บทที่ 1 ร้อยปีต่อมา

บนเตียงไม้ ในห้องนอนที่ไร้ระเบียบ

“อ๊า...ปวดหัวมาก!!!”

“เรา... ยังมีชีวิตอยู่ ?”

ความคิดที่สับสนของเย่เทียนค่อยๆชัดเจนขึ้น ความทรงจำของชีวิตก่อนหน้านี้ ค่อยๆปรากฏขึ้นภายในใจของเขา ในขณะเดียวกัน ความทรงจำอันใหม่เอี่ยมก็หลอมรวมเข้ากับจิตวิญญาณของเย่เทียน

"นี่เรา...ข้ามเวลามา!"

เย่เทียนยิ้มแหยๆ ร่างกายนี้ไม่ใช่ของเขา แต่เป็นของเด็กหนุ่มที่มีชื่อและนามสกุลเดียวกับเขา ตัวเขานั้นมาจากปี 2019 แต่ตอนนี้เป็นปี 2119 แล้ว กล่าวอีกนัยหนึ่งเขาข้ามเวลามาถึงอีกหนึ่งร้อยปีต่อมา

ยุคหลัง 100 ปีนี้ เรียกอีกอย่างว่ายุคแห่งพลังหรือที่เรียกว่ายุคแห่งพรสวรรค์ เรื่องราวของศตวรรษนี้ค่อยๆปรากฎขึ้นในใจของเย่เทียนทีละน้อย

เมื่อต้นปี 2019 รอยแยกมิติจำนวนมากปรากฏขึ้นบนโลก สัตว์ร้ายจำนวนนับไม่ถ้วนหลั่งไหลออกมาจากรอยแยกมิตินี้ ตั้งแต่นั้นมาเผ่าพันธ์มนุษย์ไม่ได้อยู่ส่วนบนสุดของห่วงโซ่อาหารอีกต่อไป พวกเราอยู่ภายใต้พลังอันน่าสะพรึงกลัวของสัตว์ร้าย เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายเหล่านั้น มนุษย์พยายามทำลายพวกมันด้วยอาวุธร้อนทุกชนิดที่มี

แต่พวกเขาก็ต้องล้มเหลว เพราะสสารลึกลับปรากฏขึ้นภายใต้สวรรค์และปฐพี ซึ่งต่อมาถูกเรียกขานว่า “ปราณหยวน” มันได้ทำลายโครงสร้างของอาวุธร้อนทำให้ไม่สามารถใช้งานได้และแม้แต่อาวุธร้ายแรง อย่างระเบิดนิวเคลียร์ยังกลายเป็นเพียงเศษเหล็ก

นับตั้งแต่นั้น มนุษยชาติก็เข้าสู่ยุคของอาวุธเย็น มนุษย์ผู้อ่อนแอที่พึ่งพาอาวุธเย็นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสัตว์ร้าย

โชคดีสัตว์ร้ายกลุ่มแรกๆที่ออกมาจากรอยแยกเป็นสัตว์ร้ายระดับต่ำ ซึ่งทําให้มนุษย์ชาติมีโอกาสรอดชีวิต

หลังจากการวิจัยของนักวิทยาศาสตร์มากมาย พวกเขาพบว่าสสารลึกลับที่เกิดขึ้นใหม่บนโลกนั้น มนุษย์ชาติสามารถใช้ประโยชน์จากมันได้ ดังนั้นอาชีพใหม่จึงเกิดขึ้น

นักรบ!

นักรบคือผู้ฝึกร่างกาย ดูดซับปราณหยวน ทําลายขีดจํากัดของร่างกาย บรรลุเป็นจอมยุทธ์

ในเวลาเดียวกันพรสวรรค์ของมนุษย์ก็ได้เริ่มตื่นขึ้น

ผู้คนเพียงแค่หยิบมือที่มีพรสวรรค์ในการบ่มเพาะ พรสวรรค์ในการบ่มเพาะจะเป็นตัวกําหนดความสําเร็จของคนๆนั้นในอนาคต นอกเหนือจากพรสวรรค์ในด้านการบ่มเพาะแล้ว ยังมีพรสวรรค์พิเศษในด้านอื่นๆ เช่น พรสวรรค์ด้านทักษะดาบ พรสวรรค์ด้านเปลวเพลิง พรสวรรค์น้ําแข็งและอื่น ๆอีกมากมาย

ด้วยพรสวรรค์ที่ตื่นขึ้นนี้ของนักรบ มนุษย์จึงสามารถต่อที่จะกรกับสัตว์ร้ายได้ แต่ดินแดนส่วนใหญ่บนโลกถูกยึดครองโดยสัตว์ร้าย มีเพียงส่วนเล็ก ๆ ที่มนุษย์ยึดคืนกลับมาแล้วสร้างฐานเพื่อความอยู่รอด

สิ่งที่ควรค่าแก่การกล่าวขวัญคือ โลกปัจจุบันมีขนาดใหญ่กว่าก่อนหน้านี้หลายเท่า ดูเหมือนว่าภายใต้อิทธิพลของปราณหยวน มันทำให้ดาวเคราะห์สีน้ำเงินดวงนี้ขยายตัวขึ้นหลายร้อยเท่า

"ปราณหยวน พรสวรรค์ สัตว์ร้าย โลกนี้ยอดเยี่ยมนัก!"

เย่เทียนสูดหายใจเข้าลึก พร้อมเเสยะยิ้ม

บางทีการข้ามเวลามาของเรา อาจเป็นเรื่องดีก็ได้

แต่ไม่นาน ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นหนักอึ้ง

"รอยแยกมิติปรากฏขึ้น พลังปราณปรากฏออกมาในเวลาไล่เลี่ยงกัน ผู้คนหนึ่งในหมื่นสามารถปลุกพรสวรรค์ของตนให้ตื่นขึ้นได้ แต่ในขณะนั้นร่างกายของมนุษย์อ่อนแอเกินไป การปลุกพรสวรรค์จึงไม่ใช่เรื่องดี มันเป็นภัยพิบัติ ด้วยเหตุที่ว่าร่างกายของมนุษย์ไม่แข็งแกร่งพอ การปลุกพรสวรรค์มันจึงเป็นการรนหาที่ตาย ตามตำราที่บันทึกไว้ เหตุการณ์ครั้งนั้นมนุษย์จํานวนมากร่างกายถูกทำลายเพราะไม่สามารถรองรับพลังอันยิ่งใหญ่ที่เกิดจากการปลุกพรสวรรค์ได้ บางคนต้องตาย บ้างก็พิการ"

เย่เทียนยิ้มอย่างขมขื่นเมื่อคิดถึงเรื่องนี้

"ดูเหมือนว่า เจ้าของร่างคนก่อนจะปลุกพรสวรรค์ให้ตื่นขึ้น ร่างกายนี้ไม่อาจทานทนพลังได้จึงต้องจบชีวิตลง! ”

ด้วยความทรงจำ เย่เทียนมั่นใจว่าก่อนหน้านี้เจ้าของร่างได้ดูดซับพลังลมปราณมาโดยตลอด แต่เขายังคงจบชีวิตเพราะเรื่องนี้

"นี่...ร่างนี้ปลุกพรสวรรค์อะไรกันแน่ ถึงทำให้ต้องตาย แม้ว่ามนุษย์เมื่อร้อยปีก่อนจะปลุกพรสวรรค์ขึ้นมาอย่างกะทันหัน แต่เพราะร่างกายพวกเขาในตอนนั้นยังไม่ชินกับพลัง พวกเขาจึงประสบชะตากรรมที่น่าอนาจ ต่างกับตอนนี้ที่มีวิธีทำให้สามารถทานทนต่อพลังที่เกิดจากการปลุกพรสวรรค์ได้ หรือว่าพรสวรรค์ที่เราปลุกขึ้นมา มีพลังถึงขั้นที่ท้าทายสวรรค์?  น่าเสียดายที่เราข้ามเวลามา จนไม่อาจบอกได้ว่าพรสวรรค์นั้นคืออะไร!" เย่เทียนคิดอย่างเสียดาย

หลังจากเรียบเรียงและประสานความทรงจำจากชาติที่แล้วและยุคสมัยนี้เรียบร้อย เย่เทียนก็ค่อยๆ สํารวจร่างกายปัจจุบันของเขาอย่างช้าๆ

ร่างกายนี้อายุเพียง 15 ปี ซึ่งเป็นช่วงเริ่มตนฝึกฝนบ่มเพาะพลัง

ก่อนอายุ 15 ปี ร่างกายจะยังไม่แข็งแกร่งพอที่จะฝึกฝน เว้นเสียแต่ว่าตระกูลใหญ่บางตระกูลจะใช้สมบัติล้ำค่าบางอย่างเพื่อเร่งการเจริญเติบโตของร่างกาย จึงทำให้สามารถฝึกฝนได้ก่อนอายุ

อาจกล่าวได้ว่าอายุ 15 ปีเป็นช่วงเวลาทองแห่งการเริ่มฝึกฝน หากปล่อยอายุล่วงเลยไปถึง 20 ปีแล้วค่อยฝึกฝน แม้ว่าจะมีพรสวรรค์ระดับสูง แต่ความสําเร็จในอนาคตก็จะถูกจํากัด

"โชคดีที่เราไม่อยู่ในร่างชายชรา มิฉะนั้น คงต้องแย่แน่ ๆ"

"เดี๋ยว..."

สีหน้าของเย่เทียนพลันเปลี่ยนไป

ในที่สุดเขาก็นึกขึ้นได้ว่าพรสวรรค์ของร่างนี้ย่ำแย่มาก!

มันคือพรสวรรค์ระดับอ่อนแอ!

ในยุคนี้ พรสวรรค์เป็นสิ่งสําคัญที่สุดในการฝึกฝน พรสวรรค์ในการฝึกฝนจะไล่เรียงจากระดับตำ่ไปสูง จากต่ำสุดคือพรสวรรค์ระดับอ่อนแอ พรสวรรค์ระดับรอง พรสวรรค์ระดับเริ่มต้น พรสวรรค์ระดับกลาง และพรสวรรค์ระดับสูง กล่าวกันว่ามีพรสวรรค์ที่เหนือกกว่าระดับสูง แต่นั่นเป็นความลับที่เย่เทียนมีสิทธิจะรู้ได้

ใครก็ตามที่มีอายุครบ 15 ปี สามารถซื้อหินพรสวรรค์เพื่อนำมาตรวจสอบพรสวรรค์ของตนได้ แต่จะตรวจสอบได้เฉพาะพรสวรรค์ในการบ่มเพาะเท่านั้น หากเป็นพรสวรรค์อื่นๆ ต้องใช้หินพรสวรรค์แบบพิเศษ

หลังจากอายุครบ 15 ปี เขาก็รู้สึกตื่นเต้นมากจึงรีบซื้อหินพรสวรรค์มาตรวจสอบพรสวรรค์ในห้องของตน แต่เมื่อพบว่าตนนั้นมีพรสวรรค์ที่อ่อนแอ มันทำให้เขาทั้งหมดหวังและโกรธจัดจนช็อคตายไปในที่สุด นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้เย่เทียนข้ามเวลามาอยู่ในร่างนี้

"มารดามันเถอะ ไอ้เราก็คิดว่าตายเพราะร่างนี้รับพลังมหาศาลไม่ไหว ที่ไหนได้เขากลับช็อคตายเมื่อรู้ว่าตนนั้นมีพรสวรรค์ระดับอ่อนแอ แต่ก็พอเข้าใจได้ เพราะนี่เป็นพรสวรรค์ในการฝึกฝนที่ไร้ประโยชน์ที่สุด แม้แต่การได้เป็นนักสู้ก็อย่างได้หวัง!"

เย่เทียนในตอนนี้ก็รู้สึกหมดหวังเช่นเดียวกับเจ้าของร่างคนเก่า

ผู้ฝึกยุทธ์เป็นคนพิเศษที่ผู้คนเรียกขานกันในเส้นทางแห่งการฝึกฝน แต่ในความจริงแล้วผู้ฝึกยุทธไม่ใช่ระดับที่แท้จริง ระดับของผู้ฝึกยุทธนับว่าเป็นระดับแรกเท่านั้น ด้วยกำลัง 1,000 จิน ก็สามารถกลายเป็นผู้ฝึกยุทธได้

แต่การที่จะเป็นนักสู้ได้นั้น ข้อจํากัดขั้นต่ําก็คือต้องมีพรสวรรค์ระดับรอง พรสวรรค์รองคือพรสวรรค์ที่สูงกว่าพรสวรรค์ระดับอ่อนแอหนึ่งขั้น แต่ตลอดชีวิตของคนผู้นั้นแทบจะไม่มีทางก้าวข้ามระดับจอมยุทธ แต่โดยรวมแล้วพรสวรรค์ระดับรองอย่างน้อยก็มีความหวังอยู่บ้าง เมื่อกลายเป็นจอมยุทธขั้นเริ่มต้น แม้แต่จอมยุทธช่วงต้นก็ถือว่าเป็นบุคคลสําคัญเหนือกว่าสามัญชนแล้ว

แต่กับเขาที่มีพรสวรรค์ระดับอ่อนแอนั้นช่างน่าอึดอัดใจ การบ่มเพาะของเขาต้องหยุดที่ผู้ฝึกยุทธ์ไปตลอดชีวิต นี่เป็นข้อจํากัดด้านพรสวรรค์

"หากสามารถเปลี่ยนพรสวรรค์ได้ก็คงจะดี!"

เย่เทียนคิดปลอบใจตัวเอง

"ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!"

เสียงเคาะประตูดังขึ้น

"พี่ชาย พี่อยู่ข้างในรึเปล่า?"

เสียงของหญิงสาวที่อ่อนเยาว์ดังมาจากนอกประตู

เย่เทียนรู้ว่ามันเป็นเสียง น้องสาวของเขาเย่หยู ซึ่งอายุ 13 ปี

เย่เทียนเปิดประตูและได้พบกับเด็กสาวหน้าตาน่ารักเหมือนตุ๊กตาพอร์ซเลนยืนอยู่หน้าประตู

"พี่ชาย พรสวรรค์ของพี่เป็นอย่างไรบ้าง?"

เย่หยูถามด้วยความสงสัย

พรสวรรค์คือความลับของทุกคน เว้นเสียแต่ว่าจะเป็นญาติสนิทหรือคนในครอบครัว หากเป็นคนอื่นถามมันก็เป็นเรื่องเสียมารยาทอย่างร้ายแรง เพราะมันคือสิ่งที่ไม่มีใครอยากให้ผู้อื่นรับรู้ ยกตัวอย่างเช่น คนที่มีพรสวรรค์สูงหากคนอื่นรู้ถึงพรสวรรค์ที่มีเฉพาะตัว ไม่แน่ว่าอาจจะนำพาไปสู่การถูกลอบสังหารได้

ในโลกนี้ ไม่ใช่ว่าเหตุการณ์เช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้น

ดังนั้นจึงไม่มีใครสามารถถามเกี่ยวกับพรสวรรค์ของคนอื่น ได้

อย่างไรก็ตามเย่เทียนไม่ได้กล่าวโทษน้องสาวของตน

"เสียวหยู พรสวรรค์ของพี่นั้นดีมาก ในอนาคตพี่จะต้องกลายเป็นนักสู้ที่ยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน!" เย่เทียนจ้องเขม็งไปยังเสี่ยวหยูและยิ้มเล็กน้อย แต่รอยยิ้มของเขาเต็มไปด้วยความขมขื่น

แต่ในวินาทีถัดมา รูม่านตาของเขาหดเล็กลงด้วยความตื่นตระหนก!

ภาพเสมือนจริงปรากฏขึ้นบนจอประสาทตาของเขา

[มนุษย์: เย่หยู

พรสวรรค์ในการฝึกฝน: ระดับรอง

พรสวรรค์น้ําแข็ง: ระดับเริ่มต้น (ยังไม่ตื่นขึ้น)]