บทที่ 3 พรสวรรค์ในการฝึกฝนระดับกลาง!

สถาบันกองทัพที่ห้า ลานฝึกยุทธ์หมายเลขสาม

"การที่จะเป็นจอมยุทธ์ได้นั้น ขึ้นอยู่กับพรสวรรค์ แต่พวกแกส่วนใหญ่ไม่สามารถที่จะกลายเป็นนักสู้ แต่ขอเพียงสามารถกลายเป็นผู้ฝึกยุทธ์ ก็มีโอกาสต่างมากกว่าคนปกติทั่วไป  และเมื่อต้องการเป็นผู้ฝึกยุทธ์ก็ต้องฝึกฝนวิชาหลอมกายา"

ชายวัยกลางคนกําลังสอนกลุ่มศิษย์ของสถาบัน

ศิษย์ที่อยู่ด้านล่างฟังอย่างตั้งใจ พวกเขาล้วนเป็นสามัญชน วิธีเดียวที่จะได้เรียนรู้วิชาหลอมกายาก็คือการเข้าสถาบันกองทัพ หากไม่ตั้งใจฟังแล้วละก็ การฝึกฝนผิดวิธีไม่เพียงแต่จะไม่เพิ่มพูนพลังฝีมือ แต่มันอาจทําร้ายร่างกายของผู้ฝึกได้อีกด้วย

เย่เทียนเองก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน เขาเข้าสถาบันกองทัพที่ห้า และได้เริ่มเรียนที่นี่มาสิบวันแล้ว

สิบวันมานี้ อาจารย์วัยกลางคนได้สอนวิชาหลอมกายาทุกวัน และยังได้สาธิตการเคลื่อนไหวสิบแปดกระบวนท่าของวิชาหลอมกายาด้วยตัวเอง

บางทีอาจเป็นเพราะการข้ามเวลาของเย่เทียน จิตใจของเขาจึงแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปรวมไปถึงความทรงจำที่ค่อนข้างดี ในเวลาเพียงสิบวันมานี้ เขาได้ทำความเข้าใจการเคลื่อนไหวทั้งสิบแปดกระบวนท่าของวิชาหลอมกายาแล้ว แต่เขายังคงตั้งใจฟังอย่างระมัดระวังเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีสิ่งใดผิดพลาด

สําหรับศิษย์คนอื่นๆ นั้น หากเวลาไม่ถึงหนึ่งหรือสองเดือน ก็ยากที่จะเข้าใจวิชาหลอมกายาได้อย่างสมบูรณ์

แน่นอนว่าการจ้างอาจารย์ส่วนตัวเป็นอีกกรณี แต่การจ้างอาจารย์มาสอนเป็นการส่วนตัวนั้นไม่ใช่ราคาที่คนธรรมดาจะสามารถใช้จ่ายได้

"วิชาหลอมกายาต้องเข้าใจอย่างถ่องแท้จึงจะสามารถฝึกปรือได้อย่างสมบูรณ์ นี่เป็นการเคลื่อนไหวของกระบวนท่าแรก..."

อาจารย์วัยกลางคนเริ่มแสดงกระบวนท่าของวิชาหลอมกายาทีละท่า

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป และเมื่อการสอนจบลง เหล่าศิษเริ่มจากไปทีละคน

"เย่เทียน นายเข้าใจถึงขั้นไหนแล้ว? ฉันเข้าใจถึงกระบวนท่าที่สิบสามแล้ว อีกไม่นานก็จะสามารถฝึกปรือวิชาหลอมกายาได้แล้ว " รุ่นเยาว์อ้วนท้วมคนหนึ่งเดินมาขวางหน้าเย่เทียนและกล่าวอย่างตื่นเต้น

ชายอ้วนคนนี้มีชื่อว่าจางเป่า เขาเป็นเพื่อนร่วมห้องที่เย่เทียนรู้จักในสิบวันของสถาบัน ความสัมพันธ์ของพวกเขาค่อนข้างจะดีเลยทีเดียว

"ฉันเพิ่งเข้าใจได้แปดท่า!"

เย่เทียนจงใจปกปิด

เขาไม่อยากบอกว่าเขาเข้าใจการเคลื่อนไหวกระบวนท่าที่ 18 แล้ว ไม่อย่างนั้นคงสร้างปัญหาน่ารำคาญขึ้นแน่ๆ เขาเพิ่งมาถึงยุคนี้ ทางที่ดีก็ควรจะทำตัวไม่โดดเด่น

"สู้ต่อไป ฉันเชื่อว่านายทําได้ ในอนาคตพวกเราจะได้เป็นนักสู้ที่แข็งแกร่งอย่างแน่นอน! "

จางเป่าเริ่มพูด

แต่เย่เทียนสังเกตุเห็นความจนใจและสิ้นหวังจากส่วนลึกของแววตาของจางเป่า

"ก็นะ..อย่างที่คุณว่า!"

เย่เทียนยิ้ม

เขาได้เห็นพรสวรรค์ของจางเป่าผ่านพรสวรรค์การคัดลอก แม้ว่ามันจะมีพรสวรรค์สูงกว่าเขา แต่ก็เป็นเพียงพรสวรรค์ระดับรองเท่านั้น พรสวรรค์เช่นนี้มีความหวังในการเป็นนักรบ แต่ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาและทรัพยากรมากน้อยเพียงใด จางเป่าไม่ใช่ลูกหลานของตระกูลใหญ่ เขาลูกชายของครอบครัวธรรมดาๆ เท่านั้น มันช่วยไม่ได้ที่จะไม่สามารถฝึกฝนได้อย่างสบายใจ

จุดจบของจางเป่าก็คงจะเหมือนผู้ฝึกยุทธ์คนอื่นๆ หลักจากจบการศึกษาเขาคงหางานทำที่มั่นคง ทำมันไปจนแกเฒ่า หรืออาจจะตายภายใต้คลื่นสัตว์ร้ายในอนาคต

"จางเป่า ใครกันที่มีพรสวรรค์มากที่สุดในสถาบันของเรา?"

เย่เทียนถามเสียงเบา

เขาเพิ่งมาถึงสถาบันนี้ได้สิบวัน จางเป่าอยู่ที่นี้ก็มาร่วมเดือนกว่าแล้ว อีกทั้งจางเป่ายังสนิทกับใครหลายๆ คน ดังนั้นมันต้องรู้ข้อมูลต่างๆมากกว่าเย่เทียนอย่างแน่นอน

"ผู้ที่มีพรสวรรค์มากที่สุด?"

จางเป่าไม่รู้ว่าเย่เทียนถามเรื่องนี้เพื่ออะไร แต่เขาก็ยังคงกล่าวตอบอย่างว่าง่าย

“พรสวรรค์เป็นสิ่งที่ไม่มีใครอยากเปิดเผย แต่หากดูจากการฝึกฝนและความก้าวหน้า เห็นได้ชัดว่าสถาบันกองทัพที่ห้าของเราไม่ได้มีอัจฉริยะมากนัก อัจฉริยะเหล่านั้นโดยปกติแล้วพวกเขาจะเข้าร่วมกับสถาบันกองทัพที่ 1 แต่สถาบันของเราก็ยังมีอัจฉริยะอยู่ผู้หนึ่ง”

"ใครกัน?"

เย่เทียนถามด้วยความสงสัย

"เฉินตง!" จางเป่าพูดอย่างมีเลศนัย

"เฉินตงก็เกิดในครอบครัวธรรมดา พ่อแม่ของเขาก็เป็นคนธรรมดา หนึ่งเดือนก่อนเขามายังสถาบันกองทัพที่ 5 ของเรา ในเวลาเพียงครึ่งเดือน เขาก็กลายเป็นผู้ฝึกยุทธ์ และถูกอาจารย์ใหญ่ของเรารับตัวเป็นศิษย์ส่วนตัว ตอนนี้เฉินตงไม่ได้ฝึกกับเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆอีกแล้ว แต่ได้รับการสั่งสอนจากอาจารย์ใหญ่เป็นการส่วนตัวแทน ”

หืม!

ดวงตาของเย่เทียนเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น

เขามั่นใจว่าพรสวรรค์ของเฉินตงต้องไม่เลวแน่นนอน มิฉะนั้นอาจารย์ใหญ่ของสถาบันที่ห้าจะไม่รับเป็นศิษย์ส่วนตัวแน่

อาจารย์ใหญ่สถาบันที่ห้าเป็นผู้ฝึกยุทธชั้นยอด ที่มีพลังเหนือกว่าผู้ฝึกยุทธขั้นสูงสุดทั่วไป และในสายตาของอาจารย์ใหญ่แล้ว คนธรรมดาอย่างพวกเขาก็ไม่ต่างอะไรจากมดปลวก

ที่ฐานหลินไห่ อาจารย์ใหญ่ของสถาบันกองทัพที่ 5 จะต้องเป็นบุคคลสําคัญอย่างแน่นอน ผู้มีพรสวรรค์ระดับเริ่มต้นไม่มีทางได้รับการยอมรับจากอาจารย์ใหญ่ อัจฉริยะที่อาจารย์ใหญ่ให้ความสําคัญอย่างน้อยก็ต้องเป็นผู้มีพรสวรรค์ระดับกลาง

เพราะมีเพียงพรสวรรค์ระดับกลางเท่านั้นที่จะสามารถกลายเป็นนักรบชั้นยอด และมีโอกาสได้เป็นนักรบที่ยิ่งใหญ่

"ฉันจะติดต่อกับเฉินตงได้ยังไง?"

เย่เทียนครุ่นคิด

ในตอนนั้นเอง เสียงอึกทึกโหวกเหวกก็ดังขึ้น

"เฉินตงมาแล้ว!"

