ตอนที่ 3
ประตูผับถูกผลักออก ชายผมบลอนด์ในชุดเสื้อคลุมสีน้ำตาลเดินเข้ามาด้วยความเคร่งขรึม
เขามองไปรอบ ๆ และดวงตาของเขาก็เป็นประกายหลังจากเห็นขวดวิสกี้เปล่าที่ด้านหน้าเกาป๋อเขาเดินไปและนั่งลงตรงหน้าเกาป๋อ
"ผมชอบสก๊อตวิสกี้..."
เกาป๋อเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ชายตรงหน้าที่กำลังพูดกับเขา เขาไม่สนใจจะคุย ถ้าตรงหน้าเป็นสาวสวยแทนเขาคงร่าเริงกว่านี้
“ผมชื่อมอร์ตัน เดวิด มอร์ตัน!”
มอร์ตันกวักมือเรียกและขอให้บาร์เทนเดอร์เปิดวิสกี้ให้เขา
"โอ้...เหล้าชั้นดี..."
มอร์ตันดื่มวิสกี้หนึ่งแก้ว แสดงความเพลิดเพลิน จากนั้นเขาก็พูดว่า: "จะเป็นไรไหมถ้าผมจะนั่งตรงข้ามคุณ... มันไม่ง่ายเลยที่จะหาบาร์ที่มีที่ว่างในวันนี้ ... "
เกาป๋อไม่สนใจคำพูดจากชายที่อยู่ตรงหน้าเขา เขาแค่อยากจะดื่มเหล้าสักสองสามแก้วเงียบๆ แล้วก็หางานทำในวันพรุ่งนี้ เกาป๋อเพิ่งคำนวณเงินและของมีค่าทั้งหมดที่มี รวมถึงธนบัตรสองสามใบในกระเป๋าเงินของเขา และเหรียญบนกระเป๋ากางเกงของเขา ตอนนี้เขามี เงินเหลือรวม 789 ปอนด์ เกาป๋อใช้เงินเป็นจำนวนมากในการศึกษาต่อต่างประเทศในอังกฤษตลอดหลายปีที่ผ่านมา แม้ว่ารายได้ของเขาในฐานะโค้ชที่เชลซีจะดี แต่เงินส่วนใหญ่ของเขาก็ได้ชำระคืนเงินกู้เมื่อเขาเรียนหนังสือไปแล้วเช่นกัน ในอังกฤษหากคุณหางานได้ไวเงินก็จะถูกใช้ไปอย่างรวดเร็ว
แต่อะไรล่ะคือสิ่งที่เขาอยากทำต่อไปล่ะ เป็นโค้ชฟุตบอล?
“โค้ชเกาป๋อ คุณรู้ได้ยังไงว่าเชลซีจะทำประตูได้”ตาอ้วนเคนนี่ขยับเก้าอี้แล้วนั่งลง
"สัญชาตญาณ!" เกาป๋อที่เบื่อ ไม่มีความคิดที่จะสนทนา
"สุดยอด!!!" นัยน์ตาของเคนนี่เป็นประกาย “ฉันได้ยินมาว่าโค้ชที่ยอดเยี่ยม มีสัญชาตญาณในการคาดเดาล่วงหน้า ว่ากันว่ามูรินโญ่มีสัญชาตญาณที่เฉียบแหลมในการทำนายการมาถึงของประตู !!”
"เขาเป็นโค้ชที่พาเชลซีเข้าชิงแชมป์ U18 แน่นอน!!"
ท้องของเคนนี่กำลังห้อยอยู่บนโต๊ะ ก้อนเนื้อนี้กองอยู่บนเก้าอี้ ทำให้เกาป๋อเป็นห่วงครู่หนึ่งเกี่ยวกับเก้าอี้ที่น่าสงสารตัวนี้
“คุณเป็นโค้ชฟุตบอลเหรอ”
เดวิด มอร์ตันที่เพิ่งเดินเข้ามา ดวงตาของเขาเป็นประกาย
“แน่นอน เกาป๋อเป็นโค้ชที่วิเศษ ผมมีลางสังหรณ์ว่าเขา...เขาคือมูรินโญ่คนต่อไป!!”
