ตอนที่ 94 ตอนจบของเรื่องเล่าและช่วยเหลือคน

ตอนที่ 94 ตอนจบของเรื่องเล่าและช่วยเหลือคน

“เช้าวันต่อมาทุกคนนั้นตกอยู่ในอาการหวาดกลัวมาก เพราะค่ำคืนนี้พวกเขาต้องตายอย่างแน่นอน ทำให้หลายคนวิ่งหนีกันไปอย่างบ้าคลั่ง เหลือเพียง 4 คนเท่านั้นที่ตั่งสติและคิดว่าถ้าอยากรอดต้องกลับไปที่หมู่บ้านนั้นเพื่อหาคำตอบว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ พวกเขาพากันกลับไปที่หมู่บ้านก่อนจะมืด ทุกอย่างยังเหมือนเดิมและชาวบ้านก็ยังใช้ชีวิตเหมือนปกติแทบไม่ต่างจากวันนั้นที่พวกเขาออกไป”

“ทั้ง 4 พยายามค้นหาไปทั่วหมู่บ้านแต่ไม่เจออะไร จนในที่สุดพวกเขาก็ตัดสินใจทุบหมู่บ้านทิ้งโดยเริ่มจากหลังที่ 4 ก่อน ไม่มีชาวบ้านคนไหนคิดจะหยุดพวกเขาแม้แต่น้อย จนบ้านทั้งหลังถูกทุบทิ้ง ในที่สุดพวกเขาก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา”

“เกิดอะไร?” ลิลี่ถามอย่างอยากรู้มาก

“พวกเขาเจอกับแท่นบูชายัญใต้บ้านและซากกองกระดูกทั้งหมดคือชาวบ้านในหมู่บ้าน หลังจากนั้นพวกเขาก็ช่วยกันทุบบ้านที่เหลืออีก 3 หลัง มันคือแท่นบูชาเช่นกัน ในที่สุดพวกเขาเหล่าคณะสำรวจก็รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น คนทั้งหมู่บ้านนั้นตายไปแล้วพวกเขากลายเป็นเครื่องสังเวยให้กับปีศาจ ส่วนที่พวกเขาเห็นอยู่นี้อาจจะเป็นเพียงภาพลวงตาหรืออาจจะแค่ภาพสะท้อนในตอนที่พวกเขามีชีวิตอยู่”

“กิราหรือว่าชื่อนี้ ชื่อของทุ่งหญ้ากิราก็คือชื่อของปีศาจกิรา” มีอาถามกาย

“ถ้าตามเรื่องเล่าก็ใช่ตำการก็คือปีศาจกิรา ถ้าจะพูดให้ถูกมันคือเทพแห่งความแห้งแล้ง ความตายมากกว่า ดังนั้นมันจึงกระหายจะกินเลือดเนื้อ”

“แล้วพวกเขาที่เหลือรอดหรือเปล่า” นี่คือคำตอบที่พวกเขาอยากรู้จากเรื่องเล่าของกาย

“รอดสิไม่อย่างนั้นจะมีคนมาเล่าเรื่องต่อ ๆ กันมาได้อย่างไร ว่ากันว่ายามค่ำคืนมาถึงพวกเขาก็ยังไม่มีวิธีทำลายปีศาจเจ้าของแทนบูชาทั้ง 4 นี้ได้ นั้นทำให้ตกกลางคืนมีชาวบ้านที่ใบหน้าเหลือแต่ปากออกมาตามล่าพวกเขาอีกครั้ง แต่ก่อนที่พวกมันจะได้ฆ่าพวกเขา อยู่ ๆ โลกราชันก็เกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้น ความมืดและแสงสว่างปะทะกันทำลายล้างสิ้นแทบจะทุกอย่างในโลกราชัน ส่วนที่คนในคณะสำรวจนั้นรอดตายมาได้อย่างปาฏิหาริย์ จากนั้นทุ่งหญ้ากิราก็กลับมาเป็นทุ่งหญ้าปกติ ไม่มีใครเจอกับปีศาจกิราอีกเลย ทำให้เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องเล่าต่อ ๆ กันมาในทุ่งหน้าเท่านั้นและเรื่องนี้ก็จบลงแค่ตรงนี้”

มีอา ลิลี่ อาลีน่า ลูก้า ต่างงงกับตอนจบเป็นอย่างมาก เพราะไม่คิดว่าเรื่องจะถูกตัดจบไปทั้งอย่างนี้ “มีเรื่องเล่าไหมว่าแสงและความมืดพวกนั้นคืออะไรถึงสามารถฆ่าปีศาจกิราได้”

