ตอนที่แล้วเรียกฉันว่าเซร่า
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปพัคแทยัง

ชมรมวิจัยสัตว์อสูร


“ชิ ฝากไว้ก่อนเถอะผู้ใช้อักขระ...ต้องขอโทษสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นด้วยนะครับคุณเซร่า เพื่อเป็นการไถ่โทษ ถ้าไม่รังเกียจ หากคุณมีเวลาว่างผมขอเชิญคุณไปเป็นแขกที่ตระกูลชเวสักครั้งนะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยรอยยิ้มพร้อมกับยื่นนามบัตรของเขาให้หญิงสาว

“ทางกิลด์แสงดาราก็ขอเชิญคุณเซร่ามาเป็นแขกที่กิลด์ด้วยนะครับ” วินเทอร์รีบพูดต่อทันที

“โห ใช้โควต้าเขิญแขกพิเศษรายปีของกิลด์เลยเหรอ ร้ายนักนะเจ้าแว่น” อลิซหยอกล้อวินเทอร์

“เงียบไปเลยครับหัวหน้า” ชายหนุ่มสวมแว่นพูดแก้เขิน

“ส่วนนี่นามบัตรข้า ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอก ฝีมือระดับเจ้าที่ต่อกรกับอสูรระดับ A แล้วยังรอดมาได้ก็เพียงพอที่จะผ่านมาตรฐานการเป็นสมาชิกของสมาคมผู้พิทักษ์แล้ว” จินหู่พูดก่อนที่จะถอนหายใจ

“เห้อ แต่การที่อุกกาบาตหายไปก็ถือเป็นความเสียหายร้ายแรงต่อทุกคนในที่นี้จริงๆ การที่หัวขโมยนั่นสามารถเปิดรอยแยกมิติด้วยอุปกรณ์ส่วนตัวได้ต้องเป็นกลุ่มคนที่ทรงพลังมากแน่ๆ หรือมันอาจจะเป็น...” ชายผู้มีฉายาจอมสุราเว้นคำพูดไว้แล้วมองหน้าคนที่เหลือ

ก่อนที่ทั้งหมดยกเว้นราฟจะพูดขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงกันว่า

“อูโรโบรอส!?”

“เป็นไปได้ แต่ฉันพึ่งเห็นยอดฝีมือที่มีความเร็วระดับนั้นเป็นครั้งแรกเองนะ คนๆนี้ไม่ได้เข้าร่วมในสงครามชิงซูพริลครั้งนั้นนี่” ลุคพูดขึ้น

“อาจจะเป็นสมาชิกใหม่ของพวกมันก็ได้” อลิซแสดงความคิดเห็น

“อืม ถ้างั้นไหนๆก็ไม่มีอะไรแล้ว เราแยกย้ายกันเถอะ...” จินหู่พูดขึ้น

ในตอนนั้นเอง ชายคนหนึ่งที่สวมชุดคล้ายกับพวกอลิซก็วิ่งเข้ามาหาพวกเขา ก่อนที่จะพูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนกว่า

“หัวหน้าครับ ในตอนที่พวกเรากำลังตามไปสบทบกับหัวหน้า พวกเราเจออสูรอีกาต่างมิติที่ไม่เคยพบมาก่อนกำลังอาละวาดอยู่ครับ ขนาดพวกเรารวมพลังกันแล้วยังปราบมันไม่ได้เลย ช่วยพวกเราด้วยครับ”

“อสูรต่างมิติเหรอ หรือมันจะออกมาจากอุกกาบาตนั่น แล้วคนที่หนีไปได้อะไรไปล่ะ?” อลิซขมวดคิ้ว ก่อนที่เธอจะออกคำสั่งคนที่พึ่งมาใหม่

“นำทางฉันไป...พวกคุณจะมาด้วยมั้ย” อลิซหันไปถามจินหู่กับชเวซอนมิน

“ต้องไปอยู่แล้วสิ เรื่องน่าสนุกเช่นนี้” จินหู่ตอบยิ้มๆ

“ถึงจะเสียดายที่ต้องจากคุณเซร่าไปเร็วขนาดนี้ แต่คำว่าหน้าที่ต้องมาก่อน จะกลับตระกูลไปมือเปล่าไม่ได้ ไว้เจอกันใหม่นะครับคุณเซร่า” ชเวซอนมินขยิบตาให้ราฟจนเขาขนลุกไปทั่วร่าง ก่อนจะโอบเอวสาวข้างกายแล้วพุ่งตัวไปยังทิศทางที่ลูกน้องของอลิซชี้ไปพร้อมกับคนอื่นๆ

.

.

.

หลังจากผู้พิทักษ์ระดับสูงทั้ง 5 คนได้จากไป ราฟก็ถอนหายใจออกมา

‘เห้อ นึกว่าจะโดนจับได้ซะแล้ว สมกับคำกล่าวที่ว่าผู้กล้ายังต้องพ่ายแพ้ต่อสาวงาม เอิ๊กๆ ว่าแต่เรานี่ก็สวยใช้ได้นะเนี่ย เคี๊ยกๆ เอ้ย คิกๆ’ ชายหนุ่มในร่างหญิงสาวคิดในใจก่อนจะเดินออกจากป่าไปเพื่อไปหาโรงแรมนอนและใช้เป็นสถานที่คืนร่างเดิม ขืนเขากลับหอทั้งๆอย่างนี้ได้มีปัญหาตามมาแน่

พอคิดได้ดังนั้น ราฟก็ใช้ท่าร่างไร้เงาพุ่งตัวไปยังทิศทางที่เขาจำได้ว่ามีโรงแรมตั้งอยู่ โดยเขาไม่ลืมที่จะหาซื้อชุดผู้ชายไว้เปลี่ยนเวลากลับร่างเดืม

เมื่อเขามาถึงโรงแรม ราฟที่อยู่ในร่างของสาวสวยสวมชุดเมดก็เดินเข้าไปทำเรื่องขอเข้าพักทันที หลังจากเช็คอินเสร็จ ราฟที่ได้รับกุญแจและเตรียมจะเดินขึ้นห้องพักของเขาก็เจอกับกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งที่ดูก็รู้ว่าเมาได้ที่ เห็นได้จากใบหน้าที่แดงก่ำและรอยยิ้มแปลกๆนั่น

“คนสวย มานอนโรงแรมคนเดียวแบบนี้ไม่เบื่อเหรอ มากับพวกพี่ดีกว่า รับรองสนุกทั้งคืน ฮี่ๆๆ” คนที่น่าจะเป็นหัวหน้ากลุ่มพูดขึ้นขณะมองดูราฟด้วยสายตาที่หื่นกาม

“เง่ะ พวกไร้มารยาท ตอนนี้ฉันอารมณ์ดีอยู่ ไสหัวไปซะถ้าไม่อยากเจ็บตัว” ราฟพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่คิ้วขมวด

“สุราคารวะไม่รู้จักรับไว้ ดูท่าจะชอบสุราจับกรอกสินะ พวกแก จับอีนี่ไว้แล้วลากขึ้นไปบนห้อง” หัวหน้ามันคำรามออกมา

ผู้คนโดยรอบที่เห็นเหตุการณ์ต่างก็ไม่กล้าทำอะไร ส่วนทางด้านของพนักงานโรงแรมก็แอบกดสัญญานขอความช่วยเหลือจากการ์ดอย่างเงียบๆ

“เห้อ...เอาวะ ถือว่าคลายเส้นละกัน” ราฟพูดขณะก้าวเท้าไปข้างหน้า

“หืม อย่าคิดสู้ดีกว่า เพราะพวกพี่คือกลุ่มนักล่าระดับ B อย่างเธอไม่มีทางชนะ...อึก...อ๊ากกก”

“บาทาทลายไข่” ราฟพูดเสียงเรียบ

ผัวะ ผัวะ ผัวะ!

หลังชายหนุ่มพูดจบ กลุ่มคนที่กล่าวว่าเป็นนักล่าระดับ B ตรงหน้าก็เอื้อมมือมากุมเป้าของตนด้วยใบหน้าแดงก่ำยิ่งกว่าก่อนหน้า ก่อนที่พวกเขาจะสลบไป

ราฟได้ยินเสียงดังเผละดังออกมาจากเป้าของพวกเขาด้วย

‘ชิบหาย กะแรงผิดไปเหรอ อูย ฟังจากเสียงคงแหลกเหลวยิ่งกว่าเจ้ามาคัสอีกมั้งนั่น ช่วยไม่ได้ล่ะนะ อยากทำท่าบ้ากามกับเราก่อนเอง’ ราฟยักไหล่ ก่อนจะเดินข้ามพวกเขาไป

ส่วนทางด้านการ์ดของโรงแรมที่พึ่งมาถึงหลังจากได้รับสัญญานขอความช่วยเหลือก็ต้องเปลี่ยนหน้าที่เป็นบุรุษพยาบาลจำเป็น โดยการพากลุ่มคนที่กำลังนอนกุมเป้าหมดสติอยู่บนพื้นไปส่งที่โรงพยาบาลเสียอย่างนั้น

ทางด้านของราฟ

หลังจากที่เขาเข้าห้องพักมาแล้ว ราฟก็ใช้พลังเพื่อกลับคืนร่างเป็นชายหนุ่มดังเดิม ก่อนที่เขาจะเขาไปอาบน้ำแล้วเตรียมตัวพักผ่อน

“ดีนะที่เราซื้อเนื้อตุนไว้ในตู้เย็นแล้วสอนให้โกโก้เปิดปิดตู้เย็นเป็นแล้ว เอาไว้พรุ่งนี้เราค่อยทำเสต็กให้เด็กคนนี้กินละกัน” ราฟพูดขึ้นแล้วหลับตาลงปล่อยให้ตัวเองเข้าสู่ห้วงนิทรา

.

.

.

“หาววว” ราฟที่หลับจนเต็มอิ่มลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจแล้วสวมชุดที่ซื้อมาเมื่อวาน ก่อนที่จะลงไปเช็คเอาท์กับทางโรงแรม

หลังจากออกมาจากโรงแรม ราฟก็เดินกลับหอของเขาทันที

เมื่อมาถึงห้องของเขา ราฟก็เห็นโกโก้กำลังนั่งดูการ์ตูนบนจอทีวีอยู่ หางน้อยๆของเธอสั่นไปมาดูน่ารักเป็นอย่างมาก

“นายท่านนน ข้าคิดถึงนายท่านมากๆเลย!” โกโก้ที่สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของราฟพุ่งเข้ามาเกาะบนไหล่ของเขา

“ข้าขอสายฟ้าของท่านตอนนี้ได้หรือไม่ ข้าครั่นเนื้อครั่นตัวยิ่งนัก” โกโก้ขอร้องตาแป๋ว

“...” ราฟกรอกตา สัตว์เลี้ยงตนนี้ไม่คิดถึงเขา แต่กลับคิดถึงสายฟ้าของเขาเนี่ยนะ

เปรี๊ยะๆ

“เย้”

“เห้อ หิวรึเปล่า เดี๋ยวป๊าทำสเต็กหมูให้กินนะ”

“ค่าาา” โกโก้ตอบขณะนอนหงายท้องกลิ้งไปมาหลังจากได้รับสายฟ้าสมใจอยาก

ตื้ดดด

“หืม ใครส่งข้อความมาแต่เช้าล่ะเนี่ย” ราฟหยิบมือถือขึ้นมาดู จากนั้นเขาก็เลิกคิ้วขึ้น

“ชมรมวิจัยสัตว์อสูรงั้นเหรอ เราอยู่ชมรมแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน...อ้อ มันเป็นชมรมที่ราฟคนก่อนลงไว้นี่นะ”

รายละเอียดของข้อความคือ

‘ให้สมาชิกชมรมทุกคนที่มารวมตัวกันวันพรุ่งนี้เพื่อไปชมศูนย์วิจัยสัตว์อสูรต่างมิติ...แน่นอนว่าค่าใช้จ่ายฟรี’

“อืม ถ้าพูดถึงอสูรต่างมิติล่ะก็...” ราฟเหลือบมองปอมเมอเรเนียนตัวน้อยที่กำลังทำหน้าฟินอยู่ ปากของเจ้าตัวมีควันออกมาจางๆซึ่งเป็นผลมาจากสายฟ้าของเขาเอง

“ไปดีมั้ยนะ...อื๋อ ยัยนักดาบก็อยู่ชมรมนี้ด้วยเหรอ อย่างนี้ยิ่งไม่น่าไปใหญ่เลย ไม่รู้ทำไม ตอนอยู่กับยัยนี่ทีไรมีแต่เรื่องทุกที” ราฟที่เปิดดูรายชื่อสมาชิกในห้องแชทและเห็นรูปโปรไฟล์ของหญิงสาวผมบลอนด์ที่คุ้นเคยก็ถึงกับเอามือกุมหัว

“แต่การที่เราได้ศึกษาเรื่องสัตว์อสูรจากศูนย์วิจัยโดยตรงเลยมันก็ดีต่อชีวิตในโลกนี้ไม่น้อย เห้อ ไปก็ได้ฟะ ที่สำคัญคืองานนี้ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย หุๆ”

เมื่อราฟตัดสินใจได้ เขาก็เดินไปหยิบเนื้อหมูในตู้เย็นที่ยังพอมีเหลืออยู่มาทำสเต็กให้ลูกสาวที่เป็นอสูรต่างมิติและตัวเขาเองกิน

ในวันพรุ่งนี้ราฟต้องไปทัศนศึกษากับชมรม เขาจึงออกไปซื้อมือถือเครื่องใหม่ล่าสุดมาสองเครื่อง โดยให้โกโก้เครื่องนึงและสอนให้โกโก้สั่งอาหารออนไลน์ด้วยตัวเอง

“ข้าสั่งอะไรมากินก็ได้ใช่มั้ยคะนายท่าน” โกโก้มองราฟตาแป๋ว

“เอาแค่พอกินหมดนะ ป๊าไปแค่สามวัน ส่วนเรื่องเงินป๊าให้อีกบัญชีของป๊าเชื่อมกับมือถือของหนูแล้วแสนนึง ใช้ระวังๆด้วยล่ะ” ราฟกำชับ

“รับทราบค่า!” โกโก้ใช้อุ้งเท้าหน้าทำท่าตะเบ๊ะทำให้เธอดูน่ารักเป็นอย่างมากจนราฟอดไม่ได้ที่จะอุ้มเธอขึ้นมาลูบหัว

“เอาล่ะ กินอาหารกันเถอะ”

“ค่า”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด