198 - กลายเป็นจุดสนใจ
198 - กลายเป็นจุดสนใจ
เหล่าศิษย์รุ่นเยาว์เหล่านี้ถูกรวบรวมไว้ที่นี่เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องซุบซิบที่น่าสนใจต่างๆในอดีต พวกเขาจะพูดถึงการฝึกฝนอย่างเป็นธรรมชาติ
ไม่นานหลังจากการสนทนาเคลื่อนไปสู่การฝึกฝน พวกเขาพูดถึงข่าวลือเกี่ยวกับการปรากฏตัวของร่างกายศักดิ์สิทธิ์และอีกหลายเรื่องในตอนนั้น
ทุกคนที่เข้าร่วมโดยไม่ได้ตั้งใจมองไปทางจี้ฮ่าวเยว่ถามว่าเขารู้จักคนอื่นหรือไม่ ในระหว่างกระบวนการนี้ หลายคนยังมองเย่ฟ่าน พวกเขารู้สึกว่าเด็กคนนี้มีความเป็นไปได้ที่จะมีร่างกายเช่นนี้อย่างแน่นอน
“ควรจะมีอีกคนหนึ่ง ตามที่ข้ารู้คนผู้นี้สามารถพบได้ในตระกูลเจียงทางตอนเหนือ” จี้ฮ่าวเยว่ตอบกลับ
ตระกูลเจียงตระกูลขุนนางโบราณตั้งอยู่ที่ริมฝั่งแม่น้ำเจียงชื่อของมันดังก้องไปทั่วดินแดนรกร้างตะวันออก พวกเขาไม่เคยตกต่ำแม้จะผ่านเวลาไปนานและยังคงเป็นหนึ่งในสุดยอดตำนานของดินแดนรกร้างตะวันออก
เย่ฟ่านนึกถึงถิงถิงตัวน้อยและลุงเจียงทันที เขาสงสัยว่าพวกเขาเป็นอย่างไรและเคยชินกับวิถีชีวิตที่นั่นหรือไม่
เหมืองต้นกำเนิดโบราณ ตระกูลเจียงและดินแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงล้วนตั้งอยู่ในพื้นที่ทางตอนเหนือของดินแดนรกร้างตะวันออก
เย่ฟ่านได้ตัดสินใจมานานแล้วที่จะมุ่งหน้าไปที่นั่น แต่ก็ล้มเหลวในการทำเช่นนั้น
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ยังมีศัตรูที่เขาต้องระวัง เจียงอี้เฉิน เพื่อขโมยสมบัติล้ำค่าบนร่างกายของเขา คนคนนี้ได้ส่งพลม้าของตระกูลเจียงออกตามล่าเขามาหลายปี
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เย่ฟ่านอดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความศักดิ์สิทธิ์ ถึงเวลาแล้วที่เขาต้องจากไป เขาไม่สามารถรอความตายอยู่ที่นี่ได้
“ข้าสงสัยว่าน้องชายเย่มีร่างกายศักดิ์สิทธิ์ด้วยหรือไม่” ในเวลานี้ ผู้หญิงในชุดสีเขียวพูดขึ้นทำให้สายตาของทุกคนหันกลับมามองเขาอย่างรวดเร็ว
“ถ้าข้ามีร่างกายศักดิ์สิทธิ์จริงๆ ข้าจะไร้กังวลได้ขนาดนี้ไหม? ถ้าข้ามีร่างศักดิ์สิทธิ์เหมือนพี่จี้ ข้าคงเป็นที่รู้จักไปทั่วบริเวณนี้แล้ว” การแสดงออกของเย่ฟ่านสงบราวกับว่าไม่มีอะไรผิดปกติ
“นั่นก็จริง” หลายคนพยักหน้า
“นั่นทำให้มันน่าประหลาดใจยิ่งกว่าเดิม น้องชายเย่ถ้าเจ้าไม่มีร่างกายศักดิ์สิทธิ์เจ้าจะป้องกันพลังของร่างกายศักดิ์สิทธิ์ของพี่ชายฮ่าวเยว่ด้วยร่างกายของเจ้าได้อย่างไร?”
