ผู้กอบกู้แห่งที่ราบทมิฬ ตอนที่ 8 เริ่มการเพาะปลูก 1

ผ่านมาสามวันไมนอสนั้นไม่ได้ทำอะไรเพิ่มเติมหลังจากสั่งขุดหลุม และทำทะเลสาบ ทำเพียงแค่เปิดดูข้อมูลประชากรเพื่อหาคนที่มีหน่วยก้านดี มีพรสวรรค์เพื่อจะรับเข้าฝึกและเสริมความแข็งแกร่งให้กับดินแดนนี้

ในตอนนี้มีจำนวนอยู่น้อย แต่ด้วยสภาพเมืองตอนนี้ไม่สามารถจ้างเพิ่มได้ แต่ในอนาคตต้องเพิ่มขึ้นยังแน่นอน

ไมนอส อยู่ที่ระดับ 4 หลังจากฝึกฝนมา และวันนี้เป็นวันที่เขาจะเข้าไปแก้ไขปัญหาต่างๆ ของที่ราบทมิฬนี้

ไมนอสออกไปพร้อมกับพ่อบ้านและทหารอีก 2 คน ไปที่หลุมที่สั่งขุดไว้ พ่อบ้านได้เลือกทหารที่คุ่นเคยสองคน เพื่อไม่ให้ข่าวที่นายน้อยเขาจะทำอะไรรั่วไหวออกไป

ทหารทั้งสองคนไม่มีทางรู้ว่านายน้อยนั้นจะเอายาระดับพระเจ้าไปฝังไว้ในหลุมนั้น แต่กันไว้ดีกว่าแก้ เพื่อไม่ให้ใครรู้เห็นมากกว่านี้

หลังจากมาถึงหลุมที่ขุด ไมนอสเอาแครอทที่ขุดมา ออกมาจากแหวนและโยนลงไปในหลุม

“ปู่ดิลเลียน ลองอัดพลังโลกและสวรรค์แบบเดิมไปที่พื้นดินที่ครับ”

ไมนอสสั่งพ่อบ้าน พ่อบ้านตอบสนองทันที่ รวบรวมพลังแล้วอัดลงไปที่พื้นใกล้ๆ กับหลุมที่ขุดไว้ แต่ครั้งนี้แทนที่พลังจะถูกดูดกลื้นหายไป กลายเป็นสร้างหลุมลึกขนาน 1 เมตรแทน

รากแห่งวิญญาณได้ดูดซับพลังจากยาระดับพระเจ้าแล้วไม่ดูดซับพลังยังอื่นที่ลงสู่ดินแล้ว

เมื่อพ่อบ้านเห็นผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นถึงกับยิ้มออกมาทันที่

“นายน้อย ท่านสามารถแก้ไขปัญหาได้แล้ว นายน้อยพูดถูกทั้งหมด เอาละเจ้าสองคน ช่วยกันกลบหลุมนี้ด้วยนะ”

ไมนอสถอนหายใจยังโล่งอก และรอให้ทหารสองคนกลบหลุมจนเสร็จ ต่อจากนี้งานต่อไปคือการพัฒนาการเกษตรให้เจริญที่สุด

แต่นี้จะไม่ใช้แค่พื้นที่ทำการเกษตรยังเดียว  แต่จะต้องทั้งดินแดนนี้จะต้องมีพืชผลที่มีความเข้มข้นทางจิตวิญญาณสูง นั้นคือสิ่งที่ไมนอสตั้งเป้าเอาไว้ เมื่อไรที่เขาสร้างทะเลสาบด้วยน้ำจากทะเลสาบจากมิติของเขา และใช้น้ำจากมิติของเขาในการรดน้ำการเกษตร ผลผลิตจะต้องเต็มไปด้วยพลังจิตวิญญาณแน่นอน แม้แต่ใบไม้ที่ร่วงในมิติ ไมนอสก็เก็บมาทำปุ๋ยไว้สำหรับทำการเพาะปลูกด้วย

ขนานตัวเขาเองยังไม่สามารถดูดซับของที่มาจากในอาณาจักรแห่งความว่างเปล่าได้เลย และลองคิดถึงผลที่จะนำใบไม้ของต้นไม้เป็นปุ๋ยสำหรับเพาะปลูกสิ

“ปู่ดิลเลียน กลับกันเถอะ ต้องเลือกสิ่งที่จะปลูกกันอีก อ้ะ เกือบลืมที่สั่งให้จัดทีมเกษตรกร ตอนนี้ไปถึงไหนแล้ว”