“ไม่รู้สิอาจจะมีหรือไม่มีข้าก็ไม่รู้” กายส่ายหัว เพราะที่มันอ่านมาก็มีแค่ตรงนี้ ผู้เล่นหลายคนวิเคราะห์ว่าเรื่องเล่านี้อาจจะเนื้อเรื่องลับก็ได้และนั้นคงต้องรอให้ผู้เล่นสายล่าเควสเหล่านั้นไปค้นหา

พวกเขาออกเดินทางกันต่อ จนตกเย็นก็หาที่พักกันยังจุดหนึ่งแถวนี้ไม่มีแหล่งน้ำ แต่พวกเขาไม่ต้องกังวลเพราะก่อนออกมาจากจุดพักก่อนหน้าพวกเขาเติมน้ำมาจนเพียงพอให้ใช้ไปได้อีกสองวัน เพื่อถึงเมืองในทุ่งหญ้ากิรา

คืนนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น นั้นทำให้พวกเขาพักผ่อนกันได้อย่างสบายใจ

...

เช้าวันต่อมากลุ่มของกายออกเดินทางกันต่อ แต่มาได้ไม่ไกลพวกเขาก็ได้ยินเสียงการต่อสู้เกิดขึ้นมาดังออกมาไม่ไกลมากนัก

“มีคนกำลังสู้กันอยู่ เราไปดูกันเถอะ” กายบอกกับคนอื่น ๆ

หลังจากลัดเลาะมาตามถนนไม่ไกลก็เจอกับพ่อค้าและผู้คุ้มกันที่ถูกล้อมไว้ด้วยโจรกลุ่มหนึ่ง

“มีอยู่ประมาณ 10 คน แต่ส่วนใหญ่แล้วโจรพวกนี้นั้นเป็นเพียงคนธรรมดาเท่านั้น”

“มีคนหนึ่งชายไว้หนวดที่ขี่ม้าตรงนั้นน่าจะเป็นหัวหน้าโจรน่าจะเป็นนักรบฝึกหัด”

“เราจะลงไปช่วยพวกเขาไหม”

กายส่ายหัวก่อนจะกล่าวว่า “ยังก่อนดีกว่า คอยดูท่าทีไปก่อน ผู้คุ้มกันพวกนั้นน่าจะไม่โดนจัดการง่าย ๆ”

“ข้าเห็นด้วยกับเดวิน” มีอาพูดเสริม

“ตามใจเจ้าก็แล้วกัน” อาลีน่าพูดออกมา ก่อนจะเฝ้าดูอยู่อย่างเงียบ ๆ

“พวกเจ้าว่าหัวหน้าโจรจะมีค่าหัวไหม” ลิลี่ถามด้วยความสนใจ มีอาจึงตอบเธอว่า “อาจจะไม่ถึง 1000 เหรียญทอง ถ้าดูจากกองกำลังของมัน”

“ถึงจะไม่ถึงแต่ถ้ามีโอกาสก็ลองตัดไปขึ้นค่าหัวดูน่าจะได้สักสองสามร้อย” ลูก้าจับไปที่ดาบสองมือของตนเองพร้อมจะลงมือได้ทุกเมื่อ

ภายในวงล้อมของกลุ่มโจร พ่อค้าวัยกลางคนหลบอยู่บนรถม้าด้วยความกลัวด้านในรถม้า เขารีบเก็บเงินทองที่พอจะเอาติดตัวได้ไว้กับตัวเองในทันที เพื่อในกรณีที่ต้องหนีอย่างน้อยก็มีสมบัติติดตัวไปบ้าง ก่อนที่สายตาและความคาดหวังจะไปตกอยู่ที่กลุ่มผู้คุ้มกันสี่คนที่ตอนนี้กำลังยืนประจันหน้ากับกลุ่มโจรอยู่

“ดวงจันทร์เจ้าไปปกป้องพ่อค้าอย่าให้เขาตาย ภารกิจนี้เราต้องพาพวกเขาไปถึงเมืองเลมิสให้ได้” หัวหน้ากลุ่มคุ้มกันสั่งคนในทีมของตนเอง หญิงสาวที่ใช้ชื่อว่าดวงจันทร์ไปที่รถม้าลากขนาด 6 ล้อในทันที ก่อจะคว้าธนูออกมาเล็งไปที่กลุ่มโจร

ทางด้านทีมของเธออีกสามคนก็สู้กับโจรในทันที

ด้วยความที่กลุ่มโจรนั้นเป็นเพียงคนธรรมดาทำให้ต้องใช้สองคนสู้กับกลุ่มผู้คุ้มกันนี้ ถึงจะสู้ได้อย่างสูสี ในตอนนั้นเองหัวหน้าโจรก็ขี่ม้าควบเข้าหาและโจมตีหนึ่งในผู้คุ้มกันจนกระเด็นไปถึงสามเมตร ที่ไหลมีแผลจากรอยดาบโค้งลากยาวจนน่ากลัว

“บ้าเอ้ย...เคลโดนเล่นแล้ว ดาบสายฟ้าไปช่วยเคลก่อนข้าจะรับมือกับหัวหน้าโจรเอง”

“ย้ากกก...มาสิไอ้โจรลูกหมารับดาบของข้าไปกินซะ” ชายที่ถือดาบสองมือไล่ฟันโจรที่พยายามลุมทึ้งพวกเขาอยู่ ทางด้านหัวหน้าทีมก็เข้าปะทะกับหัวหน้าโจรซึ่งดูเหมือนว่าจะเสียเปรียบพอสมควร เพราะพลังของอีกฝ่ายนั้นมากกว่าแถมยังมีขี่ม้าด้วย

“หัวหน้าโจรนั้นเป็นนักรบฝึกหัดขั้น 2 อย่างแน่นอน ส่วนผู้คุ้มกันพวกนั้นเป็นเพียงแค่นักรบฝึกหันขึ้น 1 เท่านั้น” มีอากล่าวขณะที่สายตายังจับจ้องไปที่การต่อสู้

“เราลงไปช่วยพวกเขากันเถอะ” ลิลี่ชักชวนคนอื่น ๆ

กายมองดูสถานการณ์ข้างล่าง เขาได้ยินชื่อเรียกของคนพวกนั้น ไม่ต้องเดาก็รู้ว่ากลุ่มผุ้คุ้มกันพวกนี้คือผู้เล่นที่พากันมาทำภารกิจคุ้มกัน

“ถ้าจะลงมือก็อย่าให้หัวหน้าโจรหนีไปได้ มีอากับลิลี่เจ้าสองคนไปทางฝั่งนั้น อาลีน่าและลูก้าคอยไปดักโจรที่อาจจะหนีไปทางนั้น ส่วนข้าจะลงไปเปิดก่อน พวกเจ้าคอยหาโอกาสลอบโจมตีพวกมันแล้วกันแต่อย่าให้มันตกใจจนหนีไปก่อนละ” กายอธิบายแผนให้กับพวกเขาฟัง

“ตามนั้น”

“ได้”

“อืมไม่มีปัญหา”

“ข้าจะซัดไม่เลี้ยงเลย”

ทั้งสี่คนแยกกันไปตามที่วางแผนกันไว้โดยไม่ได้คัดการอะไร เพราะกลุ่มโจรพวกนี้ยังอันตรายน้อยกว่าฝูงหมาป่าที่พวกเขาพึ่งสู้กันมาเมื่อสองวันก่อนซะอีก

“มาเจ้าหมอกวิ่งสุดกำลังเลย” กายกระโดดขึ้นหลังเจ้าหมอกแบกค้อนสั่นสะเทือนขึ้นมาในท่าโจมตี เจ้าหมอกที่ตอนนี้ได้รับคำสั่งก็ออกตัวพุ่งกระโดดออกจากหลังพุ่มไม้เข้าหาการต่อสู้เบื้องหน้าในทันที

“เจ้าพวกผู้คุ้มกันขยะ คิดจะขวางข้าอย่างนั้นเหรอ ไปตายซะ!” หัวหน้าโจรควบม้าพร้อมกัควงดาบโค้งยาวในมือกำลังจะฟันหัวของผู้เล่นหัวหน้าทีมคุ้มกัน แต่แล้วในตอนนั้นเองมันก็ได้ยินเสียงวิ่งห้อตะบึ้งของม้ามาทางมัน

“นั้นมันบ้าอะไร...” หัวหน้าโจรยังพูดไม่ทันจบก็โดนกายที่ควบเจ้าหมอกพุ่งหาใช้ค้อนสั่นสะเทือนทุบเข้าไปอย่างเต็มกำลังจนทั้งคนและม้าของหัวหน้าโจรลอยหมุนสามตลบตกลงไปที่พื้นดังอุก ม้านั้นโดนการโจมตีด้วยค้อนสั่นสะเทือนไปเต็ม ๆ ทำให้มันถึงกับนอนเลือดไหลทะลักออกจากปากไม่หยุด มันไม่สามารถลุกขึ้นมาได้อีก

ส่วนหัวหน้าโจรนั้นก็สภาพเลวร้ายอยู่บ้างแต่ก็ดีกว่าม้าของมันพอสมควร เพราะแม้จะกระอักเลือดอยู่บนพื้น แต่มือก็พยายามคว้าดาบที่หล่นอยู่ใกล้ ๆ และพยุงตัวเองด้วยดาบยืนขึ้นอย่างมึนงงว่าใครกันที่ลอบจู่โจมมัน

ทางด้านของโจรที่เหลือต่างก็อ้าปากค้างที่อยู่ ๆ ก็มีคนสอดมือเข้ามายุ่งกับการต่อสู้ของพวกมัน แถมยังซัดหัวหน้ามันซะเกือบหมดสภาพ

แต่ในตอนนั้นเองก็มีลูกศรยิงทะลุกลางอกของโจรคนหนึ่งเกิดเป็นรูใหญ่เท่ากำปั้น ซึ่งเป็นลูกศรของอาลีน่าที่ใช้พร้อมศิลปะการต่อสู้ เจาะทะลวง ขั้น 1 โจรธรรมดาที่ไม่ได้เป็นแม้แต่นักรบฝึกหัดนั้นไม่มีทางต้านได้อยู่แล้ว

โจรที่โดนยิงล้มลงตายไปทั้งที่ยังไม่เห็นแม้แต่หน้าของคนที่สังหารมัน

“ลอบโจมตี”

“หนีเร็วพวกเรา”

โจรที่เหลือต่างก็ตกใจขวัญหนีในทันที พวกมันมักจะซุ่มโจมตีคนอื่น แต่ตอนนกลับโดนลอบโจมตีแทนนั้นทำให้ไม่มีโจรคนไหนนั้นคิดจะสู้แบบทิ้งชีวิตอยู่ที่นี่อีกต่อไป

หัวหน้าโจรที่เห็นแบบนั้นแม้จะโมโหกาย แต่มันก็รักชีวิตและกลัวตายเช่นกัน มันรู้แล้วว่าคนที่ลอบโจมตีกลุ่มโจรพวกมันนั้นเป็นนักรบฝึกหัด และมันตัวคนเดียวคงไม่สามารถสู้ได้

แต่พอมันจะหันหนีกลับโดนหัวหน้าทีมคุ้มกันเข้ามาขัดขวางไว้ก่อน

“จะไปไหนไอ้โจรลูกหมา ศิลปะการต่อสู้รูปแบบศาสตราวุธ ฟาดฟัน ขั้น 1”

“ไอ้เวรนี้ ข้าจะฆ่าแกก่อนหนีก็แล้วกัน” หัวหน้าโจรจับดาบโค้งหมุนควงเข้าปะทะกับหัวหน้าทีมคุมกัน พร้อมกับใช้ศิลปะการต่อสู้ออกมา

“ศิลปะการต่อสู้ รูปแบบศาสตราวุธ ปัดป้องขั้น 1” ดาบโค้งของหัวหน้าโจรราวกับมีลื่นไหลสุด ๆ มันปัดการโจมตีฟาดฟันของหัวหน้าทีมคุ้มกันออกไปด้านข้างได้อย่างง่ายดาย

“อะไรกัน” หัวหน้าทีมคุ้มกันถึงกับตกใจ

แต่หัวหน้าโจรไม่เปิดโอกาสให้กับหัวหน้าทีมคุ้มกันอีก มันใช้ “ศิลปะการต่อสู้รูปแบบศาสตราวุธ ฟาดฟัน ขั้น 1” โจมตีส่วนกลับไปทันที

“เวรแล้ว” หัวหน้าทีมคุ้มกันรู้ว่าตอนนี้มันไม่รอดอย่างแน่นอน

แต่แล้วในตอนนั้นเองก็มีการโจมตีเข้ามาขัดขังหวะหัวหน้าโจรไว้ด้วยค้อนสั่นสะเทือนดัง ปัง!

“อ๊าก..!” หัวหน้าโจรร้องด้วยความเจ็บปวด มือไม่อาจจะถือดาบได้อีกเพราะราวกับการปะทะเมื่อครู่ส่งพลังงานผ่านมาทางดาบเข้ามาฉีกมือของมัน

มันรีบปล่อยดาบโค้งกระเด็นไปอีกทิศทางในทันที ก่อนที่ใบดาบโค้งจะแตกกระจาย หัวหน้าโจรมองไปที่ดาบที่แตกด้วยความตกใจกลัว ดาบระดับ 3 ของมันแตกไม่มีชิ้นดี ส่วนมือของมันนั้นถึงกับสั่นอย่างรุนแรง ก่อนแทนจะหักห้อยลงกับพื้น

หัวหน้าโจรทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวด มันพยายามจะคลานหนีไปจากตรงนี้ แต่เบื้องหน้าของมันนั้นถูกขวางไว้ด้วยชายหนุ่มที่มีค้อนด้ามใหญ่พลาดไว้ที่บ่า

“ค่าหัวของเจ้าเท่าไหร่กัน” กายถามพร้อมกับรอยยิ้ม หัวหน้าโจรถึงกับเหงื่อแตกในทันที ก่อนจะสิ้นสติล้มฟุบไปกับพื้น