ผู้หญิงที่สวมชุดสีเขียวยังคงใช้เหตุผลต่อไป นางเป็นอัจฉริยะของนิกายไร้ขอบเขตชื่อของนางคือหลี่โหยวโหยว
นิกายไร้ขอบเขตห่างจากบริเวณนี้ประมาณหกหมื่นลี้ มันถูกแยกจากกันด้วยสิบอาณาจักรและเป็นมหาอำนาจในดินแดนนั้น สถานะของพวกเขาเทียบเท่ากับนิกายไท่ซวน
“ถ้าจะสรุปให้สั้นกว่านี้ อาจเป็นเพราะผลไม้พิเศษที่ข้าเคยรับประทานตอนเป็นเด็ก มีการเปลี่ยนแปลงที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น หวังว่าพี่ใหญ่ทุกท่านจะเก็บความลับนี้ไว้ให้ข้าด้วย”
เย่ฟ่านรู้ดีว่าปัญหากำลังเข้ามาใกล้ และเขาจำเป็นต้องจากไปโดยเร็วที่สุด
ฮั่วอวิ๋นเฟยยิ้มและกล่าวว่า “ให้ข้าเล่นเพลงพิณเพื่อสร้างบรรยากาศที่ดีในการดื่ม” เขาเปลี่ยนหัวข้อออกไปโดยไม่อนุญาตให้ผู้หญิงชื่อหลี่โหยว่โหยว่ตั้งคำถามต่อ
ทักษะพิณของฮั่วอวิ๋นเฟย ทำให้เกิดเพลงที่เคลื่อนไหวซึ่งวาดโครงร่างของทิวทัศน์ที่สวยงามเป็นบทกวีที่มีความกลมกลืนไปกับบรรยากาศ
สตรีศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงอยู่ไม่ไกลจากเย่ฟ่าน ร่างกายของนางเป็นประกายระยิบระยับและพยายามพูดคุยกับเย่ฟ่านเล็กน้อย มันคล้ายกับเมฆละเอียดอ่อนที่โอบล้อมดวงจันทร์สดใส
“น้องชายเย่ไม่ต้องกลัว ถ้ามีอะไรทำให้เจ้าลำบากใจ อย่าลังเลที่จะพูดกับข้าเกี่ยวกับเรื่องนี้” หัวใจของเย่ฟ่านสั่นสะท้าน
“คนอื่นจะหาเรื่องข้าหรือไม่”
“เป็นไปได้ว่าร่างกายของเจ้าไม่ธรรมดา อาจมีบางคนที่ต้องการ 'เชิญชวนเจ้า'” สตรีศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงยิ้มอย่างอ่อนโยนและชวนให้หลงใหล
“ข้าแค่ต้องการฝึกฝนอย่างสงบ ข้าไม่ต้องการให้คนอื่นมารบกวน” เย่ฟ่านไม่ได้ปิดบังอะไรและเขาถ่ายทอดเสียงเพื่อตอบกลับ
“เอาล่ะ ถ้าเจ้ามีปัญหาอะไร ข้าช่วยเจ้าจัดการได้ ข้าเชื่อว่าจะไม่มีใครกล้าสร้างปัญหา”
สตรีศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงแสดงไมตรีต่อเย่ฟ่าน เย่ฟ่านเข้าใจทันทีว่าอีกฝ่ายกำลังพยายามดึงตัวเขาเข้าร่วมกับนิกายของนาง
ในขณะนี้ ดวงตากลมโตของจี้ฮ่าวเยว่กระพริบขณะที่นางส่งผ่านเสียง
“หลังจากกิจกรรมนี้สิ้นสุดลง พี่ชายของข้าอยากจะเชิญเจ้าไปที่ตระกูลจี้ของเรา”
จี้ฮ่าวเยว่ตรงไปตรงมากว่าคนอื่นและเขาเชิญเย่ฟ่านไปที่ตระกูลจี้โดยตรง เขามีคำถามมากเกินไปและต้องการทำความเข้าใจต่อร่างกายของเย่ฟ่าน
การถูกเรียกหาโดยมหาอำนาจสุดโต่งสองคน คนอื่นๆจะต้องตื่นเต้นอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามเย่ฟ่านแค่รู้สึกปวดหัวเป็นอย่างมาก นี่เป็นหนทางที่จะนำไปสู่ความตายสำหรับเขา
หลี่รุ่ยหยูยังแนะนำให้เขาไม่เคยเปิดเผยความลับของร่างกายของเขาต่อมหาอำนาจ มิฉะนั้นอาจมีปัญหาตามมาไม่สิ้นสุด
ในเวลานี้สตรีศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงก็ถ่ายทอดข้อความเสียงมาอีกครั้ง
“น้องเย่ ทำไมเจ้าไม่เดินไปกับข้า ข้ามีคำบางคำที่อยากจะแบ่งปันกับเจ้า”
ในเวลาเดียวกันแสงศักดิ์สิทธิ์สามารถมองเห็นได้จากดวงตาของจี้ฮ่าวเยว่และเขาส่งไปยังเย่ฟ่านเป็นการส่วนตัว
“ข้าอยากจะเชิญเจ้ามาเป็นแขกที่ตระกูลจี้ของเรา”
ในเวลาเดียวกันเจตจำนงศักดิ์สิทธิ์จำนวนมากถูกส่งผ่าน แสดงเจตจำนงที่ดีต่อเย่ฟ่านและขอไปเดินเล่นกับเขา
เย่ฟ่านรู้ดีว่าสถานการณ์ยิ่งเลวร้ายลง เขาตอบทุกคำขออย่างใจเย็นและพยายามชะลอเวลาออกไปให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้
“จี้ฮ่าวเยว่เจ้ามีร่างกายศักดิ์สิทธิ์ ไม่จำเป็นต้องสอบสวนข้า” เย่ฟ่านดุในใจ เขารู้ว่าร่างศักดิ์สิทธิ์ของจี้ฮ่าวเยว่ถูกทำให้ขุ่นเคืองและต้องสอบสวนว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้
“ภายใต้สถานการณ์ปัจจุบัน ดูเหมือนว่าข้าต้องกวนน้ำให้ขุ่น ทำให้เกิดเรื่องเร่งด่วนที่จะบังคับให้พวกเขามองข้ามข้าไป แล้วข้าจะสามารถหลบหนีจากความโกลาหลได้”
เย่ฟ่านครุ่นคิดก่อนจะเงยหน้าขึ้นทันที
“ทุกคนข้าพนันได้เลยว่าไม่มีใครรู้เรื่องใหญ่ที่กำลังจะเกิดขึ้นซึ่งจะทำให้ดินแดนตะวันออกทั้งหมดตกตะลึง”
“เรื่องอะไร”
สตรีศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงยังคงมองเขาด้วยรอยยิ้ม
“ข้าเชื่อว่าทุกคนที่นี่เคยได้ยินเกี่ยวกับวังทองแดงดูเหมือนว่ามันจะปรากฏขึ้นอีกครั้ง…..” คำพูดของเย่ฟ่านน่าประหลาดใจจริงๆ
วังโบราณทองแดงเป็นสถานที่แห่งโอกาสที่จะบรรลุความเป็นอมตะ ทุกรูปลักษณ์บ่งบอกถึงความปั่นป่วนครั้งใหญ่ในดินแดนรกร้างตะวันออกซึ่งนำไปสู่คลื่นยักษ์
ยอดฝีมือที่ไม่มีใครเทียบได้จะเป็นเหมือนแมลงเม่าที่บินเข้าสู่กองไฟแม้จะรู้ว่าตัวเองต้องตาย
วังทองแดงเป็นปริศนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของ ดินแดนรกร้างตะวันออก มีข่าวลือว่าผู้อมตะได้สร้างมันขึ้น แต่นี่เป็นไปไม่ได้เลยที่จะพิสูจน์ความเป็นจริง
เย่ฟ่านได้ตัดสินใจที่จะเปิดเผยความลับอันยิ่งใหญ่นี้เพื่อสร้างโอกาสที่จะออกจากพื้นที่นี้
