ตอนที่แล้วEP 631 เรื่องจบเร็วกว่าที่คิด!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปEP 633 บทสนทนาในห้องน้ำ

EP 632 ผ้านม่านสีขุ่น!


EP 632 ผ้านม่านสีขุ่น!

By loop

ในช่วงกลางคืน.

พระจันทร์ถูกล้อมรอบด้วยหมอก มันดูลึกลับและสวยงาม

ที่บ้านของครอบครัวของคณะกรรมการพรรคหยานไท ดงซูบินที่กำลังเมา มาเคาะประตูบ้านของเสี่ยวหลานและเดินตัวเซเข้าไป

เสี่ยวหลานที่อยู่ในห้องยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ "ทำไมคุณเมามากขนาดนี้?"

"ผมเองไม่ได้ดื่มนานสภาพผมเลยเป็นแบบนี้เลย"

"นั่งลงและตั้งสติก่อน" เสี่ยวหลานช่วยดงซูบินก่อนที่จะพาเขาไปนั่งที่โซฟา"คุณมาที่นี้ได้อย่างไรกัน? ขับรถ?"

ดงซูบิน คว้าถ้วยและดื่มน้ำสองสามจิบ

เสี่ยวหลานยิ้มและพูดว่า: "เลขาของฉันบอกเรื่องของคุณให้กับฉันแล้วนะ?

“พวกเขาตั้งหากที่เป็นคนผิด พวกเขาเริ่มก่อนก็สมควรแล้วที่จะต้องโดนแบบนั้น”

“ยังจะซ่าอยู่อีก ฉันจะพาคุณไปอาบน้ำ” ดูเหมือนดงซูบินจะเมามาก และ เสี่ยวหลานก็แทบจะแบกเขาไม่ไหงว

เธอได้กลิ่นแอลกอฮอล์ของดงซูบินเลยแสร้งทำเป็นพูดว่า: “นี้มันน่าอายจริง ที่ต้องให้คุณมาช่วยผมเช่นนี้เดียวผมจะไปต้มน้ำให้” เสี่ยวหลานเหลือบมองเขา ยืนนิ่งและยิ้มและพูดว่า: “ไม่ต้องเลย เดียวฉันจัดการเรื่องนี้เอง” "

“ผมกลัวว่าคุณจะลำบากคุณที่ต้องไปต้มน้ำให้ผม คุณแค่บอกผมว่าเครื่องทำน้ำอุ่นของคุณทำงานยังไง”

“หยุดเลยนะคุณเพียงแค่นอนนิ่งๆไม่ต้องวุ่นวายก็พอ” เสี่ยวหลานหันหลังและเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างเร่งรีบ

ดงซูบินเอนกายบนโซฟาถูเปลือกตา ก่อนที่เขาจะรู้สึกเวียนหัวเอามาก เขาจุดบุหรี่และเริ่มสูบบุหรี่ ดูเหมือนว่าช่วงอาหารเย็นของดงซูบินที่ผ่านมานั่นดงซูบินจะทานเยอะไปหน่อย  เนื่องจากเขานัดเพื่อนร่วมงานของเขาไว้หลายคน

ดูเหมือนดงซูบินจะลืมเรื่องปัญหาที่เขาพึงเผชิญมาไปหมดแล้ว ดงซูบินมีความสุขมากกับอาหารมื้อเย็นที่ผ่านมา เนื่องจากเขาดื่มหนักเพื่อล้ำลึกถึงความหลังที่เคยทำงานที่นี้มาก่อน

สิบนาทีต่อมา

ในห้องน้ำดงซูบินนอนลงอย่างสบายในอ่างอาบน้ำและฮัมเพลงเล็กน้อย

ทันใดนั้น ทันทีที่ประตูห้องน้ำเปิดออก เสี่ยวหลานก็เดินเข้าไปภายใต้การจ้องมองของดงซูบินและถอดผ้าเช็ดตัวที่

เธอถือไว้ที่แขนของเธอยื่นออกจากม่านพลาสติกและก็ปิดลง "ไมต้องคิดอะไรมากเข้ามาสิ" นอกม่านพลาสติก เงาของพี่สาวเสี่ยว มองเห็นได้จาง ๆ

แค่ฟังเสียงหัวเราะของเธอว่า "จะปิดไว้ทำไม เขินหรือยังไง" ดงซูบินหน้าแดง "ไม่ได้ปิดสักหน่อย" มีเสียงดังขึ้นในห้องน้ำ "ฉันเตรียมแปรงสีฟันอันใหม่ให้คุณแล้ว" . " "

“............... หมายความว่า?”

“ต้องขอโทษพี่สาวเสี่ยวด้วยเพราะเมื่อเช้าผมไมได้นำแปรงสีฟันติดไม้ติดมือมาด้วย ต้องขอบคุณพี่สาวเสี่ยวด้วย”

“ฉันรู้อยู่แล้วล่ะ”

ดงซูบินนั้นชอบมารบกวนเสี่ยวหลานอยู่บ่อยๆสมัยอยู่หยานไททำให้เธอสามารถเดาได้ว่าดงซูบินน่าจะมาหาเธอและไม่ได้เตรียมอะไรมาด้วย อีกทั้งผ้าเช็ดตัวเธอก็เตรียมให้กับดงซูบิน ในทันใดที่เขาเข้ามาห้องน้ำสีหน้าของดงซูบินก็ยังแสดงความเคอะเขินออกมา และเขารีบเข้าไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว โดยไม่คาดคิดเสี่ยวหลานจะยังไม่ออกไปจากห้องน้ำ เธอสวมผ้าเช็ดตัวและแปรงสีฟันสวมรองเท้าแตะขยับสองสามครั้งทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบและเสียงการแปรงฟันมาจากนอกม่านก็ดังขึ้นมา

กูลูกูลู เสียงน้ำยาบ้วนปากดังขึ้น

ผ่านไปซักพักดงซูบินถามว่า: "นี้คุณยังไม่เสร็จอีกหรอ?"

"โอ้ คุณเร่งฉันอย่างงั้นหรอ?"

"ป่าวผมไม่ได้เร่งคุณเลย"

" คงอีกสักพักฉันยังต้องทำอีกหลายอย่างเลย" เสี่ยวหลานหยิบผ้าเช็ดตัวออกมาหลังผ่านไปสิบนาที พี่สาวเสี่ยวเองก็ยังพูดไม่จบ ดูเหมือนเธอจะเช็ดอะไรบางอย่าง

ดงซูบิน ตบหน้าผากของเขาอย่างช่วยไม่ได้ คิดถึง เกิงโยฮวา เธอใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีในการอาบน้ำ แล้วมองไปที่พี่สาวเสี่ยวที่แปรงฟันและล้างฟัน ซึ่งมันนานกว่า 20 นาที แค่ล้างหน้า แปรงฟัน ก็เกินแล้ว

ความเร็วในการอาบน้ำของทั้งสองคนนั้นต่างกันมาก

ดงซูบินยืนยันอีกครั้งว่าม่านแน่นหนา และภายในก็มองไม่เห็นจากภายนอกอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงเริ่มทาโลชั่นทาตัวบนร่างกายของเขาด้วยความมั่นใจ

ดูเหมือนระหว่างผ้าม่าน ทั้งสองต่างก็ยุ่งกับเรื่องของตัวเอง

“แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้เป็นอย่างไรบ้าง?” เสี่ยวหลานที่อยู่ข้างนอกพูดขึ้นมาทันที

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ดงซูบินยิ้ม "ทุกอย่างคลี่คลายแล้ว หลังจากช่วงกลางวัน โรงเรียนก็ไล่หวางถิงถิงออกแล้วและคนอื่นๆ ออก หวางจือหลงไม่รู้ว่าเขาได้ยินอะไรจากที่ไหน เขาจึงพาลูกสาวมาหาเราในตอนบ่าย และก็ทำการขอโทษ แน่นอนถ้าดงซูบินเป็นครอบครัวธรรมดาคงจะไม่มีวันเห็นภาพนี้ แน่นอนว่าดงซูบินไม่ได้อ้างชื่อเสี่ยวหลานเลย, หวางจือหลงเองคงจะเป็นห่วงเรื่องตำแหน่งของเขาในสำนักงานการศึกษา

“เรื่องทุกอย่างถูกจัดการง่ายดายจริงๆ”

" มันง่ายอย่างงั้นหรอ? "

จริงๆแล้วการย้ายหวางจือหลงนั้นไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย ดงซูบินรู้เรื่องนี้ การที่เขามีปัญหากับผู้อำนวยการหวางจริง ๆ เพราะทางเทศมนณฑจัดการกับเจ้าหน้าที่และสั่งย้ายเจ้าหน้าที่ไปรายคนอยู่แล้วนั้นก็รวมถึงหัวหน้าสำนักเทศมณฑลและผู้บริหารสำนักความมั่นคงสาธารณะ ผู้นำอาวุโสที่มีอิทธิพลยิ่งใหญ่อยู่แล้ว นั้นก็สะท้อนแล้วว่าใครเป็นคนมีอิทธิพลมากสุดในทีนี้? เมืองเพิ่งส่งคนมาที่เขตของเรา แต่ไม่กี่วันก่อนที่พวกเขาเข้ารับตำแหน่ง แต่กลับจะสร้างปัญหาเสียแล้ว?  คงไม่มีใครอยากเขาไปยุ่งเรื่องเล็กๆเหล่านี้หรอก? เพราะมันไม่ใช่เรื่องเร่งด่วน ยิ่งกว่านั้น เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเด็ก  มันไม่จำเป็นจะต้องถึงมือพี่สาวเสี่ยวของในการจัดการกับหวางจือหลง แค่สิ่งที่ลงเรียนสั่งทำโทษลูกของเขาก็น่าจะเพียงพอแล้ว?

“ตอนแรกฉันคิดว่าคุณตะโกนใส่เขา แต่เขากับยอมแพ้คุณง่ายๆ?”

ดงซูบิน ฮัมเพลง: “เรื่องนี้คุณต้องระวังไว้?”

“มีเรื่องอะไรที่ต้องระวัง?”

“หวางจือหลงอย่างไรล่ะ”

“อย่างงั้นหรอ?”

“ผมแค่เตือนคุณไว้ คนอย่างผู้อำนวยการหวางจือหลง ถึงแม้เขาอาจจะอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของคุณก็จริงแต่ก็ไว้ใจหมอนี้ไม่ได้อยู่ดี”

"ก็... แล้วอาการของเซียวเซียวเป็นอย่างไรบางล่ะ"

"บาดเจ็บเล็กน้อย แต่ตอนนี้อาการเธอดีขึ้นมาแล้ว"

"ถ้าฉันเองจำไม่ผิดแม่ของเธอคือหยูเหมยเซียวใช่ไหม อดีตเลขาประจำตัวของคุณ "

“ใช่ คนที่คุณพบที่งานศพปลอมๆของผม”

"ครั้งสุดท้ายที่คุณไปเกาหลีใต้ในช่วงตรุษจีน เกี่ยวกับเรื่องนี้หรือเปล่า? ดูเหมือนคุณจะสนิทสนมกับเธอมากเหมือนเป็รครอบครัวเดียวกันเลย ? "

“เมื่อได้ยินแบบนี้ดงซูบินเองรู้สึกผิด แล้วบอกว่า”เปล่าครับ"

“... จริงเหรอ” ดูเหมือนเสี่ยวหลานนั้นจะสามารถจับน้ำเสียงของดงซูบินได้

“ผมเองสงสารพวกเธอ เพราะชีวิตของทั้งสองคนนั้นผ่านความายากลำบากมามากมาย ผมเองก็ช่วยได้เท่าที่ผมช่วยได้” ดงซูบินเองก็รู้ว่า เสี่ยวหลานนั้นฉลาดขนาดไหน ดงซูบินกลัวว่าเธอจะขุดคุ้ยเรื่องของเขากับหยูเหมยเซียว ดงซูบินจึงพยายามเปลี่ยนเรื่องคุย "ทำไมคุณยังไม่ซักผ้าอีกล่ะ เกือบจะสามทุ่มแล้วนี้"

"ฉันก็รอคุณด้วยนั้นแหละ"

"รอผมด้วย" ทำไมล่ะ?"

'ถ้ายังไงซักผ้าเสร็จแล้วคุณไปเอาถุงเท้าของคุณมาด้วยฉันเองก็จะซักทีเดียวเลย' ดูเหมือนเวลามันก็ดึกมาพอควรแล้ว เสี่ยวหลานเองก็หาวออกมา ดูเหมือนดงซูบินก็จะเห็นภาพนั้นหลังม่าน "

“ดูเหมือนจะง่วงนอนแล้ว” ดงซูบินกลอกตาและพูดว่า "จะซักถุงเท้าในกะละมังเนี่ยนะ? มันจะเปลื่องน้ำหรือเปล่า "

"พอดีมันมีกะละงมังน้ำอันเดียว"

"อันที่จริงคุณก็ย้ายที่นี้มาเป็นปีแล้วแต่ทำไมไม่ซื้อเครื่องซักผ้าล่ะ "

“พอดีฉันวุ่นมาก จนไม่มีเวลาไปซื้อของพวกนั้นเลย” ดูเหมือนเสี่ยวหลานเธอจะเริ่มง่วงจริงๆ

ดงซูบินรู้ว่าเสี่ยวหลานนั้นงานเยอะมาก และดูน้ำเสียงเธอเหมือนจะง่วงแล้ว เขาจึงอาสาทันที"เดียวผมซักต่อให้เอง"

"ดูเหมือนฉันจะเป็นหวัดนะ ฉันเลยอยากจะอุ่นเท้าก่อนเข้านอนสักหน่อย"

"ถ้าอย่างงั้นคุณจะทานยาสักหน่อยไหม "

แน่นอนว่าผู้หญิงนั้นมักจะเอาใจยาก ดงซูบินเองก็ได้แต่ยิ้มแหยๆ เพราะยิ่งเป็นเสี่ยวหลานด้วยแล้ว เธอเป็นผู้หญิงที่เกิดในครอบครัวใหญ่ อีกทั้งสิ่งที่เธอทำจะต้องพิเศษกว่าคนปกติไปเสียหมดนั่นรวมถึงรูปลักษณ์ที่ทรงเสน่ห์ของเธอ ก็เช่นกัน มันเลยทำให้ดงซูบินมองทีไรก็ไม่ได้ดูเบื่อเธอเลย ถ้า เสี่ยวหลานคุกเข่าลงบนเตียงเหมือนลูกสุนัขเมื่อเธอแต่งงานในอนาคต ดงซูบินสาบานเลยว่าจะสร้างคืนนั้นให้เป็นคืนแห่งความสุขที่ไม่เคยมีมาก่อน ดูเหมือนว่าดงซูบินจะหมกหมุ่นกับเรื่องนี้เอามากๆเลยทีเดียว!

“ถ้าคุณเหนื่อยแล้วก็ควรรีบอาบน้ำให้เสร็จและรีบเข้านอนไปพักผ่อน” ดงซูบินเอนหลังในอ่างอาบน้ำ “อะแฮ่ม วางเท้าลงดีไหม”

เธอยิ้มแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างงั้นฉันขอเอาเท้าเข้าไปแช่ในกะละมังก่อนล่ะกัน”

“เอาสิ ได้เลย”

“ถ้าเช่นนั้นฉันจะขอแช่เท้าก่อน อย่าดึงม่านออกมาล่ะ”ดูเหมือนเธอเองยังซักผ้าไม่เสร็จ“ไม่นานหลังจากนั้น ม่านพลาสติกก็ลอยขึ้นเล็กน้อย และเสียงของการเหยียบเก้าอี้ข้างนอกก็ดังขึ้น และร่างของเธอก็วาบขึ้น เสี่ยวหลานก้มลงนั่งราวกับว่าเธอกำลังท่าที่เธอกำลังถอดถุงน่องยังไงยังงั้น

“โอเค”

“โอเค”

ช่องว่างที่ม่านถูกเปิดออกเล็กน้อย เท้าขาวและผิวดูอันละเอียดอ่อนสองข้างค่อยๆ บีบเข้ามา และน่าอกของเธอก็ปรากฏขึ้นเช่นกัน  มันดูอวบอิ่ม วางมันลงในกะละมังน้ำอุ่น ๆ และลงไปถึงก้น ทันใดนั้น เหมือนว่าดงซูบินสัมผัสได้ถึงก้นของเธอ อาการคันนั้นหายวับไป และ ดงซูบินถึงกับทำตัวไม่ถูก

หน้าอกเธอสวยจริงๆ

หน้าอกเธอนั้นเป็นทรงสวยงามทำให้ดงซูบินละสายไปจากตรงนั้นไม่ได้

สีม่านอ่อน ทำให้เห็นเพียงเรือนร่างของเสี่ยวหลานเพียงเท่านั้นที่สะท้อนบนนั้น ขอบม่านแนบชิดกับหน้าอกของเสี่ยวหลานแต่อย่างไรก็ตามมันก็เป็นเพียงเงาที่สะท้อนออกมาจากผ้าม่าน ดงซูบินจำได้ว่าเสี่ยวหลานเองน่าจะคุ้มผ้าเช็ดตัวแล้ว แต่ทำไมดงซูบินยังเห็นรูปทรงของหน้าอกเธอได้  แทนทีเขาน่าจะเห็นเป็นทรงของผ้าเช็ดตัวหรือเสื้อคุมอาบน้ำแทน ดงซูบินไม่แน่ใจว่า เสี่ยวหลานถอดออกทั้งหมดหรือใส่เสื้อชั้นในอยู่

เธอจะได้ใส่ชั้นในอยู่ไหมนะ?

แต่ถ้าใส่อยู่นั้นจะเห็นเป็นรูปทรง หรือขอบของชั้นในสิ?

หัวใจของดงซูบินเริ่มเต้นแรง เขาไอ และทำได้แต่ก้มหน้าลงอย่างลับๆ และมองอย่างระมัดระวังไปที่รูปทรงหน้าออกของเธอ

ฉันไม่รู้ว่าเสี่ยวหลานสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวหลังม่านหรือไม่ แต่หน้าออกของเธอนั้นมีดีงามจริงๆ แต่ด้วยช่องว่างระหว่างม่านมันแคบเกินไป ทำให้ดงซูบินเห็นภายนอกได้ไม่ชัดเจน

มันแคบเกินไป!

ดงซูบินพึมพำในใจและต้องถอยออกมาถูโลชั่นอาบน้ำบนร่างกายของเขาในขณะที่พึมพัมชมหน้าออกของเสี่ยวหลาน และยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว โดยทำท่าทีเหมือนกำลังจะจับหน้าออกของหญิงสาวด้วยความหื่นกระหาย ! .

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด