เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1612 สระแก่นแท้ปี (อ่านฟรี)
เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1612 สระแก่นแท้ปี (อ่านฟรี)
แปลโดย iPAT
แสงอรุณที่สว่างไสวหมุนวนอยู่ในฝ่ามือของฟางหยวน
ฟางหยวน อิงอู่เซี่ย และคนอื่นๆเตรียมพร้อมแล้ว
“เริ่มได้” ฟางหยวนกล่าว ทันใดนั้นกลิ่นอายของวิญญาณจำนวนมากก็พลุ่งพล่านขึ้นขณะที่แสงเกลียวอรุณทรัพยากรอมตะระดับแปดระเบิดออกไปเป็นระยะทางหนึ่งร้อยลี้
หลังจากนั้นอิงอู๋เซี่ยและคนอื่นๆก็หยุดการกระจายตัวของแสงเกลียวอรุณ
ฟางหยวนรู้สึกถึงกระแสลมจากเกลียวคลื่นที่อยู่ตรงกลาง
เมื่อเห็นสมาชิกนิกายเงาประสบความสำเร็จในการสร้างเสถียรภาพให้แก่แสงเกลียวอรุณ ฟางหยวนก็นำแสงเกลียวอรุณชิ้นที่สองออกมาและทำซ้ำกระบวนการเดิมอีกครั้ง
แสงเกลียวอรุณกระจายออกไปในรัศมีหนึ่งร้อยลี้
หลังจากนั้นเขาก็นำวารีสมบัติเจ็ดประการออกมา
มันเป็นก้อนวารีสีฟ้าอ่อนที่มีอัญมณีล้ำค่าหลายชนิดไม่ว่าจะเป็นทอง เงิน ไข่มุก หรือหยกอยู่ภายใน
เป็นเพียงเวลานี้ที่อัญมณีเหล่านั้นถูกดึงออกมาจากก้อนน้ำและกระจายออกไปรอบๆ
ร่างแยกบนเส้นทางแห่งกาลเวลาของฟางหยวนเป็นผู้สนับสนุนขั้นตอนต่อไปขณะที่ร่างหลักของเขารับหน้าที่หลัก เนื่องจากร่างแยกบนเส้นทางแห่งกาลเวลาเป็นเพียงผู้อมตะระดับหก เขาไม่สามารถแบกรับความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่เกินไป
สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของฟางหยวนครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมดและสามารถสังผัสถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้น
พลังงานอมตะถูกใช้ไปอย่างรวดเร็วในกระบวนการนี้
แสงสีขาวส่องลงมาที่วารีสมบัติเจ็ดประการและทำให้มันเริ่มเดือดพล่าน
อัญมณีที่กระจายออกไปถูกหลอมละลายอย่างรวดเร็ว
หลังจากชั่วครู่วารีสมบัติเจ็ดประการก็กลายเป็นของแข็งและปลดปล่อยมวลอากาศเย็นออกมาปกคลุมพื้นที่รัศมีหนึ่งร้อยลี้เอาไว้ทั้งหมด
เมื่ออิงอู๋เซี่ยและคนอื่นๆเห็นสิ่งนี้ พวกเขารีบโยนหยกแปดทิศเข้าไปในหมอกหนาทึบ
ทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่น
หลายวันต่อมาในมิติช่องว่างจักรพรรดิ เสียงดังขึ้นในสระน้ำขนาดใหญ่ที่มีรัศมีหนึ่งร้อยลี้
“นี่คือสระแก่นแท้ปีระดับแปดของข้า!”
เนื่องจากการเตรียมตัวที่เพียงพอและความได้เปรียบจากโชคของฟางหยวน เขาจึงประสบความสำเร็จในการสร้างสระแก่นแท้ปีในการทดลองครั้งแรก
หลังจากตรวจสอบหลายครั้งและไม่พบปัญหา ฟางหยวนก็กระตุ้นใช้วิธีการบนเส้นทางแห่งกาลเวลาเพื่อเชื่อมต่อสระแก่นแท้ปีเข้ากับสาขาของสายธารแห่งกาลเวลา
ตราบเท่าที่มิติช่องว่างของผู้อมตะมีการเคลื่อนไหวของเวลา พวกมันล้วนต้องมีสาขาของสายธารแห่งกาลเวลาอยู่ภายใน
สาขาของสายธารแห่งกาลเวลามักมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า ผู้อมตะต้องใช้วิธีที่เฉพาะเจาะจงบนเส้นทางแห่งกาลเพื่อจัดการกับมัน
“ซ่า...ซ่า...”