เคนนี่ถือแก้วและเล่าถึงวีรกรรมของเกาป๋ออย่างตื่นเต้น
มอร์ตันสงสัย
“คุณเป็นโค้ชของ Chelsea U18 หรือเปล่า”
“อดีตโค้ช!”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้เกาป๋อรู้สึกหงุดหงิด
เมื่อเห็นว่าเกาป๋อไม่ได้อยากจะพูดต่อ เดวิด มอร์ตันรู้สึกระอายเล็กน้อย แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ยอมแพ้
สุดท้ายยังไงก็นี่คือโค้ชที่สามารถนำ Chelsea U18 ไปสู่ FA Youth Cup ได้!
เดวิดมอร์ตันคิดว่าเขาโชคดี...
“คุณเกาป๋อ” มอร์ตันจัดปกเสื้อของเขา "ฉันคือเดวิด มอร์ตัน เจ้าของทีมดิวิชั่น 2 ของอังกฤษ!"
เกาป๋อเหลือบมองชายผมบลอนด์ที่อยู่ตรงหน้าเขา
คนรวยที่สามารถเป็นเจ้าของทีมระดับสองจะมาดื่มในสถานที่แบบนี้? แม้ความจริงที่ว่าดิวิชั่น 2 ของอังกฤษจะเป็นลีกระดับที่สี่อยู่แล้ว ดิวิชั่น 2 ก็ยังคงเป็นลีกอาชีพด้วยเช่นกัน เงินเดือนเฉลี่ยรายสัปดาห์ของผู้เล่นหลักอยู่ที่ประมาณ 5,000 ปอนด์ ถ้าทีมดิวิชั่น 2 ลงเล่นใน 1 ฤดูกาลต้องใช้เงินไปอย่างน้อยหลายแสนปอนด์...
เดวิดมอร์ตันมองเห็นความสงสัยในดวงตาของเกาป๋อเขาแตะไปที่จมูกของเขา
"ฉัน... เจ้าของทีมลูตันทาวน์!"
โอ้....
เกาป๋อพยักหน้า
ลูตัน เขารู้ว่านี่คือทีมที่เพิ่งตกชั้นจากดิวิชั่น 1 และเนื่องจากปัญหาทางการเงินของทีม ก่อนที่ดิวิชั่น 2 จะเริ่ม เขาถูกปรับ 30 คะแนน
“ลูตันนั่นใช่ทีมที่ตกชั้นไปดิวิชั่นหนึ่งแล้วโดนปรับ 30 แต้มไหม?” เกาป๋อถาม
ข่าวนี้เป็นข่าวฟุตบอลเดียวที่เกาป๋อสนใจยกเว้นรอบชิงชนะเลิศ Champions League
หลังจากถูกผลักไสจากลีกวันไปลีกทู เขาถูกปรับ 30 คะแนนเมื่อเริ่มต้นฤดูกาล ที่แย่ไปกว่านั้นคือ ผู้เล่นหลักของทีมลูตัน จำนวนมากออกจากทีมเพราะทีมไม่สามารถจ่ายเงินให้ได้ และตั้งแต่จบฤดูกาลที่แล้ว ผู้เล่นหลักของ Luton ตำแหน่งโค้ชก็ว่างลงและทีมก็ยังคงไม่เจอ โค้ชที่จะสามารถนำทีมไปสู่ลีกอาชีพได้
ไม่มีโค้ชคนไหนอยากไปทีมที่ถูกลิขิตให้ตกชั้นก่อนเปิดฤดูกาล...
ด้วยสถานการณ์ปัจจุบันของลูตัน ถึงแม้ว่าจะไม่โดนลงโทษ แต่พวกเขาก็เป็นทีมเต็งหนึ่งที่จะตกชั้น
หากทีมที่ลีก 2 ตกชั้นไปอีก 1 ระดับ มันจะเป็นลีกกึ่งระดับประเทศกึ่งอาชีพแล้ว และจะถูกแยกออกจากลีกอาชีพ...
สถานการณ์แบบนี้หาโค้ชเก่งๆ คนไหนได้บ้าง?
ดังนั้นเมื่อมอร์ตันได้ยินว่าเกาป๋อมีประวัติเป็นโค้ชทีมเชลซี U18 เขาจึงขยับเข้าหา
เกาป๋อครุ่นคิด เขารู้ว่าทำไมมอร์ตันจึงเปิดเผยตัวตนของเขา
แต่คุณจะต้องการไปทีมดิวิชั่น 2 ที่ถูกลงโทษเมื่อเริ่มต้นฤดูกาลจริงหรือ?
ด้วยใบรับรองการฝึกสอนระดับ A เขาน่าจะสามารถหางานทำในทีมพรีเมียร์ลีกได้ แน่นอนว่าเขาไม่สามารถเป็นเฮดโค้ชได้ แต่ยังไงก็ตาม การเป็นโค้ชตามตำแหน่งหรือแม้แต่ผู้ช่วยโค้ชของทีมชุดใหญ่ของพรีเมียร์ลีกก็ไม่ใช่เรื่องยาก — - มีโค้ชไม่มากที่ถือใบรับรองการฝึกสอนระดับ A ในฟุตบอลยุโรป
“เอ่อ หนี้ทีมของฉันได้รับการชำระแล้ว และปัญหาเดียวในตอนนี้คือการหัก 30 คะแนน...” มอร์ตันเองก็มีความผิดเช่นกัน
“ยังมีปัญหาของรายชื่อผู้เล่นในทีม ฉันเดาว่าลูตันทำได้แค่พึ่งพาทีมสำรองและผู้เล่นในทีมเยาวชนเป็นกำลังหลักในการลงเล่นในดิวิชั่นสองนี้”
“เรายังมีผู้เล่นหลักอยู่สองสามคน...” น้ำเสียงของมอร์ตันเริ่มอ่อนลง
เกาป๋อไม่ได้พูดอะไรต่อ สำหรับเขาการเป็นโค้ชในดิวิชั่น 2 ก็เป็นอีกตัวเลือกเช่นกัน แต่เรื่เกี่ยวพันธ์ถึงอนาคตของเขา ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่จะต้องตัดสินใจอย่างระมัดระวัง
เมื่อเห็นเกาป๋อเงียบ เดวิด มอร์ตัน ก็ถอนหายใจ
โค้ชที่ดีจะไม่เข้ามายุ่งกับทีมลูตัน อันที่จริง หากมีทางเลือก มอร์ตันก็จะไม่เข้ามายุ่งกับสโมสรแห่งนี้
เจ้าของเดิมของสโมสรฟุตบอลลูตันทาวน์คือแม่ของเดวิด มอร์ตัน และเมื่อแม่ของเขาเสียชีวิต มอร์ตันกับพ่อของมอร์ตันก็เข้ามารับตำแหน่งผู้บริหารของสโมสร และลงทุนในการบริหารและจัดการโดยมีเป้าหมายว่าจะให้Luton Town บุกเข้าไปเล่นใน British Championship
พอมอร์ตันคนพ่อเสียชีวิตลง ในฐานะลูกชายคนสุดท้อง เดวิด มอร์ตันได้รับมรดกเป็นเพียงสโมสรฟุตบอลลูตันทาวน์เท่านั้น ทรัพย์สินอื่นๆ ส่วนใหญ่ถูกแบ่งโดยสองพี่น้องต่างมารดาของเดวิด มอร์ตัน
หลังจากจ่ายภาษีมรดก เดวิด มอร์ตันก็ไม่มีเงินจะลงทุนในสโมสร ทีมที่เกิดการสูญเสียและเผชิญการถ่ายเลือดใหม่จากผู้บริหาร พังทลายลงอย่างรวดเร็วและตกชั้นจากพรีเมียร์ลีกอังกฤษ ต่อมาทีมเขาก็ถูกลงโทษเนื่องจากปัญหาทางการเงิน ....
สำหรับเดวิด มอร์ตันสโมสรฟุตบอล Luton Town ถือเป็นส่วนเสียอย่างไม่ต้องสงสัย แต่เขาก็ไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ในการทำทีม
แม่ของเขามาจากเมืองลูตัน ผู้ซึ่งเป็นแฟนตัวยงของทีมนี้ เดวิด มอร์ตันจึงมุ่งมั่นที่จะบริหารทีมเพื่อแม่ของเขา
มอร์ตันยืนขึ้นและยกแก้วขึ้น: "ฉันรู้ว่ายากมากที่จะมีโค้ชดีๆเข้ามาจัดการทีมลูตัน โค้ชเกาป๋อ ฉันเคารพการตัดสินใจของคุณ"
มอร์ตันดื่มแล้วหันหลังเดินออกไปนอกผับ
“รายได้ประจำสัปดาห์ของฉันที่เชลซีคือ 7,000 ปอนด์!”
เสียงของเกาป๋อดังขึ้นข้างหลังมอร์ตัน
"แปดพัน!!"
มอร์ตันหันกลับมาตอบอย่างแปลกใจ
"ดีล!!"
เกาป๋อยกแก้วขึ้นและยิ้มให้เจ้านายคนใหม่ของเขา
