อาณาจักรของฉัน บทที่ 5 ผลงานชิ้นเอก

　“เครื่องทอผ้า... ฉันไม่นึกเลยว่ามันจะใช้ได้กับสิ่งนี้ได้...” เมื่อได้ยินคริสพูดแบบนี้ เดสเซล ก็พยักหน้าด้วยท่าทางตระหนักในทันที

　　หลังจากเงียบไปไม่กี่วินาที เดสเซล ก็เงยหน้าขึ้นและจ้องไปที่ คริส: "ฉันตัดสินใจจะลงทุนในเครื่องจักรของคุณ"

　　“ลงทุนเหรอ น่าสนใจเล็กน้อย” คริสกำลังรอโอกาสนี้อยู่ สิ่งที่เขาขาดตอนนี้คือเงินทุน เขาจึงเลือกได้เฉพาะงานแปรรูปไม้นี้เท่านั้น: "คุณวางแผนจะลงทุนเท่าไหร่"

　　“1.5 ล้านเหรียญทอง” เดสเซล กล่าวว่าราคาที่เขาคิดว่าสมเหตุสมผล

　　คริสพยักหน้า ทันใดนั้นก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ และมองไปที่เดสเซล: "คุณพูดว่าเท่าไหร่นะ?"

　　ดีนส์และสไตรเดอร์ที่ยืนอยู่ข้างๆ ต่างตกตะลึงกับตัวเลขที่พวกเขาได้ยิน ต่อให้รวมมูลค่าของทั้งเมือง เซริส รวมกันไม่เกิน 1.5 ล้านเหรียญทอง

　　แต่อีกฝ่ายก็เหมือนกำลังพูดถึงการซื้อผักในตลาด และพูดตัวเลขนั้นอย่างง่ายดายโดยไม่ลังเลเลย

　　“คุณจะซื้ออุปกรณ์พวกนี้ด้วยเงิน 1.5 ล้านเหรอ?” จู่ๆ คริสก็เริ่มสนใจ เดสเซล ตรงหน้าเขา และถามด้วยรอยยิ้ม

　　“ไม่ ท่านคริส แม้ว่าอุปกรณ์เหล่านี้จะซับซ้อนมาก แต่… พวกมันไม่คุ้มกับเหรียญทอง 1.5 ล้านเหรียญ” เดสเซล ส่ายหัวและพูดอย่างเป็นทางการ

　　เขามองไปที่คริสและกล่าวว่าแผนของเขา: "ฉันต้องการติดตามความสำเร็จทั้งหมดของคุณ ครอบครัว ดราก้อรเทตไซ ต้องการผูกขาดสิทธิ์ในการขายของเครื่องจักรเหล่านี้"

　　“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” คริสหัวเราะดังลั่นเมื่อได้ยินคำพูดของเดสเซล เขาหัวเราะอย่างไร้ยางอายราวกับว่าเขาได้ยินเรื่องตลกสุด ๆ

　　จากมุมมองของ คริส  นักลงทุนรายนี้มีความกล้าหาญอย่างเห็นได้ชัด เขายินดีที่จะใช้เงิน 1.5 ล้านเหรียญเพื่อผูกขาดอุปกรณ์ที่ดริส ยังอยู่ในช่วงเริ่มต้น สิ่งนี้สามารถอธิบายได้อย่างเต็มที่ว่าจิตวิญญาณแห่งนักธุรกิจของเขายิ่งใหญ่มาก

　　แต่จากมุมมองของคริส การตกผลึกของอารยธรรมทางวิทยาศาสตร์ในใจของเขานั้นยังห่างไกลจากการถูกผูกขาดด้วยเหรียญทองแค่ 1.5 ล้านเหรียญ

　　มุมมองทางความคิดของทั้งสองฝ่ายไม่เท่ากัน ซึ่งทำให้การร่วมทุนครั้งยิ่งใหญ่แต่เดิมกลายเป็นการเก็งกำไรแบบไร้เดียงสา

　　“คุณเดสเซลล์ คุณอยากฟังฉันเล่าเรื่องไหม” คริสอดทนและถามเดสเซลล์

　　โดยไม่คาดคิดหลังจากได้ยินเกี่ยวกับเหรียญทอง 1.5 ล้านเหรียญ อีกฝ่ายก็ไม่เต็มใจที่จะตัดสินใจร่วมมือทันที เดสเซล ขมวดคิ้วเล็กน้อย

　　ใช้เงินจำนวณมากเพื่อเงินเปิดทางและชื่อเสียงของตระกูล ดราก้อนเทตไซ ก็ไม่ยังไม่พอ คราวนี้ไม่ได้ผลตามที่คาดไว้ซึ่งทำให้ เดสเซล รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

　　มันเป็นความไม่สบายใจที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของเขาเอง แต่ความอยากรู้ยังคงทำให้เขาเงียบ มองดู คริสรอให้เขาพูดจบ

　　จากนั้นคริสก็เล่าเรื่องของเขาว่า เมื่อนักธุรกิจและพ่อของเขาคุยกันเรื่องผลกำไรของนักธุรกิจ เขาถามพ่อของเขาว่า "การทำฟาร์มหากำไรได้กี่ครั้ง" พ่อของเขาตอบว่า "น่าจะเป็นสิบครั้ง" "ดังนั้น นักธุรกิจถามอีกว่า "กำไรจากการขายไข่มุกและหยกได้กี่เท่า" พ่อตอบว่า "กำไรอาจมีร้อยเท่า" สุดท้ายนักธุรกิจถามอีกว่า "ถ้านำเงินทั้งหมดไปลงทุนกับพระมหากษัตริย์ของประเทศ? "พ่อพูดว่า: "มันมากเกินไปที่จะนับ"

　　เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ คริสยิ้มและมองดูเดแซเยร์แล้วถามว่า: "คุณวางแผนที่จะใช้เงินเพียง 1.5 ล้านเหรียญเท่านั้น และคุณต้องการซื้ออาณาจักรในอนาคต... มันไม่ตระหนี่ไปหน่อยหรือ?"

　　“เฮ้อ...” เดเซลพยักหน้าเห็นด้วยกับมุมมองของคริส: “ถ้าคุณสามารถสร้างอาณาจักรได้จริงๆ ราคาของฉันก็ต่ำมากในตอนนี้”

　　หลังจากพูดจบ เขาก็มองไปที่คริสอีกครั้ง และถามต่อว่า "แต่คำถามคือ คุณจะใช้อะไรออกไปสร้างอาณาจักรได้? และคุณมีแผนจะให้ประโยชน์แก่ฉันมากน้อยเพียงใดหลังจากสร้างอาณาจักรนี้"

　　“ฉันจะพาเจ้าไปดูอะไรบางอย่าง...ข้าสัญญาว่าหลังจากเจ้าจะเชื่อทุกอย่างที่ฉันพูด คริสชี้นิ้วไปที่เครื่องจักรงานไม้ข้างๆ เขาและพูดอย่างมั่นใจ:”สำหรับผลประโยชน์ ฉันจะให้นายได้…..เขาหยุดชั่วคราว ดวงตาคมขึ้น: "ตระกูล ดร้าก้อนเทตไซ จะกลายเป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในโลก ไม่มีคนอื่นจะมีเพียงเสียงเดียวในครอบครัวนี้ และนั่นคือเสียงของคุณ!"

　　“ฮึก...” เดสเซล สูดหายใจเข้าลึกๆ หรี่ตาลง แม้ว่าบางสิ่งจะเป็นความฝันตลอดชีวิตของสมาชิกหลายคนในตระกูล ดราก้อนเทตไซ แต่พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะพูดตรงๆ

　　"ฉันต้องดูสิ่งต่าง ๆ ก่อนจึงจะตัดสินใจได้" หลังจากคิดเป็นเวลานาน เดสเซล ก็ทำลายความเงียบระหว่างทั้งสอง: "นำทางไป"

　　หากมีทางเลือก คริสคงไม่อยากอวดนักฆ่าที่เขาเพิ่งทำกับคนที่ไม่คุ้นเคย

　　แต่โอกาสตรงหน้าหายากมาก เขาต้องการจับ เดสเซล หมูอ้วนตัวโตเพื่อเร่งกระบวนการให้เสร็จสิ้น

　　ตราบใดที่เขามีการสนับสนุนด้านการเงินและโลจิสติกส์ คริสก็สามารถพัฒนาและเติบโตใน เซลิส ได้อย่างรวดเร็ว จากนั้นเริ่มแผนการขยายอาณาเขตของคุณเองเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตัวเองให้ได้มากที่สุด

　　นี่ก็เป็นสิ่งที่ต้องเป็นไปควบคู่กัน: ถ้ามีวิธีทำเงิน แต่ไม่มีอำนาจที่จะปกป้องมัน คุณสามารถอยู่ได้ภายใต้การกดขี่ของ อลันเต้ เท่านั้น

　　ภาษีจะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนิื่อง คริสไม่อยากเก็บชีวิตของเขาไว้ในมือของคนอื่น เขาต้องการที่จะยึดโชคชะตาของตัวเองและปล่อยให้โลกมีที่ของเขาเอง!

　　คริส นำ เดสเซล ออกจากโรงเก็บไม้โดยนำ เดสเซล ขึ้นรถเพื่อเก็บความลับ เดสเซล ได้ขับรถไปเอง โดยที่ เดสเซล และ คริส ไม่ได้นำยามของพวกเขามาด้วย

　　ชายทั้งสามมาจนถึงชายป่า ที่ซึ่งพวกเขาเห็นค่ายทหารชั่วคราว แม้ว่ามันจะเป็นพื้นฐานมากที่นี่ แต่ก็ได้รับการป้องกันเป็นอย่างมาก

　　“นี่คืออะไร” ภายใต้การนำของ วากอน คริสได้นำ เดสเซล ไปพบกับสิ่งแปลกประหลาด เดสเซล ไม่เคยเห็นสิ่งนั้นมาก่อน เขาจึงถามด้วยความสงสัย

　　เขาใช้มือลูบ "ท่อเหล็ก" สีเข้มที่วางอยู่ระหว่างล้อทั้งสอง และความหนาวเย็นที่พัดผ่านไปยังนิ้วของเขาทำให้เดสเซล รู้สึกหวาดกลัวอย่างอธิบายไม่ถูก

　　“ด้วยวิธีนี้ กำแพงเมืองที่หนักอึ้งจะกลายเป็นทรายดูดที่เปราะบาง และจะไม่มีป้อมปราการใดในโลกที่ทำลายไม่ได้” คริสยิ้มและอธิบายให้ เดสเซล ฟังถึงอาวุธสงครามที่ทรงพลังที่สุดที่เขาสร้าง - ปืนใหญ่!

　　นี่คือปืนสนามทหารราบสไตล์ยุโรปเมื่อราวปี 1880 โครงปืนทำจากโลหะ น้ำหนักรวม 1.2 ตัน และลำกล้องยังมีขนาด 90 มม.

　　แต่ถึงแม้สิ่งนี้จะยังดั้งเดิมมาก แต่ก็เป็นเรื่องยากมากสำหรับคริสที่จะทำมันภายในสองสามวัน: เขาต้องการหาเหล็กต่างๆ เพื่อทดลองถลุงแร่ และเขาต้องจัดกำลังคนจำนวณมากเพื่อหาวัตถุดิบสำหรับดินปืน , เมื่อไม่กี่วันก่อน การผลิตปืนใหญ่นี้จึงเสร็จสมบูรณ์จริงๆ

　　ถึงแม้ว่าจะเป็นรุ่นพี่ของปืนใหญ่ ถึงแม้ว่าพิสัยยิงของสิ่งนี้จะมีเพียง 6 กิโลเมตร แต่ก็ยังเป็นปืนใหญ่รุ่นแรกของโลก อาวุธใหม่ที่สามารถเปลี่ยนรูปแบบการทำสงครามได้

　　“ด้วยความเคารพอย่างสูง ต่อให้คุณสร้าง บัลลิสต้า จากโลหะ มันจะไม่ทรงพลังเท่าบัลลิสต้าที่ทำจากไม้” เดสเซล พูดโดยใช้ความรู้ด้านอาวุธของเขา . .

　　ไม่ใช่ว่าครอบครัวของเขาไม่ได้ขายอาวุธ อันที่จริง ครอบครัวการค้าที่เก่าแก่ที่สุดหลายแห่งมีธุรกิจอาวุธเป็นของตัวเอง พวกเขาเข้าใจสงครามและขายสงครามได้

　　“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” เมื่อได้ยินการประเมินของ เดสเซล  วากอน ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาก่อนที่จะพูดว่า

　　เมื่อสองวันก่อน เมื่อทดลองกับอาวุธใหม่นี้ เขาก็พูดแบบเดียวกันกับคริสเจ้านายของเขา แต่เมื่ออาวุธนี้คำรามจริงๆ เขาก็จงรักภักดีต่อ คริสอย่างสมบูรณ์

　　แม้แต่ วากอน ก็แก้ไขคำสาบานของหน่วยทหารม้า โดยสั่งให้ทุกคนใช้ชีวิตเพื่อสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อเจ้าเมือง อลันฮิล คริส ตลอดไป

　　 คริสพูดกับ เดสเซล ที่ค่อนข้างเขินอาย: “เราจะฝึกอาวุธใหม่นี้เร็วๆ นี้ คุณสามารถแสดงความคิดเห็นได้หลังจากเห็นแล้ว”

　　ใช้เวลาไม่ในการรอไม่นานเกินไป มีทหารหลายสิบนายก้าวไปข้างหน้าและเริ่มบรรจุกระสุนปืนใหญ่สองกระบอกที่ด้านหน้า เดสเซล

　　พวกเขาได้รับการฝึกอบรมมาแล้ว ดังนั้นฉันจึงมีความชำนาญมากในการเตรียมพร้อมสำหรับการบรรจุดินปืนอย่างรวดเร็ว

　　ในสายตาที่อยากรู้อยากเห็นของ เดสเซล ปืนใหญ่กระบอกหนึ่งหนึ่งยิงใส่เป้าหมายที่อยู่ห่างออกไป 1,000 เมตร

　　“บูม!” เสียงดังถึงท้องฟ้าทำให้ เดสเซล ล้มลงกับพื้น เขามองดูท่อเหล็กสีดำพ่นควันสีขาวออกมา อีกครู่ต่อมา เนินดินที่ใช้เป็นเป้าหมายขนาดใหญ่ ก็แตกเป็นเสี่ยงๆ และเศษดินก็กระเด็นไปทุกที่

　　“นี่...นี่คือเวทย์มนตร์! พระเจ้า...นี่คือเวทมนตร์!” เดสเซลตะโกนเสียงดังขณะมองดูเนินดินที่อยู่ไกลออกไป แม้จะรู้สึกอับอายก็ตาม

　　เป็นครั้งแรกที่อารยธรรมวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีได้เปล่งเสียงออกมาในโลกนี้ และเสียงที่มันสร้างขึ้นนั้นดังพอที่จะเปลี่ยนประวัติศาสตร์

　　“ไม่ใช่เวทมนตร์” คริสยิ้มและยื่นฝ่ามือไปหาเดสเซลซึ่งนั่งอยู่บนพื้นแล้วดึงเขาขึ้น: "มันเป็นอาวุธ! อาวุธสงครามที่พัฒนาโดยตระกูลอลันฮิลล์!"

　　"..." มองไปที่ปืนใหญ่ที่ยิงออกไป เดสเซล แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขาชี้ไปที่เนินดินในระยะไกลและถามว่า: "ฉัน…ลองยิงเองได้หรือไม่? "

　　“แน่นอน!” คริสหยิบคบเพลิงจากทหารแล้วยื่นให้เดสเซล: “คุณสามารถยิงได้ด้วยตัวเอง!”

　　เดสเซล หยิบคบเพลิงและเลือกเป้าหมายให้ทหารปรับมุมของปืนใหญ่ แล้วยืนอยู่ข้างปืนใหญ่

　　เขารอครู่หนึ่ง หายใจเข้าลึก ๆ แล้วกดคบเพลิงบนชนวนอย่างเฉียบขาด

　　“บูม!” ด้วยเสียงอันดัง กระสุนนัดที่สองพุ่งออกไปในระยะไกลแล้วกระแทกเนินที่กำหนดโดย เดสเซล ทุบมันให้เป็นพื้นราบ...