"พระเจ้า นั้นเฉินตงที่อาจารย์ใหญ่รับเป็นศิษย์ เขามาที่ลานฝึกยุทธ์หมายเลขสามของเรา"

"เขาไม่ได้ถูกสั่งสอนส่วนตัวโดยอาจารย์ใหญ่หรอกหรือ? ทําไมเขาถึงมาฝึกที่ลานฝึกเดียวกับเรา? ”

ศิษคนหนึ่งมองไปที่เฉินตงด้วยความอิจฉา เพราะนี่เป็นยุคแห่งผู้มีพรสวรรค์ เฉินตงเป็นคนที่พวกเขาไม่อาจเอื้อมถึง

เย่เทียนสังเกตเห็นเฉินตงที่ค่อยๆเข้ามาใกล้

ในสถานการณ์ที่คนอื่นไม่ทันระวัง เขาก็เข้าใกล้เฉินตงประมาณสามเมตร จากนั้นก็เปิดพรสวรรค์ในการคัดลอกทันที

[มนุษย์: เฉินตง

พรสวรรค์ในการฝึกฝน: ปานกลาง]

"พรสวรรค์ระดับกลางจริงๆด้วย!"

เย่เทียนระงับความตื่นเต้นในใจของเขา ดวงตาของเขาเป็นประกายขณะที่ลอบวางแผน

"เฉินตง ฉันได้ยินมาว่านายถูกอาจารย์ใหญ่รับเป็นศิษย์ แล้วตอนนี้นายแข็งแกร่งขนาดไหนแล้ว?" ศิษคนหนึ่งมองไปที่เฉินตงด้วยความชื่นชมและพลางเอ่ยถาม

"ฉันมีความแข็งแกร่งถึง 200 จินแล้ว!"

เฉินตงเชิดหน้าขึ้นและตอบอย่างภาคภูมิใจ

โอ้ววว!!!!

เสียงอุทานดังจากปากของผู้คนทั่วบริเวณ!

การจะเป็นผู้ฝึกยุทธ์ต้องใช้มีพลัง 100 จิน แต่เฉินตงที่เพิ่งกลายเป็นผู้ฝึกยุทธ์ได้ไม่นานกลับมีพลังถึง 200 จิน ด้วยความเร็วเช่นนี้ เฉินตงจะกลายเป็นนักสู้ได้อย่างรวดเร็วเลยไม่ใช่หรือ?

“โอ้อวด!!”

ในที่สุดเย่เทียนก็เข้าใจว่าทําไมเฉินตงถึงมาที่นี่ เห็นได้ชัดว่าหมอนี้เพิ่งจะมีพลังเพิ่งขึ้น ก็อดไม่ได้ที่จะออกมาโอ้อวดทันที

มันเหมือนกับความคิดของพวกเศรษฐี!

“เฉินตง ขอลายเซ็นหน่อยได้ไหม?”

“เฉินตง ฉันอยากได้ลายเซ็นเหมือนกัน”

ศิษย์คนหนึ่งหยิบกระดาษและปากกาออกมา โดยหวังว่าเฉินตงจะเซ็นต์ชื่อให้ นี้อาจจะเป็นลายเซ็นของนักรบในอนาคต หากเป็นเช่นนั้นมันจะเป็นเกียรติต่อเขาอย่างยิ่ง หลังจากนี้เฉินตงอาจกลายเป็นนักรบชั้นยอดเช่นเดียวกับอาจารย์ใหญ่ ลายเซ็นของเขาอาจจะขายพอเป็นค่าครองชีพของคนปกติได้หลายเดือนเลยทีเดียว

"ดี ดี ฉันจะเซ็นต์ชื่อให้พวกคุณทุกคน!"

เฉินตงรู้สึกตัวลอยเล็กน้อย เขาบรรจงเซ็นต์ชื่อศิษคนอื่นๆทีละคน

เย่เทียนก็เป็นหนึ่งในนั้นเขาเบียดเข้าไปเช่นกัน แต่จุดประสงค์ของเขาไม่ได้เพื่อขอลายเซ็น แต่เป็นการคัดลอกพรสวรรค์

"ได้โอกาศแล้ว!"

เมื่อเย่เทียนสัมผัสมือซ้ายของเฉินตง พรสวรรค์ของเขาเริ่มทำงานมันจําลองพรสวรรค์ในการบ่มเพาะของเฉินตงอย่างรวดเร็ว ทันทีที่สัมผัสเย่เทียนก็ดึงแขนของตนกลับมา

กระบวนการทั้งหมดไม่ได้ดึงดูดความสนใจของคนอื่น ๆ เลยแม้แต่น้อย เนื่องจากสถานการณ์แบบนี้มันเป็นเรื่องปกติของการเข้าพบกับเฉินตง

[คัดลอกพรสวรรค์ในการฝึกยุทธ์ระดับกลางสําเร็จ ต้องการหลอมรวมหรือไม่?]