โบราณนั้นมีต้นไม้แปลกๆและหญ้าศักดิ์สิทธิ์ ในตอนนี้พวกมันสั่นสะเทือนราวกับภาพที่กลายเป็นความจริง
อวตารดังกล่าวช่างน่าอัศจรรย์ ไม่น่าแปลกใจที่หนานกงเจิ้งถูกเรียกว่าเป็นสัญลักษณ์ของเผ่าพันธุ์มนุษย์
“ปัง ปัง!”
เย่ฟ่านและจี้จื่อเยว่รู้สึกถึงอาการวิงเวียนศีรษะ มีเสียงคำรามที่น่ากลัวพัดผ่านอากาศ ทำให้เลือดทะลักออกมาจากปากของพวกเขาในขณะที่ร่างกายของพวกเขาถูกกระแทกบินไปไกล
บนท้องฟ้าอันไกลโพ้นร่างอื่นๆก็ปรากฏขึ้น สิ่งเหล่านี้เป็นเพราะผู้ยิ่งใหญ่ทั้งคู่สร้างผลกระทบมากเกินไปมันเป็นการกระตุ้นให้ยอดฝีมือคนอื่นมุ่งหน้ามาทางนี้
“ยังมีคนอื่นๆ…….”
ดวงตาของจี้จื่อเยว่เบิกกว้าง นางต้องการดูต่อไปจริงๆ แต่รู้ว่าเวลาเป็นสิ่งสำคัญ
การเผชิญหน้าระหว่างสองผู้ยิ่งใหญ่ของโลกหากว่าพวกเขาพลาดโอกาสนี้ไป ก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้ชมการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่แบบนี้อีกเมื่อไหร่
แต่หากพวกเขาอยู่ต่อพวกเขาอาจถูกคนที่ตามล่าไล่ตามทันก็ได้
เย่ฟ่านใช้ทักษะการเคลื่อนไหวของชายชราบ้าคลั่งรีบเร่งอย่างต่อเนื่องโดยไม่หยุดแม้แต่ครู่เดียวจนกระทั่งพวกเขาอยู่ห่างออกไปหลายร้อยลี้ก่อนที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก
อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้รอนานก่อนที่จะเลือกทิศทางที่และหลบหนีต่อไป
“ข้าอยากเห็นพลังแห่งเสียงคำรามของราชานกยูง พลังที่สามารถคว้าดวงดาวและทำลายดวงจันทร์ให้ตกจากจากฟากฟ้าได้”
เย่ฟ่านพึมพำกับตัวเอง จากคำอธิบายก่อนหน้านี้ของจี้จื่อเยว่ ผู้ยิ่งใหญ่คนนี้มีความแข็งแกร่งจนน่าเหลือเชื่อ เขารู้สึกประทับใจกับผู้อาวุโสคนนี้มากและต้องการเห็นเขาต่อสู้เป็นการส่วนตัว
“เขา…… เราควรลืมมันไปซะ!”
จี้จื่อเยว่ยังคงมีความกลัวอยู่ในใจของนาง บุคคลที่มีชื่อเสียงของตระกูลจี้ถูกทำลายด้วยเสียงคำรามเพียงครั้งเดียว เมื่อนึกย้อนกลับไป พลังของราชานกยูงยังคงทำให้จิตใจของนางสั่นสะท้าน
จี้จื่อเยว่กล่าวต่อ “ข้าอยากเห็นความแข็งแกร่งของชายผมขาวคนนั้น……”
“พวกเจ้านี้ดวงแข็งจริงๆ แม้ว่าราชันย์นกยูงจะปรากฏตัวพวกเจ้าก็ยังหลบหนีมาได้…….”
ข้างหน้าได้ยินเสียงเย็นเยียบบนยอดเขา ชายคนหนึ่งสวมชุดป่านวิ่งลงมามีเจดีย์ห้าชั้นอยู่ในมือของเขา
ในเวลาเดียวกันร่างอีกสี่ร่างก็ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าและแยกย้ายกันออกไปปิดกั้นเส้นทางไม่ให้พวกเขาหลบหนีได้
“เฮือก!”
เย่ฟ่านและจี้จื่อเยว่สูดลมหายใจเข้าไปอย่างหนาวเหน็บมีผู้ฝึกตนหกคนรายล้อมพวกเขาและแต่ละคนแข็งแกร่งจนน่าเหลือเชื่อ
ไม่นานมานี้คนเหล่านี้ได้เดินผ่านประตูมิติเพื่อไล่ตามพวกเขา แม้ว่าจะมีหมอกที่ปกคลุมใบหน้าของพวกเขาอยู่ตลอดเวลาแต่จากเสียงของพวกเขาก็เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นกลุ่มเดียวกัน
“แม้แต่นกสายฟ้ามงกุฏหงส์ก็ยังไม่สามารถฆ่าพวกเจ้าได้ พวกเจ้าโชคดีจริงๆ……” จี้จื่อเยว่เยาะเย้ยกลับ
นอกจากคนถือเจดีย์ที่สวมชุดผ้าป่านแล้ว อีกห้าคนก็มีสภาพเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง เนื้อของพวกเขามีกลิ่นไหม้และเห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้รับความทุกข์ทรมานอย่างมาก
"ฆ่าพวกเขา!"
ชายในชุดป่านโบกมือไม่พูดอะไรอีก เขาเป็นคนชี้ขาดและต้องการกำจัดคนสองคนในทันที
ความผันผวนที่รุนแรงโจมตีจากทุกทิศทุกทาง คนเหล่านี้ได้ส่งอาวุธของพวกเขาออกไปและบางคนก็ใช้ศาสตร์ลึกลับเพื่อโจมตีคนทั้งสอง
อาการบาดเจ็บของจี้จื่อเยว่นั้นยังห่างไกลจากการฟื้นตัว และนางยังคงอ่อนแอมากและไม่มีทางตอบโต้กลับได้
เย่ฟ่านใช้ความเร็วเพื่อหลบซ้ายขวา คนที่อยู่ข้างหน้าของเขาตอนนี้ล้วนแล้วแต่เป็นบุคคลที่อยู่ในอาณาจักรอีกฝั่งหนึ่ง หากต่อสู้กันตัวต่อตัวเขายังพอมีโอกาส แต่เมื่อศัตรูผสานงานกันมันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเอาตัวรอดหน้าสำเร็จ
“อย่าคิดที่จะวิ่งเลย วันนี้ปีหน้าจะเป็นวันตายของเจ้า……”
ชายในชุดคลุมป่านทำท่าโดยส่วนตัวในขณะที่เจดีย์ของเขาใหญ่ขึ้นในทันที เจดีย์ห้าชั้นเป็นเหมือนภูเขาลูกเล็กที่กดลงไปข้างล่างด้วยความกดดันที่น่าหวาดหวั่นอย่างยิ่ง
จี้จื่อเยว่กระซิบเบาๆข้างหูของเย่ฟ่าน
“โอนพลังศักดิ์สิทธิ์ให้ข้า ข้ามีสมบัติลับที่จะช่วยให้เราสามารถหลบหนีจากการล้อมรอบได้”
เย่ฟ่านไม่ได้ตั้งคำถามในขณะที่ส่งพลังงานทางจิตวิญญาณของเขาให้จี้จื่อเยว่ทันที ร่างกายของหญิงสาวปลดปล่อยแสงสีทองสดใสปิดกั้นแรงกดดันจากเจดีย์ห้าชั้นอย่างมีประสิทธิภาพ
“ชัวว”
ในชั่วพริบตาทั้งสองเป็นเหมือนภาพลวงตาขณะที่พวกเขาเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องพร้อมกับหลีกเลี่ยงทักษะลึกลับมากมายที่โจมตีพวกเขาก่อนจะทะลวงออกจากวงล้อมได้สำเร็จ
“คลืน!”
ชายที่สวมชุดผ้าป่านยื่นมือออกไปข้างหน้า มือของเขาเปลี่ยนเป็นขยายใหญ่ขึ้นราวกับภูเขาลูกเล็กๆ มันกวาดเอาทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ด้านหน้าออกไปจนหมด
ใบหน้าของเย่ฟ่านเปลี่ยนไปอย่างรุนแรง คนเหล่านี้น่ากลัวเกินไปแล้ว!
การแสดงออกของจี้จื่อเยว่ก็เปลี่ยนไป ชายผู้นี้ที่นุ่งห่มผ้าป่านช่างน่ากลัวเหลือเกิน ดูเหมือนว่าการหลบหนีจะยากอย่างยิ่ง
“เจ้าหนูน้อยฟังให้ดี ข้าจะสอนคัมภีร์แห่งความว่างเปล่าฉบับเต็มให้เจ้าใช้ซ่อนตัวอยู่ในความว่างเปล่า!”
มือยักษ์ปกคลุมทั่วทั้งท้องฟ้าปิดผนึกพื้นที่กว้างขวางเมืองหน้าพวกเขา นี่เป็นทักษะลับขั้นเทพนิ้วทั้งห้าขยายออกไปปิดผนึกทุกอย่างภายใน
แสงเทียนที่ลุกโชติช่วงถูกเปล่งออกมาจากร่างกายของจี้จื่อเยว่ อีกครั้ง สมบัติล้ำค่าของนางไม่อาจหยั่งรู้ได้ สามารถจัดการมือขนาดใหญ่นั้นโดยไม่มีปัญหา
น่าเสียดายที่บุคคลทั้งห้านั้นยังคงมีพลังต่อสู้เต็มเปี่ยมและสามารถปิดผนึกเส้นทางพวกเขาได้อีกครั้ง
“เจ้าหนูน้อย ฟังให้ดี……” จี้จื่อเยว่กระซิบอย่างรวดเร็ว
ข้อความของทักษะแห่งความว่างเปล่าอันยิ่งใหญ่ มันเป็นทักษะลับที่ไม่มีใครเทียบได้ ซึ่งเป็นหนึ่งในแก่นสำคัญที่มีอยู่ในคัมภีร์แห่งความว่างเปล่า
เสียงของจี้จื่อเยว่นุ่มนวลราวกับน้ำพุที่ไหลเข้าสู่จิตใจของเย่ฟ่านเขาตั้งใจฟังอย่างจริงจังในขณะที่ข่าวของเขายังคงหลบหลีกการต่อสู้ไปพร้อมกัน
เย่ฟ่านไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับเคล็ดวิชาความว่างเปล่าอันยิ่งใหญ่เขาได้ทำความเข้าใจมันมาเป็นระยะเวลาค่อนข้างนานแล้ว ในครั้งนี้นี่เองสิ่งที่เขาไม่เข้าใจเมื่อก่อนก็ถูกเปิดเผยออกมาราวกับเป็นโลกใบใหม่!