เขาสามารถคาดคะเนได้ว่าเมื่อข่าวลือนี้แพร่กระจายออกไป มันจะทำให้เกิดเสียงก้องกังวานไปทั่วทุกทิศทุกทาง สั่นสะเทือนทั่วทั้งแผ่นดิน เขาไม่ต้องกังวลเรื่องนี้อีกต่อไป
ดวงตาของจี้จื่อเยว่เปิดกว้างขณะที่นางพยายามจะหยุดเขา แต่มันก็สายเกินไปแล้ว เขาเพียงเพิกเฉยต่อการส่งสัญญาณของนางและพูดต่อ
“เจ้าหนูน้อย เจ้าเป็นอะไรไป? พวกเราตกลงกันแล้วว่าจะไม่เปิดเผยเรื่องนี้”
จี้จื่อเยว่รู้สึกหงุดหงิดเมื่อเห็นว่าเย่ฟ่านไม่สนใจนาง หมัดของนางกำแน่นนางรู้สึกอยากจะทุบตีเขาจริงๆ
เย่ฟ่านมีรายละเอียดมากจนถึงขนาดชี้สถานที่ได้โดยตรง โดยบอกพวกเขาว่าอยู่ไม่ไกลจากนิกายไท่ซวนและพวกเขาสามารถไปที่นั่นเพื่อตรวจสอบได้ตลอดเวลา
เขาไม่มีทางเลือกอื่น เพื่อที่จะหนีเอาชีวิตรอด เขาทำได้เพียงเพิกเฉยต่อจี้จื่อเยว่ชั่วคราวเท่านั้น
“มีอะไรแบบนั้นจริงๆเหรอ”
สตรีศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงประหลาดใจ ร่างกายหยกของนางเปล่งประกายห่อหุ้มด้วยแสงที่อ่อนโยน
“แน่ใจเหรอ!” ฮั่วอวิ๋นเฟยไม่สามารถรักษาความสงบของเขาได้อีกต่อไปและเขายืนขึ้นจ้องมองที่เย่ฟ่าน
“จื่อเยว่ มีเหตุการณ์เช่นนี้จริงๆเหรอ?”
จี้ฮ่าวเยว่มองไปทางน้องสาวของเขา เขารู้ว่าทั้งสองอยู่ด้วยกันเสมอมา
ทั้งกลุ่มไม่เชื่อในคำพูดของเย่ฟ่านทั้งหมดและพวกเขามองไปที่จี้จื่อเยว่ด้วยความสงสัย เมื่อมาถึงจุดนี้นางไม่สามารถซ่อนมันได้อีกต่อจึงได้แต่พยักหน้า
“เรื่องสำคัญขนาดนี้ ทำไมเจ้าไม่รีบพูดให้เร็วกว่านี้ล่ะ” จี้ฮ่าวเยว่ตำหนิ
“นี่ไม่ใช่เรื่องดี ทุกครั้งที่วังทองแดงปรากฏขึ้น คนจำนวนมากจะต้องตาย ข้าไม่ต้องการให้มีใครตายเพราะเรื่องนี้อีก” จี้จื่อเยว่พึมพำ
“ข้าลืมบอกพวกเจ้าทุกคน สถานที่นั้นเต็มไปด้วยปราณปฐพีที่ลึกล้ำหนาแน่นยิ่งกว่าภูเขา……” เย่ฟ่านยังคงให้รายละเอียดเพิ่มอีกชิ้น
"อะไร?! สถานที่นั้นมีปราณต้นกำเนิดของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดจริง ๆ เหรอ!”
“นั่นเป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์สำหรับการหลอมสิ่งประดิษฐ์!”
"เจ้าแน่ใจไหม?" ฮั่วอวิ๋นเฟยไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้และเขาเดินเข้าไปใกล้ จ้องมองที่เย่ฟ่านอย่างจริงจัง
“แน่นอน ข้าเห็นมันด้วยตาของตัวเอง” เย่ฟ่านตอบสั้นๆ
“ทะเลสาบนั้นอยู่ที่ไหน” นัยน์ตาของสตรีศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงเป็นประกายขึ้นมาทันที
