ตอนที่แล้วEP 608 สั่งสอนผู้อำนวยการหลิง!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปEP 610 ใช้เวลาสำคัญกับฉูหยวน!

EP 609  เสร็จสิ้นภารกิจ!


EP 609  เสร็จสิ้นภารกิจ!

By loop

เวลาราว ห้าโมงครึ่งของตอนเย็น

กระทรวงกิจการพลเรือนซึ่งเป็นสำนักงานในอาคารหลังเล็กด้านทิศตะวันออก

บูม บูม บูม ดงซูบินเคาะประตู ได้ยินแต่เสียงของผู้หญิงที่อยู่ข้างใน "เชิญเข้ามา"

“คุณป้า” ดงซูบินผลักประตูเข้าไปและยิ้มให้กับเสี่ยวหยานเจิงที่นั้งอยู่ข้างใน

เสี่ยวหยานเจิงยิ้มตอบดงซูบิน" "นั่งลงก่อนสิ เอาชาไหม? “

“ไม่ต้องลำบากก็ได้ครับคุณป้า” "

“ฮ่าฮ่า เรื่องเอกสารของคุณเรียบร้อยแล้วใช่ไหม” “

“เสร็จแล้ว ผมต้องขอบใจคุณป้าในครั้งนี้ด้วยครับ มิฉะนั้น ผมอาจจะทันส่งเอกสารแน่” “หลังจากพูดไปสองสามคดงซูบินก็ลงไปนั่งตรงข้ามกับเสี่ยวหยานเจิงพร้อมถ้วยกระดาษแบบใช้แล้วทิ้ง เสี่ยวหยานเจิงมองมาที่เขาและอดไม่ได้ที่จะชี้ไปที่เขา”ฉันได้ยินมาจากลูกสาวของฉันเสี่ยวจิน บอกว่าคุณมีรูปแบบการทำงานพิเศษ ดงซูบินคุณนี้ไม่เหมือนใครจริงๆ คุณกับเสี่ยวหลานฉันเหมาะสมกันมากเสี่ยวหลานเองก็คล้ายๆคุณเลย เมื่อตอนที่เธอยังเด็กเธอนั้นขี้อายเอามากๆ แต่เมื่อโตขึ้นเธอกับเป็นคนที่ดุดันกล้าหาญ และไม่ยอมใครง่ายๆ “

ดงซูบินเองก็รู้สึกอายมากกับเรื่องวันนี้เขาเลยรีบอธิบาย“คุณป้า วันนี้มันเป็นอุบัติเหตุ ปกติผมไม่ทำแบบนั้นแต่เพราะความหยิ่งยโสของผู้อำนวยการหลิง”

... " จริงเหรอ "

"จริง ๆ แล้วรูปแบบการทำงานของผมนั้น ผมมักจะใจเย็น และไม่โวกเวกโวยวายเช่นนี้”

"หลายครั้งในรบบราชการ ฉันให้ความสำคัญกับความเมตตาเข้าใจดีถ้าคุณเข้าใจ มัน."

"ผมเข้าใจครับ. "ดงซูบินกำลังพูดเองรู้ดีว่าเขานั้นเป็นคนอารมณ์ร้อยและคิดอยู่ว่าเขาต้องเข้าใจอะไร?

อันที่จริงเสี่ยวหยานเจิงก็ไม่เชื่อว่าดงซูบินนั้นเป็นคนที่ใจเย็นเช่นกัน นี่คือกระทรวงระดับชาติและจริงๆแล้วดงซูบินไม่รู้ด้วยซ้ำว่า เสี่ยวหยางเจิงนั้นเป็นรัฐมนตรีของกระทรวงกิจการพลเรือนและเขากล้าไปตะโกนใส่ระดับผู้อำนวยการของกระทรวงกิจการพลเรือนในล็อบบี้ นั้นไม่ใช่เรื่องปกติ และน่าจะเป็นเวลาที่ประจบเหมาะที่เธอผ่านมาพอดีเสี่ยวหยานเจิงนึกไม่ออกจริงๆ ว่าเสี่ยวหลานมองดงซูบินอย่างไร ยิ่งเธอคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เธอดูน่าสนใจตัวเขามากขึ้น และสายตาของเธอก็คิดถึงเขา ไม่นานหลังจากที่เสี่ยวหยานเจิงดึงสติกลับมาเธอก็ยิ้มออกมาทันที่

