188 - ชัยชนะที่เด็ดขาด
188 - ชัยชนะที่เด็ดขาด
ในขณะนี้เย่ฟ่านได้สลับไปมาระหว่างทักษะต่างๆอย่างต่อเนื่อง ปราณต้นกำเนิดของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดถูกส่งออกไปเพื่อป้องกันแรงกดดันของพลังศักดิ์สิทธิ์อันยิ่งใหญ่
ในที่สุดเขาก็สามารถฉีกพลังศักดิ์สิทธิ์ที่พุ่งเข้ามาขณะที่เขาทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า ปรากฏตัวต่อหน้าดาวทั้งเจ็ดของดาวกระบวยใหญ่
หมัดสีทองกวาดออกไปข้างหน้า ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในวิสัยทัศน์ถูกบดขยี้เป็นผุยผง
การต่อสู้ในระยะประชิดเย่ฟ่านมีความมั่นใจอย่างยิ่ง กำปั้นของเขาถูกทุบไปข้างหน้าดวงดาวทั้งเจ็ดของกลุ่มดาวกระบวยใหญ่ถูกทำลายอย่างรุนแรง แสงดาวกระจัดกระจายออกไปรอบข้าง
“มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน!”
เฉินเฟิงตกตะลึง เขาเป็นผู้ฝึกตนของอาณาจักรอีกฝั่งหนึ่ง พลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาทรงพลังอย่างมาก และน่าจะสามารถปราบปรามเย่ฟ่านได้เมื่อเขาใช้พลังเต็มที่
ใครจะรู้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งจะสามารถทำลายดาวดวงชะตาของเขาได้อย่างง่ายดายจริงๆ นี่ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง
“คนๆนี้ยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า? เขาสามารถทำลายดาวแห่งโชคชะตาของศิษย์พี่เฉินเฟิงได้จริงๆ เขาแข็งแกร่งขนาดไหนกันแน่!?”
“แม้แต่ยอดฝีมือระดับสูงของอาณาจักรอีกฝั่งหนึ่งก็ไม่สามารถทำเช่นนี้ได้”
ศิษย์ของยอดเขาดวงดาวตกตะลึงและงงงัน
ร่างกายของเย่ฟ่านมีพลังพิเศษอยู่แล้ว พร้อมกับปราณต้นกำเนิดของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่ปกคลุมร่างกายของเขา ดังนั้นจึงไม่มีอะไรที่อยู่ในอาณาจักรกงล้อแห่งทะเลที่สามารถต่อต้านได้
“ตราบใดที่ร่างกายของข้ายังคงอยู่ ดาวดวงชะตาของข้าจะไม่ดับ เจ้าคิดว่าการทุบมันให้แตกจะเพียงพอหรือไม่” เฉินเฟิงคำรามดาวทั้งเจ็ดของดาวกระบวยใหญ่ปรากฏขึ้นอีกครั้ง
“งั้นข้าจะทุบเจ้า!”
เย่ฟ่านใช้ทุกอย่างที่เขามีความแตกต่างของอาณาจักรทำให้ความหนาแน่นของพลังศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขานั้นแตกต่างกันอย่างมาก ดังนั้นเขาต้องปิดบัญชีให้เร็วที่สุด
“ค่ายกลดาวเจ็ดดวง ผนึกมิติและกาลเวลา!” เฉินเฟิงตะโกนขณะที่ดาวทั้งเจ็ดของดาวกระบวยใหญ่กลายเป็นเส้นแสงเจ็ดเส้นซึ่งปกคลุมเย่ฟ่านไว้ภายใน
“บูม!”
