ตอนที่แล้วตอนที่ 15 คนถ่อยมาถึงหน้าประตู
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 17 จับโจร

ตอนที่ 16 ขโมยองุ่น


เมื่อฉีมู่อานกลับมาถึงบ้านและได้ยินเซียวเสี่ยวตงพูดถึงหวังเอ้อร์หู เขาก็รู้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมาทันที

ฉีมู่อานเคยได้ยินเรื่องการรับสมัครเด็กรับใช้ของตระกูลโจวมาบ้าง เขาได้ยินมาว่านายน้อยของตระกูลโจวนั้นมีนิสัยใจร้อนโมโหง่าย และเด็กหลายคนที่เข้าไปในตระกูลโจวก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย แม้แต่ร่างยังหาไม่พบ

ตระกูลโจวมีอำนาจเหลือล้น ดังนั้นเด็กรับใช้ส่วนใหญ่จึงมาจากตระกูลยากจนที่ไม่มีอำนาจ เมื่อเด็กๆผ่านเข้าประตูไป พวกเขาจะต้องลงนามในโฉนดการซื้อขายอีกด้วย พอเด็กเหล่านั้นหายสาบสูญ พวกผู้ใหญ่ก็ไม่กล้าไปขอให้ตระกูลโจวอธิบายเรื่องนี้

เงินสามสิบเหรียญ... แม้แต่หมูป่าเขี้ยวทะลวงยังไม่แพงถึงขนาดนี้เลย หากตระกูลโจวใช้เงินมหาศาลเพื่อจ้างเด็กรับใช้ พวกเขาคงรู้อยู่แล้วว่ามันจะต้องมีปัญหาตามมาทีหลัง เงินก้อนนี้คงไม่ต่างจากค่าปิดปาก!

“พ่อของเจ้าไม่ได้ให้สัญญากับผู้ชายคนนั้นใช่ไหม?” ฉีมู่อานถาม

หวังเอ้อร์หูและฉีมู่อานเคยพบกันมาก่อน ในสายตาของฉีมู่อานนั้นผู้ชายคนนี้ลื่นไหล มีไหวพริบและเจ้าเล่ห์มาก แถมไม่ใช่คนดีอะไรด้วย อยากมากเขาก็ถนัดเรื่องการทำให้ผู้อื่นพอใจและมีสัมพันธ์ที่ดีกับเซียวจิ่งถิง

“ไม่ขอรับ แต่พ่อบอกว่าเขาจะคิดอีกที” เซียวเสี่ยวตงกล่าว

“ต่อไปนี้ต้องดูแลน้องชายของเจ้าให้ดีๆ อย่าปล่อยให้น้องชายของเจ้าอยู่ตามลำพังกับเขา เจ้าเองก็เหมือนกัน” ฉีมู่อานสั่ง

เซียวเสี่ยวตงพยักหน้าอย่างเคร่งขรึมและเอ่ยตอบ “แม่— ป่ะป๊า ข้ารู้แล้ว”

ฉีมู่อานเม้มปากและนึกเรื่องหนี้การพนันของเซียวจิ่งถิง แม้เซียวจิ่งถิงจะไม่ต้องการขายลูกๆในตอนนี้ แต่ก็คงพูดยากว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อคนจากบ่อนพนันมาตามทวงหนี้

เมื่อเซียวจิ่งถิงลุกขึ้น เขาก็พบว่าประตูห้องถัดไปนั้นถูกล็อกเอาไว้ เซียวจิ่งถิงเรียกลูกๆทั้งสองคนมากินข้าวแต่กลับไม่มีเสียงตอบรับ

“ท่านพี่ พ่อกำลังเรียกให้เราไปกินข้าวเย็นนะ” เซียวเสี่ยวฟ่านเลียปากตัวเอง

เซียวเสี่ยวตงหันไปจ้องน้องชายตัวเอง “กินกินกิน วันๆเจ้าก็จะเอาแต่กิน ไม่กลัวว่าเขาจะจับเจ้าไปขายเลยรึ?”

