ตอนที่แล้วตอนที่ 18
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 20

ตอนที่ 19


ตอนที่ 19

เรย์มอนด์อยากจะบอกออกไปว่าไม่เพียงแต่เขาจะได้ศึกษาเรื่องสรีระวิทยามาแล้วเท่านั้น แต่เขายังศึกษาเรื่องนี้อย่างจริงจังและได้รับผลการเรียนที่ดีกลับมาด้วย เพียงแต่ว่าในตอนนี้เขาไม่สามารถที่จะพูดอะไรออกมาได้

สำหรับเหตุการณ์ในปัจจุบันการให้คนคิดว่าเขาไม่รู้เรื่องสรีระวิทยามันก็คงจะดีกว่าที่ให้คนอื่นได้รู้ว่าที่จริงแล้วเด็กที่เคยอยู่ในท้องของจินนั้นก็คือตัวตนของเขาเอง ดังนั้นเรย์มอนด์จึงนิ่งเงียบเอาไว้และไม่ได้พูดอะไรออกมา

เมื่อได้เห็นปฏิกิริยาของจอมพลเรย์มอนด์นิชิซาวะก็สูดลมหายใจเข้าไปลึก ๆ ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า

“ท่านจอมพลในฐานะที่ฉันเป็นหมอฉันขอเตือนคุณอย่างจริงจังว่าหลังจากนี้คุณอย่าแตะต้องคู่ครองของคุณอีกเป็นเวลา 3 เดือน เพราะในช่วงแรกของการตั้งครรภ์มันไม่ใช่เรื่องที่จะสามารถจะทำอะไรอย่างรุนแรงได้เลย ดังนั้นพวกเราจึงจำเป็นที่จะต้องรอให้เขาเตรียมพร้อมรับแรงกระแทกของคุณให้ได้ก่อน”

เรย์มอนด์: "..."

นิชิซาวะก็ไม่สามารถที่จะพูดอะไรออกมาได้มากกว่านี้แล้วเช่นกัน เพราะท้ายที่สุดตัวตนของเรย์มอนด์ก็ไม่ใช่ทหารธรรมดา ๆ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่พูดเตือนเพียงแค่เล็กน้อยและเมื่อเขาได้เห็นว่าเรย์มอนด์กำลังนั่งนิ่งหลับตาไม่พูดไม่จา มันก็คล้ายกับว่าจอมพลคงจะกำลังโทษตัวเองอยู่เงียบ ๆ

หลังจากนิชิซาวะสงบสติอารมณ์ลงได้เล็กน้อยเขาก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงอันนิ่งสงบตามปกติว่า

“จินดูเหมือนจะยังดูเด็กเป็นอย่างมาก เขาบรรลุนิติภาวะไปแล้วใช่ไหม?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเรย์มอนด์ก็รู้สึกประหม่าเพราะใบหน้าของจินดูเหมือนกับเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะจริง ๆ

แต่จินยังเป็นเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะแล้วจริง ๆ อย่างนั้นหรอ?

“เขาเพิ่งบรรลุนิติภาวะได้เพียงแค่ไม่นาน” เรย์มอนด์กล่าวขึ้นมาด้วยเสียงต่ำ

เมื่อได้ยินเช่นนั้นนิชิซาวะก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เพราะผู้ที่บรรลุนิติภาวะในจักรวรรดิแห่งนี้คืออายุ 30 ปี แต่เมื่อเขามองดูรูปร่างหน้าตาของจินแล้วมันก็ดูเหมือนกับเด็กหนุ่มคนนี้มีอายุเพียงแค่ประมาณ 24-25 ปีเท่านั้น

โชคดีที่จินบรรลุนิติภาวะเป็นที่เรียบร้อยแล้วไม่อย่างนั้นจอมพลเรย์มอนด์ก็คงจะถูกกล่าวหาว่าเป็นพวกพรากผู้เยาว์

“เขาเพิ่งจะบรรลุนิติภาวะสินะ ไม่น่าแปลกใจว่าทำไมบุคลิกของเขาถึงเป็นแบบนั้น ตอนที่เขาอยู่ในห้องฉันก็พยายามถามเหตุการณ์กับเขาเช่นกันแต่เขาก็ไม่ยอมปริปากพูดอะไรออกมาเลย”

เรย์มอนด์: "..."

จินช่างเป็นคนที่ฉลาดร้ายจริง ๆ ที่ทำให้คนอื่นสามารถคิดเรื่องราวไปต่าง ๆ นานาได้แบบนี้

“แต่ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไรออกมา ฉันก็รู้ว่าเขาจะต้องกำลังรู้สึกอยู่แน่ ๆ ฉันจึงพยายามพูดปลอบโยนให้เขาใจเย็น ๆ” นิชิซาวะกล่าวต่อ

เรย์มอนด์: "..."

“ท่านจอมพลสายพันธุ์ที่อ่อนแอเป็นพวกที่เปราะบางเป็นอย่างมากและไม่เพียงแต่ร่างกายของพวกเขาจะอ่อนแอกว่าพวกเราเท่านั้น แต่สายพันธุ์ที่อ่อนแอพวกนี้ยังมีความบอบบางทางด้านสภาพจิตใจอีกด้วยโดยเฉพาะกับคนที่พึ่งตั้งครรภ์ได้ไม่นาน ดังนั้นถ้าหากว่าคุณมีเวลาฉันหวังว่าคุณจะปลอบประโลมคู่ครองของคุณให้ดี ๆ คุณคือยาที่จะช่วยเยียวยาหัวใจของเขาได้ดีที่สุด” นิชิซาวะกล่าวขึ้นมาอย่างจริงจัง

เรย์มอนด์: "..."

ตอนนี้เขาทำอะไรได้บ้างนอกจากพยักหน้า?

เมื่อเรย์มอนด์ออกมาจากห้องประชุมเขาก็นึกถึงร่างที่บอบบางของจิน จากนั้นเขาก็เดินตรงเข้าไปภายในห้องครัว

ภายในห้องครัวมีอาหารที่ถูกปรุงขึ้นมาโดยหุ่นยนต์และถึงแม้ว่าสถานที่แห่งนี้จะเป็นสถานที่อยู่อาศัยอย่างชั่วคราว แต่หุ่นยนต์ที่อยู่ที่นี่ก็เป็นหุ่นยนต์ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดเช่นเดียวกัน

การทำอาหารโดยได้รับความช่วยเหลือจากหุ่นยนต์เป็นเรื่องที่ง่ายดายเป็นอย่างมากและสิ่งที่พวกเขาต้องทำมีเพียงแค่การทำอาหารตามสูตรที่ระบุเอาไว้ จากนั้นอาหารที่ได้รับความช่วยเหลือจากหุ่นยนต์ก็จะมีรสชาติออกมาตรงตามมาตรฐานทุกประการ

แต่ปัจจุบันเรย์มอนด์ได้พับแขนเสื้อของเขาขึ้นและทำการหั่นวัตถุดิบใส่ลงไปในหม้อด้วยความรวดเร็วโดยไม่ได้ขอความช่วยเหลือจากหุ่นยนต์ทำครัวแต่อย่างใด ในขณะเดียวกันเมื่อคอรีย์ได้กลิ่นเขาก็เดินวนไปวนมาแถว ๆ ประตูก่อนที่จะเข้ามาและถามจอมพลว่า

“ท่านจอมพลคุณมีจานเล็ก ๆ ไหม?”

พวกเขาอาศัยอยู่ภายในค่ายทหารมาเป็นเวลาหลายปีและอาหารที่พวกเขากินก็คือข้าวหม้อใหญ่ที่ทำมาจากหุ่นยนต์ แต่เนื่องมาจากคอรีย์ติดตามจอมพลและกลายเป็นมือขวาของชายหนุ่มมาตั้งนานแล้ว ดังนั้นในบางครั้งเขาก็จะได้กินอาหารฝีมือจอมพลด้วยเช่นเดียวกันและมันก็เป็นสิ่งที่เขารู้สึกชื่นชอบเป็นอย่างมาก

“อย่าเพิ่งมายุ่ง” เรย์มอนด์กล่าวโดยไม่หันกลับมามอง

“ท่านจอมพลเป็นอะไรอย่างนั้นหรอ?” คอรีย์กล่าวถามขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจเพราะโดยปกติเขาก็กินอาหารฝีมือจอมพลเป็นเรื่องปกติ

แต่ในทันใดนั้นเองนิชิซาวะก็โผล่ออกมาและดึงคอเสื้อของคอรีย์ให้ออกจากห้องครัวแห่งนี้ไป

“อะไรกัน! จู่ ๆ คุณมาดึงฉันออกมาทำไม” คอรีย์กล่าวขึ้นมาอย่างไม่พอใจ

มันเป็นเวลานานกว่า 2 เดือนแล้วที่เขาได้กินอาหารฝีมือจอมพลเป็นครั้งสุดท้าย ดังนั้นเขาจึงอยากกินอาหารของจอมพลอย่างจริงจังเพราะเขาเกือบที่จะลืมรสชาติอาหารของจอมพลไปจนหมดแล้ว

“ท่านจอมพลกำลังทำอาหารให้กับคู่รักของเขา คุณต้องการแย่งอาหารไปจากภรรยาของท่านจอมพลหรือยังไง” นิชิซาวะกล่าวกระซิบ

ในระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกันเรย์มอนด์ก็เดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับอาหาร 2 จาน โดยในตอนนี้ใบหน้าของเรย์มอนด์ยังคงไม่แสดงอารมณ์ออกมาตามปกติแต่เขาก็เหลือบสายตามองไปยังนิชิซาวะและคอรีย์เล็กน้อยก่อนที่จะเดินตรงไปยังห้องของจิน

เมื่อได้เห็นเช่นนั้นนิชิซาวะก็มองไปยังแผ่นหลังของจอมพลเรย์มอนด์อย่างพึงพอใจ ก่อนที่เขาจะได้เผยรอยยิ้มที่มุมปากขึ้นมา

“เมื่อคุณรู้ข้อผิดพลาดของตัวเองคุณก็พยายามที่จะแก้ไขข้อผิดพลาดได้อย่างรวดเร็ว คุณช่างเป็นคนที่มีไหวพริบที่ดีจริง ๆ” นิชิซาวะคิดกับตัวเองภายในใจ จากนั้นเขาก็กระซิบเบา ๆ กับคอรีย์ที่อยู่ใกล้ ๆ กับเขาว่า

“ตอนนี้คู่รักของท่านจอมพลเพิ่งแท้ง ดังนั้นจอมพลจึงจำเป็นจะต้องดูแลเอาใจใส่จินมากสักหน่อย”

“อะไรนะ!” คอรีย์รีบหันศีรษะกลับไปมองนิชิซาวะด้วยดวงตาอันเบิกกว้าง

ทันใดนั้นคอรีย์ก็นึกถึงโต๊ะหินอ่อนที่แตกละเอียดอยู่ภายในห้องของจินก่อนที่เขาจะเริ่มทำการจินตนาการไปต่าง ๆ นานา

ท้ายที่สุดจอมพลที่เขาชื่นชมมาตลอดก็คงจะคิดถึงคู่รักของตัวเองไม่ไหวจนได้ลงมือทำรุนแรงไปถึงขนาดนั้น...

ในขณะเดียวกันจินก็กำลังลองเสื้อผ้าที่ได้รับมาใหม่อยู่ภายในห้องของตนเองและเขาก็ต้องยอมรับว่านิชิซาวะเป็นคนที่ละเอียดและพิถีพิถันดีจริง ๆ เพราะเสื้อผ้าที่นิชิซาวะได้ซื้อมามันเหมาะกับรูปร่างของจินเป็นอย่างมาก

ชุดที่เขาเลือกใส่อยู่ในปัจจุบันเป็นชุดลำลองสีขาวนวลซึ่งการตัดเย็บของเสื้อผ้าชุดนี้ดูพิถีพิถันเป็นอย่างมากและมันก็ยังเป็นชุดที่มีความพอดีราวกับว่ามันเป็นชุดที่สั่งตัดขึ้นมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ

หลังจากที่ได้สวมใส่ชุดใหม่แล้วสภาพของเขาก็แตกต่างจากเดิมไปอย่างสิ้นเชิง และจินก็อดที่จะผิวปากให้กับตัวเองภายในกระจกไม่ได้แล้วเขาก็ค่อนข้างพึงพอใจกับชุดนี้เป็นอย่างมาก

แต่ในทันใดนั้นเองเขาก็ได้ยินเสียงกริ่งมาจากประตูก่อนที่เรย์มอนด์จะเดินเข้ามาภายในห้องพร้อมกับถาดอาหาร

เมื่อเรย์มอนด์เงยหน้าขึ้นมาเขาก็พบว่าจินกำลังสวมชุดลำลองสีขาวและถึงแม้ว่าร่างกายของจินจะดูค่อนข้างบอบบางแต่รูปร่างของจินก็มีสัดส่วนที่ดีเป็นอย่างมาก ซึ่งเมื่อมันได้รวมกับใบหน้าอันหล่อเหล่าของเด็กหนุ่มแล้วมันก็คล้ายกับว่าจินได้เปล่งประกายออร่าแห่งความสง่างามออกมา

เพียงแค่เรย์มอนด์จ้องมองไปยังจินแค่แว้บเดียวมันก็มีความรู้สึกแปลก ๆ ปรากฏขึ้นบริเวณหน้าอกของเขา จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปภายในห้องพร้อมกับถาดอาหารก่อนที่จะนำอาหารไปวางไว้บนโต๊ะไม้ที่ถูกนำมาแทนที่โต๊ะหินอ่อนที่แตกละเอียด

“อาหารเย็นมาแล้วหรอ”

ขณะเดียวกันนี่ก็เป็นครั้งแรกในชีวิตที่จินได้สวมเสื้อผ้าอันงดงามแล้วมันก็เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เขาต้องการจะอวดรูปร่างของตัวเองภายในใจ

แต่ถึงแม้ว่าเขาจะรอมาเป็นเวลานานแล้วเรย์มอนด์ก็ยังไม่มีท่าทีตอบสนองต่อรูปลักษณ์ใหม่ของเขาแต่อย่างใด ดังนั้นจินจึงเดินไปช้า ๆ และนั่งลงบนโต๊ะไม้โดยไม่พูดอะไรออกมาเช่นเดียวกัน

เมื่อได้เห็นเช่นนั้นเรย์มอนด์ก็หยิบจานออกมาจากถาดอาหารก่อนจะนำอาหารทั้งสองจานไปวางบนโต๊ะอย่างเรียบร้อย

“นี่คุณยังใส่ชุดนี้อยู่อีกอย่างนั้นหรอ?” จินเงยหน้าขึ้นมองเรย์มอนด์พร้อมกับขมวดคิ้ว

“เอ่อ… นี่มันเป็นชุดเครื่องแบบมาตรฐานของทหาร” เรย์มอนด์กล่าวตอบออกมาด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างประหม่า

“อืม... คุณเป็นคนสูงที่มีไหล่กว้างและมีขาค่อนข้างยาว เมื่อคุณได้อยู่ภายในชุดทหารนี้แล้วคุณก็ดูดีไม่เลวเลยทีเดียว” จินกล่าวออกมาพร้อมกับพยักหน้าขณะที่เขาพิจารณารูปร่างของเรย์มอนด์

เมื่อได้ยินเช่นนั้นจู่ ๆ เรย์มอนด์ก็รู้สึกได้ถึงความร้อนที่พุ่งขึ้นมาทั่วทั้งใบหน้าของเขา เขาจึงก้มศีรษะลงเพื่อหลบสายตาก่อนที่จะกล่าวออกไปเบา ๆ ว่า

“กินอาหารได้แล้ว”

จิน: "..."

“นี่มันอะไรกัน? ฉันอุตส่าห์พูดจาชื่นชมเขาไปแล้วแต่เขากลับไม่รู้จักวิธีพูดจาชื่นชมกลับหรือยังไง?” จินคิดในใจด้วยความโกรธเล็กน้อย จากนั้นเขาก็มองไปรอบ ๆ โต๊ะอาหารแล้วกล่าวออกมาว่า

“ทำไมอาหารถึงมีแต่เนื้อ! ฉันไม่ชอบกินเนื้อ!!”

เขาไม่เคยสนใจที่จะกินเนื้อสัตว์เลยเพราะท้ายที่สุดเขาก็เป็นหอยทาก ดังนั้นเขาจึงกินเฉพาะพืชพันธ์ุธัญญาหารเท่านั้น

ถึงแม้ว่าหลังจากแปลงร่างเป็นมนุษย์แล้วเขาจะสามารถกินอาหารได้อย่างหลากหลายมากกว่าเดิม แต่ท้ายที่สุดเขาก็ยังชื่นชอบที่จะกินเพียงแต่ผลไม้หวาน ๆ และน้ำหวาน ๆ อยู่ดี

“คุณเพิ่งแท้ง ดังนั้นคุณต้องบำรุงร่างกาย” เรย์มอนด์กล่าว

จิน: "..."

“อะไรนะ?”

เรย์มอนด์: "..."

เด็กที่แท้งออกมาก็กำลังยืนก้มหน้าในชุดทหารตรงหน้านี้ไม่ใช่หรือยังไง!!

+++++++++++++++++++++

55555555555555 ขำประโยคสุดท้ายจริงๆ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด