ตอนที่แล้ว191 - ความลับ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป193 - นอนอย่างสบายอารมณ์

192 - ไปที่ไหน?


192 - ไปที่ไหน?

เย่ฟ่านหยุดอย่างรวดเร็วไม่กล้าเข้าใกล้ เพราะในเวลานี้รุ้งหลากสีหลายสายกำลังพุ่งเข้ามาหาชายชราผู้บ้าคลั่งอย่างรวดเร็ว

ชายชราผู้บ้าคลั่งเพียงโบกมือเบาๆยอดฝีมือที่อยู่บนท้องฟ้าก็ร่วงลงมาโดยไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

ร่างเจ็ดถึงแปดคนที่เพิ่งมาถึงต่างก็ตกตะลึง พวกเขาไม่มีเวลาตอบสนอง เมื่อชายชราบ้าคลั่งคำรามทุกคนก็หมดสติลงกับพื้นทันที

คนเหล่านี้เป็นผู้อาวุโสผู้อาวุโสที่ศีรษะล้วนเต็มไปด้วยผมสีขาว พวกเขาเป็นผู้อาวุโสของนิกายไท่ซวนอย่างแน่นอน แต่พวกเขาเป็นเพียงมดแมลงที่ยืนอยู่ต่อหน้าชายชราผู้บ้าคลั่ง

จิตใจของเย่ฟ่านกำลังสั่นคลอน หากชายชราผู้บ้าคลั่งต้องการจะฆ่าคนเหล่านี้ นิกายไท่ซวนอันทรงพลังก็จะกลายเป็นสายธารเลือดอย่างแน่นอน ไม่มีใครหยุดเขาได้

ชายชราบ้าคลั่งยังคงเดินหน้าต่อไป เขาเข้าสู่พื้นที่หมอกตรงหน้าโดยตรง เย่ฟ่านรู้สึกแปลกๆเมื่อเห็นผู้อาวุโสที่หมดสติ แต่เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วเขาก็รีบตามชายชราเข้าไปโดยไม่มีเวลาให้ลังเล

ภายในมีแท่นบูชาขนาดใหญ่มีศิลาจารึกของคัมภีร์หลายแหน่ง นอกจากนี้ยังมีอักขระโบราณหลายตัวที่ระบุภูมิภาคต่างๆภายใน ดินแดนรกร้างตะวันออกรวมทั้งประตูที่จะข้ามไปยังดินแดนอื่น!

เย่ฟ่านรู้สึกงุนงง เขาพยายามค้นหาประตูเคลื่อนย้ายอยู่ตลอดเวลา ใครจะรู้ว่าเขาจะพบมันที่นี่!

“ถ้าข้าสามารถมอบ 'ต้นกำเนิด' ให้ประตูเคลื่อนย้ายนี้เพียงพอเขาก็จะสามารถย้ายออกจากแคว้นเว่ยได้!”

เย่ฟ่านก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ถ้าเขาสามารถเดินทางไปยังพื้นที่อื่นภายในดินแดนรกร้างตะวันออกได้ นี่คือสิ่งที่สำคัญมากสำหรับเขาในตอนนี้!

นิกายไท่ซวน ตระกูลจี้และดินแดนศักดิ์สิทธิ์แสงช่วงๆตั้งอยู่ทางใต้ของดินแดนรกร้างตะวันออก ในขณะที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกนั้นตั้งอยู่ในภาคเหนือ

ภาคเหนือและใต้ของดินแดนรกร้างตะวันออกไม่รู้ว่าห่างไกลกันมากแค่ไหน แต่เย่ฟ่านมั่นใจว่าถ้าเขาออกจากที่นี่ได้เขาจะปลอดภัยอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตามประตูเคลื่อนย้ายนี้ไม่ใช่ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เห็นได้ชัดว่ามันอนุญาตให้เข้าถึงเพียงภาคกลางของดินแดนรกร้างตะวันออกได้เท่านั้นไม่อนุญาตให้เขาไปถึงภาคเหนือ

ชายชราที่บ้าคลั่งขึ้นไปบนแท่นบูชา เขาไม่ได้ใช้ประโยชน์จากจารึกเต๋าดังนั้นเขาจึงทำลายมันโดยตรงพร้อมกับลากเส้นแสงสีทองออกมาจากแผ่นหินที่สลักจารึกเต๋าไว้

ดูเหมือนว่าเขาเพียงต้องการใช้ประโยชน์จาก 'พลังต้นกำเนิด' จำนวนมากที่อยู่ในจารึกเต๋าเพื่อใช้มันเติมเต็มพลังให้กับประตูเคลื่อนย้าย! เขาอยากไปไหน? เย่ฟ่านตกตะลึงและต้องการทราบข้อมูล

“ถึงเวลาที่ข้าจะออกจากนิกายไท่ซวน ข้าควรท่องไปในความว่างเปล่ากับชายชราผู้บ้าคลั่งหรือไม่?”

หัวใจของเย่ฟ่านเต้นรัว บุคคลที่ไม่มีใครเทียบได้ทำให้เขาอยากตามชายชราคนนี้ไป แต่ใครจะรู้ว่าชายชราผู้บ้าคลั่งจะมุ่งหน้าไปที่ไหน

หากพวกเขาปรากฏตัวในดินแดนรกร้างโบราณต้องห้ามหรือพื้นที่ต้องห้ามอื่นๆผลที่จะตามมาก็คงมีแต่ภัยพิบัติอย่างไม่สิ้นสุดเท่านั้น

ซากดึกดำบรรพ์ที่มีชีวิตแบบนี้ ไม่ว่าเขาจะเลือกไปที่ไหนย่อมไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน!

ในเวลานี้ท้องฟ้าก็มืดลงแล้วเมื่อดวงดาวกระจัดกระจายไปทั่วท้องฟ้า ภายในหุบเขาแท่นบูชาบูชาตั้งสูงตระหง่าน สร้างจากหยกดำอย่างสมบูรณ์พื้นผิวของแท่นบูชากว้างมาก

นิ้วของชายชราผู้บ้าคลั่งนั้นเปรียบเสมือนใบมีดขณะที่แกะสลักอย่างรวดเร็ว สีหน้าของเขาจดจ่ออย่างมากเมื่อเศษชิ้นส่วนบินออกไป

เส้นเลือดหนาทึบและเส้นลึกจำนวนมากถูกแกะสลักไว้บนแท่นบูชา มันลึกลับอย่างยิ่งและมองเห็นได้ยาก

เย่ฟ่านมองจากด้านข้างพยายามจะเข้าใจ แต่ทุกอักขระที่ชายชราเขียนขึ้นก็ถูกลบออกไปอย่างรวดเร็ว เครื่องหมายเชิงพื้นที่จำนวนนับไม่ถ้วนถูกสร้างขึ้นมาแทนอักขระที่หายไปพวกนั้น

“ผู้อาวุโส ท่านกำลังจะไปไหน” เย่ฟ่านถามเขามีความรู้สึกแปลกๆที่การติดตามอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า

ทันใดนั้นแท่นบูชาเริ่มสั่นสะท้านและหยกดำเปล่งรัศมีอันเจิดจ้า ออกมา จารึกเต๋าที่เดิมถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้เคลื่อนย้ายไปยังภาคกลางถูกเปลี่ยนใหม่

ชายชรายืนอยู่ตรงนั้นและไม่ตอบคำถามของเย่ฟ่าน หัวใจของเย่ฟ่านเต็มไปด้วยความกังวล เขาควรจะติดตามชายชราคนนี้ไปหรือไม่?

“ผู้อาวุโส ข้าขอเดินทางไปด้วยได้หรือไม่” เขาพูดอีกครั้ง

ยอดฝีมือที่ไม่มีใครเทียบได้เช่นนี้เปรียบได้กับคัมภีร์โบราณที่มีชีวิต โดยมีบุคคลดังกล่าวเป็นผู้ชี้แนะการบ่มเพาะของเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดอย่างแน่นอน

ชายชราที่บ้าคลั่งไม่ตอบแต่เริ่มร้องไห้และหัวเราะเป็นระยะ ดูเหมือนเขาไม่ได้สนใจเย่ฟ่านเลย

“ข้าต้องไปให้ได้!”

เย่ฟ่านตัดสินใจที่จะปฏิบัติตาม เขาต้องการจะออกจากนิกายไท่ซวน มันไม่ปลอดภัยที่นี่แล้วและถ้าเขาถูกพาไปที่ตระกูลจี้ผลที่ตามมาก็คงเลวร้ายถึงขีดสุด

ทันใดนั้น แท่นบูชาก็เริ่มดูดซับพลังที่อยู่ใต้พื้นดินพร้อมกับปลดปล่อยแสงสว่างสดใสออกมา หลังจากนั้นความว่างเปล่าก็เริ่มบิดเบี้ยวและยุบตัวก่อนที่หลุมดำอันมืดมิดจะถูกเปิดออก

การเปิดใช้งานประตูประสบความสำเร็จ แต่ไม่สามารถเดาได้ว่ามันนำไปสู่ที่ใด

ชายชราที่สติไม่ดีเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วขณะที่เย่ฟ่านเดินตามอยู่ด้านหลัง พวกเขาปรากฏตัวขึ้นอย่างรวดเร็วภายในความว่างเปล่าอันเงียบงัน

มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะรู้สึกได้ถึงสิ่งใดภายในความมืดมิดอันไร้ที่สิ้นสุดพร้อมกับความเงียบที่น่าขนลุก ประตูข้ามดินแดนก็ถูกปิดลงอย่างช้าๆที่ด้านหลัง

ทันใดนั้นชายชราที่บ้าคลั่งก็ตะโกนด้วยความเจ็บปวด ตัวอักษรอมตะบนหน้าผากของเขาเปล่งประกายสดใสราวกับว่ามันเป็นดวงอาทิตย์ดวงเล็กๆ

นี่เป็นพลังที่น่าสะพรึงกลัวที่ทำให้ความว่างเปล่ากลายเป็นสิ่งที่ไม่เสถียร ความมืดที่อยู่รอบๆถูกแสงจากตัวอักขระอมตะนั้นสาดส่องทำให้อุโมงค์มิติเริ่มพังทลายลงอย่างรวดเร็ว

ชายชราผู้บ้าคลั่งทรุดตัวลงก่อนจะหมดสติในทันที ทันใดนั้นแสงสว่างสีทองจากตัวอักษรอมตะก็เริ่มปลดปล่อยเส้นไหมออกมาปกคลุมร่างกายของเขาไว้คล้ายกับดักแด้

เย่ฟ่านตกใจเป็นอย่างมาก จู่ๆก็มีบางอย่างเกิดขึ้นกับชายชราผู้บ้าคลั่งซึ่งทำให้พื้นที่นั้นสั่นสะเทือน พวกเขากำลังเดินผ่านช่องว่างและพื้นที่นั้นไม่เสถียรอย่างยิ่ง นี่อาจเป็นหายนะ

“มันจบแล้ว มันเกิดขึ้นได้ยังไง!”

ใบหน้าของเย่ฟ่านซีดเผือดเมื่อเขามองดูการเปลี่ยนแปลงภายในความว่างเปล่า หากการสั่นไหวรุนแรงขึ้นอีกร่างกายของเขาจะถูกฉีกกระชากออกจากกันอย่างแน่นอน

“แคร็ก! แคร็ก!”

การเดินทางผ่านประตูมิติล้มเหลวเนื่องจากรอยแยกขนาดใหญ่ที่ปากประตูเริ่มเปิดขึ้นอีกครั้ง

เย่ฟ่านเริ่มหมุนเวียนคัมภีร์เต๋าอย่างดุเดือดและเขาพยายามควบคุมพลังปราณต้นกำเนิดที่มีอยู่ในร่างกายทั้งหมด ความว่างเปล่ากำลังแตกสลายและมีโอกาสเป็นไปได้สูงที่มันจะลามมาหาร่างกายของเขา

นี่เป็นกระบวนการที่ช้าและเจ็บปวด เรียกได้ว่าเป็นการทรมานรูปแบบหนึ่งสำหรับเย่ฟ่านเนื่องจากความว่างเปล่าไม่ได้พังทลายลงทันที

ในที่สุดกระแสปราณต้นกำเนิดทั้งหมดก็เริ่มไหลเวียนไปทั่วร่างกายของเขาก่อตัวเป็นม่านแสงสีดำหนา

“ข้าไม่สามารถควบคุมพลังปราณต้นกำเนิดที่อยู่ในร่างกายได้……”

เย่ฟ่านคว้าตัวชายชราที่ถูกห่อหุ้มอยู่ในรังไหม มีความเป็นไปได้ว่าร่างกายนี้จะสามารถปิดกั้นพลังที่ยุบตัวอยู่ภายในความว่างเปล่า

“แค่ก!”

ในที่สุด ความมืดนิรันดร์ก็ไม่สามารถต้านทานพลังที่ล้นออกมาได้ก่อนที่มันจะพังทลายลงทันที

"ปัง!"

ชายชราที่บ้าคลั่งและเย่ฟ่านถูกส่งออกไปและปรากฏตัวอีกครั้งในโลกแห่งความเป็นจริง พวกเขาไม่ได้ออกจากนิกายไท่ซวนเพียงแต่บินข้ามยอดเขาไปหลายแห่งเท่านั้น

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด