727-728

7/10

Ep.727

เมื่อเห็นหวู่หยางและคนอื่นๆต่างรวมตัวกันอยู่ที่นี่ ซูเฉินค่อยคลายใจลง

“ศิษย์น้องซู คิดว่าสถานที่นี้เป็นอย่างไรบ้าง?”

เฉินเฟิงเดินมาหยุดข้างซูเฉิน เรียกศิษย์น้องอย่างเต็มปากเต็มคำ พร้อมเอ่ยถาม

“ไม่เลวเลย” ซูเฉินพยักหน้า

เขาไม่คิดรั้งอยู่ในวังสุริยันจันทราเป็นเวลานานนัก เมื่องานประลองสิ้นสุดลง เขาก็จะจากไป จะพักอยู่แค่ชั่วคราวเท่านั้น

ดังนั้น ตราบใดที่สภาพแวดล้อมของที่แห่งนี้เงียบสงบ มันก็เพียงพอแล้ว

“ได้ยินแบบนั้นฉันก็ดีใจ” เฉินเฟิงตอบกลับด้วยรอยยิ้ม จากนั้นพาซูเฉินเดินสำรวจตามหุบเขา

…

เนื่องจากเหลือเวลาอีกไม่กี่วันก่อนงานประลองรอบคัดเลือก เลยจำเป็นต้องใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด ทุกคนต่างดื่มด่ำไปกับช่วงเวลาอันน่ารื่นรมย์ที่หาได้ยากยิ่ง

จนวันที่สาม จู่ๆเฉินเฟิงและเหล่าศิษย์ก็พาคนแปลกหน้าทั้งสามมาเยี่ยมเยือน

“ศิษย์น้องซู ฉันขอแนะนำให้นายได้รู้จัก นี่คือศิษย์น้องหญิงชิวอิ๋งจากวังสุริยันจันทราของพวกเรา” เฉินเฟิงชี้ไปยังเด็กสาวที่ไว้หางม้า ตัวเล็กสุดในบรรดาทั้งสามคน

ซูเฉินพยักหน้าทักทายอย่างสุภาพ แต่ชิวอิ๋งมุ่ยปากใส่เขา มองมาทางซูเฉินอย่างไม่ค่อยพอใจนัก

“ส่วนอีกสองคนคือศิษย์พี่หลี่ซือโม่กับศิษย์พี่หญิงเนี่ยซือเฉียนจากวังน้ำแข็ง”

หลังจากแนะนำชิวอิ๋งเสร็จ เฉินเฟิงก็หันไปแนะนำทั้งสองคนจากวังน้ำแข็ง

หลี่ซือโม่สูง 180 ซม. มองมุมใดก็ให้ความรู้สึกแข็งแกร่ง ในทางกลับกัน เนี่ยซือเฉียนมีหน้าตาทรงเสน่ห์ ขับกล่อมไปกับผมดำยาวสลวย

หลังจากซูเฉินมองทั้งสอง ก็ประสานมือทักทาย

“ศิษย์พี่หลี่ ศิษย์พี่หญิงเนี่ย”

ได้ยินอีกฝ่ายขานชื่อตน หลี่ซือโม่เหลือบมองซูเฉินแค่แวบเดียว ในแววตาเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจ สายตาเย็นชาปานน้ำแข็ง ขณะที่เนี่ยซือเฉียนไม่ได้เย็นชาเหมือนหลี่ซือโม่ เธอพูดตอบด้วยรอยยิ้มว่า “ได้ยินว่าศิษย์น้องซูเป็นผู้ฝึกตนขั้น 7 ตั้งแต่อายุยังน้อย พอมาเจอตัวจริงก็ดังคาด เป็นมังกรในหมู่หงส์ โดดเด่นที่สุดในรุ่นพวกเราจริงๆ”

“ศิษย์พี่เนี่ยชมเกินไปแล้ว”

ถูกยกยอต่อหน้าต่อตา ซูเฉินรู้สึกอายเล็กน้อย

แต่ในเวลานั้นเอง หลี่ซือโม่ได้แค่นเสียงออกมา “ศิษย์น้องหญิงเนี่ย ข่าวลือก็คือข่าวลือวันยังค่ำ มีแค่คนบางจำพวกเท่านั้นแหละที่เชื่อเรื่องแบบนั้น”

จากคำพูดนี้ แสดงให้เห็นชัดว่ากำลังตั้งคำถามและดูแคลนในความแข็งแกร่งของซูเฉิน

ใบหน้าของเฉินเฟิงและศิษย์ที่รู้จักซูเฉินดีค่อยๆเปลี่ยนเป็นไม่น่าดู เพราะพวกเขาล้วนประจักษ์ในความแข็งแกร่งของซูเฉิน อีกทั้งยังรู้จักอุปนิสัยของซูเฉินเป็นอย่างดี

ซูเฉินคือผู้ปกครองที่ไม่เคยยอมถูกผู้ใดดูหมิ่น และคำพูดของหลี่ซือโม่ มีโอกาสสูงที่จะถูกลงทัณฑ์โดยซูเฉิน ถึงเวลานั้น อาจถูกฆ่าตายเลยก็ยังได้

ความสัมพันธ์ระหว่าวังสุริยันจันทรและวังน้ำแข็งนั้นดีเสมอมา เป็นธรรมดาที่พวกเขาจะไม่อยากให้เกิดความขัดแย้งกัน

“ศิษย์น้องซู ศิษย์พี่หลี่อาจยังไม่รู้ถึงความแข็งแกร่งของนาย ก็เลยพูดไปเรื่อยเปื่อย อย่าได้ถือสาเลย” เฉินเฟิงรีบอธิบาย

เนี่ยซือเฉียนก็ช่วยแก้ตัวเช่นกัน “ศิษย์น้องซู ศิษย์พี่หลี่มักจะเป็นแบบนี้ อย่าได้ถือสาเขา”

ซูเฉินถูจมูกตัวเอง กล่าวอย่างเฉยเมยว่า “ไม่เป็นไร ปกติผมก็ไม่คิดอะไรมากกับหมากับแมวอยู่แล้ว เพราะพวกมันไม่คู่ควร!”

ความหมายในคำพูดนี้ กำลังบ่งบอกว่าเขาปฏิบัติต่อหลี่ซือโม่เป็นเพียงสัตว์ข้างถนนเท่านั้น

ทันทีที่คำนี้หลุดออกมา รอบด้านกลายเป็นเงียบงัน

เฉินเฟิงและคนอื่นๆลอบส่ายหัว ทอดถอนหายใจ ‘หลี่ซือโม่เอ๋ยหลี่ซือโม่ ยั่วยุใครไม่ยั่วยุ ทำไมต้องไปหาเรื่องซูเฉินด้วย?’

เนี่ยซือเฉียนกลืนน้ำลายลงคอ จ้องมองซูเฉินด้วยความว่างเปล่า เธออยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่เสียงมันไม่ยอมออกจากปาก

หลี่ซือโม่ผู้ซึ่งถูกซูเฉินทำให้อับอาย ใบหน้าเริ่มกลายเป็นสีแดง ตามด้วยขาว จ้องเขม็งซูเฉิน กัดฟันคำราม “นี่แกกล้าด่าฉัน?”

ซูเฉินเบ้ปาก “ฉันไม่ได้พูดชื่อซักหน่อย ใครรู้ตัวว่าเป็นมนุษย์ก็ไม่ต้องสนใจสิ แต่ถ้าแกยอมรับ งั้นก็ช่วยไม่ได้”

8/10

Ep.728

“แก ..!” ริมฝีปากของหลี่ซือโม่สั่นเทาด้วยความโกรธ

เฉินเฟิงและคนอื่นๆต่างลอบเดาะลิ้น พวกเขารู้แค่ว่าซูเฉินทรงพลังชนิดหาผู้ใดเปรียบ แต่ไม่คาดหวังว่าทักษะในการเหน็บแนมของซูเฉินจะยอดเยี่ยมด้วยเช่นกัน

“ซูเฉิน นายจะหยาบคายไปหน่อยไหม? พูดกับศิษย์พี่หลี่แบบนี้ได้ยังไง!”

ในเวลานั้นเอง ชิวอิ๋งก้าวออกมาข้างหน้าด้วยความโกรธ จับจ้องมายังซูเฉิน ทั้งยังสั่งสอนเขาไปประโยคหนึ่ง

ซูเฉินงง ชิวอิ๋งไม่ใช่เป็นสมาชิกของวังสุริยันจันทราหรอกหรือ แต่เวลานี้เธอกลับช่วยพูดแทนคนนอก หรือว่าสมองของเธอจะมีแต่น้ำ?

“ศิษย์น้องหญิงชิว อย่าพูดไร้สาระ!”

กู่เทียนฮวาส่งสายตาให้ชิวอิ๋งหยุด แต่คิดไม่ถึงว่าชิวอิ๋งจะไม่สนใจ ยังคงกล่าวต่อว่า “อีกอย่าง นายเป็นศิษย์ใหม่ที่เพิ่งเข้าร่วมวังสุริยันจันทราเรา แล้วทำไมนายถึงไม่เรียกฉันว่าศิษย์พี่หญิงตอนที่เจอกัน?”

ซูเฉินถูจมูกเขา กวาดมองชิวอิงตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนส่ายหัวและกล่าวว่า “จากขนาดตัวเธอ ดูก็รู้ว่ายังไม่หย่านม รีบๆสูงให้ทันคนอื่นก่อน แล้วค่อยมาสอนฉัน”

ชิวอิ๋งแม้รูปลักษณ์เหมือนเด็กสาวตัวน้อย แต่ในความเป็นจริง เธออายุ 20 ปีแล้ว เรื่องที่ตัวไม่โตตามอายุ เป็นจุดด้อยของเธอเสมอมา ทั้งยังเกลียดเวลาที่มีคนล้อเลียนเรื่องนี้ที่สุด

ถูกซูเฉินจี้จุดอ่อน เธอมีน้ำโหขึ้นมาทันที ร้องโวยวาย “ซูเฉิน! ฉันขอสู้กับนาย! ฉันต้องการท้าประลอง!”

ทันทีที่ได้ยินว่าชิวอิ๋งจะท้าประลองกับซูเฉิน ใบหน้าของเฉินเฟิงและคนอื่นๆแปรเปลี่ยนไปอย่างมาก

กู่เทียนฮวาตกใจจนเกือบหัวใจวายตาย

มันเป็นความจริง ที่ว่าชิวอิ๋งคือคนที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่รุ่นเยาว์ แต่นั่นก็ขึ้นอยู่กับว่ากำลังเปรียบเทียบกับใคร

ถ้าเทียบกับซูเฉิน มันต่างกันราวฟ้ากับเหว!

ซูเฉินแข็งแกร่งถึงขนาดไหนน่ะหรือ? เขาคือคนที่สามารถกดดันปรมาจารย์น่านหลีชวนจนสะบักสะบอม หากชิวอิ๋งท้าเฉินสู้จริงๆ เกรงว่าคงแพ้ยับ และอาจถึงขั้นเสียชีวิต

“ชิวอิ๋ง หยุดล้อเล่นได้แล้ว!” กู่เทียนฮวาดตวาดด้วยสีหน้าเย็นชา

ในฐานะศิษย์พี่ใหญ่แห่งวังสุริยันจันทรา คำพูดของเขายังคงมีน้ำหนักอยู่หลายส่วน หากเปลี่ยนเป็นครั้งอื่น ชิวอิ๋งคงไม่กล้าโต้แย้งจริงๆ  แต่วันนี้สงสัยจะโดนเหยียบหาง เธอเลยยังคงเดินหน้าดึงดันท่าเดียว ตะโกนใส่ซูเฉิน

“ซูเฉิน! นายกล้ารับคำท้ารึเปล่า? ถ้าไม่กล้า ก็จงคุกเข่าสำนึกผิดต่อหน้าฉัน แล้วฉันจะยกโทษให้!”

ได้ยินแบบนั้น ดวงตาของซูเฉินค่อยๆหรี่ลง ข้างในแววตาทอประกายเย็นยะเยือก เอ่ยเสียงเบาราวกระซิบว่า “ก็เอาสิ ทั้งแกทั้งหลี่ซือโม่เข้ามาพร้อมกันเลย!”

หลี่ซือโม่มันกวนตีนเขาตั้งแต่แรกแล้ว ไหนๆก็จะมอบบทเรียน งั้นก็สั่งสอนทีเดียวพร้อมกันสองคนเลยแล้วกัน

“นี่แกคิดจะสู้กับพวกเราทีเดียวสองคนงั้นหรอ?” หลี่ซือโม่ตกใจ เดิมเขาก็ไม่ชอบซูเฉินตั้งแต่แรกแล้ว แต่ยังหาโอกาสดีๆไม่ได้ซักที ไม่นึกเลยว่าซูเฉินจะเป็นฝ่ายเสนอมันขึ้นมา เช่นนั้นเขาก็ถือโอกาสนี้ระบายความหมั่นไส้เลยแล้วกัน

ใบหน้าของชิวอิ๋งมืดมนลง  กัดฟันกล่าวว่า “นี่นายดูถูกฉัน? รู้ไหมว่าในหมู่รุ่นเยาว์ของวังสุริยันจันทรา ฉันแข็งแกร่งเป็นอันดับหนึ่ง!”

ขนาดศิษย์พี่ใหญ่อย่างกู่เทียนฮวายังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ การที่ซูเฉินเอ่ยปากเช่นนี้ ถือว่าดูถูกเธอมาก และมันทำให้เธอรู้สึกโกรธอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

มุมปากของซูเฉินโค้งขึ้นเล็กน้อย ผุดยิ้มหยามหยั่น “ไม่ใช่แค่ดูถูกพวกแก แต่ไม่เห็นอยู่ในสายตาเลยต่างหาก! เพราะสำหรับฉัน พวกแกมันไม่ต่างอะไรจากมดปลวก! ขอแค่นิ้วเดียวก็บี้ตายได้แล้ว!!”

“เฮ้อ!”

เฉินเฟิงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ เวลานี้ เขารู้ว่าซูเฉินโกรธขึ้นมาแล้ว และคงไม่มีใครสามารถหยุดได้  จึงได้แต่ถอนหายใจให้ชิวอิ๋งอย่างเงียบๆ

เนี่ยซือเฉียนซึ่งเดิมมีความประทับใจที่ดีต่อซูเฉิน เวลานี้คิ้วของเธอย่นเข้าหากันจนเป็นร่องลึก

ความเย่อหยิ่งของซูเฉิน ทำให้เธอไม่พอใจเล็กน้อย

“ศิษย์น้องซู ได้โปรดเมตตาด้วย”

กู่เทียนฮวารู้ว่าไม่สามารถห้ามปรามซูเฉินได้ เลยกระซิบขอร้องเขา

ซูเฉินเผยยิ้มจาง “ผมแค่จะมอบบทเรียนเล็กๆน้อยๆให้พวกเขา ไม่ถึงกับฆ่าเอาชีวิต”