สาขาของสายธารแห่งกาลเวลาเชื่อมต่อกับสระแก่นแท้ปีอย่างรวดเร็วและทำให้ระดับผิวน้ำสูงขึ้นอย่างช้าๆ
หลังจากชั่วครู่สาขาของสายธารแห่งกาลเวลาก็กลับคืนสู่สภาพเดิม
เพื่อสร้างสระแก่นแท้ปี ฟางหยวนและสมาชิกนิกายเงาต้องดำเนินการอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาหลายวันโดยไม่ได้หยุดพักและใช้พลังงานอมตะจำนวนมาก
สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของฟางหยวนเฝ้าสังเกตสระแก่นแท้ปีขณะที่คนอื่นๆกลับไปพักผ่อน
เนื่องจากสระแก่นแท้ปีเชื่อมต่อกับสาขาของสายธารแห่งกาลเวลา ดังนั้นการคงอยู่ของมันจึงถูกซ่อนไว้เช่นเดียวกับสาขาของสายธารแห่งกาลเวลา
นอกจากมันจะเป็นแหล่งทรัพยากร มันยังเป็นเขื่อนอีกด้วย
ตัวอย่างเช่นการระบายน้ำในสระแก่นแท้ปีหรือการสะสมน้ำของมันอาจส่งผลกระทบต่อเวลาในมิติช่องว่างจักรพรรดิ
แม้ฟางหยวนจะมีท่าไม้ตายอมตะที่สามารถเพิ่มและลดความเร็วของเวลาภายในมิติช่องว่าง แต่ท่าไม้ตายอมตะเหล่านี้ต้องพึ่งพาพลังงานอมตะในการกระตุ้นใช้งานทุกครั้ง นอกจากนี้พวกมันยังไม่สามารถใช้ต่อเนื่องได้อย่างไม่รู้สิ้นสุด
สระแก่นแท้ปีส่วนใหญ่บนโลกใบนี้เป็นสระแก่นแท้ปีระดับหกหรือระดับเจ็ด มันยากที่จะพบเห็นสระแก่นแท้ปีระดับแปด
ค่าใช้จ่ายของการสร้างสระแก่นแท้ปีระดับแปดสูงมาก มันต้องใช้เงินลงทุนมหาศาลและต้องใช้วิธีพิเศษบนเส้นทางแห่งกาลเวลาอีกด้วย
อสูรปีเริ่มส่งเสียงโห่ร้องด้วยความยินดีเมื่อตระหนักถึงการคงอยู่ของสระแก่นแท้ปี
ระดับน้ำในสระแก่นแท้ปียังค่อนข้างต่ำ มีเพียงอสูรปีเดียวดายเท่านั้นที่สามารถดำลงไปใต้น้ำ
พวกมันเกิด เติบโต และตายอยู่ในสายธารแห่งกาลเวลา ดังนั้นสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมกับพวกมันมากที่สุดก็คือสายธารแห่งกาลเวลา ขณะที่สระแก่นแท้ปีเป็นการเลียนแบบสภาพแวดล้อมของสายธารแห่งกาลเวลา มันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่อสูรปีเหล่านี้จะมีความสุข
เมื่อเวลาผ่านไปสระแก่นแท้ปีก็ค่อยขยายตัวขึ้นอย่างช้าๆ
ไม่ว่าจะเป็นแสงเกลียวอรุณ วารีสมบัติเจ็ดประการ หรือหยกแปดทิศ พวกมันล้วนมีความยืดหยุนและสามารถหลอมรวมเป็นหนึ่ง
เมื่อสระแก่นแท้ปีขยายออกไปอย่างเต็มที่ มันจะมีรัศมีนับหมื่นลี้
สิ่งที่น่าทึ่งกว่าก็คือมันถูกซ่อนไว้เหมือนภาพลวงตาและไม่ได้ใช้พื้นที่ทับซ้อนกับมิติช่องว่างจักรพรรดิ
ด้วยเหตุนี้ฟางหยวนจึงสามารถสร้างห่วงโซ่อาหารให้แก่อสูรปีโดยไม่เกี่ยวข้องกับมิติช่องว่างจักรพรรดิ
แต่สิ่งที่ทำให้ฟางหยวนพึงพอใจมากที่สุดคือสระแก่นแท้ปีสามารถกักขังอสูรปีและทำให้พวกมันไม่เคลื่อนที่ไปรอบๆ
การคงอยู่ของสระแก่นแท้ปีจะทำให้ฟางหยวนเลี้ยงอสูรปีได้มากขึ้น
ฟางหยวนสามารถควบคุมอสูรปีแรกกำเนิดเพียงเจ็ดตัวเท่านั้น หากอสูรปีแรกกำเนิดเหล่านี้ตายในสนามรบ ฟางหยวนจะไม่สามารถเติมเต็มพวกมัน
แต่หากฟางหยวนพบอสูรปีแรกกำเนิดตัวใหม่ เขาจะสามารถใช้สระแก่นแท้ปีเพื่อสะกดข่มมัน
สิ่งนี้จะเป็นประโยชน์อย่างมากในแผนการเข้าสู่สายธารแห่งกาลเวลาของเขา
หลังจากพักฟื้นมาแล้วระยะหนึ่ง อาการบาดเจ็บของฟางหยวนก็หายเป็นปกติในที่สุด
“ถึงเวลาแยกดวงวิญญาณออกจากร่างของเชลยอมตะแล้ว จากนั้นก็ค้นวิญญาณทีละคน”
ในเวลาเดียวกันฟางหยวนก็ยังไม่หยุดรีดไถกองกำลังฝ่ายธรรมะของภาคใต้
อย่างไรก็ตามเขาพบการต่อต้านที่รุนแรงในครั้งนี้
กองกำลังฝ่ายธรรมะของภาคใต้รวมตัวกันเพื่อต่อต้านฟางหยวน
ต้นทุนของการสร้างสระแก่นแท้ปีสูงเกินไป การรีดไถครั้งก่อนของฟางหยวนทำให้กองกำลังเหล่านี้เลือดไหลออกมาบ้างแล้ว ฟางหยวนขอให้พวกเขาแสดงความจริงใจขณะที่ตัวเขาเองไม่ได้แสดงความจริงใจใดๆออกมา ฝ่ายธรรมะของภาคใต้ครุ่นคิดและตัดสินใจรวมตัวกันเพื่อกดดันฟางหยวน
หลายวันต่อมา
“หากเจ้าไม่แสดงความจริงใจ ฝ่ายธรรมะของภาคใต้จะไม่ส่งมอบทรัพยากรเพิ่มเติมให้เจ้า!” ผู้อมตะตระกูลเฉิงเป็นตัวแทนกองกำลังของภาคใต้ทั้งหมดในการเจรจากับฟางหยวน
เขากล่าวต่อ “กองกำลังของภาคใต้แสดงความจริงใจของเราแล้ว ตอนนี้ถึงคราวของเจ้าที่ต้องแสดงความจริงใจให้พวกเราเห็น จากนั้นพวกเราจะสามารถพูดคุยต่อ มิฉะนั้นแม้เจ้าจะสังหารผู้อมตะเหล่านั้น เราก็จะไม่ประนีประนอม!”
ฟางหยวนเย้ยหยัน “พวกเจ้าต้องการความจริงใจใดจากข้า ปล่อยตัวประกันบางส่วนงั้นหรือ?”
ผู้อมตะตระกูลเฉิงเร่งตอบกลับ “เราจะไม่เรียกร้องมากเกินไปด้วยการขอให้ปล่อยตัวประกันทันที เราสามารถดำเนินการไปทีละขั้นเช่นวิญญาณอมตะ เจ้าไม่จำเป็นต้องใช้วิญญาณอมตะจำนวนมาก เจ้าควรส่งวิญญาณอมตะให้เราก่อน ด้วยสิ่งนี้เราจะมอบทรัพยากรที่เจ้าต้องการ”
ฝ่ายธรรมะของภาคใต้ไม่ใช่คนโง่ หากพวกเขาขอให้ฟางหยวนปล่อยตัวประกันบางส่วน ตระกูลที่ได้รับผู้อมตะของพวกเขากลับไปจะไม่มีความพยายามในการเจรจากับฟางหยวนอีก ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มด้วยการขอวิญญาณอมตะคืนเป็นอันดับแรก จากนั้นก็เป็นทรัพยากรในมิติช่องว่างของผู้อมตะ ร่างกายของผู้อมตะ และดวงวิญญาณของผู้อมตะเป็นลำดับสุดท้าย