ดงซูบินกระพริบตาเล็กน้อยเมื่อเห็นเช่นนั้นและก็ไอออกมา

เสี่ยวหยานเจิงกล่าวว่า: "ช่วยเล่าเรื่องโมเดลที่คุณกำลังจะทำให้ฉันฟังหน่อย มันเป็นอย่างไรบ้าง ดูเหมือนฉันพึงจะได้รับรายงานเรื่องนี้ครั้งแรกและฉันยังไม่ค่อยเข้าใจมันสักเท่าไรนัก" ดงซูบินยืดตัวขึ้นและพูดว่า "พอดีว่าเรื่องนี้พึงผ่านมาได้ครึ่งเดือนครับ ผมสมัครหน่วยงานต้นแบบส่งเสริมผู้สูงอายุ ซึ่งตอนแรกไม่ใช่สำนักงานผมที่ได้รับคัดเลือกผมเลยยังไม่ได้ดำเนินการอะไรมากมาย ต่อมาทีมประเมินจากจังหวัดเป่ยเหอ เข้ามาตรวจสอบเขตของเราระหว่างทาง ผมคิดว่ามันดีก็เลยให้โควต้าการเข้าประกวดจากทีมประเมินมาครับ"

เสี่ยวหยานเจิงพยักหน้า "ปรากฎว่าผลงานของคุณเองก็ยอดเยี่ยมจึงได้โค้วตาที่มีเพียงหนึ่งเดียวมาจากทีมประเมิน โดยทั่วไปแล้ว การตัดสินใจนั้นขึ้นอยู่กับสำนักงานส่งเสริมผู้สูงอายุแห่งชาติ "

ดงซูบินทำได้เพียงแต่กระพริบตา กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่มั่นใจเท่าไรนัก:" ผมได้ยินมาว่ากระทรวงกิจการพลเรือนเป็นผู้รับผิดชอบการประเมินขั้นสุดท้าย

" ใช่ " เสี่ยวหยานเจิงยิ้ม , " มันน่าตื่นเต้นมาก "

ดงซูบินยิ้ม:" ถ้าเช่นนั้นพวกผมก็จะทำงานนี้ออกมาให้เต็มที่ ." เสี่ยวหยานเจิงเจิ้นคิดดู "" แต่การประเมินนี้ไม่ใช่ความรับผิดชอบของฉัน ดูเหมือนว่า รัฐมนตรีหลิวจะรับหน้าที่ แต่ไม่เป็นไร ฉันจะลองคุยเรื่องนี้ให้ เมืองเฟินโจวสำนักงานเขตกวางหมิง ในหนานฉาง ใช่หรือไม่? โอเค ถ้าได้เรื่องอย่างไรฉันจะแจ้งข่าวไปล่ะกัน “เมื่อดงซูบินได้ยินเช่นนั้นเขาก็เลิกคิ้วทันที” โอ้ ขอบคุณมากเลยครับ คุณป้า!“”  “ไม่รู้ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไร ถ้าได้เรื่องแล้วฉันจะเล่าให้ฟังทีหลังล่ะกัน”

ที่จริงแล้ว ประโยคนั้นหมายความว่ามันเสร็จเรียบร้อยแล้วดงซูบินตื่นเต้นมาก เพราะนี้เป็นงานที่สำคัญมากสำหรับดงซูบินและสำนักงานเขตกวางหมิง "ถ้าคุณป้าพอมีเวลา ผมจะขอเชิญคุณป้าไปทานอาหารด้วยกันนะครับ "

เสี่ยวหยานเจิง มองดูนาฬิกาแล้วพูดว่า: "ต้องมองหาสักวันหนึ่งแล้ว"

"โอ้ ใกล้เลิกงานแล้ว ผมไม่รบกวนคุณป้าแล้ว ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"

" โอเค ถ้ามีเวลาฉันจะติดต่อคุณกลับไปนะได้เวลา ทานอาหารแล้ว” ขณะที่เขา

พูด กริ่งก็ดังขึ้น กริ่งก็ดังขึ้น โทรศัพท์ตั้งโต๊ะก็ดังขึ้น

เสี่ยวหยานเจิงตอบว่า "เกิดอะไรขึ้น?" หลิงเฟิงมา? อืม... "อย่าพึงให้เขาเข้ามา"

หลิงเฟิง? ผู้อำนวยการหลิงหลิง? เมื่อเห็นเช่นนั้นทำให้ดงซูบินไม่ได้รีบออกไปจากห้องของเสี่ยวหยานเจิงในทันที

หลังจากวางสายแล้วเสี่ยวหยางเจิงก็ขีดหมายเลข "เฮ้ ผู้อำนวยการซุน ฉันเองเสี่ยวหยานเจิงใช่ เมื่อกี้มีบางอย่างเกิดขึ้นในสำนักงาน ฝ่ายธุรการของเรา เขาชื่อหลิงเฟิง อืม ทัศนคติในการทำงาน ยังไม่จริงจังพอ บางทีแรงกดดันจากงานอาจมากไป... "ใช่ค่ะ คุณสามารถประสานงานและจัดประชุมในวันจันทร์หน้าได้ เนื่องจากแรงกดดันมากเกินไป เราต้องหาวิธีการลดภาระงานให้กับผู้อำนวยการหลิง " ดงซูบินมองดูสักพัก อืม เอ่อ วางสายแล้ว "

ผู้อำนวยการหลิงนี้ชั่งโชคร้ายจริงๆ?

ดงซูฐินมีความสุขมากและประทับใจมากขึ้น การแสดงของเสี่ยวหยานเจิง ยังแสดงให้เห็นว่าเธอเคารพและเห็นคุณค่าของดงซูบินตั้งแต่ครั้งที่ของประจำตระกูลเสี่ยวถูกขโมยถูกขโมยจากพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติโตเกียว ดงซูบินก็เหมือนจะกลายเป็นคนสำคัญของตระกูลเสี่ยวไปในทันที

เมื่อเดินออกจากอาคารเล็กๆ โจวหยินหยูกำลังรออยู่ที่ประตูอย่างเงียบๆ

“พี่โจว ไปเถอะ” ดงซูบินดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

แล้วเรื่องโมเดล…“หลังจากรับประทานอาหารดงซูบินรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องปิดปังอะไรกับเธออีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงพูดว่า”ใกล้ถึงเวลาของเราแล้ว”

โจวเหยียนหยูดีใจมากเมื่อได้ยินเรื่องนี้ และความขัดแย้งกับผู้อำนวยการหลิงนั้นไม่ใช่งานใหญ่แต่การประเมินถือเป็นเรื่องจริงจัง  "เลขาซูบินฉันรู้ ถ้าครั้งนี้เราสำเร็จเราตั้งเรียกฉลองใหญ่กันแล้ว…” พี่สสาวโจวมีความสุขเมื่อเธอพูดมากขึ้น

ดงซูบินคิดว่าพี่สาวใหญ่โจวนั้นดูเหมือนจะดีใจไปหน่อย ดังนั้นไม่ต้องพูดอะไร ดังนั้นเขาจึงสั่งว่า "อย่าไปบอกใครว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนี้" โจวหยินหยูยิ้ม "ไม่ต้องกังวล ฉันเข้าใจ" แน่นอนว่าการใช้อำนาจเช่นนี้อาจจะไม่เหมาะสมเท่าไรกับการประกวดนี้แต่นี้ก็เป็นการตัดสินใจของดงซูบิน

ดงซูบินพยักหน้า และทั้งสองเดินไปที่เบนซ์ในลานจอดรถ

ภายในรถ

หวังหยูรินพูดอย่างประหม่า: “ท่านเลขา พี่สาวโจว เกิดอะไรขึ้นตอนนี้ ฉันคิดว่าเกิดเรื่องขึ้นแล้ว พวกยามวิ่งเข้าไปข้างในกันเต็มไปหมด?” เธอเองดูเหมือนอยากจะรู้ว่ามีอะไรผิดปกติหรือไม่

โจวหยินหยูเหลือบมองดงซูบินอย่างสงบ และรู้ว่าเธอต้องตอบอย่างไรเธอยิ้มและพูดว่า “ไม่มีอะไรเกิดขึ้น”เพราะเธอรู้ดีว่านี้คือคำสั่งของดงซูบินถึงแม้เธอจะสนิทกับหวังหยูรินก็ตามแต่เรื่องที่เกิดขึ้นจะต้องเป็นความลับ

“ถ้าอย่างนั้นรื่องของเราล่ะ?” หวังหยูรินกระพริบตา

ดงซูบินหัวเราะและพูดว่า: "ภารกิจของการเดินทางเพื่อทำธุระครั้งนี้เสร็จสิ้นแล้ว ฉันจะสนุกกับเมืองหลวง พรุ่งนี้เป็นวันหยุดและเราจะเดินทางกลับในวันจันทร์"

หวังหยูรินมีความสุขเมื่อได้ยินดังนั้น " แต่ตะกี้เลขาซูบินบอกเสร็จสิ้นแล้ว เราไม่ต้องไปคุยกับผู้นำที่เกี่ยวข้องแล้วอย่างงั้นหรอ“..”

"ไม่ต้องไปแล้ว"

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด