731-732

1/8

Ep.731

“ศิษย์พี่กู่ รบกวนศิษย์พี่บอกนิกายกิเลนด้วย แจ้งว่าโควต้าสำหรับรอบคัดเลือกยังเหลืออีกสองที่ หนึ่งที่ต่อหินพลังงาน ขั้น 8 จำนวน 5 ก้อน” ซูเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนกล่าวโดยไม่รู้สึกใดๆ

เนื่องจากเขาริบตำแหน่งของชิวอิ๋งกับหลี่ซือโม่แล้ว ดังนั้นเลยคิดแลกเปลี่ยนมันแทน

ในเมื่อนิกายกิเลนเป็นกลาง งั้นคงเป็นการดีที่สุดหากขายให้พวกเขา

“ศิษย์น้องซู เกรงว่านิกายกิเลนคงไม่ยอมแลกเปลี่ยนกับพวกเรา”

กู่เทียนฮวาตอบด้วยน้ำเสียงลึกล้ำ จากนั้นอธิบายว่า “นิกายกิเลนส่งผู้เข้าร่วมประลองรอบคัดเลือกเพียงคนเดียว และชายผู้นี้หยิ่งผยองมาก แล้วอีกอย่างกำลังรบของเขาก็แข็งแกร่งจริงๆ เขามั่นใจมากว่าจะสามารถคว้าโควต้างานประลองรอบคัดเลือกมาครอง”

“งั้นก็ช่างมันเถอะ” ซูเฉินกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ เขาเห็นคนอวดดีมาเยอะแล้ว ถึงเวลางานเริ่มเมื่อไหร่ เขาจะทำให้มันรู้สึกสิ้นหวังเอง เมื่อถึงเวลานั้นค่อยเสนอข้อตกลง แล้วอีกฝ่ายก็จะตัดสินใจได้เอง แต่ขอบอกไว้เลย ว่าถึงตอนนั้นเงื่อนไขแลกเปลี่ยนไม่ใช่แค่หินพลังงาน 5 ก้อนแน่ๆ

ผู้ใดให้มากกว่า ผู้นั้นก็ได้รับที่ว่างไปครอง หรือไม่เขาอาจเปิดประมูลเลยก็ได้ แน่นอน ตระกูลโอวหยางกับพันธมิตรนักฆ่าเป็นข้อยกเว้น

“ศิษย์น้องซู มีอีกเรื่องที่ฉันต้องบอกนาย”

กู่เทียนฮวาถอนหายใจ เอ่ยเตือนว่า “ฉันได้รับข่าวมา ว่าขุมกำลังอื่นๆหลายแห่งมีแนวโน้มที่จะร่วมมือกัน เพื่อกำจัดพวกเราออกจากงานประลอง”

“นั่นไม่ใช่ปัญหา ก็แค่แผนของพวกกลุ่มตัวตลก” ซูเฉินผุดรอยยิ้มจาง สีหน้าท่าทีดูผ่อนคลาย

ฝ่ายตรงข้ามรู้ว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา เป็นธรรมดาที่จะร่วมมือกัน นี่คือสิ่งที่เขาคาดการณ์ไว้นานแล้ว ไม่รู้สึกแปลกใจเลยสักนิด

ที่จริงแล้วสำหรับซูเฉิน ฝ่ายตรงข้ามจะร่วมมือกันหรือไม่ ด้วยกำลังรบของเขา ก็ยังมากพอที่จะบดขยี้อยู่ดี อย่างมากที่สุดอาจเสียเวลาไปหน่อยแค่นั้น

เห็นซูเฉินมั่นใจมาก กู่เทียนฮวาไม่พูดอะไรอีก

“ศิษย์พี่กู่ ผมจะสอนคุณเล่นเกม” ซูเฉินเอ่ยเชื้อเชิญ

ยังไงซะ ช่วงหลายวันนี้ก็ว่างอยู่แล้ว เขาเลยตั้งใจจะสอนกู่เทียนฮวาเล่นเกมไพ่โต้วตี้จู่ นอกจากนี้ เมื่อจำนวนคนเริ่มเพิ่มขึ้น เกมไพ่อื่นๆอีกหลายรูปแบบ ก็น่าจะสามารถเล่นด้วยกันได้

เล่นเกม?

กู่เทียนฮวารู้สึกสับสนเล็กน้อย

“เฉาหราน เตรียมตัวให้พร้อม ตั้งวงเล่นโต้วตี้จู่กัน” ซูเฉินสั่ง

พวกเฉินเฟิงพอได้ยิน ก็เริ่มตื่นเต้นขึ้นมาทันที

…

หลังจากนั้น กู่เทียนฮวาเฝ้าดูคนอื่นๆเล่น บวกกับคำอธิบายจากซูเฉิน ไม่นานเขาก็เข้าใจสาระสำคัญของเกมไพ่โต้วตี้จู่  และถลำลึก จมดิ่งไปกับมันอย่างสิ้นเชิง ติดงอมแงมไม่สามารถถอนตัวเองออกมาได้

บางครั้ง แค่เรื่องแพ้ชนะรอบเดียว เขาถึงขั้นเถียงกับทุกกคนจนหน้าแดงถึงใบหู ไม่มีทีท่าของศิษย์พี่ใหญ่เลยแม้แต่น้อย

แต่ในตอนนั้นเอง ระหว่างที่ทุกคนกำลังสนุกสนาน จู่ๆชิวอิ๋งก็พาชายชราหงอกขาวเข้ามาในหุบเขา

“ท่านอาจารย์ นั่นล่ะเขา! ซูเฉินรังแกศิษย์! โปรดทวงความยุติธรรมแทนศิษย์ด้วย!”

ชิวอิ๋งชี้ไปทางซูเฉิน กล่าวด้วยความขุ่นเคือง

ชายชราหงอกขาวหรี่ตา มองสำรวจซูเฉิน ในแววตาสะท้อนถึงความไม่เป็นมิตร

“ศิษย์น้องซู เขาคือหนึ่งในผู้อาวุโสของวังสุริยันจันทรา ชื่อลู่หยาน เป็นผู้วิวัฒนาการขั้น 9!” กู่เทียนฮวากระซิบเตือนเขา ก่อนวางไพ่ในมือลง แล้วหันไปกล่าวกับลู่หยานอย่างสุภาพว่า “ผู้อาวุโสลู่ ไม่ทราบท่านมาทำอะไรถึงที่นี่?”

“รู้ทั้งรู้ก็ยังจะถาม!”

ลู่หยานแค่นเสียงเย็น หันไปถลึงมองซูเฉินและถามว่า “เด็กน้อย เป็นเจ้าใช่ไหมที่รังแกศิษย์ข้า?”

ซูเฉินถูจมูกเขา เอ่ยอย่างเฉยเมย “ท่านอาจจะเข้าใจผิด ผมไม่ได้รังแกเธอ แค่มอบบทเรียนเท่านั้น!”

ลู่หยานมาที่นี่เพื่อทวงถามหนี้แค้น เรื่องนี้ซูเฉินย่อมรู้ดี แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก

เพราะในวังสุริยันจันทรา แม้แต่ฉางไช่หลี่ยังต้องไว้หน้าเขาสามส่วน–

–แล้วลู่หยานนับเป็นตัวอะไร?

2/8

Ep.732

“ศิษย์ของข้า ยังต้องให้เจ้ามอบบทเรียนแทนหรือ? เจ้าเป็นแค่ตัวอะไร!?”

ได้ยินซูเฉินกล่าวเสียงเรียบ ไม่เห็นผู้อาวุโสอยู่ในสายตา ลู่หยานโกรธขึ้นมาทันที

ได้ยินแบบนั้น หัวใจของเฉินเฟิงและคนอื่นๆกระตุกวูบ

ลู่หยานกล้าดูหมิ่นซูเฉินซึ่งหน้า ถือว่าได้สร้างหายนะแก่ตนเองแล้ว

ด้วยอุปนิสัยของซูเฉิน มีโอกาสสูงว่าเขาจะลงมือทุบตีลู่หยาน

“มอบบทเรียนก็คือมอบบทเรียน แล้วแกจะทำไม?”

ซูเฉินหรี่ตาลง มุมปากยกยิ้มหยัน

ตีลูกหมา ลูกหมาพาพ่อหมามา ในเมื่อทั้งคู่ไม่พอสมอง งั้นก็ซัดให้คว่ำไปพร้อมกันซะเลย

“เจ้าตบลูกศิษย์ข้า ในฐานะอาจารย์ ข้าไม่สามารถทนอยู่เฉยได้ จงคุกเข่าลงและยอมรับผิดต่อชิวอิ๋งเสีย แล้วเรื่องในวันนี้เป็นอันเลิกรา มิเช่นนั้นอย่าหาว่าข้าไร้เมตตา!”

ใบหน้าของลู่หยานดุร้าย ถลึงมองซูเฉินพร้อมเอ่ยข่มขู่

“ซูเฉิน! ได้ยินไหม รีบคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นอาจารย์ข้าจะทุบตีเจ้า!” ชิวอิ๋งตะโกนตาม

“นังนี่โง่รึไง? พี่เฉินไว้ชีวิตเธอครั้งหนึ่งแล้ว ยังกล้ามาหาที่ตายอีก?” หยางฮ่าวและคนอื่นๆเริ่มไม่พอใจ พากันด่าทอชิวอิ๋ง

สีหน้าของเฉินเฟิงกับเซี่ยจิงอี้แปรเปลี่ยนไป หัวใจของทั้งสองเต้นแรงจนสั่นไปทั้งร่าง

