บาเรีย

ราฟเตะทรายด้วยความเซ็งจิตจนเกิดการระเบิดอย่างรุนแรง

“เรื่องคะแนนไม่เท่าไหร่ แต่เราจะหาอาหารยังไงก๊อนนน” ราฟบ่นออกมา

“วิ่งสำรวจไปเรื่อยๆละกัน” หลังคิดเสร็จราฟออกตัววิ่งไปยังทิศทางหนึ่งทันที

ซูมมม!

.

.

.

ดึ๋งงง!

“แอ้กกก”

ไม่กี่วินาทีต่อมา เสียงของชายหนุ่มผมเทาก็ดังขึ้นก่อนที่จะมีร่างหนึ่งกระเด็นออกไปหลังจากชนกับอะไรบางอย่างที่มีความยืดหยุ่นสูง

“...”

ราฟลุกขึ้นมองภาพตรงหน้าที่มีภูเขาไฟมหึมาตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางพื้นที่นั้น แต่เมื่อเขายื่นมือไปข้างหน้าก็สัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่ให้สัมผัสคล้ายเยลลี่

“อะไรวะ!? มีบาเรียกันไว้เหรอ” ราฟลองชกด้วยแรงครึ่งหนึ่งของเขา

ฟุบ

บาเรียเด้งไปมาด้านหลังก่อนจะกลับเป็นแบบเดิม

“บาเรียนี้มันดูดซับแรงได้งั้นเหรอ” ราฟขมวดคิ้วก่อนจะปล่อยหมัดด้วยแรงทั้งหมดที่เขาไม่เคยใช้มัน

ตูมมม

บาเรียเกิดการสั่นไหวอย่างรุนแรง ส่งผลให้ทั้งเกาะเกิดการสั่นสะเทือนตาม แต่ก็กลับมาเป็นปกติเหมือนกับรอบแรก

.

.

.

ในขณะที่ราฟทดสอบบาเรียอยู่นั้นเอง เหล่าบรรดาผู้เข้าแข่งขันรายการเอาชีวิตรอดที่ถูกเทเลพอร์ตให้กระจายอยู่ทั่วทั้งเกาะก็สัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนนี้

“อะไร!? แผ่นดินไหวเหรอ?”

“แม่จ๋าช่วยลูกด้วย!”

“มีสัตว์อสูรระดับ SSS อยู่ที่นี่?”

.

.

.

[พื้นที่ภูเขาไฟ]

“หยุดนะ! นี่แกเป็นบ้าอะไร!? ฉันเพื่อนแกนะโว้ย!”

“...”

ฉัวะ!

“อ๊ากกก”

ปรากฏร่างของชายสองคนกำลังต่อสู้กันอยู่ หลังจากอีกฝ่ายล้มลง ผู้ชนะก็พูดออกมาด้วยสายตาว่างเปล่าว่า

“ขอยอมแพ้”

หลังจากนั้นแหวนที่ทั้งคู่สวมอยู่ก็เรืองแสงออกมา เมื่อเห็นว่าคะแนนของเขาติดลบ 100 แต้ม ชายที่มีสติอยู่ก็ทรุดลงด้วยความเจ็บใจ ขณะมองเพื่อนของเขาที่ยังคงไม่ได้สติ

“ก็แค่พวกขยะที่แสนจะอ่อนแอ แต่กลับลงแข่งเอาชีวิตรอด เหอะ...หืม!?” เสียงหนึ่งดังขึ้นจากยอดต้นไม้ต้นหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากจุดที่ทั้งคู่ต่อสู้กันมากนัก

ครืนนน

“แผ่นดินไหวงั้นเหรอ? สัตว์อสูร? น่าสนใจ จับมันมาเป็นสัตว์เลี้ยงดีมั้ยนะ” เสียงนั้นพูดด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะกระโดดลงจากต้นไม้

จากนั้นไม่นานชายที่มีสายตาว่างเปล่าก็กลับมามีสติอีกครั้ง ก่อนจะรีบไปประคองเพื่อนของเขาที่นั่งกุมอกที่เต็มไปด้วยเลือดอยู่

“ฉันขอโทษ”

“ไม่เป็นไร เราต้องหาคะแนนใหม่ ไม่อย่างนั้นอยู่ไม่พ้นคืนนี้แน่”

“คนๆนั้นเป็นใครกัน? คนที่เอาชนะพวกเราได้โดยที่ยังไม่ได้เห็นตัว”

“ฉันว่าเจ้านั่นคือผู้ใช้พลังสายควบคุมจิตใจ”

“โครตซวยเลย”

“นั่นสิ”

“...” จากนั้นทั้งสองก็ถอนหายใจออกมา

.

.

.

[พื้นที่ป่าดงดิบ]

“หวะ เหวอ ไม่ไหว หมอนี่มันแข็งแกร่งเกินไป ต้องรีบหนี!” ชายคนหนึ่งพูดขึ้นหลังจากที่เห็นเพื่อนของเขาที่เป็นผู้ใช้พลังที่สามารถเปลี่ยนร่างกายให้เป็นเหล็กได้ถูกฟันหน้าอกจนสลบไปเพราะความเจ็บปวด

“หืม ขอโทษด้วย แต่พวกนายไม่ได้รับอนุญาติให้ออกไปจากที่นี่...ตัดนภา!”

ฉัวะ!

“อ๊ากกก” ขาทั้งสองของชายคนนั้นขาดออกจากกันทันที

“นั่นมันเพลงดาบตระกูลราธ แกไม่ใช่คนตระกูลราธนี่ แกใช้มันได้ยังไง!?” ชายหนุ่มที่ถูกฟันขาขาดถามด้วยความตกใจ

“...” ชายหนุ่มที่เป็นผู้ใช้เพลงดาบตัดนภาไม่ตอบอะไร ใบหน้าของเขานั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มอันอ่อนโยนที่ขัดกับการกระทำของเขาเป็นอย่างมาก

“คุณนี่พูดมากจังเลยนะครับ ดูท่าขาสองข้างจะยังไม่พอให้คุณหุบปาก ถัางั้น...ตัดนภา!”

“อ๊ากกก แกมันปีศาจ!” แขนทั้งสองข้างของชายที่ล้มลงถูกตัดออกไป

“แหมๆ ปีศาจงั้นเหรอ คำนี้ผมถือว่าเป็นคำชมนะครับ เอาล่ะ ดูเหมือนคุณจะเจ็บมาก ทำไมไม่ถอนตัวซะล่ะครับ? เพราะถึงยังไง คุณก็ไม่สามารถเอาตัวรอดได้หรอก ถ้าไม่มีแขนขาให้ใช้ หึๆ” ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยรอยยิ้มอันแสนจะอ่อนโยน

“อึก...ฉันขอถอนตัวออกจากการแข่งขันนี้”

หลังจากพูดจบ ร่างของชายที่บาดเจ็บก็หายไปตามเพื่อนของเขา

ครืนนน!

“พื้นสั่นแบบนี้ สัตว์อสูร? หรืออาจเป็นผู้เข้าแข่งขัน? น่าสนใจ...สิ่งนี้จะรับดาบของเราได้รึเปล่านะ หึๆ” ชายหน้ายิ้มพูดขึ้นอย่างมีความสุข ก่อนจะสะบัดดาบที่เปื้อนเลือดออกก่อนจะเดินเข้าป่าไป

.

.

.

ทางด้านของราฟ

“บาเรียบ้าอะไรวะ นี่มันดูดซับพลังงานได้เต็ม 100 เปอร์เซ็นเลยงั้นเหรอ?” ราฟขมวดคิ้วก่อนจะนึกบางอย่างออกแล้วซัดหมัดไปที่พื้นทรายจนเกิดหลุมยักษ์ขึ้นมาก่อนที่เขาจะกระโดดลงไป

ราฟระดมปล่อยหมัดเพื่อขุดทรายลงไปจนกลายเป็นพื้นดินลึกกว่าร้อยเมตร จากนั้นเขาก็พบว่าบาเรียยังอยู่อีก

“เง่ะ มันครอบคลุมทั้งเกาะเลยงั้นเหรอ” ราฟเกาหัวก่อนจะกระโดดขึ้นไปที่จุดเดิม

หลังจากขึ้นมาบนพื้นทรายอีกครั้ง ราฟก็เริ่มออกวิ่งอย่างบ้าคลั่งเพื่อออกตามหาอาหาร

“เวรเอ๊ย ทำไมถึงไม่มีข้อมูลบอกฟะว่ามีบาเรียโคตรถึกแบบนี้อยู่ด้วย!”

.

.

.

[ข้างใต้พื้นที่ทุ่งน้ำแข็ง ลึกลงไป 50 เมตร]

ครืนนน

“หืม? มีคนพบบาเรียที่เราติดตั้งไว้บนเกาะเพื่อทดสอบพลังแล้วงั้นเหรอ ชิ พวกนักเรียนผู้พิทักษ์น่ารำคาญ มากันได้ทุกปี” เสียงหนึ่งดังขึ้นด้วยอารมณ์โกรธ

“แล้วใครกันที่มีพลังขนาดสั่นสะเทือนเกาะได้แบบนี้” เสียงนั้นพูดด้วยความสงสัยขณะดูภาพจากกล้องที่เขาติดไว้ทั่วทั้งเกาะ ขณะเลื่อนจอไปหาต้นตอของแผ่นดินไหวที่ทำเอาบาเรียพลังงานจลน์ของเขาถึงกับสั่นสะเทือนได้

“นี่มัน!?”

.

.

.

“โว๊ยยย! ทำไมตูไม่เจอใครเลยฟะ หายหัวไปไหนกันหมด!” ราฟพูดด้วยความหงุดหงิดก่อนจะกระทืบเท้าระบายอารมณ์

ตูมมม!

กี๊ซซซ

“...”

หลังจากที่ราฟกระทืบเท้าลงไป ถึงแม้เขาจะไม่ได้ใช้แรงมากนัก แต่ด้วยแรงของเขา มันก็สามารถทำให้เกิดหลุมทรายขนาดใหญ่ลึกประมาณ 7 เมตร และกว้าง 10 เมตร จากนั้นก็มีวัตถุบางอย่างสีน้ำตาลอ่อนโผล่ออกมาจากหลุมทราย

ปรากฏแมงป่องยักษ์ขนาด 5 เมตรค่อยๆขึ้นมาจากหลุมทรายนั้น เมื่อมันเห็นราฟ หางของมันก็พุ่งเข้าใส่หัวของชายหนุ่มผมเทาทันที

แก๊งงง

กี๊ซ?

แมงป่องชะงักไปชั่วครู่หลังจากเห็นว่าหางพิษอันแหลมคมที่มันแสนจะภาคภูมิใจจนทำให้กลายเป็นหนึ่งในราชันแห่งพื้นที่ทะเลทรายนั้นไม่สามารถเจาะผิวหนังของชายหนุ่มตรงหน้าได้ แต่ก่อนที่มันจะทำอะไรนั้นเอง

“อาหาร!”

ราชันแมงป่องที่เป็นสัตว์อสูรระดับสูงที่มีสติปัญญาเห็นชายหนุ่มผมเทามองมันด้วยสายตาเปล่งประกาย จากนั้นสายฟ้าก็ปรากฏขึ้นในมือของชายหนุ่มตรงหน้าของมัน ความร้อนจากสายฟ้านั้นคล้ายกับสายฟ้าที่เคยผ่ารังของมันจนทำให้มันบาดเจ็บสาหัสก็ไม่ปาน นั่นทำให้มันเริ่มหวาดกลัวชายหนุ่มผมเทาขึ้นมา

ราชันแมงป่องค่อยๆก้าวถอยหลังเตรียมขุดดินหนี ถึงมันจะเป็นราชัน แต่ถ้าเกิดตายขึ้นมา ราชันก็จะเหลือเพียงแค่ชื่อเท่านั้น อสูรที่ฉลาดอย่างมันย่อมรู้จักการรักษาชีวิตเมื่อรู้ว่าตัวเองมีภัยเป็นธรรมดา

เปรี้ยงงง

แต่อนิจจา ความเร็วของการขุดดินหรือจะสู้ความเร็วของสายฟ้า ร่างกายของราชันแมงป่องถูกสายฟ้าช็อตจนตายทันที