เซียวเสี่ยวฟ่านทำแก้มป่องทันที “พ่อไม่ใช่คนแบบนั้น พ่อใจดีกับข้ามาก”

เซียวเสี่ยวตงพูดอย่างโกรธเคือง “แค่ความใจดีเล็กน้อยก็สามารถซื้อเจ้าได้แล้ว เจ้านี่มันไร้ประโยชน์จริงๆ”

เซียวเสี่ยวฟ่านปีนขึ้นไปบนโต๊ะไม้ริมหน้าต่างขณะแอบมองลอดออกไปเพื่อดูการเคลื่อนไหวภายนอก

"อ้า!" เซียวเสี่ยวฟ่านอุทาน

ให้กำลังใจผู้แปลที่ mynovel.co หรือ www.thai-novel.com ด้วยนะขอรับ

“เจ้าเห็นอะไร?” เซียวเสี่ยวตงถาม

“องุ่นเยอะมากเลย” องุ่นเคยออกผลมาก่อนแล้วครั้งหนึ่ง พวกมันมีผลสีเขียวและลูกเล็กมาก เซียวเสี่ยวฟ่านหยิบมาสองสามลูกและกินเข้าไปแต่กลับพบว่าพวกมันเปรี้ยวมาก ดังนั้นเขาจึงไม่แตะต้ององุ่นอีกเลย

“แค่องุ่นเอง เมื่อก่อนก็มีตั้งเยอะ” เซียวเสี่ยวตงไม่สนใจ

เซียวเสี่ยวฟ่านกะพริบตาและพูดต่อ “เมื่อก่อนเคยเป็นสีเขียว แต่ตอนนี้กลายเป็นสีม่วงแล้ว”

เซียวเสี่ยวตงกลอกตาไปมา “เป็นสีม่วงแล้วไง? มันก็ยังเปรี้ยวเหมือนเดิมนั่นแหละ”

เซียวเสี่ยวฟ่านกะพริบตาปริบๆ “แต่ตอนนี้มันดูน่าอร่อยมากเลยนะ”

เซียวจิ่งถิงวางพวงองุ่นทิ้งไว้และออกไปข้างนอก

เซียวเสี่ยวตงเห็นพ่อเดินออกไปแล้วก็รู้สึกโล่งใจ

เซียวเสี่ยวตงนั่งอยู่ข้างเตียงด้วยความฟุ้งซ่าน ในขณะที่น้องชายกำลังเกาะหน้าต่างและจ้องมององุ่นที่วางอยู่ข้างนอกอย่างน้ำลายสอ

สุดท้ายเสี่ยวฟ่านก็แอบออกไปเก็บพวงองุ่นในระหว่างที่พี่ชายเผลอ

เซียวเสี่ยวตงมองดูองุ่นที่น้องเก็บมา ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีซีด “นี่เจ้าไปเอาองุ่นของเขามาทำไมกัน?”

“ไม่เห็นเป็นไรเลย พ่อไม่อยู่และยังมีองุ่นอีกตั้งมากมาย เขาไม่รู้หรอก” เซียวเสี่ยวฟ่านไม่สนใจ

เซียวเสี่ยวตงพูดอย่างขมขื่น “กลับมาเมื่อไหร่ เขาต้องรู้แน่”

“พ่อรักข้ามากที่สุด เขาไม่ตีข้าหรอก” เซียวเสี่ยวฟ่านกล่าว

เซียวเสี่ยวตงพูดอย่างเกลียดชัง “เจ้าจำได้แค่ตอนที่เขาให้ของกิน แต่ไม่จำตอนที่เขาทำลายข้าวของหรือหาเรื่องทุบตีเจ้าในอดีตเลย เห้อ ลืมมันไปเถอะ” ในกรณีที่ร้ายแรงที่สุด เซียวเสี่ยวฟ่านนั้นเกือบถูกเซียวจิ่งถิงฆ่าตายด้วยซ้ำ

เซียวเสี่ยวฟ่านแบะปากค้างและเริ่มมีน้ำตาไหลออกมา

เซียวเสี่ยวตงเห็นน้องร้องไห้แล้วเลยรู้สึกสงสาร สุดท้ายก็ต้องเข้าไปปลอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

เมื่อฉีมู่อานกลับมาในตอนเย็น เขาก็พบว่าอาหารส่วนของลูกๆนั้นไม่ถูกแตะต้องเลย อีกทั้งยังมีเปลือกองุ่นตกอยู่บนพื้นห้อง และองุ่นอีกสองพวงอยู่บนโต๊ะ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด