บทที่ 19 แบนเนอร์

เดสเซล สูดลมหายใจและยิ้มบนใบหน้าของเขา: "เนื่องจากอาวุธเหล่านี้มีประโยชน์ ดังนั้นการลงทุนของฉันจึงคุ้มค่า"

　　เขายืนขึ้น เดินไปต่อหน้าคริส วางมือบนไหล่ของคริส แล้วพูดอย่างเคร่งขรึม: "ในโลกนี้มีความขัดแย้งนับไม่ถ้วน คนรวยและคนจนเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของโลกนี้"

　　เดสเซล ดึงมือของเขาออก บีบนิ้วโป้งกับนิ้วชี้เป็นระยะทางเล็กน้อย “ดังนั้น แม้ว่าฉันจะรวย แต่ฉันก็ยังเป็นแค่มดในสายตาของจอมเวท”

　　“การกดขี่ข่มเหงรังแกประเทศมนุษย์โดยอาณาจักรเวทมนตร์เป็นสิ่งที่โหดร้ายและยอมรับไม่ได้มากที่สุดในโลก!” เมื่อ เดสเซล กล่าวถึงเรื่องนี้ แม้แต่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็บิดเบี้ยว: “เราไม่ใช่มนุษย์ มันเป็นแค่ปศุสัตว์ที่พวกเขาเลี้ยงมา เป็นเชลย คุณเข้าใจความรู้สึกนี้ไหม”

　　"เราเกิดมาบนแผ่นดินธรรมดา เราทำได้เพียงแบกรับชะตากรรมของมนุษย์" เดสเซล จ้องไปที่ คริส และกัดฟันของเขาพูดทีละคำ: "แต่ฉันมั่นใจ! ฉันคือ เดสเซล ฉันต้องการเปลี่ยนชะตากรรมของมนุษย์ทุกคน!”

　　“คุณทำให้ฉันเห็นความหวัง! มนุษย์สามารถเอาชนะมังกรและฆ่านักเวท หล่านั้นได้! คริส!” เดสเซล กำหมัดแน่นแล้วถามว่า “แล้วคุณล่ะ!”นักเวท คุณคิดว่าเราจะต่อสู้กับนักเวท ได้ไหม?”

　　“ฉันไม่เคยคิดว่าเราจะสู้พวกนักเวทไม่ได้” คริสส่ายหัวแล้วพูดว่า “ฉันรู้แค่ว่าไม่มีปัญหาในโลกนี้ที่ลูกกระสุนปืนใหญ่ไม่สามารถแก้ไขได้...ถ้ามีก็แค่ยิงไป สองนัด!”

　　"ฮ่าฮ่าฮ่า" เดสเซล มอง ตนิว และหัวเราะยิ่งหัวเราะไม่หยุด: "ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! พูดได้ดี! อย่าเป็นทาสและยอมแต่ถูกรังแก !!"

　　"นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันสนับสนุนคุณ! เพราะเมื่อฉันเห็นคุณครั้งแรกฉันรู้ว่าคุณเป็นคนประเภทเดียวกันกับฉัน!" เดสเซล ยิ้มและพูดว่า "เมื่อคุณขอให้ฉันลงทุนในอำนาจของประเทศ ทำกำไรได้กี่เท่า?' เมื่อฉันรู้ว่าคุณและฉันเป็นคนประเภทเดียวกัน!"

　　เขายิ้มและมองคริสอย่างจริงจัง: "แล้วตอนนี้ล่ะ ฉันได้ลงทุนในคุณ เพื่อโค่นล้มทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ คุณยังกล้าที่จะเอาเงินของฉันไป? ใช่้อีกไหม?"

　　คริสยังคงไม่ตอบคำพูดของเดสเซลในทันที เขาเพียงแค่แตะด้ามดาบของเขา ซึ่งเป็นนิสัยเล็กๆ น้อยๆ ที่เขาติดเป็นนิสัย

　　ในฐานะนักสำรวจที่ต้องการใช้อารยธรรมอุตสาหกรรมเพื่อเปลี่ยนแปลงโลก ในฐานะที่เป็นคนต่างโลก คริสย่อมต้องการทำบางสิ่งโดยธรรมชาติ ถ้าเขาแค่อยากจะใช้ชีวิตอย่างมั่งคั่งอย่างคนธรรมดา เขาก็ไม่จำเป็นต้องทำงานหนักเพื่อสร้างกองทัพ

　　ไม่ว่าอย่าวไรก็ตามเขาก็แค่ต้องการท้าทายโลกใบนี้ ไม่ต้องสงสัยเลย ดังนั้นเขาจึงสนใจคำกล่าวของ เดสเซล มาก

　　อันที่จริง เขาต้องการเหตุผลหรือพวกพ้องเพื่อรวมพลังทั้งหมดที่เขาสามารถรวมได้ การจะเป็นเป็นเจ้าโลกไม่สามารถทำได้โดยคนๆ เดียวได้

　　พลังของมนุษย์...การท้าทายอาณาจักรเวทย์มนตร์...นี่เป็นสโลแกนที่น่าตกใจจริงๆ...คริสเอาแต่ชั่งใจ กำลังคำนวณข้อดีข้อเสีย

　　เดสเซล ไม่ได้กระตุ้นให้ คริส ตัดสินใจ ในความเห็นของเขา ยิ่งอีกฝ่ายระมัดระวังมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น สิ่งที่เขาต้องการร่วมมือคือผู้นำที่ระมัดระวังและมีความสามารถ ไม่ใช่คนบ้าที่หุนหันพลันแล่น

　　เมื่อธงนี้ถูกยกขึ้น มนุษย์ทั่วโลกจะปรารถนาให้ อลันฮิล เติบโตขึ้น และเมื่อเขาล้มเหลว นักเวทแห่งอาณาจักรเวทมนตร์จะไม่ให้โอกาสเขาในการหวนกลับคืนมา เขาจะถูกเผาจนตายบนเสาธงด้วยลมหายใจของมังกร กลายเป็นประวัติศาสตร์สีดำที่ไม่มีใครกล้าพูดถึง

　　อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะไม่ให้ความร่วมมือกับ เดสเซล แต่สักวันหนึ่ง เขาจะกลายเป็นคนนอกคอกในสายตาของนักเวทเหล่านั้น: อารยธรรมเทคโนโลยีสมัยใหม่

วันหนึ่งมันจะกลายเป็นศัตรูตัวฉกาจของเวทมนตร์ซึ่งเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

　　วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีทำให้มนุษยชาติสามารถเดินทางต้านลมได้ โดยสามารถส่งเสียงได้หลายพันไมล์ ส่งรูปแบบข้อมูล และเดินทางได้ 80,000 ไมล์ต่อวัน—และสิ่งอำนวยความสะดวกเหล่านี้เคยเป็นสิทธิพิเศษของนักเวท

　　ในทำนองเดียวกัน วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่เลวร้ายสามารถทำลายโลก ทำลายเมืองได้ในทันที และทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่นักเวทสามารถทำได้แค่ในอดีตเท่านั้น!

　　ภายใต้แรงกระตุ้นของคริส มนุษย์จะเชี่ยวชาญวิธีการนับไม่ถ้วนที่เทียบได้กับเวทมนตร์ และมีพลังมากกว่าเวทมนตร์ในบางแง่มุม ในเวลานั้น มนุษย์จะเต็มใจยอมรับการเป็นทาสของนักเวทหรือไม่? นักเวทจะนั่งดูการเติบโตของมนุษย์หรือไม่?

　　ดังนั้นข้อเท็จจริงจึงอยู่ตรงหน้า แม้ว่าคริสจะไม่สร้างปัญหาให้กับอาณาจักรเวทมนตร์ แต่สุดท้ายเขาก็จะขัดแย้งกับกลุ่มนักเวท... นี่คือเรื่องที่ต้องเผชิญไม่ช้าก็เร็ว ความขัดแย้งที่ไม่อาจหลีเลี่ยงได้ และไม่สามารถประนีประนอมกันได้อีกต่อไป

　　เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ คริสรู้สึกว่าเขาไม่มีทางเลือก ด้านหนึ่ง เขาต้องเผชิญกับแรงกดดันจากอาณาจักรเวทมนตร์ ในทางกลับกัน เขาต้องการการสนับสนุนทางการเงินจากเดสเซลจริงๆ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงร่วมมือกับ เดสเซล ชูธงรบที่แสดงถึงการต่อต้านของมนุษย์

　　"อลันฮิล ต้องการแบนเนอร์ ... มนุษย์ควรควบคุมชะตากรรมของพวกเขาด้วยตัวเอง ! เราจะไม่มีวันเป็นทาส!" หลังจากที่ คริส คิดอยู่ครู่หนึ่งนิ้วของเขาก็หยุดที่ด้ามดาบอย่างเคร่งขรึม เดสเซล กล่าวว่า "อลันฮิล  บัดนี้เป็นต้นไปจะเป็นความหวังของมนุษย์ปุถุชนทั้งปวง!”

　　“ร่วมมือกันอย่างมีความสุข!” รอยยิ้มบนใบหน้าของ เดสเซล นั้นแข็งแกร่งยิ่งขึ้น และเขาโค้งคำนับเล็กน้อยแล้วพูดว่า: “ถ้าอย่างนั้น ฉัน ดราก้อนเทต เดสเซล จะเป็นผู้ติดตามที่ซื่อสัตย์ที่สุดของคุณ!

　　คริสแตะจมูกของเขาและยิ้มอย่างเขินอาย และพูดอย่างเขินอาย: "ฉันยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่นิดหน่อย มีคนเรียกฉันว่าฝ่าบาท... นอกจากนี้ คุณนำเงินทั้งหมดในครอบครัวมาจริงๆ เหรอ"

　　“เป็นไปได้ยังไง...” เดสเซล เหลือบมอง คริส อย่างดูถูกความรู้ทางการเงินของ คริส: “เงินจำนวน 1.9 พันล้านที่ฉันพูดไปนั้นเป็นทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูล เทตไซ เป็นเวลาหลายร้อยปี และอสังหาริมทรัพย์มีอยู่ทั่วโลก ที่นั่น เป็นชื่อธุรกิจ กองคาราวานนับไม่ถ้วน และสูตรลับ ทั้งหมดรวมกันเป็นมูลค่ารวม!”

　　"โอ้..." คริสคิดว่าเดสเซลกำลังพูดถึงเงินสดจำนวนมหาศาลนี้ ดังนั้นเขาจึงรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของเดสเซลล์

　　เมื่อเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายเดสเซล ก็ระงับความโกรธของเขาที่มีต่อคนโง่เขลา และอธิบายว่า: "คุณคิดว่าฉันเป็นพระเจ้าหรือ? แม้แต่จักรวรรดิก็ไม่สามารถหาเหรียญทองได้มากมายขนาดนั้น ! ตอนนี้ฉันสามารถเอาออกมาได้แค่ หนึ่งล้านเหรียญทองเท่านั้น”

　　อันที่จริง ความสามารถของ เดสเซล ในการหาเหรียญทองได้ มากกว่า 1 ล้านเหรียญในเวลาเพียงเดือนเดียวถือเป็นข้อพิสูจน์ที่ดีที่สุดเกี่ยวกับมรดกอันลึกซึ้งของตระกูล เทตไซ

　　"การติดสินบนนายกรัฐมนตรี ของอลันเต้ เพื่อซื้อตำแหน่ง Grand Duke ให้กับคุณ มีค่าใช้จ่ายสองแสนห้าหมื่น และคุณต้องเหลือบางส่วนไว้สำหรับการชำระภาษีในปีหน้า... ขณะนี้คุณมีเหรียญทองประมาณ 600,000 เหรียญที่สามารถใช้ได้ " เดสเซล ตัดสินใจที่คำนวณยอดเงินทั้งหมดโดยตรง ทำให้คริสมีภาพร่างการใช้เงินอย่างคร่าวๆ

　　เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ จู่ๆ คริสก็รู้สึกว่าเขากลายเป็นเศรษฐีแล้ว และพูดด้วยรอยยิ้มทันทีว่า "ดีมาก! ด้วยเงินทุนเหล่านี้ เราสามารถซื้อเสบียงได้ทันที และเริ่มอุตสาหกรรมในอัตราที่เร็วขึ้น!"

　　นี่เป็นเหมือนผู้เล่นเกมก่อสร้างที่ใช้โปรแกรมโกง ผู้เล่นที่โกงเหล่านี้มีเงินนับไม่ถ้วนในการสร้างเมืองและพวกเขาสามารถเพิกเฉยต่อกฎหมายธุรกิจต่าง ๆ และสร้างอาคารที่พวกเขาต้องการได้โดยตรง

　　คริสผู้ซึ่งได้รับทุนจาก เดสเซล เป็นเหมือนผู้เล่นประเภทนั้น เขาสามารถซื้อวัตถุดิบที่เขาต้องการในปริมาณมาก แล้วสร้างรากฐานอุตสาหกรรมของ เซริส โดยเร็วที่สุด

　　โดยคิดว่ากระเป๋าเงินของเขาจะหดตัวในอัตราที่ไม่เคยมีมาก่อน เดสเซล ซึ่งได้มอบความมั่งคั่งทั้งหมดของเขาไปแล้ว รู้สึกถึงความรู้สึกไร้อำนาจในการติดต่อกับผู้อื่น เขาจับหน้าผากของเขาและพูดว่า "คุณต้องการซื้ออะไร... ฉันจะทำรายการ ฉันติดต่อพ่อค้าไว้แล้ว ฉันช่วยคุณซื้อได้!"

　　ด้วยกลุ่มพ่อค้าเหล่านี้ คริส ยังสามารถกำจัดผลิตภัณฑ์งานไม้และสิ่งทอบางส่วนที่เหลืออยู่ในคลังสินค้า ซึ่งช่วยลดแรงกดดันในการผลิตบางส่วนของเขา

　　"อย่างที่สอง..." คริสกลับมาที่ที่นั่งของเขา และขณะจดบันทึกรายการซื้อ พูดกับเดสเซลว่า "เอ่อ... คุณช่วยจ่าย... ค่าจ้างที่ฉันเป็นหนี้คนงานให้ก่อนได้ไหม... ..."

　　"คุณ..." จู่ๆ เดสเซลก็รู้สึกว่าเขาอาจทำพลาด คนที่อยู่ข้างหน้าเขาไม่ใช่ฮีโร่อย่างแน่นอน แต่เป็นไอ้สารเลวที่ไม่น่าเชื่อถือ เขาลังเลที่จะพูด แต่ในที่สุดก็ล้มเลิกแผนการที่จะยอมแพ้: "ฉันจะไปเดี๋ยวนี้!"

　　...

　　เมื่อเเดสเซล รู้สึกว่าเขาได้ระเบิดบ้านพักคนชราในชาติที่แล้ว และได้พบกับคริสเพื่อต้องมารับโทษในชีวิตนี้ ในอีกห้องหนึ่ง สุภาพบุรุษชรา กัวโล กำลังดูกองข้อมูลและดวงตาของเขาเหยียดตรง

　　นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นกำลังการผลิตที่บ้ามาก และวัตถุดิบสำรองของเมืองถูกใช้หมดไปภายในหนึ่งเดือน

　　ยกเว้นเหล็กและไม้ที่ เซริส ยังมีมาก วัตถุดิบอย่างอื่นที่เหลืออยู่ก็หมดเกลี้ยงแล้ว และสิ่งที่ดูเหมือนไม่เกี่ยวข้องเหล่านี้ได้รับการรวมเข้าด้วยกันและกลายเป็นผลิตภัณฑ์แปลก ๆ  เป็นสิ่งที่เขาไม่เข้าใจ

　　โดยทั่วไปแล้วการผลิต ของเมืองเซริส จะเสร็จสมบูรณ์โดยได้รับการสนับสนุนจากอุปกรณ์เหล่านี้ และความเร็วในการผลิตนั้นเร็วมาก เป็นที่คาดการณ์ได้ว่าตราบเท่าที่มีวัตถุดิบเพียงพอ เซริส สามารถผลิตวัสดุได้อย่างต่อเนื่องและท่วมทั้งทวีป

　　กัวโล รับใช้ตระกูลดราก้อนเทตไซ มากว่า 30 ปีแล้ว ตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ เขาไม่เคยเห็นความสามารถในการผลิตที่โค่นล้มสามัญสำนึกขนาดนี้และไม่เคยเห็นอัตราการผลิตที่เพิ่มขึ้นอย่างไร้เหตุผลเช่นนี้มาก่อน ตอนนี้เขาเชื่อว่า เดสเซล พูดเมื่อเขามาหาเขา: "โลกกำลังเปลี่ยนไป!"