แน่นอนว่าสิ่งที่เรียกว่าการสำรวจความว่างเปล่านี้มีข้อจำกัด ไม่สามารถเดินทางในระยะทางไกลได้ ไม่เช่นนั้นประตูมิติจะมีประโยชน์อะไร?
แม้แต่ยอดฝีมือที่ฝึกฝนญาณวิเศษชนิดนี้จนถึงระดับสูงสุดก็ไม่เคยมีใครสามารถใช้มันเพื่อเดินทางข้ามอาณาจักรได้
เมื่อทักษะความว่างเปล่าอันยิ่งใหญ่ได้รับการฝึกฝนให้อยู่ในระดับสูงเพียงพอแล้ว คนๆหนึ่งจะหายสาบสูญไปจากโลกเป็นระยะเวลาชั่วคราว
แม้ว่าเย่ฟ่านจะมีพรสวรรค์ แต่ก็ไม่ได้อยู่ในระดับที่สามารถบดบังความอัศจรรย์ในอดีตได้ทั้งหมด มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเข้าใจมันในคราวเดียว
นี่คือหนึ่งในทักษะลับที่บันทึกถูกบันทึกไว้ว่าเป็นคัมภีร์โบราณที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างหนึ่งของแดนตะวันออก
ดินแดนรกร้างตะวันออกมีคัมภีร์โบราณหลายเล่มที่ถูกเรียกว่าคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ พวกมันมีความลึกลับและลึกซึ้งอย่างเป็นธรรมชาติ
ต่อให้เป็นบุคคลที่มีพรสวรรค์มากที่สุดในโลกมาฝึกฝนพวกมันก็ยังต้องใช้เวลานานในการทำความเข้าใจ
“ไม่จำเป็นต้องมีการควบคุม ร่างกายของเจ้าเพียงแค่กลายเป็นควันที่อ่อนโยน กลับสู่ความว่างเปล่า อีกสักครู่ข้าจะเป็นผู้นำ เพียงแค่หลบการปราบปรามของพวกเขาก็พอ!”
จี้จื่อเยว่ส่งสมบัติล้ำค่าของนางให้กับเย่ฟ่าน หลังจากนั้นพวกเขาก็ค่อยๆสลายไปในความว่างเปล่าและเข้าสู่โลกอีกใบนึงที่เย่ฟ่านไม่เคยเห็น
เย่ฟ่านผสมผสานความรู้ที่ขาดหายไปก่อนหน้านี้ขณะที่เขาเปิดใช้งานศิลปะลึกลับ ร่างกายของเขากลายเป็นควันดำพร่ามัวทันทีราวกับว่าเขาจะกลายเป็นหนึ่งเดียวกับความว่างเปล่า
“ส่งพลังงานศักดิ์สิทธิ์มาให้ข้า เราสามารถเปิดใช้งานทักษะความว่างเปล่าอันยิ่งใหญ่ด้วยกัน” จี้จื่อเยว่กระซิบเบา ๆ
ในชั่วพริบตานิ้วมือของพวกเขาประสานกันขณะที่พวกเขาเปิดใช้งานทักษะความว่างเปล่าอันยิ่งใหญ่พร้อมกัน
“เปิดใช้งานสมบัติล้ำค่าของข้า อย่าฟุ้งซ่านเจ้าต้องหมุนเวียนทักษะลับที่บันทึกไว้ในคัมภีร์อย่างต่อเนื่อง ไม่เช่นนั้นร่างกายของเจ้าจะแหลกเป็นผง!” จี้จื่อเยว่สั่ง
“ควับ”
อากาศเริ่มสั่นอย่างรุนแรงราวกับตัวต่อที่ส่งเสียงหึ่งๆและคนทั้งสองก็หายวับไป!
เย่ฟ่านตกตะลึงสมบัติล้ำค่าของจี้จื่อเยว่ นั้นช่างน่าพิศวงเกินไป มันทำให้ทักษะความว่างเปล่าอันยิ่งใหญ่ถูกผลักไปจนจนถึงระดับสูงสุดและทำให้พวกเขาสามารถซ่อนตัวอยู่ในความว่างเปล่าได้ค่อนข้างนาน!