ไมนอสเริ่มพูดคุยและถามขณะกำลังกลับไปที่ คฤหาสน์

“ตอนนี้ยังได้ทีมงานไม่มากนัก แต่น่าจะพร้อมก่อนที่ทะเลสาบจะทำเสร็จ”

พ่อบ้านตอบไมนอสยังจริงจัง

“ดีแล้วละ สำหรับสิ่งที่จะปลูกทำการเกษตรตรงนี้ ผมว่าจะทำเป็น ไร่ข้าวโพส ข้าวสาลี และข้าวสาร

ทั้งสามสิ่งนี้ มีความต้องการทางตลาดอย่างมากในตอนเหนือของทวีป และเวลาเก็บเกี่ยวนั้นสั้น”

ดิลเลี่ยนพยักหน้าเห็นด้วยและตอบกลับ

“นั้นเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดแล้วครับ”

….

หลังจากถึงคฤหาสน์ พ่อบ้านก็รีบลงไปทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายไว้ ส่วนไมนอสนั้นเข้าไปหาข้อมูลเพิ่มเติมกับเลขามีอา เขาจะต้องจัดการพัฒนาการเกษตรในดินแดนนี้ และจะผูกขาดตลอดท้องถิ่นด้วยผลผลิตของเขา

ถ้าตามทฤษฏี แล้ว ผลผลิตที่ได้ในที่นี้จะมีพลังงานจิตวิญญาณมากกว่า อาหารที่ขายในเมือง นั้นคือเหตุผลที่เขาจะแบ่งขายออกเป็นสองส่วน

คือในส่วนของสำหรับประชากรในเมือง และส่วนของการขายส่งออก

และเมื่อประชาชนในเมืองและทั้งดินแดนได้กินหรือบริโภคผลผลิตทางเกษตรก็จะถูกกพัฒนาระดับพลังไปในตัวด้วย แต่คงต้องใช้เวลาสักระยะกว่าจะฟื้นฟูสภาพดินได้ทั้งหมด

แต่ไมนอสก็นึกออกได้ว่า ชิบหาย ไม่มีเมล็ดพันธ์ไว้ปลูกเก็บไว้เลย

ด้วยเหตุนี้ คงต้องเริ่มจากแปลงเล็กๆ และขายได้กำไรแล้วกลับมาลงทุนขยายการเกษตรให้เติบโตและยั่งยืน และสามารถนำออกขายสู่ดินแดนอื่นๆ ได้ แต่คงใช้เวลาหลายปีหน้อย นั้นคือแผนในตอนนี้

“มีอา พอจะรู้ไหมว่าข้าจะหาใครพอจะรู้เรื่องเกี่ยวกับความต้องการในการกินอยู่ของชาวเมืองบ้างไหม”

ไมนอสถามด้วยใบหน้ายิ้มเล็กยิ้มน้อย

“นายน้อยค่ะ เรื่องนี้ฉันช่วยนายได้คะ เพราะคงไม่มีใครรู้มากเท่าฉันอีกแล้ว”

“งั้น ข้าอยากได้ข้อมูลการบริโภคเฉลี่ยของ ข้าวสาร ข้าวสาลี และข้าวโพดของเมือง ขอด่วนสุดเลยนะ”

ไมนอสสั่งงานทันที่

“ทราบค่ะ ฉันจะรีบทำให้ทันที่”

มีนาตอบกลับทันที

หลังจากไมนอสก็ได้ออกไปเดินเล่นสำรวจเมือง ดูการเป็นอยู่ของเมืองดราย เขาเห็นว่าประชาชนส่วนมาใช้ชีวิตเพื่อเอาตัวรอดไปวันๆ ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่านั้น และยอมรับในความเป็นไปของที่ราบทมิฬแล้ว

“เรากลับไปฝึกต่อน่าจะดีกว่า..”

สองวันผ่านไป ตอนนี้ไมนอสได้ถึงระดับ 5 แล้ว และทะเลสาก็ขุดเสร็จแล้วเช่นกัน พร้อมกับเติมน้ำจากแหล่งน้ำที่มีอยู่ลงไปแล้วครึ่ง

หลังจากที่ไมนอสได้ทราบเรื่องแล้ว เขาก็ทำการย้ายของออกจากแหวนมิติเก็บของแล้วนำมาเติมน้ำจนเต็มแล้วนำไปใส่ที่ทะเลสาบที่ทำขึ้น จนเต็ม ตอนนี้พร้อมแล้วที่จะทำการเพาะปลูก

…

ในตอนนี้ในเมืองดรายมีข่าวเรื่องเจ้าดินแดนคนใหม่กำลังจัดหาคนงานเกษตร 200 คน ทำให้เรื่องนี้ถูกพูดทั่วทั้งเมือง

“จะบ้าไปแล้ว เจ้าเด็กนั้นคิดว่าทำอะไรอยู่กันแน่ นี้เจ้าเด็กนั้นมันไม่รู้เลยหรอว่าที่นี้ปลูกอะไรไม่ได้ คิดว่ามันจะงอกตามคำสั่งเขารึไงกัน”

ใครบ้างคนเริ่มวิจารณ์การกระทำของไมนอส

“เอา เอา นี้ยังไม่มีใครบอกเรื่องที่ว่า ดินแดนนี้มันตายไปแล้วปลูกอะไรก็ไม่ขึ้นกับเขายังงั้นเรอะ ไม่แปลกใจละทำไมต้องยอมที่จะมาปกครองดินแดนนี้”

อีกเสียงพูดเสียดสีเพิ่มเติมกับคนเมื่อกี่

“เอ๋ แต่ข้าได้ยินว่าเขาสามารถแก้ไขปัญหาเรื่องสภาพดินได้แล้วนะ ลูกพี่ลูกน้องของข้าทำงานเป็นทหารยามในนั้น บอกมาว่า ตั้งแต่ ไมนอส สจวร์ต เข้ามาปกครอง เขาได้สั่งให้สร้างทะเลสาบแล้วก็ขุดหลุมขนานใหญ่ไว้ที่ด้านตะวันตกของเมืองด้วย”

“จากที่ได้ยินจากผู้บัญชาการ ไปกี้ บอกว่าปัญหาทั้งหมดจะถูกแก้ไขหลังจากทำสองอย่างนั้นเสร็จ”

ชายหนุ่มคนหนึ่งเสริมขึ้น

“แล้วแกเชื่อเรื่องแบบนี้ด้วยหรอ? ที่ผ่านมากี่ร้อยกี่พันปี ไม่มีใครทำได้สักคน แล้วไอเจ้าหนุ่มน้อยนั้นจะทำได้ยังไงอะ”

อีกคนตอบด้วยไปด้วยความไม่เชื่อ

“ข้าก็ไม่รู้ อะไรทั้งนั้นอะ แต่ที่แน่ๆ ว่าเขาจ้างงานเป็นค่าแรง ถึง 40 คริสตัลระดับต่ำต่อเดือนเลยนะ”

คนที่พูดไม่ค่อยสนใจอะไรสนใจแต่เรื่องเงินยังเดียว

‘ถ้าเรื่องนี้เป็นจริง ข้าเอาแน่’

บ้างคนเริ่มคิดยังสนใจ และคนอื่นๆ ก็ต้องวิพากวิจารณ์กันไปทั่ว หวังว่าข่าวนี้จะเป็นเรื่องจริง

….

ณ ที่แห่งหนึ่งในเมือง มีหญิงสาวในชุดสีฟ้าสดใส ผมบลอนด์ ในตาสีเขียวมรกตนั้งฟังข่าวลื่อเกี่ยวกับเจ้าเมืองคนใหม่คนนี้ยังสนใจ เธอคนนี้เป็นแม่ค้าจากเกาะศิลา เธอกำลังอยู่ในช่วงเดินทางกลับจาก อาณาจักบราวน์

“ไ ม น อ ส ส จ ว ร์ ต ยัง งั้น หรอ น่าสนใจแล้วสิ มาดูกันว่าเขาจะทำได้ยังที่เป็นข่าวลื่อไหม ถ้าจริงฉันคงต้องรีบเปิดการค้ากับเมืองแห่งนี้ก่อนที่คนอื่นจะรู้…”

เธอพูดด้วยความสนใจยังมาก

“เอดูอาร์ ฉันว่าจะอยู่ต่อที่นี้อีกสักหน้อย จะรอดูข่าวลื่อเป็นความจริงหรือไม่”

เธอพูดขึ้นบอกชายคนหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ เธอ

“แน่ใจแล้วหรอขอรับ คุณเอเลน ผมว่าไม่ค่อยจะคุ้มที่จะอยู่ต่อ”

ชายหนุ่มคนนี้เป็นบอดี้การ์ดของเธอได้ตอบกลับมา

“ฮิฮิ ถ้าข่าวเป็นจริงขึ้นมาละก็…..  เสียยิ่งกว่าคุ้มเลยละ  และอยู่ต่ออีกหน้อยฉันก็ไม่เสียหายอะไรด้วย”