ตอนที่แล้วEP 625 ข่าวแพร่สะพัด!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปEP 627 เทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่!

EP 626 คุณเป็นคนเลือกมันเองนะ!


EP 626 คุณเป็นคนเลือกมันเองนะ!

By loop

ในช่วงเที่ยงวัน

ดูเหมือนสถานการณ์จะดูรุนแรงมากยิ่งขึ้น

ตำรวจที่สถานีตำรวจเฉิงกวนเห็นว่าทั้งดงซูบินและ หวางจือหลงน่าจะไม่ยอมกันง่ายๆ พวกเขากลัวว่าทั้งสองจะตกลงกันไม่ได้จึงแยกทั้งสองออกจากกันทันที แน่นอนว่าตำรวจรู้ว่าหวางจือหลงคงจะไม่กล้าทำอะไรอยู่แล้ว แต่พวกเขากลัวดงซูบินมากกว่า กลัวว่าเขาอาจจะทำอะไรที่คาดไม่ถึงเพราะการที่เขาได้ฉายาเทพเจ้าแห่งความโชคร้ายมานั้น ไม่ใช่เพราะโชคช่วยอย่างแน่นอน อีกทั้งดงซูบินเองยังดูไม่สะทกสะท้านกับสิ่งที่เขาพึงทำลงไป เขานั้งทำแผลให้กับหยูเซียวเซียว รออยู่ในห้องพยาบาลอย่างสบายใจ  เจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างเฉียงตงและผู้อำนวยการโรงเรียนเองก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรมาก เพราะความขัดแย้งในครั้งนี้มันยิ่งใหญ่มาก ผู้อำนวยการหวางคงจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด เพราะมันเกี่ยวกับหวางถิงถิง อันที่จริง เพื่อแยกคนทั้งสองออกจากกัน ทางตำรวตและผู้อำนวยการโรงเรียนต้องการใช้วิธีการไกล่เกลี่ยให้มากที่สุด พวกตำรวจเองก็หวังว่าไม่อยากทำให้เรื่องนี้บานปลายไปกว่านี้แล้ว

ในห้องพยาบาล.

ดูเหมือนตอนนี้รัศมีแรงอาฆาตของดงซูบินแพร่กระจายไปทั่วห้องพยาบาลและเขาเองไม่สนใจผู้อำนวยการโรงเรียนเลยด้วยซ้ำ

ดูเหมือนทางผู้อำนวยการโรงเรียนเองเห็นว่าสถานการณ์ก็ดูน่าเป็นห่วง เขาอดไม่ได้ที่จะพูด "ผู้อำนวยการซูบิน ได้โปรดฟังผมก่อน" ดงซูบินเหลือบมองเขา "ผมเขาใจว่าคุณเองเป็นห่วงเซียวเซียวมาก ! และคุณเองก็คงโมโหมากในตอนนี้ แต่มันเป็นความผิดพลาดของทางเราจริงๆ เราไม่รู้ว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นมา และไม่คิดว่าหวางถิงถิงจะทำถึงขนาดนี้!”

ผู้อำนวยการโรงเรียนเองพยายามให้เหตุผลต่างๆนาๆ “ทางเราไม่รู้จริงๆกับเรื่องนี้ เพราะหวางถิงถิงเอง็เพิ่งย้ายจากโรงเรียนอื่นมาไม่นานมานี้ ตอนนั้นทางโรงเรียนเรายุ่งกับการสอบเข้า ถ้าทางเรารู้เรื่องนี้ก่อนทางเราก็จะต้องจัดการขั้นเด็ดขาดอย่างแน่นอน”

ดงซูบินมองมาที่เขา“ยังไม่สายเกินไปที่จะจัดการกับมันในตอนนี้”

ผู้อำนวยการโรงเรียนตอบด้วยเสียงสั่น “คุณหมายถึง?”

เฉียนตงเองก็รอฟังข้อเรียกร้องของดงซูบิน เช่นกัน

ดงซูบินสัมผัสหัวของ หยูเซียวเซียว และพูดว่า "หยูเซียวเซียวได้รับบาดเจ็บและถูกเหยียดหยามจนเกินกว่าคนทั่วไปจะรับได้  สิ่งที่ฉันต้องการนั้นมีไม่มาก เรื่องแรก  ครูประจำชั้นของหวางถิงถิง นั้นมีส่วนรู้เห็นในเรื่องการทำร้ายร่างกายของหยูเซียวเซียวไม่ว่าเขาจะโดยทางตรงหรือทางอ้อม อย่างไรก็ตามครูคนนั้นก็ขาดความรับผิดชอบ เขาจะต้องโดนทำโทษ “

แน่นอนว่านั้นก็เป็นเรื่องที่ผู้อำนวยการโรงเรียนคิดไว้ก่อนหน้านี้แล้ว และพูดอย่างมีความสุขว่า “อย่ากังวลเรื่องนี้ เราต้องลงโทษเข้าสถานหนักที่สุด” "

ดงซูบินพยักหน้า "" ประการที่สอง หวางถิงถิง และเด็ก ๆ ที่มีส่วนในการทำร้ายร่างกายต้องขอโทษหยูเซียวเซียว!

นี้ก็เป็นเรื่องที่ผู้อำนวยการโรงเรียนคิดไว้แล้วเช่นกัน "โอเค "

ดงซูบินกล่าวต่อว่า" เรื่องที่สาม หวางถิงถิงและเด็กที่สมรู้ร่วมคิดด้วย จะต้องถูกไล่ออกจากโรงเรียนนี้! “

เมื่อผู้อำนวยการโรงเรียนได้ยินเช่นนั้นสีหน้าของเขาก็ดูเปลี่ยนไปในทันที “ผู้อำนวยการซูบิน สำหรับเรื่องไล่ออกนั้น?”

เมื่อมองเข้าไปในสายตาของดงซูบิน สายตาของเขานั้นดูเย็นชาเอามากๆ “ถ้าคุณไม่ไล่ออก แสดงว่าคุณต้องการเก็บพวกขยะนี้ให้รกโรงเรียน แล้วโรงเรียนมัธยมหยานไทแห่งที่หนึ่งนี้จะมีอะไรดีขึ้น ? คุณคือโรงเรียนที่สำคัญสำหรับมณฑลเรา! ไม่ใช่โรงเรียนขยะ!เรื่องนี้คงไม่ต้องใช้สมองอะไรมาก ! เด็กเวรพวกนี้สร้างปัญหามากมายให้กับเพื่อนร่วมชั้นและโรงเรียน! จะเก็บคนพวกนี้ไว้สร้างปัญหาในอนาคตเพื่ออะไรกัน?”

หลิง หลิง หลิง, หลิง หลิง หลิง, โทรศัพท์ดังขึ้น

ดงซูบินได้ยินเสียงโทรศัพท์ชัดเจน ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและรับมัน "สวัสดีเลขานุการดวน

ดูเหมือนปลายสายที่ดงซูบินรับน่าจะไม่ใช่คนธรรมดา เสียงปลายดังขึ้นมา "ซูบิน ทำไมถึงกลับมาที่นี้กัน นายไม่ได้ตั้งใจมาสร้างปัญหาที่หรอกนะ"

"เรื่องนี้ผมเองไม่ใช่คนเริ่ม และดูเหมือนผมเองก็จะไม่ผิดด้วย!"