ดวงดาวส่องแสงระยิบระยับและเล่นเหมือนทะเลแห่งดวงดาวที่ถูกเทลงมาจากฟากฟ้าผนึกเย่ฟ่านไว้ข้างใน
คราวนี้ดาวทั้งเจ็ดของดาวกระบวยใหญ่กระจัดกระจายไปเป็นดาวนับไม่ถ้วน ทำให้บริเวณนั้นกลายเป็นท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว
แม้ว่าจะไม่ใช่ดาวจริง แต่ก็เพียงพอแล้วที่จะผนึกผู้ฝึกตนของขอบเขตสะพานวิญญาณไว้ได้แล้ว
พลังศักดิ์สิทธิ์ของผู้ฝึกฝนอาณาจักรอีกฝั่งหนึ่งนั้นทรงพลังเกินไป ถ้าสถานการณ์นี้ยังคงดำเนินต่อไปในไม่ช้าเย่ฟ่าน
เย่ฟ่านไม่ตื่นตระหนก เขามีปราณต้นกำเนิดอันทรงพลังอยู่กับร่างกายของตัวเอง นี่คือเหตุผลว่าทำไมเขาถึงกล้าที่จะท้าทายผู้ฝึกฝนอาณาจักรอีกฝั่งหนึ่ง
แม้ว่าเขาจะไม่สามารถปล่อยพลังปราณต้นกำเนิดออกมาพร้อมกับพลังศักดิ์สิทธิ์ได้ แต่แสงดาวที่ไม่มีที่สิ้นสุดจะสัมผัสกับชั้นบางๆที่ล้อมรอบร่างกายของเขาและจะสลายไปในทันที
“ถ้าข้าสามารถหลอมหม้อของข้าได้สำเร็จหรือใช้พลังปราณต้นกำเนิดเพื่อเป็นอาวุธโจมตี ข้าจะไม่อยู่ในสภาพที่น่าสงสารเช่นนี้” ตั้งแต่เริ่มการต่อสู้เขาได้พยายามอย่างต่อเนื่องแต่ก็ไม่เป็นผล
ของวิเศษลึกลับนี้มีความลึกซึ้งและลึกลับมากเกินไปแม้ว่าเขาจะยังไม่สามารถใช้มันได้อย่างเต็มที่ แต่ประโยชน์อันมากมายมหาศาลของมันก็ถูกแสดงออกมาแล้ว
เวลาผ่านไปนาน ศิษย์ของยอดเขาดวงดาวเงียบและรอให้เย่ฟ่านถูกกลั่นเป็นผุยผง
ร่างกายของเฉินเฟิงเปล่งประกายแสงสีทอง เสื้อผ้าสีขาวราวกับหิมะของเขาปราศจากฝุ่น เขามีรูปลักษณ์ของเทพแห่งดวงดาวอย่างแท้จริงมันไม่มีทางที่ผู้ฝึกตนธรรมดาจะเทียบกับเขาได้
“ถึงเวลาแล้ว!”
ในที่สุดเย่ฟ่านก็ประสบความสำเร็จหลังจากหมุนเวียนทักษะลึกลับหลายร้อยครั้ง ในช่วงเวลานี้เขาสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งเป็นพิเศษของตัวเอง
“พลังต่อสู้สิบเท่า ข้าได้พลังการต่อสู้เพิ่มขึ้นถึงสิบเท่า!”
เย่ฟ่านรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมากเกินไป แม้เขาจะได้ยินคุณสมบัติของทักษะลึกลับของยอดเขารกร้างมาบ้างแต่การจะทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นสองเท่าก็นับว่าเหลือเชื่อมากแล้ว
“บูม!”
หมัดของเย่ฟ่านพุ่งไปข้างหน้าท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวรอบๆ ตัวเขาแตกเป็นเสี่ยงๆ
เขาก้าวออกไปเพียงก้าวเดียว ด้วยความสามารถในการต่อสู้ของเขาที่พัฒนาขึ้นถึงสิบเท่ารวมกับทักษะการเคลื่อนไหวของชายชราผู้บ้าคลั่ง ความเร็วของเขามันไม่มีทางที่สายตาคนธรรมดาจะตามทัน
"ปัง!"
เฉินเฟิงไม่มีเวลาที่จะหลบเลี่ยงเขาเทศน์ส่งเข้ามากระแทกจนบินกลับหลัง กระดูกในร่างกายของเขาเริ่มส่งเสียงแตกและในไม่ช้าพวกมันก็ลุกลามไปทั่วร่างกายของเขา
แสงดาวที่ส่องประกายถูกลบหายไป ในขณะที่พลังศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในร่างกายของเขาก็ดูเหมือนจะรั่วไหลออกมาอย่างรวดเร็วความสามารถในการต่อสู้ของเขาจบลงทันที!
ในขณะนี้เย่ฟ่านมีความรู้สึกว่างเปล่า พลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งจนน่าเหลือเชื่อของเขาก็ถูกดึงกลับอย่างรวดเร็ว ความรู้สึกของกันอยู่ในจุดสูงสุดและตกลงมาอย่างรวดเร็วทำให้เขาปรับสภาพไม่ทันเล็กน้อย
“นี่เป็นญาณวิเศษอันล้ำค่าจริงๆ!” เย่ฟ่านไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้ เขารู้ว่าทักษะนี้มีค่ามากกว่าเนื้อหาของคัมภีร์แห่งความว่างเปล่าหลายเท่า
“เป็นไปได้ยังไง! ศิษย์พี่เฉินเฟิงพ่ายแพ้จริงหรือ!”
เหล่าศิษย์ของยอดเขาดวงดาวต่างตกตะลึง พวกเขาพบว่าเป็นการยากที่จะยอมรับความเป็นจริงนี้
ในหมู่พวกเขาหลี่เสี่ยวม่านตกใจมากที่สุด อารมณ์ของนางเต็มไปด้วยความโกรธแค้น และนางรู้สึกว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพียงความฝัน ความเข้าใจที่นางได้รับมาก่อนหน้านี้ล้วนถูกหลอกลวงทั้งสิ้น
“การฆ่าเจ้าก็เหมือนกับการบี้มด แม้ว่าเจ้าจะขู่ว่าจะทำลายกระดูกทั้งหมดในร่างกายของข้า แต่ข้าก็ไม่ได้สนใจที่จะทำให้ตัวเองแปดเปื้อนด้วยการฆ่าเจ้า”
เย่ฟ่านเดินไปข้างหน้าสายตาของเขาจับจ้องไปยังใบหน้าของเฉินเฟิงที่ตะเกียดตะกายอยู่บนพื้น
ในขณะนี้เสื้อผ้าสีขาวของเฉินเฟิงปกคลุมไปด้วยสิ่งสกปรก ใบหน้าของเขาซีดขาวและเขาไม่สามารถยอมรับความเป็นจริงนี้ได้ เขาพยายามดิ้นรนที่จะเคลื่อนไหวแต่ร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บของเขาไม่ยอมขยับเขยื้อน
“ใครถูก ใครผิด เราสองคนรู้เรื่องนี้ดีอยู่ในใจ ยอดเขาดวงดาวของพวกเจ้าพ่ายแพ้แล้ว หลังจากนี้หวังว่าพวกเจ้าจะพยายามทำตัวสงบเสงี่ยมเมื่อยืนอยู่ต่อหน้าข้า!”
หลังจากเอาชนะผู้เชี่ยวชาญของอาณาจักรอีกฝั่งหนึ่ง อารมณ์ของเย่ฟ่านก็สงบลงทันที ความตื่นเต้นครั้งก่อนของเขาก็หายไปอย่างรวดเร็ว
ในเวลานี้ที่ด้านหน้าของประตูยอดเขาดวงดาวปรากฏผู้อาวุโสหลายคนเพื่อนที่เข้ามาอย่างรวดเร็ว
“ผู้ฝึกฝนลึกลับของอาจารย์อื่นมาถึงแล้ว”
จี้จื่อเยว่เดินไปข้างหน้าเพื่อดึงเย่ฟ่านไม่ถอยหลังกลับ แต่ก่อนที่พวกเขาจะมีปฏิกิริยาอะไรสายรุ้งศักดิ์สิทธิ์ความเร็วสูงก็พุ่งเข้ามาในทิศทางนี้
หลี่รุ่ยหยูยืนอยู่ด้านหน้าของเย่ฟ่านและจี้จื่อเยว่ สายตาเย็นชาของเขาจับจ้องไปยังผู้อาวุโสของยอดเขาดวงดาว
สิ่งนี้ทำให้ทุกคนสูดลมหายใจเข้าไปอย่างหนาวเหน็บ พลังที่เขาแสดงออกมานั้นทำให้ผู้อาวุโสหลายสิบคนของยอดเขาดวงดาวใบหน้าเปลี่ยนไปในทันที
“ศิษย์พี่หลี่ พวกเราไม่ได้มีเจตนาร้ายใดๆ” ผู้อาวุโสคนหนึ่งเดินเข้ามาประสานมือแสดงความเคารพ
"ข้ารู้" หลี่รุ่ยหยูเพียงพูดสองคำนี้
ผู้อาวุโสหลายสิบคนของยอดเขาดวงดาวถอยหลังกลับเข้าสู่ภูเขาเพื่อไม่ให้เกิดความขัดแย้งมากขึ้นไปอีก
“ศิษย์พี่ใหญ่หลี่นั้นยอดเยี่ยมจริงๆ”
“ข้ารู้สึกว่าเขาจะกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในเร็วๆนี้อย่างแน่นอน”
ผู้อาวุโสของยอดเขาดวงดาวพูดคุยกันเบา ๆ
จี้จื่อเยว่พูดไม่ออก นางรู้สึกว่าหลี่รุ่ยหยูนั้นลึกซึ้งและลึกลับเกินไป แม้แต่ผู้อาวุโสหลายคนของตระกูลจี้ก็ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนี้
“ศิษย์ของยอดเขาดวงดาวพ่ายแพ้ง่ายดายเกินไป” ดวงตากลมโตของจี้จื่อเยว่กระพริบเบาๆในขณะที่นางกำลังจะสร้างเรื่องอีกครั้ง
“เจ้ายังไม่ได้พบกับศิษย์ที่มีความสามารถมากที่สุดของยอดเขาดวงดาว แม้ว่าจะเทียบไม่ได้กับร่างศักดิ์สิทธิ์ในสมัยโบราณ แต่พวกเขาไม่ใช่คนที่เจ้าสามารถแข่งขันได้ในตอนนี้” หลี่รุ่ยหยูกล่าวอย่างใจเย็น
ในที่สุดจี้จื่อเยว่และเย่ฟ่านก็ติดตามหลี่รุ่ยหยูกลับมาที่ยอดเขารกร้าง