เพราะด้วยอารมณ์รุนแรงของซูเฉิน หากเกิดการต่อสู้ขึ้น ทั้งชิวอิ๋งและลู่หยานคงมิแคล้วถูกสังหาร กระทั้งเศษซากก็ไม่น่าเหลือ

กู่เทียนฮวาสูดหายใจลึก  หัวใจแทบกระดอนออกมาจากลำคอ ครุ่นคิดหาหนทางแก้ไขพักหนึ่ง ก่อนรีบกล่าวกับลู่หยานว่า “ผู้อาวุโสลู่ เรื่องก่อนหน้านี้เป็นความผิดของศิษย์น้องหญิงชิวอิ๋ง ศิษย์น้องซูสั่งสอนถือว่าสมควรแล้ว”

เดิมที เขาคิดว่าถ้าอธิบายสถานการณ์ ลู่หยานจะยอมเลิกรา จากนั้นก็จะทำหน้าที่ตัวกลางเกลี้ยกล่อมต่อ บางทีอาจแก้ไขเหตุบาดหมางครั้งนี้ได้

แต่ใครจะทันคาดคิด ว่าลู่หยานกลับไม่สนใจเลย ท่าทีของเขายังคงเต็มไปด้วยความโกรธเหมือนเดิม

เจ้าตัวกล่าวเสียงเย็นว่า “ต่อให้ชิวอิ๋งผิดแล้วอย่างไร? ไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นมาสอน  ไม่เห็นหัวเราผู้เฒ่าอยู่ในสายตาเลยรึไง!”

“จบสิ้นแล้ว”

กู่เทียนฮวาถอนหายใจยาว ลู่หยานไม่ฟังคำโน้มน้าวของเขา ดึงดันเอาแต่ใจตนเอง ถึงเวลานี้ต่อให้ทวยเทพเสด็จมา ก็ไม่สามารถช่วยพวกเขาได้อีกแล้ว

“ศิษย์พี่กู่ ขยะแบบนี้อยู่ในวังสุริยันจันทราต่อไป รังแต่จะทำลายชื่อเสียง วันนี้ ฉันจะกำจัดพิษร้ายทั้งสองนี้แก่วังสุริยันจันทราเอง!”

น้ำเสียงของซูเฉินเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง จิตสังหารรุนแรงสุดขีดแผ่กระจายออกมาจากร่างกายเขา

คำพูดของลู่หยาน  ได้จุดไฟโทสะของเขาติดเป็นที่เรียบร้อย

เวลานี้ แค่มอบบทเรียน มันไม่เพียงพอที่จะดับโทสะในใจได้ ทั้งยังทิ้งปัญหาไว้ในอนาคตอีกด้วย

นั่นเป็นเหตุผลที่ว่า ซูเฉินตัดสินใจจะตัดรากถอนโคน!

“นี่เจ้าคิดสังหารข้า?”

สัมผัสได้ถึงจิตสังหารจากร่างของซูเฉินอย่างชัดเจน ลู่หยานตกใจ

“การฆ่าแกไม่ต่างอะไรกับการบี้มด!”

ดวงตาของซูเฉินทอประกายเย็นยะเยือก มุมปากผุดรอยยิ้มหยัน

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า!” ลู่หยานหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง กล่าวประชดประชัน “อาศัยแค่ผู้ฝึกตนขั้น 8 คิดสังหารข้างั้นหรือ?”

“ศิษย์น้องซู ใจเย็นๆก่อน! การฆ่าสหายร่วมนิกายถือเป็นเรื่องข้อต้องห้าม!”

เห็นซูเฉินกำลังจะลงมือ เฉินเฟิงและคนอื่นๆรีบพุ่งเข้ามา พยายามเกลี้ยกล่อมเขา

ลู่หยานตะลึงงัน เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินเฟิงและคนอื่นๆถึงทำแบบนั้น? ยังกับกังวลว่าซูเฉินจะฆ่าเขาได้จริงๆงั้นแหละ

“ฉันซูเฉิน ตลอดมาไม่เคยปราณีใคร ต่อให้ระดับเทวะมาอยู่ที่นี่ ก็อย่าหวังว่าจะหยุดฉันได้!”

สมองส่งคำสั่งฆ่าเรียบร้อยแล้ว และมันไม่อาจถอนกลับได้อีกต่อไป

“วาจาใหญ่โต! หากเจ้ามีความสามารถจริง เช่นนั้นก็เข้ามา!”

ลู่หยานเองก็โกรธมากเช่นกัน ขึ้นเสียงตะโกนใส่ซูเฉิน

“จัดให้ตามที่ขอ!”

ซูเฉินขยับเท้า หายวับไปจากจุดเดิมราวกับภูติผี เมื่อปรากฏกายขึ้นอีกครั้ง ก็มาอยู่ตรงหน้าลู่หยานแล้ว พร้อมตวัดดาบทมิฬในมือออกไป