655-656

9/10

Ep.655

“กฏพวกนี้มนุษย์เป็นคนร่างขึ้นมา งั้นถ้ามนุษย์จะเปลี่ยนแปลงมันก็ไม่น่าใช่เรื่องแปลกอะไร”

ซูเฉินหัวเราะเบาๆ ผุดยิ้มเย็น จิกมองด้วยสายตาเย็นชา “และแน่นอน เมื่อกฏถูกเปลี่ยน ก็ย่อมมีคนไม่พอใจ แต่เรื่องนี้มันก็แค่ปัญหาเล็กๆน้อยๆ เพราะถ้ามีคนหนึ่งไม่เชื่อฟัง ฉันก็จะฆ่ามันคนหนึ่ง! ถ้ามีกลุ่มหนึ่งไม่เชื่อฟัง ฉันก็จะฆ่ามันทั้งกลุ่ม!”

“…” ลู่หยางอ้าปากค้าง เหม่อมองซูเฉินด้วยสายตาเหม่อลอย ไม่อาจเอ่ยคำใดได้เป็นเวลานาน

เขาเคยเห็นคนจองหองมาก็มาก แต่ดื้อด้านไร้ยางอายเช่นซูเฉิน นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็น

ซูเฉินแข็งแกร่ง เรื่องนี้เขารู้ดี แต่ภายในห้องโถงใหญ่ก็มีผู้แข็งแกร่งอยู่ไม่น้อยเช่นกัน นี่เขาไม่กลัวถูกทุกคนร่วมมือกันประชาทัณฑ์เลยหรือ?

“ก็สวยสิ คิดว่าตัวเองเป็นพวกระดับฝึกตนขั้น 10 รึไง?”

“ทุกคนลงมือพร้อมกัน สังหารมนุษย์เย่อหยิ่งผู้นี้ซะ!”

คำของซูเฉินตกลง พวกต่างเผ่าก็สบถด่าออกมา จิตสังหารในห้องโถงใหญ่คุกรุ่นยิ่งกว่าเดิม

เฉินเฟิงและคนอื่นๆเริ่มประหม่าเล็กน้อย ตั้งท่าพร้อมสู้ศึก

“เจ้าเมืองลู่ อย่างที่ท่านเห็น ไม่ใช่ว่าพวกเราไม่ไว้หน้าท่าน แต่เป็นเจ้าเด็กนี่เย่อหยิ่งเกินไป ถ้าไม่ฆ่ามัน พวกเราคงไม่หายแค้น!” รอยยิ้มเหี้ยมผุดขึ้นตรงมุมปากของชาวอมตะ

“นี่ …” ลู่หยางลำบากใจมาก ไม่รู้จะตอบว่าอะไรดี

แต่ในเวลานั้นเอง สายตาซูเฉินตกลงบนร่างชาวอมตะ เอ่ยเสียงเย็นเยียบราวน้ำแข็ง

“ในเมื่อแกกล้าเสนอหน้า งั้นก็ต้องกล้ารับผลที่ตามมา”

ว่าจบ เขาก็ระเบิดพลังจิต กวาดออกไป

“พลังแห่งจิตวิญญาณ!”

ชาวเผ่าอมตะจู่ๆก็รู้สึกได้ถึงพลังมหาศาลที่ยากจะหาผู้ใดเทียบ กว่าจะตระหนักว่าถูกพลังจิตเข้าปกคลุม มันก็สายเกินไปแล้ว

เขาเป็นเพียงผู้วิวัฒนาการขั้น 5 แล้วจะต้านทานการบดขยี้จากพลังจิตขั้น 8 ของซูเฉินได้อย่างไร

ได้ยินเสียงโผล๊ะ! ดังสะท้อน

เห็นแค่เพียงร่างของชาวอมตะระเบิดตัวแตกกลายเป็นเศษเนื้อ

“เป็นกำลังรบที่น่าหวาดกลัวอะไรเช่นนี้!”

เกิดเสียงอุทานดังขึ้นรอบๆ

“พลังจิตขั้น 8!”

ลู่หยางแทบกัดลิ้นตัวเอง หัวใจสั่นไหวเล็กน้อย

เห็นชาวอมตะถูกฆ่าตายในไม่กี่วินาทีโดยไม่อาจต้านทานใดๆ  พวกต่างเผ่าที่เหลือเริ่มเกิดความไม่สบายใจ

สายตาที่มองซูเฉิน จากในตอนแรกเต็มไปด้วยความดูหมิ่นและโกรธแค้น เวลานี้ถูกแทนที่ด้วยความหวาดกลัวอย่างลึกล้ำ

ชาวครึ่งออร์คที่เคยด่าทอซูเฉินก่อนหน้านี้ ปัจจุบันหวาดกลัวจนตับแทบแตกตาย

ตัวเขาเองก็เป็นผู้วิวัฒนาการขั้น 5 เช่นกัน หากซูเฉินคิดสังหาร นั่นไม่ง่ายดายราวกับบี้มดหรือ?

คิดได้แบบนี้ เขาก็ค่อยๆถอยหลังออกไป พยายามซ่อนตัวอยู่ในฝูงชน ออกจากสายตาของซูเฉิน

ทว่า การเคลื่อนไหวของเขาจะเล็ดลอดสายตาของซูเฉินไปได้อย่างไร?

ซูเฉินต้องการเชือดไก่ให้ลิงดู และชาวครึ่งออร์คเป็นตัวอย่างที่ดี

พลังแห่งจิตวิญญาณเคลื่อนไหวอย่างไร้ซุ่มเสียง พันธนาการชาวครึ่งออร์คในชั่วพริบตา

“ผู้อาวุโสโปรดไว้ชีวิตด้วย!”

ชาวครึ่งออร์คหน้าถอดสี ร้องอ้อนวอนขอความเมตตา

ซูเฉินไม่หวั่นไหว ขณะที่เขากำลังจะโถมพลังจิตเข้าสังหารมัน ทันใดนั้นชาวครึ่งออร์คที่มีร่างสูงใหญ่ ใบหน้าหยาบกร้านก็แทรกออกมาหยุดข้างกายเขา กำหมัดแน่น ชกไปในอากาศ และตู้มมม! ทำลายพลังจิตของซูเฉินลง

ขาวครึ่งออร์คขั้น 5 โชคดีรอดชีวิตมาได้ ถอนหายใจโล่งอก โค้งคำนับให้ครึ่งออร์คตัวสูง “นายท่านจงติ้ง ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือ”

จงติ้งไม่สนใจ ไม่ละสายตาจากซูเฉิน แค่นเสียงเย็น “มนุษย์ เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นปรมาจารย์พลังจิตขั้น 8 แล้วจะอาละวาดที่ใดก็ได้อย่างงั้นหรือ? เจ้าคิดรังแกพวกเราเผ่าครึ่งออร์ค ก็รังแกกันได้ง่ายๆเลย?”

“ก็ใช่ไง ในสายตาฉัน พวกต่างเผ่าล้วนเป็นแค่มดปลวก ฉันจะรังแกมากเท่าไหร่ก็ได้ตามต้องการ!”

ซูเฉินกล่าวหยอกเย้า จากนั้นหันไปมองชาวครึ่งออร์คขั้น 5  ในดวงตาทอประกายเย็นเยียบ

“และถ้าฉันเกิดอยากฆ่าขึ้นมา ก็ไม่มีใครหยุดได้!

10/10

Ep.656

ว่าจบก็ไม่รอช้า ซูเฉินขยับเท้าออกไป ทั้งคนทั้งร่างวูบไหวราวกับสายฟ้าฟาด พุ่งตามชาวครึ่งออร์คขั้น 5 ที่กำลังหลบหนี

“กล้าดียังไง!”

จงติ้งโกรธมาก โฉบกายมาขวางด้านหลังชาวครึ่งออร์คขั้น 5 เอาไว้ พร้อมชกหนึ่งหมัดออกไป

แม้เห็นอีกฝ่ายโจมตี แต่ความเร็วของซูเฉินกลับไม่ลดลงเลย ทิศทางการเคลื่อนไหวก็ไม่เปลี่ยนแปลง ตรงเข้าปะทะกับหมัดของจงติ้ง ใต้สองเท้าเขาทอประกายสีม่วงวูบไหว โฉบผ่านหมัดนี้ไปดั่งภูติผี

“ไม่ดีแล้ว!”

หลังจากพบว่าชกพลาด จงติ้งหันหลังกลับมาอย่างรวดเร็ว แต่ก็พบกับภาพที่ซูเฉินกำลังบีบคอชาวครึ่งออร์คขั้น 5 ด้วยมือเพียงข้างเดียว ใบหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชา

“ขยะอย่างแกต้องการจะหยุดฉัน คิดว่าทำได้หรือ?”

ซูเฉินเบ้ปากเล็กน้อย หิ้วชาวครึ่งอออร์คขั้น 5 ลอยออกจากห้องโถงใหญ่

จงติ้งเป็นแค่ผู้วิวัฒนาการขั้น 8 หากคิดสังหารไม่ใช่เรื่องยากเย็น

แต่เมื่อพิจารณาว่าในห้องโถงยังมีค่ายกลเคลื่อนย้ายอยู่ และกังวลเกี่ยวกับความเสียหายที่จะเกิดต่อค่ายกล  ซูเฉินเลยตัดสินใจล่อพวกมันออกไปข้างนอก

“จะหนีไปไหน!”

จงติ้งคำราม ย่ำฝีเท้าดังตึง ตึง ไล่ตามซูเฉินไปติดๆ

ชั่วพริบตาเดียว ทั้งสองก็มาถึงด้านนอกห้องโถงใหญ่แล้ว คนอื่นๆก็ตามมาดูเช่นกัน

“มนุษย์ ปล่อยคนของข้าซะ หรือวันนี้เจ้าจะกลายเป็นศพ!”

จงติ้งถลึงมองซูเฉินด้วยความโกรธ เอ่ยคำข่มขู่คุกคาม

ในฐานะผู้วิวัฒนาการขั้น 8 ทำให้เขาเองก็เป็นหนึ่งในยอดฝีมือที่มีชื่อเสียงในหมู่ครึ่งออร์คเช่นกัน หากวันนี้ แม้แต่ชาวเผ่าเดียวกันตนหนึ่งก็ยังไม่สามารถช่วยได้  วันหน้าจะเชิดหน้าชูตาในเผ่าพันธุ์ได้อย่างไร?

เป๊าะ!

คำตอบที่ได้กลับมาคือเสียงกระดูกแตกดังฟังชัด พร้อมกับเสียงร่างครึ่งออร์คไร้วิญญาณถูกโยนลงกับพื้นอย่างไม่ใส่ใจ

“ฉันก็บอกไปแล้วไง ว่าถ้าฉันอยากฆ่า ก็ไม่มีใครหยุดได้ ยิ่งเป็นขยะแบบแกยิ่งไม่ต้องพูดถึง!”

ในเมื่อออกจากห้องโถงใหญ่แล้ว ซูเฉินก็ไม่มีอะไรต้องกังวลอีกต่อไป อาละวาดได้อย่างเต็มที่

“เจ้าจักต้องตาย!”

จงติ้งเสมือนภูเขาไฟปะทุ ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ดาบเล่มหนาปรากฏขึ้นในมือเขา

สองมือกุมด้ามจับ สองขาทะยานขึ้นฟ้า กระโจนเข้าสังหารซูเฉิน

แม้ตัวยังไม่ถึง  แต่รังสีฆ่าฟันกวาดมาก่อนแล้ว เล่นเอาเสื้อผ้าของซูเฉินกระพือไปด้านหลัง ส่งเสียงพรึบพั่บๆดังไม่หยุด

ฝูงชนโดยรอบก็สัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่รุนแรงพุ่งพล่านเช่นกัน พวกเขาอดไม่ได้ที่จะชักฝีเท้าถอย

“ช่างไม่รู้จักประมาณตน!”

มุมปากของซูเฉินยกโค้งขึ้นเล็กน้อย ดาบสงครามสีดำสนิทเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นในมือเขา หลังจากร่ายเวทต์สายฟ้าลงไป ตัวดาบก็กวาดออกเป็นแนวนอน

ครืนนนน ครืนนนน เปรี้ยงงงง!

ตามมาติดๆด้วยเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่า เห็นแค่เพียงกระแสคลื่นสีฟ้าพุ่งออกจากใบดาบ สำแดงเจตจำนงแห่งอสนีบาตอันน่าสยดสยอง

ผู้คนที่สัมผัสมันแม้เพียงเล็กน้อย จะรู้สึกราวกับว่าร่างกายแหลกเป็นเสี่ยงๆ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งจงติ้งที่อยู่ใกล้ยิ่งรู้สึกชัดที่สุด ในใจบังเกิดความคิดอยากจะหลบหนี

แต่ ณ จุดนั้น เป็นเรื่องยากที่จะลงจากหลังเสือ มันสายเกินไปแล้วที่จะหันหลังกลับ

“ข้าจะลองสู้กับเจ้าซักตั้ง!”

จงติ้งร้องคำรามออกมา กุมดาบหนาฟาดฟันทวนกระแสสายฟ้า

บังเกิดเสียงบรึ้มมมม ดังสนั่น

ดาบในมือจงติ้งปริร้าว แตกเป็นเสี่ยงๆในทุกตารางนิ้ว ส่วนตัวเขา ถูกสายฟ้าฟาดไหม้เกรียม จนแทบมองไม่ออกเลยว่าใบหน้าในตอนแรกเป็นอย่างไร

“เจ้า …”

มุมปากของจงติ้งกระดกเล็กน้อย เสียงเหมือนยุงบิน

เพียงแต่ว่า เขายังไม่ทันได้เปล่งอะไรมากกว่านี้ ลำคอก็ถูกใบมีดสายลมสีเทาตัดผ่าน

คลุก คลุก ..!

เมื่อหัวจงติ้งกลิ้งไปกับพื้น รอบด้านตกอยู่ในความเงียบสงัด ไม่ได้ยินแม้เสียงหายใจ

ทุกคนเบิกตากว้างจ้องมองมายังซูเฉิน หากสังเกตดีๆ จะพบว่าในแววตาสะท้อนไปด้วยความหวาดกลัว และไม่อยากจะเชื่อ

พวกเขาไม่คาดฝันมาก่อน ว่าผู้แข็งแกร่งครึ่งออร์คขั้น 8 จะจบชีวิตลงด้วยเงื้อมมือมนุษย์อย่างง่ายดายเช่นนี้!

ความแข็งแกร่งของซูเฉินเป็นที่ประจักษ์แล้ว! ไม่มีใครกล้าโต้เถียง และที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นก็คือ ซูเฉินยังเป็นผู้ฝึกตนทุกอาชีพ และทั้งหมดได้มาอยู่ในขั้น 7 แล้ว!