ตอนที่แล้ว173 - หนึ่งในเก้าวิชาลึกลับอันยิ่งใหญ่ของโลก
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป175 - ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ดูเหมือนจะมีข้อบกพร่อง

174 - เก้าก้าวสู่สวรรค์


174 - เก้าก้าวสู่สวรรค์

ที่ปลายสุดของยอดเขาหลักนี้ เศษหินหรืออิฐเกลื่อนไปทั่ว ไม่มีอาคารที่สมบูรณ์แบบสักแห่ง ตรงกลางเป็นพื้นที่กว้างใหญ่ที่มีหินหยกเก้าก้อนก่อตัวขึ้นเก้าขั้น

แม้ว่าจะผ่านไปหลายปีแล้ว หินหยกยังคงส่องประกายโดยไม่มีร่องรอยของความเสียหายอะไรเลย

“นั่นคือการทดสอบเก้าก้าวสู่สวรรค์จริงๆ” ศิษย์หญิงคนหนึ่งตกตะลึง

ในฐานะที่เป็นคนเดียวและผู้อาวุโสในนิกายของยอดเขาหลักนี้ หลี่รุ่ยหยูคร่ำครวญ

“เมื่อห้าร้อยปีที่แล้วลูกศิษย์ของนิกายไท่ซวนจำนวนนับไม่ถ้วนต่างต้องการไต่ระดับเก้าก้าวสู่สวรรค์ กลายเป็นศิษย์ของยอดเขานี้ซึ่งก็คือความรุ่งโรจน์มากที่สุด”

“ที่นี่มีเก้าก้าวสู่สวรรค์จริงๆ ข้าเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน แต่ใครจะรู้ว่าที่จริงแล้วมันจะอยู่ในยอดเขานี้”

“วันนี้เก้าก้าวสู่สวรรค์เกือบจะถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นแล้ว พื้นที่นี้กลายเป็นที่เยือกเย็นและรกร้างโดยปราศจากความรุ่งโรจน์ของอดีต ตอนนี้ใครที่ยังจะเต็มใจที่จะทดสอบมัน”

“ยอดเขานี้ห่างไกลจากความรุ่งโรจน์ในอดีต มันเลือนลางและเสื่อมโทรมไปนานแล้ว” เด็กหนุ่มเจ็ดถึงแปดคนพูดคุยกันเบาๆ คำพูดของพวกเขาเต็มไปด้วยการดูถูก

“ในตอนนั้น มีผู้มีพรสวรรค์ที่ไม่มีใครเทียบได้ขอเพียงก้าวได้เพียงก้าวเดียวเท่านั้นก็นับว่าประสบผลสำเร็จมากแล้ว……” หลี่รุ่ยหยูถอนหายใจ

“ท่านลุงหลี่ ท่านยังจะระลึกถึงอดีตอีกหรือ”

เด็กหนุ่มสาวสองสามคนหัวเราะเบาๆด้วยน้ำเสียงที่ไม่เห็นด้วย

“สิ่งที่เรียกว่าการทดสอบคือการก้าวเดินเก้าก้าวสู่สวรรค์?” จี้จื่อเยว่อยากรู้อยากเห็นมาก นางไม่พบอะไรพิเศษเกี่ยวกับการทดสอบนี้

“ถูกต้อง ลองทำดู” หลี่รุ่ยหยูพยักหน้า

“อัจฉริยะในอนาคตของยอดเขานี้ มาดูกันว่าเจ้าจะผ่านการทดสอบหรือไม่”

“จงตั้งมั่นอย่าหลุดจากก้าวแรก”

ลูกศิษย์รุ่นเยาว์สองสามคนยังคงเยาะเย้ยโดยคิดว่าจี้จื่อเยว่และเย่ฟ่านเป็นเพียงเด็กน้อยที่พยายามอวดฉลาด พวกเขาไม่เชื่อว่าทั้งสองมีความสามารถผ่านการทดสอบ

เก้าก้าวสู่สรวงสวรรค์นั้นก่อตัวขึ้นจากก้อนอิฐหยกเก้าก้อนที่ซ้อนกัน สีสันของพวกมันมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวแต่เปล่งประกายโดยไม่มีแสงจากสวรรค์

จี้จื่อเยว่ปีนบันไดหยกขั้นแรกในขณะที่หยกสีเขียวโบราณส่องประกายระลอกคลื่นออกไปด้านนอก แต่นางยังคงดูผ่อนคลาย และเดินอีกก้าวหนึ่งทำให้บันไดขั้นที่สองเปล่งแสงสีแดงออกมา

นางรู้สึกได้ถึงแรงกดดันเล็กน้อยนางขมวดคิ้ว เมื่อก้าวที่สามของนางตกลงบนหยกสีน้ำเงิน มันเริ่มกะพริบและนางสัมผัสได้ว่าร่างกายของนางหนักมากยิ่งขึ้น

ก้าวที่สี่ ก้าวที่ห้า…… จนกระทั่งถึงขั้นที่เจ็ด นางรู้สึกว่าเป็นการยากอย่างยิ่งที่จะก้าวไปอีกขั้น ราวกับว่าเท้าของนางถูกภูเขาทับไว้และร่างกายของนางก็เต็มไปด้วยเหงื่อ

โดยที่นางไม่รู้ตัวเมื่อหลี่รุ่ยหยูมองเห็นนางไปถึงขั้นที่สามใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ และเมื่อนางไปถึงขั้นที่เจ็ดเขาก็พูดไม่ออกโดยสิ้นเชิง

เมื่อจี้จื่อเยว่ก้าวไปถึงก้าวที่แปด หยกโบราณเริ่มเปล่งประกาย เมื่อวางเท้าบนขั้นบันไดหยกสีม่วง นางรู้สึกราวกับว่านางแบกรับน้ำหนักของสวรรค์ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหายใจได้

ในขั้นที่เก้าของนาง ในที่สุดนางก็เหยียบย่างก้าวสุดท้าย ได้ยินเสียงดนตรีจากสวรรค์ในทันที แสงห้าสีพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าและสายรุ้งสีเงินก็ปรากฏขึ้น

นางประสบความสำเร็จในการปีนเก้าก้าวสู่สวรรค์ทำให้เกิดฉากพิเศษปรากฏขึ้นบนยอดเขา

“นี่……..”

หลี่รุ่ยหยูมีสีน่าเหลือเชื่อและร่างกายของเขาสั่นสะท้าน

“ย้อนกลับไปในวันนั้นข้าได้ยินมาว่าคนที่ปีนขึ้นไปถึงขั้นที่เจ็ดนั้นมีพรสวรรค์ที่ไม่มีใครเทียบได้อยู่แล้ว ตั้งแต่เริ่มต้นมรดกของยอดเขานี้ยังไม่เคยมีใครไปถึงขั้นที่เก้าเลยอย่างน้อยข้าก็ไม่เคยได้ยินมา

ข้างๆกันเหล่าสาวกรุ่นเยาว์มีท่าทีไม่เชื่อ ไม่มีใครคาดคิดถึงผลลัพธ์เช่นนี้ จริงๆแล้วมีผู้มีพรสวรรค์สูงส่งที่เลือกมาอาศัยอยู่ในยอดเขารกร้างแห่งนี้จริงๆ?

ในที่สุดจี้จื่อเยว่ก็เข้าใจสถานการณ์และรู้สึกเสียใจทันที นางเดาว่าการจะผ่านมันไปให้ได้นางต้องไปให้ถึงจุดสูงสุด ใครรู้ว่าขอเพียงเดินผ่านชั้นหนึ่งก็ประสบผลสำเร็จแล้ว นางแลบลิ้นและแสดงสีหน้าขมขื่น

“จบแล้ว ข้าไม่ต้องการที่จะส่องแสงมากเกินไป เราควรทำอย่างไรดี?”

“เป็นไปไม่ได้ นางจะแข็งแกร่งกว่าผู้อาวุโสรุ่นก่อนได้ยังไง”

“เมื่อเวลาผ่านไป เก้าก้าวแห่งสวรรค์ต้องได้รับความเสียหาย ไม่เช่นนั้นจะผ่านไปได้อย่างไร” เด็กหนุ่มหนุ่มสาวสองสามคนยังคงสงสัย

ในขณะนี้มีริ้วสีเขียวลอยมาจากยอดเขาหลักที่อยู่ข้างหน้า ชายอายุสี่สิบห้าสิบปีมาปรากฏตัวที่ด้านข้างของหลี่รุ่ยหยูพร้อมกับแสดงความเคารพอย่างนอบน้อม

“คารวะศิษย์พี่”

“คารวะอาจารย์” ข้างๆเด็กหนุ่มสาวเหล่านั้นได้แสดงความเคารพต่อชายวัยกลางคน

“ก่อนหน้านี้ข้าดูเหมือนจะสังเกตเห็นฉากที่ไม่เหมือนใคร ข้าสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น?”

“อาจารย์ ก่อนหน้านี้……” ลูกศิษย์รุ่นเยาว์สองสามคนเริ่มบรรยายถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้

"อะไร?!" ชายวัยกลางคนประหลาดใจ

ทันใดนั้นรุ้งศักดิ์สิทธิ์อีกเจ็ดถึงแปดคนก็มาถึงที่นี่อย่างรวดเร็ว เส้นผมของพวกเขาเป็นสีขาวและเห็นได้ชัดว่ามาจากยอดเขาหลักข้างหน้า

เมื่อเข้าใจสถานการณ์ คนเหล่านี้ก็มีท่าทีประหลาดใจก่อนที่จะลากหลี่รุ่ยหยูออกไปปรึกษาด้านข้าง พวกเขาพูดด้วยท่าทางที่ยากลำบาก

ไม่ต้องพูดถึงหลี่รุ่ยหยูแม้แต่ลูกศิษย์รุ่นเยาว์ที่อยู่ข้างๆก็สามารถคาดเดาความตั้งใจของผู้อาวุโสทุกคนได้ พวกเขาประหลาดใจในความสามารถของจี้จื่อเยว่และต้องการให้นางเป็นลูกศิษย์ของ 'ยอดเขาดวงดาว'

“ข้าเข้าใจความตั้งใจของเจ้า…….” หลี่รุ่ยหยูถอนหายใจ

“ยอดเขานี้ตกต่ำไปนานแล้ว ด้วยพรสวรรค์ที่ไม่มีใครเทียบได้ของนางการอยู่ที่นี่จะต้องสูญเปล่าอย่างแน่นอน ถ้านางเต็มใจ เจ้าสามารถพานางออกไปได้”

ผู้อาวุโสสองสามคนแสดงความขอบคุณต่อหลี่รุ่ยหยู การแย่งชิงลูกศิษย์ของพวกเขาทำให้สีหน้าของเด็กหนุ่มสาวเหล่านั้นเต็มไปด้วยความอิจฉา

ในชั่วพริบตาจี้จื่อเยว่ถูกล้อมรอบด้วยผู้อาวุโสหลายคนของยอดเขาดวงดาว พวกเขาแต่ละคนมีใบหน้าถึงความเมตตาราวกับว่าพวกเขากำลังดูสมบัติล้ำค่าและพยายามชักจูงอย่างต่อเนื่อง

“ผู้อาวุโสทุกท่าน พวกท่านทำอะไร?” จี้จื่อเยว่พูดเบาๆด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

ผู้อาวุโสสองสามคนสูญเสียรอยยิ้มไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น พวกเขาผลัดกันพูดขณะที่พวกเขาอธิบายความงดงามของยอดเขาดวงดาวให้นางเข้าใจ

“ข้าอยากเข้าร่วมยอดเขารกร้าง ข้าไม่สนใจยอดเขาหลักอื่น”

“ยอดเขารกร้างได้ตกต่ำมาหลายปีแล้ว ไม่มีมรดกใดหลงเหลืออยู่ สำหรับยอดเขาดวงดาวนั้นกำลังเฟื่องฟูและติดอันดับหนึ่งในสามยอดเขาหลักที่ยิ่งใหญ่ที่สุด”

“น่าเสียดายที่ข้าไม่สนใจยอดเขาดวงดาว”

ข้างๆเด็กหนุ่มสองสามคนตกตะลึง ผู้อาวุโสพยายามเกลี้ยกล่อม หญิงสาวคนนี้ด้วยความจริงใจ แต่นางถึงกลับปฏิเสธเรื่องนี้จริงๆ

“เจ้าต้องอยากเรียนรู้วิชาลึกลับในตำนานใช่ไหม? มันหายไปหลายปีแล้ว แม้ว่าเจ้าจะอยู่ที่นี่เจ้าก็จะไม่สามารถหาอะไรได้อีก” ผู้อาวุโสสองสามคนพยายามชักจูงใจต่อ

“เมื่อเจ้าเข้าร่วมยอดเขารกร้าง เจ้าจะไม่สามารถเข้าร่วมยอดเขาหลักอื่นๆได้ อย่างไรก็ตามลูกศิษย์ของยอดเขาหลักอื่นๆจะมีโอกาสเลือกอีกครั้ง”

“ใช่แล้ว เจ้าสามารถเข้าร่วมยอดเขาดวงดาวของเราก่อนได้เสมอ หากมรดกปรากฏขึ้นเจ้าก็ค่อยกลับมา”

ด้านข้างเหล่าเด็กหนุ่มสาวเหล่านั้นไม่พอใจมาก พวกเขาไม่เคยเห็นผู้อาวุโสของยอดเขาดวงดาวแสดงท่าทีเช่นนี้เลย พวกเขาจะลดตัวลงเพื่อพูดกับเด็กน้อยคนหนึ่งได้ยังไง?

“ให้ข้าลองคิดดูก่อน……..”

จี้จื่อเยว่ได้แสดงความสามารถของนางโดยไม่ได้ตั้งใจ นี่มันยังห่างไกลจากความตั้งใจของนาง ดวงตากลมใหญ่ของนางเริ่มกะพริบขณะที่นางพูดต่อ

“เอาล่ะข้าสามารถเข้าร่วมยอดเขาดวงดาวได้ แต่ไม่ให้คนพวกนี้พูดไร้สาระ”

นางชี้ไปที่สาวกรุ่นเยาว์บางคนที่อยู่ข้างๆ นางต้องการที่จะอยู่อย่างสันโดษภายในนิกายไท่ซวน นางไม่คิดจะให้ใครสังเกตเห็นตัวนางในเร็วๆนี้

“เจ้าสบายใจได้…….” ผู้อาวุโสของยอดเขาดวงดาวเริ่มหัวเราะ

จี้จื่อเยว่รู้ว่าในฐานะมหาอำนาจ นิกายไท่ซวนจะตรวจสอบตัวตนของศิษย์ใหม่ของพวกเขาอย่างแน่นอน นางไม่สนใจเรื่องนี้มากนักแม้ว่าพวกเขาจะพบมันก็ไม่สำคัญ นางต้องการซ่อนตัวอยู่ที่นี่เพียงไม่กี่เดือนเท่านั้น

แม้ว่าผู้อาวุโสจากนิกายไท่ซวนจะรู้เรื่องของนาง พวกเขาก็มีแต่จะแสดงมิตรไมตรีต่อตระกูลจี้ของนางเท่านั้น

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด