134 - ไพ่ลับของตัวประหลาดเฒ่า
134 - ไพ่ลับของตัวประหลาดเฒ่า
"ดีมาก!"
เจียงฮั่นจงดูเหมือนจะมีแววลึกลับในดวงตาของเขา เขาไม่ได้โกรธแต่มีรอยยิ้มจางๆและกล่าวว่า
“ยิ่งเจ้าแข็งแกร่งเท่าไหร่ ความแข็งแกร่งของยาศักดิ์สิทธิ์ก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น มันน่าจะเพียงพอแล้วที่จะป้องกันพลังแห่งคำสาปในดินแดนรกร้างโบราณต้องห้าม การเลือกยาศักดิ์สิทธิ์จะทำให้เรามีโอกาสประสบความสำเร็จสูงขึ้นไปอีก”
“เจ้าเชื่อว่าเจ้าสามารถควบคุมข้าได้? เจ้าเชื่อจริงๆว่าเจ้าไม่มีข้อผิดพลาด” เย่ฟ่านเคลื่อนไหวว่องไวราวกับสายฟ้าในตอนนี้เขากระโจนไปข้างหน้า
เจียงฮั่นจงโยนเจียงเฟิงออกไปให้ผู้ฝึกตนคนอื่น พร้อมกันนั้นหอกยาวในมือของเขาก็ตวัดเข้าใส่เย่ฟ่านอย่างรุนแรง
“แดง!”
เย่ฟ่านปิดกั้นด้วยกระบี่ยาวในมือของเขา และได้ยินเสียงโลหะที่น่ากลัวราวกับภูเขาโลหะสองลูกชนกันทำให้คนรอบข้างรู้สึกว่าหูของพวกเขาเต็มไปด้วยเสียงเหง่งหง่าง
หอกในมือของเจียงฮั่นจงดูเหมือนสามารถส่งภูเขาสูงตระหง่านบินได้ พลังของมันยิ่งใหญ่และระเบิดได้ ราวกับสายฟ้าผ่าที่บินผ่านอากาศ
ทันใดนั้นเย่ฟ่านก็กลายเป็นสายฟ้า เขากระโจนเข้าหากลุ่มนักรบที่อยู่ด้านหลังของเจียงฮั่นจง เป้าหมายของเขาคือเจียงเฟิงอย่างชัดเจน
นักรบหลายคนพยายามสกัดกั้นแต่รู้สึกกินแรงอย่างยิ่ง พวกเขาไม่สามารถใช้ความสามารถของตนได้ และทำได้เพียงใช้ความแข็งแกร่งทางร่างกายเพื่อต่อต้านฝ่ายตรงข้าม
“ชิ!”
เย่ฟ่านเย็นชาอย่างยิ่งเมื่อกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ของเขาพุ่งออกมาราวกับสายฟ้าหัวของผู้ฝึกฝนคนหนึ่งก็โบยบินไป
“ชิ!”
ประกายอันเยือกเย็นของเขาพุ่งออกไปทุกทิศทุกทางขณะที่เย่ฟ่านสับแบ่งผู้ฝึกตนอีกครึ่งหนึ่งออกเป็นสองส่วน
“ชิ!”
กระบี่เปื้อนเลือดแทงทะลุหัวใจของผู้ฝึกตนในขณะที่เลือดสดไหลออกมา
เย่ฟ่านตรงไปตรงมาและเรียบง่าย ราวกับว่าเขาได้เข้าสู่ดินแดนแห่งความว่างเปล่า ทุกคนที่พยายามจะปิดกั้นเขาถูกฆ่าตายในคราวเดียว เลือดยังคงพ่นออกมาแต่ไม่มีใครสามารถหยุดเขา!
"ปัง!"
เขาคว้าตัวเจียงเฟิงไว้ราวกับควันในขณะที่เขารีบวิ่งออกจากกลุ่ม หอกของเจียงฮั่นจงพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วแต่มันทำได้เพียงสัมผัสกับภาพที่เย่ฟ่านทิ้งไว้
“หนี้เมื่อสองปีที่แล้วข้าจะคืนให้เต็มจำนวนในวันนี้!” เย่ฟ่านพูดเสร็จก็มีเสียงแตกหักดังขึ้น คอของเจียงเฟิงถูกดึงออกจากร่างกายตกลงสู่พื้น
เจียงเฟิงเสียชีวิตด้วยความเจ็บปวด เลือดยังคงไหลออกจากปากของเขาและดวงตาของเขาเปิดกว้าง
ผู้ฝึกตนขอบเขตสะพานวิญญาณถูกฉีกกระชากร่างกายเป็นชิ้นๆโดยคนธรรมดา ความสิ้นหวังและความคับข้องใจที่เขารู้สึกก่อนตายไม่มีทางจางหายไปได้
หลี่เสี่ยวม่าน โจวยี่ หลินเจี๋ยและคนอื่นๆมีสีหน้าตกใจ หัวใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความสับสน พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่า เย่ฟ่านจะมีพลังมากขนาดนี้
ในช่วงเวลานี้ผู้อาวุโสทั้งหมดออกไปล้อมเย่ฟ่าน พวกเขาคือ สวีเต้าหลิงแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วง จี้หยุนเฟิงแห่งตระกูลจี้ และเจียงฮั่นจงแห่งตระกูลเจียง
เย่ฟ่านสงบนิ่งมาก น้ำพุศักดิ์สิทธิ์ของเขายังคงส่งเสียงร้องอย่างต่อเนื่อง มันไม่แห้งและด้วยไพ่เด็ดเช่นนี้เขาก็สามารถลงมือต่อสู้ให้ถึงที่สุดได้
จี้หยุนเฟิงเป็นคนแรกที่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ร่างกายที่ทรงพลังเช่นนี้หาได้ยาก การฆ่าเจ้าจะสูญเปล่า ขึ้นไปบนภูเขาและถ้าเจ้าสามารถเลือกยาศักดิ์สิทธิ์ให้เราได้ ข้าจะข้าเจ้าอย่างรวดเร็วและให้เจ้ามีซากศพที่ดี”
“อย่าดีกว่าข้าคิดว่าพวกเราควรลบความรู้สึกนึกคิดของเด็กน้อยคนนี้ออกแล้วเปลี่ยนให้เขาเป็นหุ่นเชิด” มุมปากของเจียงฮั่นจง แสดงร่องรอยการเยาะเย้ย
สวีเต้าหลิงพูดต่อว่า
“น่าเสียดายที่ยาศักดิ์สิทธิ์เสียให้กับเขาแล้ว หากพวกเราคนใดคนหนึ่งบริโภคมัน ความแข็งแกร่งของเราจะสูงขึ้นไปอีกอย่างแน่นอน”
“พวกเจ้าเชื่อจริงๆหรือว่าเจ้าสามารถฆ่าข้าได้” เย่ฟ่านยิ้มอย่างเย็นชา
เจียงฮั่นจงกล่าวอย่างเฉยเมยว่า
“ที่จริง การฆ่าเจ้าจะไม่ต้องใช้ความพยายามมากเกินไป ข้าสามารถฆ่าเจ้าได้ตลอดเวลา”
หัวใจของเย่ฟ่านเริ่มสั่น เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของอันตราย แลผิดปกติ เขารู้สึกดีใจที่ไม่ได้ลงมืออย่างบู่มบ่าม ตัวประหลาดเฒ่าคงมีไพ่เด็ดอยู่กับมือแน่นอน
“ถ้าเจ้าช่วยข้ากำจัดโครงกระดูกทั้งหมด ข้าจะขึ้นไปบนภูเขาเพื่อช่วยเลือกยาศักดิ์สิทธิ์” จิตใจของเย่ฟ่านปั่นป่วนและต้องการใช้จุดแข็งของคนไม่กี่คนเพื่อช่วยให้เขาขจัดอันตรายบนภูเขา เพื่อให้ได้รับยาศักดิ์สิทธิ์มาด้วยตัวเอง
ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เก้าแห่งที่สูงตระหง่าน ปกคลุมไปด้วยต้นไม้โบราณสูงและหินรูปร่างแปลกๆอย่างหนาแน่น เรียกได้ว่ามีความรุ่งโรจน์ไม่สิ้นสุด
ที่เชิงเขาเย่ฟ่านมองไปทางเจียงฮั่นจงขณะที่เขาพูด
“ข้ามีเงื่อนไขเดียวเท่านั้น อนุญาตให้ทั้งหกคนออกจากที่นี่” เมื่อกล่าวเช่นนี้แล้ว เขาก็ชี้ไปที่หลิวอี้อี้ จางซีจุน หลินเจีย และคนอื่นๆ
หลิวอี้อี้และจางจื้อจุนมีสีหน้าวิตกกังวล พวกเขาส่งสัญญาณให้ เย่ฟ่านออกไปอย่างรวดเร็ว แต่ไม่สามารถใช้คำพูดเพื่อแสดงสิ่งนี้ได้เนื่องจากขณะนี้พวกเขาถูกล้อมรอบด้วยทหารม้ามากมาย
โจวยี่ หลินเจี๋ย หวังจื่อเหวินและหลี่เสี่ยวม่านไม่ได้คาดหวังว่า เย่ฟ่านจะคิดจะช่วยพวกเขาก่อนในสถานการณ์ปัจจุบัน หลี่เสี่ยวม่านตกตะลึงขณะที่นางจ้องมองไปที่เย่ฟ่านซึ่งอยู่ไม่ไกล
“ขณะนี้พวกเขาไม่สามารถช่วยเหลือได้ การให้พวกเขาอยู่ที่นี่รังแต่จะทำให้พวกเราแตกหักกันเท่านั้น” เย่ฟ่านจ้องไปที่เจียงฮั่นจงและกล่าวต่อไปว่า
“เจ้าก็แค่วางแผนจะใช้พวกเขาเพื่อทดสอบโครงกระดูกที่อยู่ด้านบน เรื่องนี้ข้ายอมไม่ได้”
“เจ้ามีจิตใจที่ดี แต่น่าเสียดายที่เจ้าไม่มีคุณสมบัติพูดกับเรา”
เจียงฮั่นจงกวาดสายตาไม่แยแสของเขาไปที่คนไม่กี่คนที่อยู่ห่างไกล เขาไม่ได้พูดเพิ่มเติมและเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้วางแผนที่จะปล่อยใครออกจากที่นี่
ไม่ไกลนักสีหน้าของโจวยี่ หลี่เสี่ยวม่านและคนอื่นๆเปลี่ยนไป พวกเขาเข้าใจชัดเจนว่าผู้อาวุโสของตระกูลเจียงหมายถึงอะไร
เขาจะฆ่าทุกคนอย่างแน่นอนเพื่อป้องกันการรั่วไหลของข้อมูล เรื่องนี้ไม่มีทางรอมชอมกันได้
เมื่อได้ยินเช่นนี้เย่ฟ่านก็ยกก้อนหินหลายหมื่นจินอย่างง่ายดายในขณะที่เขาชั่งน้ำหนักก้อนหินนั้นในมือก่อนจะโยนเข้าไปในภูเขาอย่างรุนแรง
เป็นการยากที่จะจินตนาการว่าเย่ฟ่านใช้กำลังมากเพียงใดในครั้งนี้ ก้อนหินเลี้ยวโค้งอย่างสวยงามในขณะที่มันกระแทกเข้ากับโครงกระดูกสีขาวที่อยู่ในภูเขา
"เจ้าทำอะไร?!" ผู้อาวุโสจี้หยุนเฟิงแห่งตระกูลจี้ตะโกนออกมาด้วยความโกรธแค้น
“เจ้าไม่ต้องการที่จะทดสอบโครงกระดูกสีขาวเหล่านั้นเหรอ? ข้าได้ช่วยเหลือเจ้าโดยไม่จำเป็นต้องสละชีวิตของใครเลย”
ผู้อาวุโสสวีเต้าหลิงแห่งแดนศักดิ์สิทธิแสงโชติช่วงมีสีหน้าหนักใจขณะที่เขาพูด
“ใครอนุญาตให้เจ้ากระทำการประมาทเลินเล่อ?”
เจียงฮั่นจงหยิบของบางอย่างที่มีลักษณะคล้ายกล่องผ้าออกมาถือไว้ในมือ มันส่องประกายระยิบระยับก็จริงอยู่แต่ไม่ได้ดูเหมือนว่าถูกสร้างขึ้นมาจากวัตถุชั้นเลิศ
แต่กลิ่นอายที่มันปลดปล่อยออกมาสามารถคุกคามจิตใจของเย่ฟ่านอย่างชัดเจน
“บูม!”
ในขณะนี้เกิดการสั่นอย่างรุนแรงจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์ ราวกับว่ามีสัตว์ประหลาดขนาดมหึมาถูกปลุกให้บ้าคลั่งขึ้น หินจำนวนนับไม่ถ้วนเริ่มพังทลายลงในขณะที่ป่าส่วนใหญ่ถูกพัดพาไปโดยแรง
“โครงกระดูกสีขาวเหล่านั้นกำลังลงมาจากภูเขา!”
ทหารม้าหลายคนตะโกนด้วยความกลัวขณะที่โครงกระดูกสีขาวที่แน่นหนาและจำนวนนับไม่ถ้วนเริ่มเคลื่อนตัวลงมาด้วยความเร็วที่มากเป็นพิเศษ
“นี่คือผลของการกระทำของเจ้า!”
เจียงฮั่นจงโกรธเคืองเมื่อเขาจ้องไปที่เย่ฟ่าน เจตนาฆ่าที่บริสุทธิ์สามารถเห็นได้ในสายตาของเขา
“ข้าทำเรื่องนี้แล้วอย่างไร เจ้าไม่พอใจแล้วเจ้าทำอะไรได้!”
“รีบตัดสินใจเถอะว่าจะไปต่อหรือถอย เราไม่มีเวลาแล้ว?” ผู้อาวุโสสวีเต้าหลิงแห่งแดนศักดิ์สิทธิแสงโชติช่วงมีสีหน้าที่น่าเกลียดมากบนใบหน้าของเขา
ผู้อาวุโสจี้หยุนเฟิงแห่งตระกูลจี้มีท่าทางเคร่งขรึมก่อนจะกล่าวว่า
“ไม่จำเป็นต้องครุ่นคิดเรื่องนี้ นำสิ่งประดิษฐ์ต้องห้ามทั้งหมดของเราออกมาในทันที เราต้องไต่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์และครอบครองสมบัติล้ำค่าให้ได้”
ผู้อาวุโสของตระกูลเจียงหน้าแดงในขณะที่เขาจ้องไปที่เย่ฟ่าน อย่างเกลียดชัง
“สิ่งประดิษฐ์ต้องห้ามนี้จะช่วยให้น้ำพุแห่งพลังศักดิ์สิทธิ์สามารถใช้ได้เก้าครั้ง ดังนั้นพวกเราจะมีโอกาสโจมตีเพียงเก้าครั้งเท่านั้น”
เมื่อได้ยินเช่นนี้เย่ฟ่านก็ตื่นตระหนกและแอบถอนหายใจอย่างโล่งอก ชายชราผู้นี้มีไพ่เด็ดอยู่จริงๆ และถ้าเขาลงมือก่อนหน้านี้ เขาคงตายไปแล้ว