" ดูเหมือนว่าตอนนี้นายดูจะอารมณ์ไม่ดี เอาอย่างงี้ไหมเดียวทางเราจะรีบแก้ไขปัญหานี้ให้"

" เลขาดวน แต่เรื่องนี้ผมยอมไม่ได้จริงๆ ลูกของผมถูกทำร้ายอย่างไม่มีเหตุผล  อีกทั้งมันยังเป็นการกระทำที่ทำร้ายจิตใจเด็กเอามากๆ  และการที่หวาวงถิงถิงซึ่งเป็นเด็กที่กระทำการในครั้งนี้มีพฤติกรรมแบบนี้ก็เป็นเพราะเธอเป็นลูกสาวของผู้อำนวยการหวาง! ซึ่งทุกอย่างมันเกี่ยวของกับผู้อำนวยการหวาง เขาเองพยายามให้ท้ายลูกจนลูกของเขามีพฤติกรรมเช่นนี้ออกมา เลขานุการดวนคณะกรรมการตรวจสอบวินัยควรเข้าไปแทรกแซง ในการสืบสวนสอบสวนเหตุการณ์ในครั้งนี้ด้วย เพื่อความเป็นธรรม!”

ดวนเซินกังที่ได้ยินเช่นนั้นดูเหมือนเขาจะพอใจเอามากๆ " "ดูเหมือนเรื่องนี้คงไม่จบง่ายๆแน่สินะ? แต่ถึงอย่างไรก็ตามนายเองก็ไม่สิทธิ์เขาไปทำร้ายคนเช่นนี้ และยิ่งที่นั้นเป็นโรงเรียนด้วยแล้ว อีกทั้งนายยังจะขอให้คณะกรรมการตรวจสอบวินัยของเราสอบสวนพวกเขาอีกหรอ“. แน่นอนดงซูบินเสี่ยงตายเพื่อต่อสู้กับเสือในสวนซาฟารีเพื่อที่จะช่วยลูกชายของดวนเซินกังจากปากเสือ ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองจึงดีมากเสมอ มิฉะนั้นเขาจะไม่พูดจาสนิทสนนกันเช่นนี้  ”ซูบินนายเองก็เป็นถึงผู้บริหารสูง เดียวเรื่องนี้ฉันจะจัดการให้ และจะรีบแก้ไขให้เร็วที่สุด ฉันขอให้นายหยุดได้แล้ว มิฉะนั้นสำนักงานตำรวจคงจะต้องเข้าไปจับกุมนาย โดยข้อหาเจตนาทำร้ายร่างกายจริงๆ ฉันต้องขอโทถ้าฉันอาจพูดตรงไป"

“จับผมอย่างงั้นหรอ”

“จับกุม! ฉันเรื่องนี้มันเป็นเรื่องน่าขบขันสิ้นดี!

แต่ถึงอย่างงั้นดงซูบินเองก็ไม่ได้พูดอะไรต่อไป เขาตอบอย่างคลุมเครือก่อนวางสาย

ในท้ายที่สุด ดงซูบินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และยังคงส่ายหน้า เขาคิดถึงคำของดวนเซินกังและก้าวถอยหลังเล็กน้อย “การถอนตัวที่ข้ากล่าวไปในตอนนี้สามารถบรรเทาได้ แต่จะต้องให้โทษกักขัง!”

อาการบาดเจ็บของหยูเซียวเซียวคือ มีอาการบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น ในกรณีนี้ ตามระเบียบการคว่ำบาตรของโรงเรียน ก็ไม่มีปัญหาสำหรับผู้กระทำผิดที่จะถูกคุมขังเพื่อคุมประพฤติ อย่างไรก็ตาม พฤติกรรมของ หวางถิงถิงไม่ใช่แค่การทุบตี แต่ยังฉายสิ่งไม่ดีออกสู่ช่องออนไลน์ อีกด้วย วิดีโอถูกโพสต์บนอินเทอร์เน็ต ดังนั้น การสั่งให้ถอนตัวจากโรงเรียนหรือไล่ออกจากโรงเรียนจึงไม่ใช่เรื่องเกินจริง ในความเห็นของผู้อำนวยการโรงเรียนและ เฉียนตง ด

เฉียนตง ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ตราบใดที่ ดงซูบินมีทัศนคติเช่นนี้ เรื่องนี้ก็จะจัดการได้ง่าย ดงซูบินถอยหนึ่งก้าว และ หวางฉินหลง ถอยหนึ่งก้าว และผลกระทบของปัญหาจะลดลง ดงซูบินจะจ่ายเงินให้เหยื่ออย่างเหมาะสม สำหรับค่ารักษาพยาบาล สถานีตำรวจไม่จำเป็นต้องจับกุมคนอีกต่อไป ทางที่ดี ควรไปเป็นการส่วนตัว

ใบหน้าของผู้อำนวยการโรงเรียนของโรงเรียน   และตอนนี้เขากลัวว่าสิ่งต่างๆ จะผิดพลาด

ตอนนี้เหมือนจะเข้าสู่สภาววะจนมุม

หลังจากประสานงานกันเฉียนตงและผู้อำนวยการของโรงเรียนมัธยมหมายเลข 1 แ ไปที่ห้องเรียนกลุ่มภาษาถัดไปและพบ หวางจือหลง และ หวงถิงถิง นอกจากนี้เหล่ยจื่อ เสี่ยวฟางที่นั่งกันอย่างมหดรูปและพ่อแม่ของพวกเขาก็มาถึงทีละคนและพวกเขาก็สร้าง ออฟฟิตเสียงดังมาก เอะอะก็ต้องชวนลูกคุย

“ทำไมคุณถึงยังไม่จับต ทำไม?”

“ตำรวจ! ดูเสี่ยวฟานของฉันจะถูกทำร้าย! หน้าเขาได้รับบาดเจ็บเห็นไหม!”

“สำหร้บเรื่องนั้น! เราไม่พลาดอยู่แล้ว! เราจะต้องจับกุมคนที่ทำผิดและพาเขามาลงโทษให้ได้!”

ผู้ปกครองที่มาใหม่เริ่มเสียงดัง และพวกเขาทั้งหมดโกรธมาก ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่คิดว่ามีอะไรผิดปกติ กับลูกๆ ที่ไปรังแกคนอื่น ทั้งที่จริงแล้วถึงแม้ลูกของพวกเขาจะยังเด็กแต่เมื่อพวกเขาทำร้ายผู้อื่นก็ไม่สามารถปล่อยพวกเด็กเหล่านั้นไปได้?

หวางถิงถิงเองเหมือนเห็นเช่นนั้น ก็โมโหขึ้นมาอีกดึงพ่อของเธอหวางจือหลงให้ร้องไห้และร้องไห้ "พ่อ! หยูตั้งหากที่เป็นคนเสียหาย! หยูเซียวเซียว มาเรื่องเราก่อน! เธอมาหาเรื่องพวกหนูบริเวณทางเดิน! พวกหนูไม่ได้เริ่มก่อนเลย! นั่นแหละ! จากนั้น หยูเซียวเซียว ก็แกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น  เธอทำร้ายเรา แล้วเธอก็ชี้มาที่หนูและด่าหนู นั้นเป็นสาเหตุที่เราต้องเอาคืน จริงๆแล้วเพราะเธอคนเดียวเท่านั้นที่เป็นคนก่อปัญหา!” ในเวลานี้ แน่นอน เธอพยายามพูดเข้าข้างตัวเอง แต่ดูเหมือนว่าคนสวนใหญ่จะไม่ค่อยเชื่อกับสิ่งที่หวางถิงถิงพูดออกมา

เหล่ยจือยังกล่าวอีกว่า “ใช่ เรื่องทั้งหมดเกิดเพราะหยูเซียวเซีว!”

เสี่ยวฟางเองก็สนับสนุนเรื่องนี้ด้วย: “วิดีโอนั้นเกิดขึ้นหลังจากเกิดเรื่องแล้ว เราทำทุกอย่างเพื่อป้องกันตัวเพียงเท่านั้น!”

หวางจือหลงจับมือลูกสาวของเขาด้วยใบหน้าที่สงบ “ไม่ต้องกังวลนะลูก!” ใน

เวลานี้เฉียนตงเพิ่งเข้ามา และเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ คิ้วของเขาก็ขมวดคิ้ว จากการประติดประต่อเรื่องและดูวิดีโอ เฉียนตงรู้ดีว่า หยูเซียวเซียว ไม่ใช่เด็กสาวที่จะไปมีเรื่องกับคนอื่นก่อน  หวางถิงถิงตั้งหากที่น่าจะเป็นคนก่อนเรื่อง ในวิดีโอนั้นได้บอกทุกอย่างแล้ว แต่เรื่องที่เธอเล่าออกมาน่าจะเป็นเรื่องที่เธอพยายามโกหก แต่เนื่องจากเป็นการแก้ปัญหาเฉียนตงไม่ได้พูดอะไรเลย เขาลุกยืนขึ้นและพูดกับหวางจือหลงแล้วพวกเขาก็เข้าไปในห้องเรียน

“เกิดอะไรขึ้น?” หวางจือหลง ดูเหมือนจะใจร้อนมาก

เฉียนตงพูดอย่างใจเย็น: "ผู้อำนวยการหวางผู้อำนวยการซูบินทำร้ายลูกสาวของคุณและนักเรียนคนอื่น ๆ หลายคน เราได้ตรวจสอบเรื่องนี้อย่างชัดเจนแล้ว เรามีหลักฐานทั้งจากพยายานบุคคลและทางกายภาพ และผลกระทบนั้นไม่ดีจริงๆ อย่างไรก็ตาม ผมเพิ่งขอให้โรงเรียนลงโทษ จากพฤติกรรมของลูกสาวและนักเรียนอีกหลายๆ คน ลูกสาวของคุณสามารถถูกไล่ออกจากโรงเรียนได้เลย คุณรู้ด้วยว่าวิดีโอถูกโพสต์บนอินเทอร์เน็ต ในเรื่องนี้“ดังนั้นเมื่อพิจารณาถึงผลกระทบทางสังคม ของเหตุการณ์นี้ เรา หลังจากการไกล่เกลี่ย ผู้อำนวยการซูฐินตอนนี้น่าจะสบายใจแล้ว ตราบใดที่หวางถิงถิงขอโทษพร้อมกับนักเรียนที่เป็นเพื่อนกับเธอ ขอโทษหยูเซียวเซียวและ เขาสู่กระบวนการคุมประพฤติผู้อำนวยการซูบินก็จะไม่เอาเรื่อ และเรื่องวิดีโอจะถูกสอบสวนอีกครั้ง ส่วนค่ารักษาพยาบาลก็ค่อยตกลงกันภายหลัง”

ในเวลานี้ผู้อำนวยการโรงเรียนก็เข้ามาผสมโรงด้วยเช่นกัน

เมื่อได้ยินดังนั้นสีหน้าของหวางจือหลงก็แสดงความไม่พอใจอีกครั้ง "ลูกสาวของฉันถิงถิงถูก เขาทำร้ายร่างกาย! ยังแถมลูกสาวของฉันยังจะต้องถูกลงโทษอีกเช่นนัน้หรอ? นี้มันยุติธรรมแล้วอย่างงั้นหรอา? .

เฉียนตงพูดอย่างอดทน: "แต่พฤติกรรมของลูกสาวคุณ นั้นมันส่อไปทางพฤติกรรมที่เป็นการกระทำผิดร้ายแรง"

"จริงๆแล้วมันเป็นฝั่งนั้นไม่ใช่หรอที่ลงมือทำร้ายลูกสาวฉันก่อน! แม้ว่ถิงถิงจะผิดมันก็สามารถให้อภัยกันได้!" หวางจือหลง มองเขาด้วยตาสายตาที่โมโหถึงขีดสุด" "พวกคุณเป็นตำรวจภาษาอะไรกัน? อา? นี้หรือการแก้ปัญหาของพวกคุณ? ฉันจะรายงานเรื่องนี้ให้กับเบื้องบนทราบ! เฮ่อ ดงซูบินทำร้ายผู้อื่น! แต่กลับไม่ได้รับโทษ! คิดจะไกล่เกลี่ย?  ฉันรับไม่ได้! ถ้าแก้ไม่ได้! ไม่เป็นไร! ฉันจะรายงานไปยังสำนักงานตำรวจ! "

ในมุมมองของหวางจือหลงคำขอของ ดงซูบินค่อนข้างไร้สาระ ลูกสาวของเขาถูกทำร้าย แล้วอะไรล่ะ อีกทั้งดงซูบินก็เป็นเพียงแค่อดีตผู้บริหารเก่าของที่นี้ ต่อให้เขาจะดำรงตำแหน่งผู้บริหารสูงก็ตามในตอนนี้ แต่หวางจือหลงเองเป็นถึงผู้อำนวยการ สำนักงานการศึกษาของมณฑลนี้!และโรงเรียนเขาเป็นคนรับผิดชอบ แต่คำตัดสินคือลูกสาวของกับต้องถูกลงโทษ นี้กำลังฝันกลางวันกันอยู่หรือป่าว ทุกอย่างมันไม่ควรเป็นเช่นนี้ และมันคงเป็นเรื่องตลก  ใช่หวางจือหลงไม่คิดว่าลูกสาวของจะต้องโดนลงโทษ มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะยอมให้โรงเรียนแห่งนี้ลงโทษลูกสาวของเขาเอง ทั้งๆที่ดงซูบินตั้งหากที่เป็นคนใช้ความรุนแรงกับลูกสาวของเขา นั้นทำให้ หวางจือหลงเตรียมที่จะแจ้งความเรื่องการทำร้ายผู้เยาว์แม้ว่าอาการบาดเจ็บจะไม่ร้ายแรง และไม่รู่วาเเรื่องนี้จะใหญ่โต หรือเป็นเรื่องเล็ก , แน่นอนว่าแค่เรื่องเท่านี้ก็เพียงพอที่จะเอาเรื่องดงซูบินได้

เฉียนตงเองก็รู้สึกรำคาญเล็กน้อย "" ผู้อำนวยการหวางคุณลองคิดดูอีกครั้งเถอะอันนี้""

หวางจือหลง หยุดตอบเขา หยิบโทรศัพท์ออกมา และโทรไปที่สำนักตำรวจของมณฑลโดยตรง โดยรายงานกรณีของ ดงซูบินที่จงใจทำร้ายผู้คน และเห็นได้ชัดว่าเขาต้องการจัดการกับดงซูบิน

ตอนนี้เฉียนตงเองก็ไม่พอใจกับการกระทำของหวางจือหลงในตอนนี้

ผู้อำนวยการโรงเรียนเองก็กล่าวอย่างกังวล: "ผู้อำนวยการหวางคุณไม่รู้จริงๆเหรอ ผู้อำนวยการ ซูบินเขา"

หวางจือหลงไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น "ออกไป!"

ไม่เพียง แต่เขาโทรหาตำรวจ หวางจือหลงยัง ยังวางแผนที่จะใช้ผู้ติดต่อบางส่วนของเขาเมื่อเขามาถึงหยานไทเป็นครั้งแรก , สำนักงานตำรวจ, คณะกรรมการวินัย เขาต้องการฟ้องเรื่องระเบียบวินัย กับดงซูบินอีกด้วยในเรื่องของการแสดงพฤติกรรมไม่เหมาะวม

เฉียนตงรู้สึกเห็นใจเล็กน้อย มองมาที่เขา หันหลังกลับและจากไป

หวางจืนหลง ผมได้เตือนคุณไปแล้วหลังจากนี้เรื่องทุกอย่างเป็นเพราะคุณทำเองไม่เกี่ยวกับพวกเราเลยนะ คุณแกว่างเท้าหาปีศาจเองนะ!

เขาคิดจริงๆใช่ไหมจะกำจัดเทพเจ้าแห่งความโชคร้ายได้? ?

เฉียนตงชื่นชมความกล้าหาญของเขามาก แต่มันช่างเป็นเรื่องโง่เขลาสิ้นดี!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด