186 - แม่น้ำแห่งดวงดาวที่ถูกทำลาย

186 - แม่น้ำแห่งดวงดาวที่ถูกทำลาย

จานหยกนี้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมาก มันทำให้ท้องฟ้าทั้งหมดกลายเป็นสีดำและม่านราตรีแผ่ขยายเข้าปกคลุมบริเวณนี้อย่างรวดเร็ว

ไข่มุกแต่ละเม็ดที่อยู่บนยอดโดมปล่อยแสงแห่งดวงดาวซึ่งกลายเป็นแสงกระบี่ที่พร้อมจะปิดชีวิตของศัตรูที่อยู่ด้านหน้า

มันเหมือนกับสายฝนของกระบี่ในท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดมิด

“แคล้ง!”

เสียงสั่นสะเทือนคล้ายกับเสียงลั่นระฆังทองเหลือง คลื่นพลังงานมากมายมหาศาลซัดเข้าหาผู้คนที่อยู่ด้านนอกและสร้างความเสียหายใหญ่หลวง

เย่ฟ่านกำลังถือแผ่นทองแดงขนาดมหึมาซึ่งเขาได้รับมาจากวัดต้าเล่ยหยิน เขาใช้มันเป็นที่กำบังฝนกระบี่

“ปัง ปัง!”

เสียงดังเหมือนกับกระจกสีรุ้งที่แตกเป็นเสี่ยงๆเศษหินที่อยู่ด้านข้างกระจัดกระจาย ทันใดนั้นไข่มุกที่อยู่ด้านบนของยอดโดมก็มีรอยร้าวก่อนจะตกลงมาบนพื้น เห็นได้ชัดว่ามันได้รับความเสียหายแล้ว

เฉินเฟิงว่องไวราวกับสายฟ้า แต่ก็ไม่สามารถขยายระยะห่างระหว่างเขากับเย่ฟ่านได้ ความผันผวนของพลังงานอันทรงพลังเป็นเหมือนเตาขนาดมหึมาที่เผาไหม้อยู่ข้างหลังเขาทำให้เขาไม่สามารถหลบหนีได้อย่างสมบูรณ์

“เจ้าเชื่อจริงๆว่ามีเพียงร่างกายของเจ้าเท่านั้นที่มีพลัง?”

เฉินเฟิงที่กำลังถูกไล่ล่าโดยเย่ฟ่านรู้สึกขุ่นเคืองเล็กน้อย ในฐานะผู้ฝึกตนของอาณาจักรอีกฝั่งหนึ่ง เมื่อใดที่เขาได้รับความอัปยศอดสูเช่นนี้?

“กระบี่สิบสองเล่มแห่งแม่น้ำดวงดาว!”

เฉินเฟิงตะโกนออกมาด้วยความขุ่นเคืองในขณะที่กระบี่สิบสองเล่มพุ่งออกจากร่างกายของเขา มันเหมือนกับดาวหางที่พุ่งลงมาจากท้องฟ้าเข้าสู่พื้นที่นี้อย่างรวดเร็ว

ริ้วสิบสองเส้นส่งเสียงคำรามดังกึกก้อง พวกมันขยายใหญ่ขึ้นนับร้อยจ้างก่อนจะพุ่งเข้าหาเย่ฟ่านอย่างบ้าคลั่ง

ผู้บ่มเพาะแห่งยอดเขาดวงดาวใช้แสงแห่งดวงดาวเพื่อฝึกฝนร่างกายของพวกเขา พวกเขาจดจ่อกับการฝึกฝนร่างกายของพวกเขาอย่างหนัก

เมื่อพวกเขาไปถึงขอบเขตของสะพานวิญญาณ ร่างกายของพวกเขาจะได้รับการเปลี่ยนแปลง กลายเป็นพลังที่ไม่มีใครเทียบได้

ผู้ฝึกฝนของอาณาจักรอีกฟากฝั่งนั้นมีความพิเศษมากกว่าโดยธรรมชาติเพราะพวกเขาสามารถควบคุมแม่น้ำแห่งดวงดาวที่อยู่บนท้องฟ้าได้

หลายปีรวมกันเป็นหนึ่งวัน แสงแห่งดวงดาวที่ไม่มีที่สิ้นสุดจะปรากฏขึ้นภายในร่างกายของพวกเขาซึ่งอาจกลายเป็นกระบี่ที่ทรงพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ

“เจียง เจียง เจียง”

แสงกระบี่สั่นสะท้านเมื่อธารธารแห่งดวงดาวทั้งสิบสองสายมาบรรจบกับ แสงดาวจำนวนมาก ลมและเมฆปั่นป่วนซัดออกไปทุกทิศทุกทาง!

"ปัง!" "ปัง!"……

ฉากที่น่าอัศจรรย์เกิดขึ้นต่อหน้าพวกเขา เย่ฟ่านเก็บแผ่นทองแดงของวัดต้าเล่ยหยินไว้ ในขณะเดียวกันกำปั้นสีทองของเขาก็ปะทะเข้ากับคมกระบี่แห่งแสงตรงๆโดยไม่หลบเลี่ยง

อากาศบิดเบี้ยวราวกับช่องว่างที่ไม่มั่นคง กำปั้นสีทองทั้งสองเหมือนกระแสน้ำที่ไม่สิ้นสุดซึ่งสร้างความหวาดหวั่นพรั่นใจให้กับทุกคนที่มองเห็น

แม่น้ำแห่งดวงดาวถูกทำลายจริงๆ!

แม่น้ำที่เต็มไปด้วยดวงดาวสามสายพังทลายลงด้วยกำปั้นทั้งสองของเย่ฟ่าน แสงดาวที่สดใสถูกกระแทกเบี่ยงเบนออกไปทุกทิศทุกทาง

"ปัง!" "ปัง!" "ปัง!"……

อีกเก้าหมัดพุ่งไปข้างหน้า ดูเหมือนไม่มีอะไรจะหยุดพวกมันได้ พวกมันแข็งแกร่งกว่าสมบัติจิตวิญญาณและถือได้ว่าเป็นอาวุธที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเย่ฟ่าน

ด้วยหมัดทั้งเก้า แม่น้ำทั้งสิบสองสายถูกทำลายจนหมด เปลี่ยนเป็นแสงดาวที่สลายไปอย่างรวดเร็ว

ร่างกายของเฉินเฟิงสั่นเทา เขารู้สึกกังวลใจต่อร่างกายของเย่ฟ่าน ทะเลแห่งความทุกข์ของเขาสั่นไหวเมื่อสิ่งประดิษฐ์อันยิ่งใหญ่สามชิ้นปรากฏออกมาอีกครั้ง

ที่ด้านหลังเหล่าศิษย์ของยอดเขาดวงดาวสูดลมหายใจเข้าไปอย่างหนาวเหน็บ สิ่งเหล่านี้เป็นท่าสังหารของเฉินเฟิงโดยพวกมันทั้งสามถูกประสานเสริมซึ่งกันและกันไม่มีผู้ใดต้านทานได้

โซ่เมฆาผนึกท้องฟ้าต้องการผนึกเย่ฟ่านให้มีชีวิต!

โล่แห่งดวงดาวและไข่มุกแสงจันทร์เป็นท่าสังหารอันยิ่งใหญ่ประหนึ่งดวงดาวมหาศาลถูกเทลงมาจากฟากฟ้า

นี่เป็นศิลปะเชิงรุกที่ทรงพลังอย่างยิ่ง! ไม่ทราบว่าสุดท้ายแล้วมันจะสามารถกำราบเย่ฟ่านได้หรือไม่

เฉินเฟิงเป็นยอดฝีมือของอาณาจักรอีกฝั่งหนึ่ง ไม่ต้องสงสัยเลยเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของเขา ในตอนนี้เขาบินขึ้นสู่ท้องฟ้าและต้องการหลบเลี่ยงเย่ฟ่าน

ศิษย์ของยอดเขาดวงดาวมีรอยยิ้มบนใบหน้า พวกเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจเมื่อได้เห็นวิธีการของเฉินเฟิง

“แม้ว่าร่างกายของเขาจะแข็งแรง แต่ไม่มีทางที่มันจะต่อต้านสมบัติจิตวิญญาณที่โจมตีมาจากด้านบน ข้าต้องการดูว่าเขาจะออกจากสถานการณ์นี้ได้อย่างไร”

“ข้าเคยพูดไปแล้ว มันจะง่ายเหมือนการฆ่าไก่หากให้ศิษย์พี่เฉินเฟิงลงมือ!”

“กบในบ่อน้ำไม่รู้ว่าสวรรค์สูงแค่สุดท้ายแล้วผลลัพธ์ยังคงถูกกำหนดไว้ตั้งแต่แรก”

แต่ทันใดนั้นเสียงของพวกเขาก็หยุดลง

“ปัง ปัง!”

แสงสว่างที่ส่องออกมาจากร่างกายของเฉินเฟิงมืดดับในทันที

"ปัง!"

สายตาของทุกคนจับจ้องไปยังกำปั้นสีทองซึ่งลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า มันทรงพลังและรวดเร็วราวกับการปะทุของภูเขาไฟเซียน

"แคร่ก!"

ศิษย์ของยอดเขาดวงดาวเบิกตากว้าง หลี่เสี่ยวม่านมีใบหน้าที่ดูเหลือเชื่อ ญาณวิเศษอันยิ่งใหญ่ของเฉินเฟิงถูกทำลายในพริบตา

บนท้องฟ้าเฉินเฟิงกระอักเลือดออกมาคำใหญ่ สิ่งประดิษฐ์ทั้งสามที่เขาใช้ออกไปเมื่อสักครู่นี้มันเป็นสิ่งที่เขาใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อสร้างขึ้นมา

พวกมันมีพลังจนถึงขั้นสามารถมีจิตวิญญาณของตัวเอง แต่สุดท้ายพวกมันก็ถูกทำลายในกระบวนท่าเดียวเท่านั้น

“นี่คือสัตว์ร้ายในร่างมนุษย์!”

“นี่ยังเป็นร่างกายอยู่หรือเปล่า? ไม่ใช่ว่ามันถูกสร้างมาจากสมบัติล้ำค่าหรือ……”

หลายคนสูดอากาศเย็นๆเข้าไปในปอด แผ่นหลังของพวกเขาเปียกชุ่มเต็มไปด้วยเหงื่อ

“ทุกอย่างควรจะจบลงในตอนนี้……”

เฉินเฟิงเย็นชาราวกับน้ำแข็งร่างกายที่ลอยอยู่บนอากาศของเขาซวนเซเล็กน้อยก่อนจะปลดปล่อยแสงสว่างที่ไม่สิ้นสุดออกมา

ผู้ฝึกฝนของอาณาจักรอื่นๆมีทักษะมากมายในทะเลแห่งความทุกข์ของพวกเขา หากเป็นเพียงการจัดการกับผู้ฝึกฝนร่างกายที่แข็งแรงเฉินเฟิงยังมีวิธีอีกมากมาย

"เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร? เจ้าเชื่อตัวเองเป็นเทพงั้นหรือ?!” ในขณะนั้นเย่ฟ่านก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า และความเร็วของเขาไม่ได้เป็นรองเฉินเฟิงแม้แต่น้อย

หลี่เสี่ยวม่านตกใจเป็นอย่างมาก นางไม่คิดว่าเย่ฟ่านจะบินได้จริงๆ

ในเวลานี้เองที่ในที่สุดนางก็ตระหนักว่าอีกฝ่ายสามารถฝึกฝนได้ไม่เพียงแต่แข็งแกร่งเท่านั้นอย่างน้อยเขาก็ต้องอยู่ในอาณาจักรน้ำพุแห่งชีวิตแล้ว

“ด้วยร่างกายของเขา มันไม่น่าจะเป็นไปได้……” อารมณ์ของนางสั่นคลอนมันยากที่จะสงบสติอารมณ์ได้

เฉินเฟิงก็ตกตะลึงเช่นกัน แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นเขาก็รีบเก็บงำความรู้สึกของตัวเองอย่างรวดเร็ว จากความผันผวนของพลังศักดิ์สิทธิ์ อีกฝ่ายเพียงอยู่ในขอบเขตสะพานวิญญาณ

“แสงหิ่งห้อยกล้าท้าทายความแวววาวของดวงจันทร์ที่เจิดจ้า!”

มือของเขาพลิกขึ้นฟ้าเพื่อดึงแสงดาวให้ตกลงมาราวกับปรอทที่หลั่งไหล มันอ่อนโยนแต่หนักหน่วงเหมือนกับมหาสมุทร

เขาใช้พลังศักดิ์สิทธิ์จำนวนไม่สิ้นสุดเพื่อปรับแต่งเย่ฟ่านอย่างเข้มข้น

เย่ฟ่านเดินขึ้นไปในอากาศ การเคลื่อนไหวของเขาดูลึกลับ และแต่ละย่างก้าวให้ความรู้สึกของเต๋าผู้ยิ่งใหญ่โดยหลีกเลี่ยงแสงดาวไปได้อย่างง่ายดาย

ที่ด้านหลังจี้จื่อเยว่พึมพำกับตัวเอง

“มันเป็นทักษะการเคลื่อนไหวของชายชราผู้บ้าคลั่งจริงๆ”

แม้แต่การแสดงออกของเฉินเฟิงก็เปลี่ยนไป ทักษะการเคลื่อนไหวนี้ลึกซึ้งมากและสามารถคุกคามเขาให้จนตรอกได้